Safari Zefonit

Brama za tobą się zamknęła. Stałeś na początku ogromne łąki usłanej różnobarwnym kwiatami. Gdzie nie gdzie znajdowały się pojedyncze drzewa, które dawały większy cień.
- Poli, poli. - powiedział twój wodny przyjaciel.
Widocznie zmiana otoczenia z ciemnego lasu na słoneczną łąkę spodobała mu się.

Tylko żeby nadmiar słońca mu nie zaszkodził. W końcu Poliwag jest pokemonem wodny. Na szczęście, mam w razie co kilka butelek wody do picia. W ostateczności poleję go nią. Najwyżej będę chodzić o suchym pysku ale nie mam zamiaru długo tutaj zabawić. Miałem jasny cel, który raczej nietrudno osiągnąć.

Poliwag, jak zwykle, od razu wybiegł na przód. Wejście do tego strefy Safari było w lekkiej dolince, i dopiero gdy wszedłeś wyżej, mogłeś ujrzeć całą jej okazałość. Łąka ciągnęła się przez dobre kilkanaście kilometrów w przód, gdzie zamieniała się w las, a potem w okazałą górę. Jeśli chodziło wodę, to nie trzeba było się martwić, bo obok was płynęła rzeka, więc w razie czego Poliwag mógłby się zanurzyć do wody.

Uf... chociaż tyle dobrego dla mojej małej towarzyszki. Nie minie wiele czasu a będzie potężna, w sumie już potrafi niejedno. Safari dla pieniędzy... nie podoba mi się ten pomysł ale co zrobić? Trzeba za coś utrzymać całą tą gromadkę stworków. Cala strefa, ta łąka była ogromna, aż dziw bierze, że jeszcze nie zarosło lasem skoro nikt tego nie kosi.

3) Trochę dziwne było, że łąka nie zarosła lasem przez taki czas. Trawa również nie prowadziła na razie własnego ekosystemu. Jednak to nie ważne. Miałeś jasno obrany cel i miałeś zamiar sukcesywnie do niego dążyć.

Dobrze, będzie trzeba tu połazić żeby znaleźć to czego potrzebuję. Chociaż stadne stwory, takie jak Ponyta powinny być widoczne z daleka. A tu nic. W każdym razie idę dalej rozglądając się dookoła za czymś ciekawym.

Jakby nie patrzeć pokemony nie są zbyt głupie i jeśli mieszkają na otwartym terenie, to umieją się na nim ukryć.
- Poli, poli? - usłyszałem Poliwaga.
Chodził on wokół małego krzaczka, który trochę wyglądem przypominał paproć.

Hm... w sumie mam czas więc nic się nie stanie jak pozwiedzam. A i może coś ciekawego tutaj znajdę dla siebie. Gdy tylko Poliwag się odezwała odwróciłem głowę w jej kierunku.
- Co tam masz mała?
Spytałem dokonując oględzin krzaczka. Oczywiście chodziłem z wolna dookoła, żeby nie spłoszyć tego co było w środku. A może... sam krzaczek to pokemon?

Poliwag się nie odzywał. Wodny pokemon zaczął chodzić wokół małego krzaczka. W pewnym momencie zaczął ciągnąć roślinę za liście. Krzaczek zapiszczał:
- Odi, odi.
Poliwag zaczął coraz mocniej ciągnąć za krzak, aż pewnym momencie z ziemi wyszedł mały ciemnoniebieski pokemon.
- Odi? - odparł, patrząc na ciebie.

Jaki słodki, aż szkoda go tak zostawiać bez żadnej rekompensaty za to ciągnięcie.
- Cześć. Mam nadzieję, że nic ci się nie stało, ani cię nie przestraszyliśmy.
Powiedziałem do roślinnego pokemona, sprawdzając czy nie ma nic przeciwko naszej obecności. Nie chciałem nic mu zrobić, w ostateczności dam mu trochę karmy na przeprosiny.

6) Oddish spojrzał gniewnie na ciebie i Poliwaga. Wodny stworek odsunął się za twoją nogę. Myślał pewnie, że pokemon, którego ciągnął za listki, będzie chciał go zaatakować. Oddish ziewnął. Pewnie był bardziej wściekły za to, że go wybudziliście, niż za to, że Poliwag zrobił to, co zrobił.

Spojrzałem na rozgniewaną roślinkę. W pewnym sensie była słodka, ale nie po to tutaj przyszedłem. Trzeba twardym być a nie miękkim.
- Może się poczęstujesz karmą?
Powiedziałem podając pokemonowi porcję jedzenia.
- Nie chcieliśmy cię rozzłościć.

7) Oddish przyjął twój podarek (-1 karma). Roślinny pokemon podzielił się karmą z Poliwagiem. Po wspólnej konsumpcji oba pokemony były wyraźnie zadowolone.

No to skoro już problem zażegnany to możemy iść dalej. Spojrzałem na Poliwag po czy się odezwałem:
- No dobra Poliwag. Musimy iść dalej.
Po tym spojrzałem na roślinnego pokemona i dodałem.
- Powodzenia maluchu.
Po tych słowach ruszyłem w dalszą podróż.

8) Na pożegnanie Oddish pomachał wam listkiem, zaś Poliwag ogonkiem. Ruszyliście dalej. Słońce dopiero wychodziło zza drzew, więc temperatura otoczenia była jeszcze mała. Jeśli Oddish o tej porze jeszcze spał, to może to samo robią pozostałe pokemony w tym miejscu?

Skoro wszystkie pokemony jak na razie śpią to może...
- Co powiesz na małą przerwę. Pewnie i tak wszystkie pokemony jeszcze odpoczywają.
Zaproponowałem mojej towarzyszce. W sumie, równie dobrze można siedzieć i czekać aż coś ciekawego przyjdzie.

Poliwag, mimo że był ruchliwym pokemon, zgodził się na krótką przerwę w zwiedzaniu. Zaprowadził cię pod jedno z drzew na łące. Usiadłeś pod nim i obserwowałeś otaczające ciebie naturę.

Wyjąłem z torby butelkę wody i zacząłem z wolna sączyć życiodajny płyn.
- Też masz ochotę?
Zwróciłem się do Poliwag z propozycją. Ale nie miałem pomysłu jak ewentualnie dać jej tą wodę bo z butelki ciężko będzie. Ale jakoś sobie poradzimy.

10) Poliwag przez chwilę sam zastanowił się nad faktem, jak miałby napić się z butelki. Po chwili konsternacji zauważyłeś, że wpadł na pomysł.
- Poli, poli. - oznajmił podekscytowany.
Od razu uświadomił sobie, że za pewne nie zrozumiałeś tego, co do ciebie powiedział. Za pomocą kilku ruchów wskazał ci, żebyś najzwyczajniej w świecie oblał wodą z butelki.

No w sumie to płaz. A jakby nie patrzeć mogą oddychać przez skórę i wchłaniać przez nią wodę. Zacząłem polewać pokemona lekkim strumieniem wody, aby wszystko nie ściekło po nim od razu na ziemię.
- może jeszcze coś zjemy.
Zacząłem się rozglądać po tych drzewach, czy aby jakieś nie ma owoców.

Poliwagowi właśnie zaburczało w brzuchu, co odebrałeś jako wiadomość twierdzącą. Wodny stworek chciał wdrapać się na drzewo, pod którym odpoczywaliście, bo zauważył na nim kilka dorodnych, czerwonych jabłek. Z wiadomych przyczyn wejście na roślinę mu się nie udawało, bo cały czas się ześlizgiwał.

Oj... moja mała, słodka Poliwag. Dysponuje tak silnym telekinetycznym ruchem a próbuje wejść na drzewo.
- Spróbuj może użyć Psychic do zerwania jabłek. tak powinno pójść łatwiej.
Miejmy nadzieję, że tak będzie. W sumie Poliwag wchodzący na drzewo... zabawne.

Poliwagowi widocznie spodobała się możliwość użycia, któregoś z ataków ze swojego arsenału. Wodny stworek przyjął postawę, jak przed walką z przeciwnikiem. Zauważyłeś skupienie na twarzy swojej towarzyszki. Zatrzęsło się nie jedno jabłko, ale cała gałąź. Po chwili Poliwag ją wyrwała, ale zamiast owoców spadły na ciebie dwa futrzaste pokemony.

O matko... to lekka przesada. W każdym razie spoglądam na te stworki z zaciekawieniem. Może będzie jakiś ciekawy.
- Poliwag, miało być tylko jabłko.
W sumie rozbawiło mnie to na tyle, że się zaśmiałem.

13) - Sen, sen. - powiedział zaniepokojony pokemon do swojego futrzastego towarzysza.
Drugi Sentret wstał i tylko pomasował się po głowie. Większy ze stworków podszedł do Poliwaga i zaczął coś szybko do niego mówić. Wskazywał on na drzewo i gałąź, więc pewnie chodziło mu o to, że przez nich mogło coś się stać jego młodszemu koledze.