Safari Vebre

3. - Saaur. - oznajmił ci pokemon nie ruszając się z miejsca. Mimo to miała cię bacznie na uwadze gdybyś przypadkiem chciał coś przeskrobać. Była gotowa do rozłożenia cię jednym ciosem i przykucia do ziemi.

-Oj nie, bynajmniej! Nie mam zamiaru wprowadzać tu zamętu czy nieporządku moja droga. Po prostu podróżuję. Może mógłbym spędzić chwilę w twoim towarzystwie? Oprowadzisz mnie kawałeczek? - uśmiechnąłem się wyciągając do niej otwartą dłoń.

4. Bulbasaur ostrożnie zmierzyła cię wzrokiem. Nie miała jednak nic przeciwko spędzeniu w twoim towarzystwie kilku chwil. Tak czy owak wstała i poleźliście po polance. Zatoczyliście jedno kółko, drugie, a potem Bulbasaur siadła na miejscu.

-Bardzo tu ładnie, dziękuję za spacer Bulbasaur! - powiedziałem z mocno przekolorowanym entuzjazmem w głosie. Sięgnąłem po odrobinę karmy i na otwartej dłoni, podsunąłem rękę bulbasaur.
-Proszę mała, jeśli chcesz to chodź ze mną, ale jeśli nie masz ochoty to spokojnie, pójdę dalej sami, mimo iż twoje towarzystwo było dla mnie ogromnym urozmaiceniem i przyjemnością.

1. Dałeś więc jeść Bulbasaur. Ta zjadła karmę, którą jej podałeś ze smakiem. Następnie zacząłeś proponować jej by się do ciebie przyłączyła w wędrówce po strefie. Ta nie widząc nic ciekawszego do roboty kiwnęła twierdząco głową.

-No to chyba możemy ruszać. Spokojny spacer dobrze nam zrobi, jak myślisz Rip? - zapytałem pokemona i ruszyłem z miejsca. Oj tak, podróż po tej strefie w powolnym tempie dobrze nam zrobi, szczególnie teraz, jeśli chcemy spokojnie pospacerować.

1) Ruszyliście dalej. Promienie słońca przemykały między obszerną i ścisłą warstwą koron drzew. Ty i twój ognisty towarzysz czuliście przyjemny wiaterek. Nad waszymi głowami przeleciała parka Pidgeyów. Na gałęzi drzewa, które znajdowało się niedaleko was, siedział Wurmple i jadł jagody. Spacer po tym lesie może stać się miłym odprężeniem od trudów codziennego życia.

-Jak przyjemnie się tu idzie, nie uważasz Rip? - westchnąłem z nostalgią. -Spacer po tej strefie jest odżywiający, cieszę się, że tu przyszliśmy. Zakończyliśmy też łowy, został ostatni Safari Ball, on będzie na coś na prawdę wyjątkowego! - zaśmiałem się i popędziłem przed siebie. Wziąłem głęboki oddech i przymknąłem oczy, by nacieszyć się tym spokojem, ah! Uroczo.

2) Maszerowaliście dalej. Gdzieś jakby z oddali usłyszeliście przyjemny śpiew jakiś nieokreślonych bliżej ptaków. Charmeleon maszerował po twojej prawej stronie, zaś Bulbasaur kroczył po lewej. Atmosfera wokół was była bardzo spokojna, aż wręcz lekko senna.

-Słyszycie ten śpiew ptaków? - zapytałem pokemony. Nadstawiłem uszy i wsłuchiwałem się w trele pokemonów. Ta polanka jest wprost cudowna!

1) Ruszyliście dalej. Nagle odnaleźliście źródło śpiewu. Były to trzy Pidgeye, które siedziały na gałęzi i się przekrzykiwały. Na ziemie pod nimi, leżała rozplaszczona kupka jagód. Najwidoczniej to ona była źródłem sporu.

Zapomniałem, że prowadzę wgl. twoje Safari xDD

Oj nie.. zostawiłem ptaszory w spokoju. Nie były one dla mnie zupełnie niczym interesującym, no cóż. Zostawiłem je z lekkim żalem, aczkolwiek cóż.. bywa!

2) Dalej szliście w trójkę. Wiał wiaterek, Pidgeye za wami dalej się kłóciły... Po prostu żyć nie umierać. W pewnym momencie zahaczyłeś o korzeń wystający z ziemi i się przewróciłeś.

-Ku#$%! - warknąłem patrząc z agresją na korzeń. Okej.. to tylko korzeń, nie ma się czym wkurzać.. ale boli! Urgh, no nie, to mi się nie spodobało, jednak zignorowałem sytuację i szedłem dalej.

3) Jak to mówił pewien znany kapitan: "Biednemu to wiatr w oczy i... tak dalej". Dlaczego słowa tej znakomitości zostały przywołane w tym momencie? Ponieważ w niedługim czasie po tym, jak otrząsnąłeś się po pierwszym zamachu na twoje życie, korzeniowa brać postanowiła spróbować sił jeszcze raz. Tym razem jednak swój ruch wykonała niedaleko rzeki. Krótko mówiąc, zahaczyłeś do korzeń i znowu straciłeś równowagę, jednak teraz dodatkowo wylądowałeś w wodzie.

Czy ta strefa została opuszczona przez mój umysł? możliwe.. moje ciało jednak nie poddało się w wędrówce, idę dalej. Ahh ten las, miło podróżować w takiej atmosferze.

1) Ciekawe, kto nazwałby miłym przeżycie, wylądowanie w rzece. Charmander i Bulbsaur przypatrywali się tobie leżącego w płytkiej wodzie. Czułeś, że twoje ubranie było już w pełni przemoczone.

-Ajj.. - syknąłem z obrzydzeniem. Nie podobało mi się taplanie w zimnej, błotnistej wodzie.. szybko zaczerpnąłem po odrobinę mocy, żeby oczyścić ubranie z syfu. No, możemy ruszać w dalszą drogę.

1) Użycie mocy było dobrym pomysłem. W jednym momencie byłeś cały mokry i ubrudzony błotem, a już po chwili wyglądałeś, jakby twoje ubranie było dopiero co kupione.

-Haha, ten wymiar jest cudowny - powiedziałem praktycznie sam do siebie. Podróż po tym safari od kwietnia dobrze mi służy, może w końcu się skończy ta niezapomniana przygoda..
-To co maluchy, gdzie teraz? - skierowałem pytanie do Ripa i Bulbasaur.

2) Doszliście do rozstaju dróg. Oba stworki pokazały dwie różne ścieżki, a potem się zaśmiały. W przeciwieństwie do ciebie, im ta podróż bardzo się podobała. Ostatecznie poszliście w lewą odnogę.

-Cudnie, rozdroże, wybór należy do was! - uśmiechnąłem się do pokemonów. Rozejrzałem się dookoła, moje instynkty trochę ucichły przez ostatnią godzinę.
-No więc w lewo.. - zacząłem spokojnie, po czym spojrzałem na pokemony, przygotowałem się i.. ruszyłem do biegu! -Kto pierwszy do tamtego drzewa, ten wygrywa! - krzyknąłem wskazując na jakieś tam drzewo.

3) Drzewo, które wskazałeś, znajdowało się jakieś 50 metrów dalej. Charmander od razu wyprzedził Bulbasaura. Jaszczur odwrócił się do swojego przeciwnika, przez co wpadł na drzewo. Spomiędzy gałęzi na wskutek wstrząsu spadły dwa pokemony.

Ze śmiechem na ustach i przesadzoną wręcz wesołością biegłem przed siebie, nie spoglądając na pokemony. Gdy tylko jednak zatrzymałęm się, wstrzymałem oddech widząc Caterpie.
-Ajj! - wyrwało mi się, czułem się głupio, Charmander im przeszkodził.. przeze mnie. -Bardzo was przepraszam, Charmander na pewno zrobił to nie specjalnie.. - powiedziałem podchodząc do ognistego jaszczura. Przykucnąłem przy nim i popatrzyłem na niego -Nic Ci się nie stało? - zapytałem z troską.

4) Jeden z zielonych robaków wyglądał na zdenerwowanego, że ktoś zrzucił go z gałęzi, natomiast drugi starał się go uspokajać. Podszedłeś do Charmandera, który po znokautowaniu przez drzewo, leżał na trawie. Jaszczur jednak po chwili wstał, pomasował przez moment czoło, po czym szeroko się do ciebie uśmiechnął.