Jam byc Samuel

Tyle ze jak bym chciala wyruszyc juz teraz natychmiast. powiedziala cicho patrzac na Tentacoola. A ty masz ochote wziac udzial w tym turnieju. Tak naprawde znam organizatorow. Jest to zespol Alfa kradna potem te pokemony. powiedziala zaciskajac piesci. W taki sposob stracilam juz paru towarzyszy. odwrocila wzrok ze lzami w oczach. Aron patrzyl to na ciebie to na balla zas Skully troche poskamlywal juz ze mu sie nudzi.

Zespół Alfa?:

Skinąłem głową.
- Dobrze, rozumiem. Szkoda że nie powiedziałaś tego wcześniej... - urwałem na chwilę, po czym dodałem weselszym tonem:
- Bo już byśmy wyruszyli.
Podrapałem Skulliego za uszkiem, a następnie podniosłem patyk i rzuciłem go w stronę centrum Pokemon.
- Chodźmy, wyleczymy nasze pokemony, nakarmimy je i możemy wyruszać. W regulaminie nie było nic o karze, więc po prostu mój przeciwnik będzie miał łatwiej w dostaniu się do finałów... I jeszcze jedno.
Złapałem ją za rękę i powiedziałem:
- Przykro mi ze względu na tych, których straciłaś. Ale pewnie są już daleko stąd, prawda? Znajdźmy ci nowych przyjaciół, zwiedźmy świat.

Dziewczyna spalila ostrego raka gdy zlapales ja za dlon. Ogolnie byla bardzo wstydliwa i malo mowna. Jednak reki nie zabrala.
Dobrze. powiedziala kierujac sie za Skullym do PokeCentrum. Psiak zrozumial natychmiast wasza wymowe zdan. A moze zrozumial slowo jedzenie? Kto wie. Za chwile tez znalezliscie sie w PokeCentrum i oddaliscie poki do leczenia. Ze wzgledu na ilosc bali dziewczyny musieliscie chwile poczekac.

Poprosiłem o coś dla mnie, Kasai oraz naszych pokemonów - upewniłem się przy tym żeby Raider dostał jakąś dobrą porcję żelaza, a Oddish wypoczął pod odpowiednią lampą i nawodnił się. Dla Skulliego poprosiłem o duży kawałek mięsa, a dla mnie cokolwiek - nie byłem wybredny. Nie wiedziałem co lubi Kasai, tym bardziej jej pokemony...

- Niedaleko jest Violet City... Droga tam nie powinna nam zająć zbyt dużo czasu. Co sądzisz o nim jako następnym celu podróży? - zapytałem, jeszcze zanim zaczęliśmy jeść.

Dziewczyna zamowila sobie tylko goraca czekolade. Ty dostales cokolwiek czyli kanapki.
estem za, nie znam okolicy a co dopir sasiednich miast. powiedziala popijajac czekolade. Za chwile tez ppkemony byly wyleczono i mogliscie isc dalej. Aron siedzial w bally, zas Skully wyszedl z n iego i przywital cie radosnym szczeknieciem i juz biegl do ciebie by ci kanapke wyjesc. Dziewczyna zasmiala sie tylko i dala mu z twojej drugiej kanapki wedline. Tym to okemon nie zwzgardzil.

Pogłaskałem Skulliego, po czym upewniwszy się że Kasai idzie ze mną ruszyłem tam, gdzie według mapy powinna być droga numer 30. Rozglądałem się tam za pokemonami, choć nie spodziewałem się, by coś się znalazło... Jednocześnie spróbowałem zacząć rozmowę.
- A więc, poza Skitty i Galaretką... masz jeszcze jakieś pokemony? - zapytałem się. Jednocześnie wypuściłem Dancera, by mógł pochodzić w trawie... Może i był skory do walki, ale nawet on nie zacząłby jej bez pozwolenia trenera. A kontakt z glebą i słońcem był ważny dla Oddishów...
Patrzyłem w kierunku wody. Może znalazłby się tam jakiś ciekawy pokemon? Wątpiłem w to, ale jednak...

Co za duzo to nie zdrowo powiadaja stare przyslowia.
No mam. powiedziala krotko dotykajac ballek. Za chwile wypuscila Miltanka i Riolu. Pokemony te zaraz ciekawsko spojrzaly na przerosnieta jagode. Oddisch schowal sie za toba i nie wiedzial co ma robic. Wielkosc Miltanka go zaskoczyla i troche stchorzyl. Za chwile tez niepewnie wychylil sie za ciebie i przywital sie. W oddali widziales Milotica i lawice Feebasow. Gdzies zamajaczyl tez Shiny Gayardos i male Magikarpie. Jednak nic nie bylo przy brzegu. Wzdloz sciezki rosly drzewa jednak nic nie widziales miedzy nimi.

//No za mało ich mam no XD
- Ładne są - powiedziałem, po czym przywitałem się z nimi. Rozbawiony zachowaniem Oddisha pogłaskalem go nieco po liściach, dodając:
- Nie bój się, przecież cię nie skrzywdzą.
Nudziło mi się. Zobaczyłem więc, czy nikt nie nadchodzi tam, gdzie my mamy się udać, a następnie wyciągnąłem jedną ze strzał z pokeballem. Obróciłem piłkę o 180 stopni, tak by nie dało się jej otworzyć, po czym wypuściłem ją w tamtym kierunku, jeśli nikogo nie było. W ten sposób nie zmarnuje się próbując złapać pokemona, a jednocześnie nie krzywdzi dzikich przedstawicieli fauny, co zrobiłyby tradycyjne strzały.
- Chodź, zobaczymy gdzie wylądowała! - powiedziałem do Kasai. Co prawda nie wypuściłem jej daleko, powinna być w zasięgu wzroku, ale nadal... Jakieś zajęcie. Jeśli Dancer nie nadążał, wziąłem go na ramię.

4. Starczy ci narazie. ja mam dwa xd
_____________
Strzala trafila jakiegos pokemona badz cos. Nie wiesz co. Wiesz tylko ze strzala pokeballe. byla zwrocona w wasza strone a raczej tak nie powinno byc. Dziewczyna spojrzala na ciebie niepewnie nie wiedzac o co chodzi. Oddisch byl wdzieczny za to ze go wziales bo inaczej musialby sie toczyc. Z kierunku nie zboczyliscie bo celowales w strone Violet City. W okol panowala dziwna nieprzenikniona cisza.

- Tia... Wybacz Kasai, stara zabawa - powiedziałem - wystrzel strzałę i zobacz co ci przyniesie los.
W końcu byliśmy przy niej... podniosłem więc strzałę, przekręciłem pokeball na prawidłową pozycję i schowałem.
- Sądząc po tym, jak leżała, coś trafiła... A przecież nic nie widać.
Właśnie. Niczego nie było widać. Niczego, nikogo. Cisza, pustka, nic.
- Dancer, możesz użyć Sweet Scent? Może wtedy zobaczymy, kogo przez przypadek trafiliśmy.
Jednocześnie wypuściłem resztę pokemonów.
- Słuchajcie, tu w okolicy coś jest. Dajcie znać jak coś znajdziecie, dobrze? - powiedziałem, po czym zwróciłem się znów do Kasai:
- Żadnych ludzi widać nie było, ale miejmy nadzieję że ten tajemniczy pokemon nie oberwał za mocno, prawda?

//Mam pięć. Przecież jeszcze jajko. XD

A. Zapomnialam.
___________
Oddisch nic nie wykryl czy co on tam mial zrobic. Kasai wyostrzyla zmysly i nasluchiwala jakis szelestow. Twoje pokemony rozgladaly sie po okolicy i nawet Skully nic nie wyniuchal a przeciez byl to pies. Dziewczyna pokrecila glowa na znak ze nic nie slyszy i wypuscila innego pokemona ten wzbil sie zaraz w powietrze i ogladal wszystko z lotu ptaka. Byl to piekny niebieski poke ptak lodowy. Za chwile tez wyladowal obok was za pokrecil glowa ze nic nie slyszy i nie widzi i wrocil do balla.

Zignoruj pierwsze dwa kadry:

- Czy to... był... - powiedziałem, pokazując na miejsce w którym jeszcze przed chwilą znajdował się pokemon pasujący do opisów Articuno. Pokemon uważany za legendarnego. Tylko sympatia którą czuł wobec dziewczyny powstrzymała go od przyłożenia sobie ręki do twarzy z głośnym plaśnięciem. To, że był to potężny pokemon było jasne, ale... Nie powinna się dziwić, że ktoś chce jej go ukraść.
- Dobra, mniejsza. Widzę tylko, że sama też dałabyś radę... No cóż, chodźmy dalej.

//Sweet Scent wabi dzikie pokemony. Skoro strzała w coś uderzyła, pomyślałem że ten co oberwał...

Jakbys pytal. Ten pokemon przechodzi z pokolenia na pokolenie. A raczej jego jaja. Nasza rodzina jest zwiazana z tym pokemonem. Jeszcze sa dwie rodziny i jak sie domyslasz sa to rodziny ktore maja piecze nad pozostalymi dwoma legendarnymi pokemonami Kanto. Moze i jest legendarny ale jest mlody. powiedziala glaszczac kulke. Tak wiec poszliscie dalej. W koncu dotarliscie do przedmiesc Violet City. Droga przebiegla wam bez zaklucen.

- Dwoma? Słyszałem o trzech... wiesz, odkrycie sierści w ruinach... - zdziwiłem się. Po jakimś czasie dotarliśmy na miejsce.
- Zobacz, to właśnie Violet City. Według mapy to - pokazałem palcem budynek wystający ponad wszystkie inne, dość stary - powinna wieża Bellsproutów. Możemy też zobaczyć Ruiny Alph, albo po prostu spędzić tu resztę dnia... Jak myślisz?

Moja rodzina jest jedna i dwie inne. powiedziala dziewczyna patrzac na niebo jakby blagala o litosc.
Jestem jednak zmeczona wiec mi to obojetnie. Z checia bym zostala i znalazla miesjce by odpoczac. Jednak chcialabym jak najwiecej zobaczyc. Dziewczyna mowila rozgladajac sie i patrzac we wskazanym kierunku. Wieza jak na stara ladnie sie prezentowala. Widac miasto o nia dbalo. Godzina byla dosc mloda bo dochodzila 15.

- No to myślę że mamy kilka godzin na zwiedzanie... - powiedziałem. W sumie sam nie wiedziałem co robić, po prostu udałem się w kierunku tejże wieży. Bellsproutów jeszcze nie widziałem na żywo. Tak samo architektury z tego wieku, zamek był nieco starszy od reszty zabytków Johto... Na dodatek według znawców podpadał pod architekturę Kanto, a więc nie należało się sugerować wspomnieniami z niego.

W koncu znalezliscie sie u celu, oczywiscie dziewczyna ciagle zbaczala z kursu no ale coz sie dziwic? Przed wieza stala informacja, bylo mozna tu spotkac pokemonu typu mrok, duch i oczywiscie bellsprouty. Dziewczyna weszla pierwsza i rozgladala sie na pierwszym pietrze nbic nie znalezliscie oprocz wszedobylskich oczu ktore na was patrzymy, to zapewne pokemony duchy. W koncu na ktoryms pietrze ujrzeliscie oraz i ich posrednia evolucje

- Co o nich sądzisz? - zapytałem - moim zdaniem są... ciekawe.
"Nie wyczuj ironii, nie wyczuj ironii" - myślałem. Bellsprouty dzwonecznikami, ale to co tu było piekne to architektura, którą chłonąłem. Chociaż, w sumie... Wzrokiem poszukałem jakiegoś regulaminu albo osoby opiekującej się wieżą, słyszałem że można tu też walczyć, a Skulliemu by się przydało coś łatwego do pokonania. Jak Bellsprout. Spróbowałem też ustawić pokedex na tryb skanu, by poznać same nazwy pokemonów duchów - może i nie chcialem ich łapać, ale warto było zdobyć tą wiedzę.

Napisy:

Dex wyczul pare pokemonow duchow byly to


Dziewczyna wywrocila oczami i zasmiala sie.
Nie wcale nie czulam ironii. zasmiala sie i szukala czegos ciekawego na czym mozna by zawiesic wzrok. NIc nie znalazla i w sumie ziewnela dajac ci znak ze sie nudzi.

- Tia... wybacz, według dawnych relacji miały tu być też walki, więc spodziewałem się że nieco dłużej tu zabawimy.
No i nie wiedziałem gdzie mogliśmy się udać. Choć w sumie...
- Jedynym miejscem, które przychodzi mi na myśl są teraz ruiny Alph... Chyba że wolisz już poprosić o pokój w centrum pokemon, albo poszukać miejsca gdzie indziej.

Slyszalam ze tam mozna spotkac ciekawe pokemony. Unowny w srodku zas na zewntarz Quagsire, Natu i Woopery. Chyba ze lubisz wedkowac to Magikarpie mozna zlapac i Poliwagi. powiedziala dziewczyna zainteresowana ruinami. Jakby zawstydzona swoja wiedza zaraz sie zamienila i odwrocila szukajac czegos po scianach. Po czym cicho dodala I sa jakies szanse na spotkanie Smeargle chwila ciszy Choc nie wiem co on takiego ma w sobie niesamowitego bo ma tylko jeden atak, nic nie robiacy tak naprawde. mruknela juz do siebie i skierowala sie do wyjscia. Gdzies z zewnatrz slyeszeliscie odglosy walki.

Pokiwałem głową.
- Właściwie, Smeargle jest bardzo przydatny. Poza zdolnościami artystycznymi ma możliwość nauczenia się mnóstwa przydatnych ataków poprzez ten, który wspomniałaś...

Przypomniała mi się afera, kiedy wyszło że malarz używał jednego do swoich dzieł. Nauczył go Transform i kazał zmieniać w siebie... Stare czasy.
- To chodźmy do ruin... - tu usłyszałem coś niepokojącego, idąc za nią - o ile cokolwiek dziejącego się na dworze nie przeszkodzi... - stwierdziłem, zaniepokojony.

Na szczescie ci walczacy nie stali na waszej drodze. Mogliscie spokojnie przejsc. Dziewczyna wypuscila swoja Nidoran i przywitala sie z nia. Czesc mala. i poglaskala ja uwazajac na rog na lebku. Nidoran skakala przy jej nogach i sie lasila choc bylo widac smutek w jej oczach. Przeciez ktos ja rozdzielil z bratem. Spojrzala na ciebie smutno a dziewczyna odwrocila jej uwage chrupkiem. Nidoran zadowolona pomachala ogonkiem.
Mozemy isc juz. usmiechnela sie i szliscie do ruin. Po dosc krotkim ale intensywnym marszu waszym oczom ukazal sie cel podrozy.

//Super, byłem pewien że wysłałem odpis. *pisze od nowa*

- Jej jeszcze nie wypuszczałaś, kiedy ją złapałaś? - zapytałem, zaciekawiony. Nie wyglądała na kogoś kto długo był z trenerem, była na to za smutna. Oby szybko przywykła do życia z Kasai.

Po chwili dotarliśmy na miejsce. Podobało mi się tu, te ruiny kojarzyły mi się z zamkiem. Przynajmniej z zewnątrz. Rozejrzałem się po okolicy patrząc, czy nie ma pokemonów.
- Co o nich sądzisz? Choć... chyba tu byłaś, sądząc po tym jak znałaś występujące tu pokemony?

Nawet nie zauwazyles kiedy sie oddalilam. zasmiala sie. Nidoran sie schowal do balla.
NIe ale duzo czytalam na temat tego miejsca. Zawsze chcialam miec Unowna. powiedziala I nie jestem smutna a skryta i niesmiala. zasmiala sie drugi raz.
Okolica byla dosc zielona ale jednoczesnie pusta. Gdzies kawalek dalej byl dostep do wody i jakis sklepik. Moze bedziesz mogl kupic wedke?
Wchodzimy? Kupie bilety. Czekam przed wejsciem. powiedziala i z tymi slowami zostawila cie samego.