Safari wikkaza

Wkroczyłeś przez bramę do gęstwiny lasu. Przed tobą była udeptana ścieżka między drzewami. Znalazłeś się właśnie w pierwszej Strefie Safari - Wietrznym Lesie. Obok ciebie stał sobie twój partner, Torchic.
- Tor, chic? - kurczaczek obrócił główkę, patrząc na ciebie.

Kucam przy moim małym podopiecznym i głaszczę go po główce.
- No to, co Torchic zaczynamy przygodę w Safari. Czeka tutaj na nas naprawdę dużo pokemonów, które może złapiemy. Nie ma jednak, co stać w miejscu. Nic nie znajdziemy siedząc tutaj, więc ruszajmy. - Zwracam się do kurczaka i razem z nim ruszamy do lasu.
Na początek jedynie spokojnie rozglądamy się za jakimiś ciekawymi pokemonami, które można tutaj spotkać.

1) Torchic, jak to on, był całkiem zadowolony na to, że trochę sobie pochodzicie po lesie. Ognisty stworek szedł kilka kroków przed tobą. Czasami patrzył on w lewą bądź prawą stronę między gęstwiny lasu. Jak na razie nie udało wam się zauważyć żadnego pokemona, ale Torchic zdawał się tym nie przejmować.

- Na pewno niedługo coś znajdziemy. Pokemony pewnie są głębiej w lesie, bo tutaj przy wejściu od razu wszyscy by je wyłapali. - Mówię do kurczaczka rozglądając się.
Idę dalej w las i dalej się rozglądam. Powoli idąc ścieżką razem z moim pokemonem idziemy powoli i obserwujemy krzaki i drzewa przy ścieżce. Staram się też nasłuchiwać czy nie ma w pobliżu jakiś pokemonów. W razie, czego idziemy to sprawdzić.

2) Szliście dalej wydeptaną na ziemi ścieżką. W zasięgu waszego wzroku nie było żadnych stworków. Jeśli zaś chodzi o wysłuchiwanie, to również nic nie przykuło waszej uwagi. Słyszeliście jedynie szum wiatru, który przemykał pomiędzy koronami drzew.

- Torchic na ścieżce chyba szybko nie znajdziemy żadnych pokemonów. Chyba pora wejść w krzaki i tam poszukać jakiś polanek lub kryjówek, w których mogą być jakieś pokemony. - Mówię do mojego podopiecznego.
Następnie schodzę ze ścieżki i wchodzę między drzewa i krzaki, aby tam poszukać jakiś dzikich pokemonów. Jestem uważny i wypatruje wszędzie dzikich pokemonów.

3) Tak jak postanowiłeś, zszedłeś z głównej ścieżki i wszedłeś między drzewa. Przeprawa przez gęstwinę nie była trudna. Gdzieniegdzie zdarzały się wystawać korzenie, które stanowiły fajną zabawę dla Torchica, który nad nimi przeskakiwał. Po kilkudziesięciu sekundach, tak jak sądziłeś na początku, doszedłeś do rozświetlonej przez światło polanki z pojedynczym drzewem na środku.

- Torchic musimy sprawdzić czy na tym drzewie nic nie ma zanim pójdziemy dalej. - Mówię do kurczaczka.
Następnie kierujemy się w kierunku drzewa znajdującego się na środku tej polany. Coś mi się wydaje, że jakieś pokemony mogą na nim siedzieć. Podchodzę, więc blisko i sprawdzam czy nie ma żadnego pokemona na gałęziach.

4) Niestety, ale wśród gałęzi drzew nic nie udało wam się znaleźć. Już chciałeś odchodzić i ponownie zacząć przedzierać się przez gęstwiny, jednak Torchic ciebie zatrzymał. Spojrzałem na swojego towarzysza, który poprowadził ciebie do dziury, która przysypana była liśćmi. W tym prowizorycznym nakryciu ukrył się pokemon.

- Jaki fajny pokemon. Torchic coś czułem, że szybko znajdziemy tutaj jakiegoś pokemona. - Mówię do kurczaka i głaszczę go po główce, aby pogratulować mu odnalezienia tego robaczka.
Na razie nie zbliżam się zbytnio do tego pokemona, ponieważ nie chcę go wystraszyć. Jedyne, co na razie robię to wyciągam swój PokeDex i skanuje nim malucha.

5) Torchic był bardzo zadowolony po usłyszeniu pochwały z twoich ust. Na razie zachowywałeś dystans od różowego robaka. Powoli wyjąłeś PokeDex i zeskanowałeś stworka:

Gdy opuściłeś urządzenie, Wurmple nadal była na swoim miejscu i słodko drzemała.

Nie chcę zbytnio przestraszyć tego malucha, aby od razu nie uciekła, kiedy się obudzi. Dlatego też wyjmuję z plecaka porcję karmy i szykuję ją dla Wurmple. Następnie zaczynam machać ręką tak, aby zapach karmy powędrował prosto do Wurmple. Może, kiedy poczuje jego zapach to obudzi się i nie będzie przerażona naszą obecnością.
Jeśli się obudzi mówię do niej:
- Witaj maleńka masz może ochotę na coś smacznego do jedzenia. Mam tutaj dla ciebie pyszną karmę. Wystarczy, że wyjdziesz ze swojej kryjówki. - Mówię do robaczka z uśmiechem na ustach i wyciągam rękę z karmą w jego kierunku.

1) Zauważyłeś, że Wurmple w pewnym momencie zaczęła kręcić noskiem, a po chwili się obudziła.
- Wurmp, wur? - odparła jeszcze zaspana.
Gdy tylko usłyszała, że pozwalasz jej zjeść karmę, rzuciła się na twoją rękę. Musiała ona jej bardzo smakować, bo gdy skończyła, szeroko się do ciebie uśmiechnęła.

_______
* Wybacz mi ; ;

- Cieszę się, że ci smakowała. - Mówię i głaszczę ją po jej małym ciałku.
Po tym jak chwilę pogłaszczę robaczka po główce mówię do niej:
- Jesteś świetnym pokemonem i bardzo cieszę się, że spotkaliśmy się. Powiedz mi czy nie chciałabyś może dołączyć do mnie. Byłoby mi niesamowicie miło z tego powodu. - Uśmiecham się i wyjmuję SafariBall i wystawiam go przed Wurmple.
Jeśli będzie chciała do mnie dołączyć to w do Balla.

1) Wurmple na początku się trochę zastanawiał, czy do ciebie dołączyć. Torchic powiedział coś do niej, ale jako że jesteś człowiekiem nic nie zrozumiałeś. Robak wytrzeszczył oczy, po czym od razu wskoczył do kuli, która pyknęła od razu. Ciekawe czym Torchic przekonał do tego Wurmple...

- Torchic świetnie się spisałeś. Naprawdę dobrze mi tutaj pomagasz. To dzięki tobie mamy nowego przyjaciela. - Mówię do mojego podopiecznego i głaszczę go w podziękowaniu po główce.
Zaraz po tym ruszamy w dalszą drogę. Trzeba znaleźć i złapać jeszcze dużo nowych pokemonów.

2) Wyszliście z polany i ponownie wkroczyliście pomiędzy drzewa. Wasza przechadzka wśród leśnego gąszczu nie trwała długo, bo po kilku chwilach trafiliście na ścieżkę. Jednak ta różniła się od tej, którą szliście zaraz po wejściu to Strefy. Ta ścieżka była widoczniej zaniedbana. Widocznie mało ludzi nią chodziło.

Skoro chodziło nią mniej ludzi to i może będzie tutaj więcej pokemonów. Nie ma, co się niepokoić, ponieważ na pewno jest ich tutaj pełno. Wystarczy tylko trochę poszukać.
- Torchic musimy tutaj też uważnie wypatrywać dzikich pokemonów.

3) Ruszyliście dalej opuszczony szlakiem. Torchic szedł obok twojej lewej nogi o obserwował bacznie tą część lasu. Tobie zostało obserwować prawą stronę. Przeszliście kilkadziesiąt kroku, jednak jak na razie nie udało wam się niczego znaleźć.

- Chodźmy dalej. Ten las jest wielki, jeśli tutaj nic nie ma to pewnie jest w innym miejscu. Jak na razie nie będziemy schodzić ze ścieżki. - Mówię do kurczaka z uśmiechem.
Idąc tak tą ścieżką rozglądam się również po wszystkich drzewach, aby być pewnym, że na żadnym nic nie siedzi.

4) Ruszyłeś z Torchiciem dalej. W pewnym momencie zobaczyłeś, że do jednego z pni przyssany jest jakiś zielony robak. Stworek musiał usłyszeć wasze kroki, bo oderwał główkę od drzewa. To był błąd po robak spadł. Pokemon nic sobie z tego nie zrobił i podszedł bliżej was.

- Cześć mały miło cię poznać. Nie będziemy ci jednak przeszkadzać, ponieważ mamy już w drużynie pokemona takie jak ty, tylko że już po ewolucji w Metapod. Mam nadzieję, że niedługo znajdziesz jakiegoś miłego trenera dla siebie. - Mówię z uśmiechem do robaczka i głaszczę go po główce.
Następnie ruszam wraz z moim Torchickiem na poszukiwanie innych pokemonów.

1) Caterpie wkroczył na inne drzewo, po czym zaczął jeść wypływający spod kory nektar. Zaś ty i Torchic poszliście dalej. W pewnym momencie doszliście do niewielkiego jeziorka. Było ono nie zasłonięte drzewami, więc słońce mogło swobodnie padać na spokojną taflę wody.

- Tochic zobacz jak tutaj ładnie. Może tutaj znajdziemy jakiegoś ciekawego pokemona. - Mówię z uśmiechem do mojego podopiecznego i zaczynam iść koło jeziorka.
Rozglądam się tam za dzikimi pokemonami. Jeśli nie ma ich przy wodzie to może są gdzieś w pobliżu.

2) Przy samym jeziorze nie udało ci się znaleźć żadnego pokemona. Udało ci się za to znaleźć stworka w cieniu rosnących nieopodal zbiornika wodnego drzew. Robak siedział na ziemi i żywił się liśćmi z gałęzi.