Safari Vebre

-Mówisz? No to witamy w drużynie! - uśmiechnąłem się do ptaszka i wyjąłem Safari Ball. Dałem mu kulę do kliknięcia i czekałem na rezultat. Zeskanowałem kulę (w przypadku powodzenia), a następnie schowałem ją.

//Zostały mi 4 Safari Balle i 10 jedzonek//

Pidgey dotknął Safarii Ball i po chwili zniknął w czerwonej poświacie. Chwilę kulka zadyndała w twojej ręce, aż uspokoiła się. Miałeś nowego towarzysza i możesz iść dalej. Pokedex pokazał następujące dane:

Pokedex:

Super! Samczyk Pidgeya zasilił moją drużynę, jest cudownie. Schowałem kulę i upewniłem się, że mogę iść dalej. Może teraz przejdziemy się na polanę? -Rip, co powiesz, żeby wybrać się na polanę? - zapytałem Charmandera by otrzymać potwierdzenie mojej decyzji i ruszyłem w jakimkolwiek kierunku.

Rip słysząc informację o polanie chwilę się zastanowił. Ostatnio grał tam skrzypek. Pociągnął ciebie za nogawkę i ruszył ponownie w kierunku ostatniego miejsca. Przemierzałeś dalej las, a w okolicy nie było niczego innego niż drzewa, krzewy i jakieś pospolite rośliny zielne.

-No cóż.. teraz jest jakby spokojniej, nie uważasz..? - rozejrzałem się po okolicy, było pusto, nawet lepiej, zważając na to, że obecność ludzi płoszy pokemony. -Może znowu się.. przyczaimy? Albo po prostu odpocznijmy.. - usiadłem na trawie w odpoczynku.

Po chwili marszu postanowiłeś odpocząć. I zasnąłbyś na dobre, gdyby nie jeden szczegół. Nagle za drzew zaczęły wybiegać dzieciaki. Wiek ich można oszacować na początkowe klasy szkoły podstawowej. Nie było z nimi opiekunów i z wrzaskiem na ustach przebiegli obok Ciebie nie zważając na nic uwagi.

~Przeklęte bękarty diabła..~ skwitowałem ich stwierdzeniem i podniosłem się niechętnie. Obejrzałem się na dzieci, mógłbym je spalić... chociaż, nie jest to do końca humanitarne zachowanie, ehh. Trzeba stąd odejść jak najszybciej, ruszyłem w kierunku przeciwnym do tego, w którym poszły dzieci, oczywiście równie przeciwnym do zgiełku, jaki panował przy wejściu do safari.

Pozostawiłeś dzieciaki same sobie i ruszyłeś w przeciwnim kierunku. A stamtąd przybiegły dwie nauczycielki całe obklejone kolorowymi naklejkami, wstążkami, brokatem. Jedna z nich nawet miała taśmę klejącą w okolicach ust. Widocznie jeszcze jej do końca nie odkleiła. Po tym incydencie nastąpiła cisza.

Cisza i spokój to coś dla mnie, dobrze, że udało mi się uciec od tego paskudnego zgiełku. Ciekawe, cóż za stworzenia zamieszkują ten las? Udało mi się spotkać już jednego Pidgeya, który zapewne zasili moją drużynę, a jak z resztą? Charmander czuł się dobrze, ja z resztą też, można trochę posiedzieć w tym lesie..

Już myslałam, że nazwiesz ciekawymi stworzeniami te dzieciaki. Podróżowałeś dalej przez Wietrzny Las i nagle stało się to o czym informuje nas nazwa strefy. Zerwał się bardzo porywisty wiatr. Liście ze ściółki uniosły się do góry i zaczęły wirować w powietrzu.

-Charmander, chodź szybko, musimy się gdzieś schronić. - krzyknąłem do pokemona ruszając w stronę drzew, za którymi na razie możemy przynajmniej stanąć. Rozglądałem się oczywiście za czymś lepszym w tym celu, na przykład no nie wiem.. ścianki skalnej, jaskini..?

Schowaliście się za drzewem po stronie zawietrznej, czyli wiatr jedynie lekko was muskał. W takim lesie o jaskinie czy skałce jest na prawdę ciężko. Na widoku nic takiego nie występowało. Wiatr nadal hulał między drzewami i raczej nie zamierzał ustać.

-Rip, niczym się nie przejmuj, niedługo wichura przejdzie. - pocieszyłem pokemona, chociaż sam nie byłem tego pewien. Rozejrzałem się dookoła, ale sam właściwie nie wiedziałem po co. Nie ma sensu teraz szukać pokemonów, teraz skupiłem się na przeczekiwaniu wiatru wraz z moim Charmanderem.

Wiatr niestety nie ucichał, a jedynie wzmagał na sile. Nagle miedzy drzewami przeleciał jakiś obiekt. Wyglądał jak wielka szyszka i zmierzała w waszą stronę. W końcu uderzyło to cos w wasze drzewo i waszym oczom ukazał się taki stwór.

Spojrzałem na poke-żołędzia i zaniemówiłem, wyglądał specyficznie.. to znaczy, wyjątkowo. Nie miałem jednak ochoty z nim rozmawiać, ani przekonywać, szczególnie w takiej wichurze. Postanowiłem nie poruszać z nim żadnych tematów, a jedynie przytuliłem charmandera.

Przytuliłeś się do Chamrandera i już czułeś się bezpieczny. Dziwny pokemon wyrwał się i poleciał dalej z wiatrem. jak się oddalał usłyszałeś charakterystyczne "weeeeeeeeeeeeeee". Później wiatr lekko ustał, Nadal poruszając gwałtownie gałęziami.

Nic tu po nas, jest zimno i nie przyjemnie. Postanowiłem jednak posiedzieć tu gdzie siedzę, a nóż nie zje mnie niedźwiedź. Oprócz doskwierającej nudy nic mi się nie dzieję, wstaję i robie 3 skłony.

Wykonałeś kilka ćwiczeń rozgrzewających, a do ciebie dołączył Charmander. Jaszczurka chętnie rozprostowała kości. Nagle jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki wiatr ucichł i mogliście dalej eksplorować las. Jednak nazwa jest bardzo adekwatna do tego co tutaj się dzieje.

-Hah! Dobrze jest się tak rozgrzać jak wiatr hula. - powiedziałem do Charmandera i wyprostowałem się. No tak, trzeba obrać jakiś kierunek, ale ja nie miałem specjalnie idei gdzie chcę ruszyć. Postanowiłem powoli ruszyć przed siebie, a nóż coś po drodze wpadnie mi do głowy.

1.
I wiatr całkowicie ucichł, a przyroda ponownie zaczęła odrzywać w lesie. Podążałeś przed siebie cały czas, aż dotarłeś do wydeptanej dróżki. A tam znajdował się drogowskaz, który wskazywał dwa kierunki. Kierunki na tajemnicze obiekty: Dom na drzewie oraz Stary Gaj. I co teraz? Jakieś pomysły?

-Rip, co powiesz na wizytę w domku na drzewie? - zapytałem pokemona i postawiłem sobie ów obiekt za cel. Domki na drzewie som osom <3 trzeba się tam wybrać czym prędzej.

- Chaaaa - wydał z siebie taki miły odgłos twój pokemon. I po kilku sekundach ruszyliście w trasę do domku na drzewie. Ścieżka, która prowadziła przez las była bardzo kręta. I gdy myslałeś, ze za winklem będzie cel podróży to tam trasa dalej się ciągnęła. Że też nie było tam informacji o długości trasy.

Z ogromnym niczym banan, uśmiechem na ustach ruszyłem do domku na drzewie. Co z tego, że droga będzie długa i uciążliwa, to może nawet lepiej? Domek na drzewie w takim przypadku będzie dawał odpoczynek i chwilę na złapanie oddechu, supczo.

3.
Idziesz, idziesz i nagle coś spadło na twoja głowę. Nim się zortientowałeś to coś przeszło na twoje ramiona. Chamrander chyba był zadrosny, ze ktoś obcy siedzi ci na ramieniu. A to stworzenie wyglądało następująco:

Oj, cóż to za pasażer na gapę? Spojrzałem na robaka i delikatnie zdjąłem go z ramienia. -Chyba powinieneś pochodzić raczej tu.. - powiedziałem kładąc go na ziemi. Ruszyłem dalej.