Safari Wojas021

- Widzę, że się nie boisz co? - uśmiecham się do pokemona próbując go pogłaskać. Naprawdę fajne stworzonka z tych Sentretów.
- Śmiało jedz ile chcesz. - zwracam się do niego.

9. Boi..? Ha! Zupełnie. Szop ułożył się pod twoją ręką i nastroszył delikatnie futerko na karku po tym jak wyczuł dotyk. Jadł z uśmiechem, nie przejmował się niczym,abo czym!
-Treet! - zapiszczał wesoło.

- Cieszę się, że ci smakuje. - zwracam się dalej gładząc pokemona po karku. Kiedy już zje wyciągam safari ball i pytam:
- Może zechciałbyś do mnie dołączyć?

10. Podróżowanie po świecie u boku porządnego trenera.. czy to dobry pomysł? Sentret popatrzył na safari ball i westchnął. Jego oczka mówiły 'przekonaj mnie', a jego nóżka niespokojnie tupała. Przekonuj!

- Wiesz, podróże to coś fajnego. Walki, pokazy i w ogóle. Poza tym mógłbyś poznać wielu interesujących trenerów bądź też trenerki. - tłumaczę Sentretowi, po czym zblizam się by szepnać mu coś na ucho - Słyszałem też, że grasuje gdzieś w safarii potworny Bulbasaur

11. Spojrzenie, które posłał Ci sentret mówiło 'podróże? nie brzmi źle.' Malec pacnął w safari łapą i... boom! Złapałeś Sentreta, zostało Ci 9 safari balli!

- Świetnie - wołam chowając ball z Sentretem. Jeden odchaczony, teraz możemy ruszać po resztę stworków. Hej ho, hej ho, pokemony by się łapało.

12. Jeden Ci nie wystarczy, to było do przewidzenia. Mogłeś oczywiście zaczaić się w krzakach zamiast ruszyć przed siebie, ale oczywiście. Tyłek swędzi! Ball z Sentretem schowany, Combusken patrzy zadowolony, jego transformacja-ewolucja przeszła pomyślnie, więc czuje się świetnie.

A jakże inaczej. Ja tu przyszedłem się dorobić, a nie dołożyć do interesu. Jedna zdobycz na pewno nie sprawi, że wyjdę tu na plus, a przynajmniej nie taka zdobycz. Gdyby to było coś bardziej rzadkiego to kto wie.
- No cóż Combusken, idziemy dalej.

13. No tak, zbieraj hajs, w końcu musi się zgadzać. Combusken ruszył za tobą, a ty przodem (logiczne, no nie?). Szliście i szliście, a tu... łąka! Wszędzie, muehehe, bo właśnie na łące jesteście, hoho.

No cóż na razie nic ciekawego się nie dzieje. Szukam zatem gdzieś miejsca, gdzie by można sobie chwilę poleżeć. Byle nie było na słońcu, bo tego mi nie trzeba.

14. I nic, i nic, ale piękne kwiaty dookoła! Tulipany i te no.. i tulipaaany! I hoppip, i tulipaaany! Jak miło się idzie jak łąka dopisuje klimatem.

- Czy ktoś powiedział Hoppip? - staram się wyłowić pokemona pokedexem wśród gąszczu tych tulipanów. Lepiej sprawdzić coś raz niż potem dwa razy żałować.

15. Pokedex wykrył hoppipa, hah! Jesteś czujny, dobrze kurcze, dobrze.

Hoppip:

Teraz możesz podejśc, albo iść dalej. Decyduj!

No właśnie, podejść. Tylko jak to zrobić, aby nie wystraszyć tego pokemona. Trzeba będzie to zrobić bardzo ostrożnie. Toteż powoli, krok za kroczkiem zmierzam w kierunku Hoppipa. Gdy będę kika kroków od niej mówię:
- Cześć Hoppip. - i obserwuję zachowanie tego pokemona.

16. Pokemon spojrzał na ciebie z zaciekawieniem wymalowanym na pyszczku. Nie dość, że był ciekawy to jeszcze nie bal się ludzi.
- Ho...
Odezwał się trawiasty stworek odprawiając jakieś dzikie tańce w powietrzu.

Jakby go tu podejść.... Spróbuję starej szkoły.
- Hej chcesz coś przekąsić? - pytam Hoppipa pokazując mu karmę dla pokemonów.

17. Hoppip zbliżył się, obwąchał twoją rękę i... miał już zjeść trochę karmy gdy zawiał silny wiatr. Mały pokemon poleciał niesiony nim jakieś kilkadziesiąt metrów dalej. Widocznie chciał spróbować karmy, bo leciał z wolna w twoim kierunku.

Przynajmniej się nie boi. Idę więc w jego kierunku i gdy będzie już blisko mnie mówię:
- Pozwolisz? - pytam go starając się go lekko objać tak by móc go przytrzymac, by mógł spokojnie zjeść i podsuwam mu karmę.

18. Podszedłeś do pokemona a wiatr znów zadął jak na złość. Tym razem roślinnego stworka pchnęło bezpośrednio na ciebie aż wpadł ci prosto na twarz.
- Pip...
Pisnął stworek spoglądając na ciebie. Był widocznie rozbawiony całą sytuacją. Następnie zsunął się ku dołowi i zaczął wcinać karmę.

- Jedz spokojnie. - mówię do pokemona i staram się usiąść na ziemi. Gdy już zje sięgam po safari ball i pytam:
- Może zechciałbyś dołączyć do mnie i wędrować przez kolorowy świat?

19. Pokemon spojrzał na ciebie z radością w oczach. Dał się tobie skusić do tego stopnia, że aż sam puknął łapką w pokeball łapiąc się od razu. Ale ja wiem i ty wiesz, że to tylko kłamstwa a pokemon pójdzie na handel. Buhahahaha

W takich chwilach aż żal mi się robi tych pokemonów i chciałbym je zatrzymać. Szkoda tylko, że nie mam dla nich miejsca. No i jakby nie patrzeć nie do końca ją okłamałem, bo w końcu będzie wędrować po świecie tyle, ze nie ze mną.

20. Wietrzyk zawiał delikatnie czesząc twoje włosy. A ognisty pokemon zaczął hasać dookoła ciebie radośnie jakby nic się dla niego nie liczyło. Widocznie Torchic chciał się trochę rozruszać. Z resztą i tak zbyt wiele czasu już spędziliście w jednym miejscu.

Przecieram oczy spogladając na swojego pokemona. Czy wsteczna ewolucja jest mozliwa? W końcu ostatnio ewoluował w Combuskena, więc coś tu nie tak.
- Wszystko z tobą w porządku brachu?