Hiteki na Safari

- Smakowało Ci? Jeśli chcesz, to mam więcej. - Mówiąc to wyjąłem kolejną porcję karmy. - Widzisz, właśnie szukam w tym lesie pokemonów, które chciały by ze mną podróżować po świecie, zwiedzać nowe miejsca i przeżywać różne przygody. Może jesteś chętny, by dołączyć? - Jeśli pokemon według tego co mówi pokedex jest żywiołowy to kieruje się pewnie emocjami jakie odczuwa w danej chwili, a teraz jest chyba szczęśliwy, więc jest szansa, że się zgodzi... a Ursaring to fajna perspektywa na przyszłość.

18. No i ktoś tu się chyba nie uczy na błędach co nie? Biedny Hiteki niemal znów stracił rękę w szczękach małego Teddiursy, ale ten w przeciwieństwie do hodowcy wiedział, że już tak się nie robi i błyskawicznie cię puścił. A tak w ogóle to skinął głową na znak, że się zgadza.

Oj tam, warto trochę pocierpieć. Z Ursaringiem to tak bym nie zrobił, ale taki maluch co najwyżej przeżuje i i tak wypluje. Tak czy inaczej wyjąłem safariball i z uśmiechem dotknąłem nim głowy niedźwiadka. Wygląda na to, że została mi ostatnia kula...

19. Stuknąłeś malucha kulą a czerwone światło pochłonęło go w całej okazałości. Czułeś jak pokeball drży w twoim uścisku, jakby się czegoś bał. Lecz w końcu nie było nic, co mogłoby ci uprzykrzyćżycie. Pokemon się złapał. Poza tym, Phantump przyleciał do ciebie wyraźnie chcąc ci coś pokazać.

- Co się stało Phantump? Prowadź, bo widzę, że koniecznie masz mi coś do pokazania... - po tych słowach posłusznie ruszyłem za moim starterem. Może i on znalazł pokemona, który mógłby się stać lokatorem mojego ostatniego safariballa. W sumie... co poza pokemonami, krzakami i drzewami można by tu znaleźć?

20. Szedłeś za stworkiem a ten w końcu doprowadził cię do robaka. Ten siedział sobie na trawie i spoglądał spokojnie na promienie słońca tańczące na trawie. Gdy tylko usłyszał kroki odwrócił się w twoją stronę i aż podskoczył.

Położyłem na ziemi porcję karmy.
- Masz maluszku, sorry, że Cię wystraszyliśmy, już idziemy. - Po tych słowach odwróciłem się, zostawiając Venomatha w spokoju, gdy odeszliśmy na odległość w której pokemon nie mógł nas już słysześć powiedziałem do Phantump.
- Dzięki, że mi go pokazałeś, ale jednak jakoś za tymi ćmami nie przepadam. Poszukajmy innych pokemonów bo został mi ostatni safariball, a potem się stąd zmywamy.

21. Pokemon przyjął od ciebie smakołyki i odprowadził cię wzrokiem. Po tym wszystkim ruszyliście dalej w las, przedzierając się przez coraz to większe gęstwiny. Phantump trochę się zasmucił faktem, że nie udało mu się ciebie w pełni zadowolić, jednak i tak był dumny z tego, że zauważył jakiegoś pokemona.

Rozglądając się czujnie wciąż przemierzałem ten las... swoją drogą, musiał on być pewnie dosyć spory. Nie to w tej chwili jednak mnei interesowało, ważniejsze dla mnie było gdzie w tym lesie i w tej chwili pochowały się pokemony. Z tego też powodu mój wzrok niemalże skanował otoczenie w poszukiwaniu jakichkolwiek śladów bytności pokemonów w tym kawałku lasu, który akurat zwiedzałem.

Nagle dostrzegłeś pośrodku obranej przez ciebie drogi, ledwo widoczną, ukrytą, ogromną pajęczynę. Prawie w nią wpadłeś... jednak prawie robi ogromną różnicę. Z resztą kto mógł się aż tak nawysilać żeby uprzykrzyć ci życie? Nie minęło wiele czasu a dostrzegłeś małego, zielonego stworka w koronie drzewa.

Spojrzałem na stworka w koronie drzewa z mściwą satysfakcją. Tym razem mu się nie udało. Ruszyłem więc dalej w poszukiwaniu pokemonów, omijając pajęczynę. Trzeba się skupić na mądrym wykorzystaniu ostatniego balla.

2. Szedłeś tak sobie dalej i dalej aż w końcu dostrzegłeś przed sobą coś fioletowego i tym razem to nie był Venonat. Twoim oczom ukazał się co prawda robak, ale zupełnie inny niż poprzednio.