Safari Zefonit

Ach... no ludzie, przecież nic nikomu się nie stało nie?
- Maluchy nie gniewajcie się na Poliwag. Ona to przez przypadek zrobiła.
Starałem si8ęuspokoić sytuację. W końcu nie chciałem tutaj bójki zwłaszcza, że nie wolno walczyć w safari.

14) Większy Sentret był wyraźnie obrażony. Poliwag była obrażona na niego. Mniejszy Sentret stał między nimi i próbował ich pogodzić. Po kilku chwilach obopólnego focha, pokemony podeszły siebie i pogodziły się. Mniejszy Sentret był wyraźnie zadowolony takim obrotem spraw.

Taki sweet dwustronny foch. Normalnie piękne.
- No to może teraz na zgodę zjemy po jabłku?
Zaproponowałem wszystkim. W końcu jedzenie najlepiej godzi ludzi i pokemony.

15) Twojej towarzyszce Poliwag ponownie użyła swojej psychicznej mocy, ale tym razem na mniejszą skalę, tylko po to, aby rozdzielić jabłko na trzy części. Po podziale wodny pokemon dał dla Sentretów po kawałku.

No nigdy bym się nie spodziewał, że można z pomocą Psychic zrobić coś takiego. Może kiedyś to się przyda w walce. Z resztą, dawno nie walczyłem u boku Poliwag, będzie trzeba to koniecznie nadrobić.
- Smacznego.
Powiedziałem i zacząłem zajadać się swoim owocem. Mam nadzieję, że nie narobimy sobie tutaj wrogów.

16) Pokemony zjadły w zgodzie swoje kawałki owocu. Po jedzeniu zaczęły bawić się wspólnie w berka. Był to miły widok. Wyglądały, jakby konflikt, który miał miejsce parę minut temu, w ogólnie nigdy się nie wydarzył.

To dobrze, jak widać nawet po zwaleniu ich z drzewa. W sumie powinniśmy już iść dalej, no ale... nie będę taki. Niech się jeszcze bawią i tak całkiem sporo czasu nam zostało. W końcu to dopiero ranek. A przy okazji zrobię skan pokemonów, mam nadmiar pokeballi więc sprawdzić nie zaszkodzi.

17) Oba Sentrety nadal się bawiły z twoim towarzyszem i nawet nie zauważyły, kiedy zrobiłeś ich skan. PokeDex pokazał następujące informacje o obu pokemonach:

Sentrety musiały przestać się bawić z Poliwagiem, bo zaczęły patrzeć na ciebie.

W sumie fajnie, ale nie mogę stworki są silne, nawet silniejsze niż moja Poliwag jeśli chodzi o poziom. Ale to nie wystarczy.
- Nie przeszkadzajcie sobie. Sprawdzałem czy pokedex dobrze działa.
Nie chciałem ich łapać, wiec po co robić im nadzieję?

Stworki wróciły do swojej zabawy z Poliwagiem. Po kilku minutach ciągłego biegania cała trójka była zmęczona. Pokemony poszły odpocząć w rzece nieopodal drzewa, pod którym dalej odpoczywałeś.

Właściwie nie odpoczywałem, tylko czekałem na to, aż wyjdą z ukrycia wszelkie stworki. Po chwili też ruszyłem nad rzekę i usiadłem przy brzegu. Wpatrywałem się w swoje własne odbicie i moczyłem dłoń w wodzie. Kochałem to uczucie, coś wspaniałego. Najchętniej bym ruszył dalej, ale jeszcze trochę zaczekam.

19) Pokemony po chwili odpoczynku ponownie zaczęły bawić się. Ich zabawa w rzece polegała w większości na polewaniu się wodą. Po pewnym czasie mniejszy Sentret ziewnął. Oba futrzaste pokemony wyszły z wody, pożegnały się z wami i wróciły na drzewo, z którego wcześniej spadły.
- Poli, poli. - odparła Poliwag, ciągnąć za nogawkę twoich spodni.

Spojrzałem na mojego ukochanego towarzysza podróży. Skoro się wybawiła to możemy iść dalej.
- To już ruszamy dalej?
Było to pytanie retoryczne. Po prostu wstałem z ziemi i ruszyłem wzdłuż rzeki.

20) Poliwag nie wiedział co to jest pytanie retoryczne, bo po twoich słowach zaczął bardziej szarpać za twoje spodnie. Gdy tylko wstałeś, ucieszony pokemon ruszył wzdłuż rzeki. Widocznie bardzo chciał tobie pomóc, bo zauważyłeś, że rozgląda się wokół siebie.

Poliwag jest świetna. Zawsze gotowa do pomocy i waleczna. Gdyby wszystkie pokemony takie były pewnie walki ciągnęłyby się wiekami bo nikt nie chciałby odpuścić.
- Szukaj płonących koni.
Powiedziałem stworkowi. W sumie dużo czasu już tu siedzimy.

21) Znalezienie pokemonów z płomieniami wśród wszechobecnej zieleni nie wydawało się być trudny zadaniem. Rzeczywistość niestety pokazała, że jest to jak szukanie igły w stogu siana. Trawa nie wydawała się być duża, ale małe pokemony mogły swobodnie się nią przemieszczać i być nie zauważone. Większe stworki miały pewnie jakieś miejsca, w których przebywały. Kryjówki takie raczej nie będą łatwe do znalezienia.

__________
* Dwadzieścia jeden postów w 12 godzin :D
Nieźle, co?

No to się trochę nałazimy za nimi. Ale przynajmniej zaliczymy długi, przyjemny spacer.
- Poliwag, może sobie urządzimy mały trening?
A czemu by nie? Nikt nie zabronił się bawić ani nawet trenować w takim miejscu.

1) Poliwag nie usłyszał twojego pytania, ponieważ był zafascynowany grupką pokemonów, które latały nieopodal was. Nie były to ptaki, bardziej były podobne do Oddisha, którego wcześniej spotkaliście. Jedyną różnicą był inny kolor ciała, u Oddisha był on granatowy, a latające pokemony miały różowe umaszczenie.

To z pewnością są Hoppip'y. Małe pokemony, które unoszą się na wietrze z powodu niewielkiej masy. Znam je, kiedyś musieliśmy je ratować nad morzem żeby ich nie wywiało w głąb wody.
- Fajne, nie?
Powiedziałem do Poliwag oglądając pląsy stworków. Najchętniej bym już poszedł dalej, ale chwilkę mogę poświęcić na obserwację dzikich pokemonów.

2) - Poli, poli. - oznajmiła zadowolona Poliwag, widocznie "powietrzny taniec" Hoppipów jej się spodobał.
Przyglądaliście się dalej stadku latających stworków, starając się nie wykonywać żadnych ruchów. W pewnym momencie pokemony ruszyły ku wam. Następnie latały wokół was, sprawiając, że znaleźliście się wewnątrz koła utworzonego przez Hopippy. Poliwag była tym wyraźnie zaintrygowana.

Hm... ciekawe o co im może chodzić.
- Cześć maluchy. Nie macie zamiaru nas zjeść nie?
Miejmy nadzieję, różne rzeczy się dzieją w tych czasach. Ludzie skaczą z mostów, robią pierogi z ludzi to czemu pokemony mają tego nie robić?

3) Twoja Poliwag porozumiała się z grupką Hoppipów. Po chwili wodny stworek oznajmił, że latającego pokemony nie zamierzają was zjeść. Hoppipy jeszcze trochę polatały wokół was, a potem wylądowały, aby odpocząć.

Właściwie, zawsze myślałem, ze ich to wcale nie męczy. Przecież je unosi wiat. Ale różne dziwne rzeczy się w świecie dzieją. W każdym razie wypadałoby już ruszyć dalej. W końcu jest aż czwarta strona safari więc przy dobrych wiatrach jeszcze w tym tygodniu znajdziemy to, czego nam potrzeba.
- Idziemy mała. CHyba, że chcesz jeszcze trochę tu zostać.
Wolałem się upewnić co do tego, szkoda przymuszać Poliwag do czegokolwiek, nie lubię tego robić.

4) Mała Poliwag nie wyglądała na specjalnie zainteresowaną zostaniem tu. Powiedziała coś Hoppipom i zaczęła im machać na pożegnanie. Po chwili ruszyliście dalej w poszukiwaniu nowych gatunków pokemonów.

Nie tylko nowych ale też ciekawych. Właściwie taka wycieczka krajoznawcza zawsze się przyda do czegoś. Poznajemy nowe gatunki stworków jak i ich zachowanie. Na pewno nie zaszkodzi w przyszłości.