Gra Mhroka

Przechodząc obok kolumn nawet nie zwracałem zbytniej uwagi na ich wygląd. Rzucił mi się jedynie w oczy znak, który był na nich wyryty. Przypominał on rogi Gogoata, którego kiedyś widziałem w telewizji. Tylko tylko. Udałem się do Centrum Pokemon, gdzie w kilka chwil siostra Joy uleczyła moje pokemony.
- Bardzo dziękuję. - odparłem do kobiety, po czym udałem się do drzwi, które mi wskazała.
Wyszedłem na niewielką zieloną polankę. Była ona jednak na tyle duża, że udało jej się pomieścić wszystkie moje złapane do tej pory stworki. Stanąłem przed całą swoją drużyną, żeby móc ją policzyć. Najważniejsi na tą porę wydali mi się Blaze oraz Shadow, którzy byli przy mnie podczas wydarzeń w jaskini. Proszę ich, żeby do mnie podeszli, a następnie oglądam ich, czy nie mają jakiś poważniejszych ran. Najbardziej martwiłem się o Chimchara, gdyż jak powszechnie wiadomo woda i ogniste pokemony niezbyt za sobą przepadają. Miał być to ostateczny test tego, czy to co widziałem w jaskini to była prawda, czy jednak faktycznie sen. Gdy ja zajmowałem się ognistą małpką i brązowym lisem, do jednego z moim podopiecznych, a konkretnie Shiny Charmander, podszedł zielonowłosy chłopak. Na pierwszy rzut oka niczym się nie wyróżniał, jednak w pewnym momencie zauważyłem na jego policzku dziwny tatuaż. Dopiero po chwili uzmysłowiłem sobie, że wygląda on tak samo jak symbol na filarach, które widziałem wcześniej. Podszedłem bliżej chłopaka zainteresowanego moim podopiecznym.
- Nie ty pierwszy mi to mówisz. Sam byłem zaskoczony, gdy znalazłem tego złotego Charmandera. - powiedziałem do chłopaka. - Całkiem miła ta wasza mieścina. Jest w niej bardzo spokojnie. - założyłem ręce za głowę, którą na chwilę odchyliłem. - Miło by móc zamieszkać w takim miejscu. - opuściłem wzrok na chłopaka. - Nie wiem, czy miałem okazję się przedstawić. Nazywam się Remigiusz, a to są moje pokemony. - wskazałem odmachnięciem ręki na moich podopiecznych.

- Miło mi Cię poznać, jestem Arthur. Widać że potrafisz zadbać o swoje pokemony.
Powiedział, wstając i otrzepując spodnie z kurzu. Był nieco wyższy od ciebie, choć nie wydawał się starszy. Rozejrzał się po ogrodzie. Z drzewa zsunęło się coś zielonego, dość sporych rozmiarów i płynnie zbliżyło się do Arthur'a. Pokemon z gracją zwinął się za jego plecami - i teraz mogłeś łatwo rozpoznać, że był to Servine.
- A to właśnie jeden z moich podopiecznych. Przywitaj się, Servine.
Pokemon zasyczał tylko i część twoich pokemonów cofnęła się nieco, na co Arthur tylko zaśmiał się przyjaźnie.
- Nie macie się czego bać, Servine nic wam tu nie zrobi. Tak więc, co cię tu sprowadza? Szczerze mam nadzieję że świątynia, ostatnio nie zbiera się tu wielu trenerów i bywa tu cicho.
Powiedział, poprawiając włosy.

- Co prawda dopiero od niedawna zająłem się pokemonami i wszystkimi kwestiami z nimi związanymi, ale staram się jak mogę. - odparłem do chłopaka.
Arthur, jak się przedstawił, nie wyglądał na niebezpiecznego. Wręcz przeciwnie wydawał się być całkiem miły i przyjazny. Wiedziałem już, że wszyscy moi podopieczni są w całkiem dobrej formie.
- Wszyscy, zbierzcie się tu! - powiedziałem głośniej, żeby zwrócić uwagę moich pokemonów. - Miło mi widzieć, że jesteście wszyscy w doskonałej formie. Wkrótce będziemy ruszać, dlatego teraz pochowam was do waszych PokeBalli. - wyjąłem kule swoich podopiecznych, po czym schowałem ich do nich, zostawiając jedynie Chimchara, Shuckle'a, Eevee oraz Snorunta. Następnie podszedłem do ostatniej dwójki. - Shadow, chciałbym, żebyś pokazał Koori, jak wykonywać Shadowa Ball, dobrze?
Po poleceniu lisowi, żeby nauczył swoją przyjaciółkę nowego ciosu, podszedłem do Shuckle. Złapałem go na początku swojej podróży i jeszcze nie miałem okazji go zeskanować, więc to teraz robię. Po tym, jak uzyskam już skan stworka, chowam go do jego kuli, po czym, wracam do Arthura. Przy chłopaku stał Servine, który wyglądał na całkiem silnego trawiastego pokemona. Oznaczać to musiało, że chłopak jest trenerem i raczej nie wykorzystuje swojego podopiecznego do prac w ogródku. Arthur wspomniał o świątyni. Musiał to być ten wielki budynek, przed którym stały kolumny z tajemniczym symbolem, tym samym który był na policzku chłopaka. Wszystko powoli układało się w jedną całość.
- Czy będę w błędzie, jeśli uznam, że jesteś kimś w rodzaju strażnika tej świątyni? - spytałem chłopaka.

Pokemony grzecznie odeszły kawałek, Servine odpełznął za nimi, zwijając się w cieniu drzew, przyglądając się im.
- Tak, można by to tak ująć. Jestem jednym z Dwunastu.
Powiedział, uśmiechając się i przeciągając.
- Nie mamy oficjalnej ligi, ale mamy własny puchar. Pokonanie Dwunastu uprawnia do wzięcia w nim udziału. Naprawdę o tym nie słyszałeś? Z reguły nowe twarze pojawiają się tu w celu wzięcia udziału w Pucharze Nieba.
Chłopak spojrzał na słońce i uśmiechnął się, przymykając oczy. Wiatr owiał jego twarz, po czym spojrzał na ciebie.
- Siostra Joy udzieli ci reszty informacji jeśli będziesz chciał. A jeśli zdecydujesz się podjąć wyzwanie, wiesz chyba gdzie mnie znaleźć, prawda? Mam nadzieję że jeszcze się zobaczymy.
Powiedział i machnął ci krótko. Servine prześlizgnął się do niego i obaj przekroczyli ogrodzenie i ruszyli w głąb miasta. Twoje pokemony skończyły się uczyć - na szczęście zadanie nie okazało się aż tak trudne.

skan:

- Cóż, tak właściwie, to jestem w Rinnor jedynie przejazdem. - odparłem do Arthura, gdy ten zdziwił się moją niewiedzą dotyczącą tego, o czym właśnie mówił. - Jednak mimo wszystko wydaje mi się to dosyć interesujące. Dlatego możesz mieć moje słowo, że kiedyś przyjdę ciebie pokonać. - po tym słowach uśmiechnąłem się.
Arthur przekazał mi również, że aby otrzymać dokładniejsze informacje na temat tych całych Dwunastu oraz udziału w Pucharze Nieba, powinienem porozmawiać z pracownicą Centrum Pokemon. Za raz po tych chłopak wraz ze swoim Servinem przeszli przez ogrodzenie i ruszyli prawdopodobnie do świątyni. Jeszcze przez chwilę przyglądałem się temu, jak Eevee uczy Snorunta. Shadow Ball nie było trudną techniką, dlatego już po kilku chwilach lodowy stworek mógł go swobodnie używać.
- Brawo Koori, jestem z ciebie niesamowicie dumny. - odparłem do swojej podopiecznej, po czym schowałem ją do jej kuli.
Stałem tak wraz z Eeveem i Chimcharem w ogródku i rozmyślałem. Co jeśli wszystko to, co się wydarzyło do tej pory było jedynie fatamorganą? Jeśli Tyler, Nicole czy nawet pan Smith tak na prawdę nie istnieli?
- Nie powinieneś się aż tak tym przejmować. - usłyszałem głos w swojej głowie.
Przyznałem mu rację. Zamartwianiem się nic nie wskóram. Powinienem trzeźwo myśleć o teraźniejszości. Zaś jeśli o niej mowa...
- Blaze, co powiesz na mały trening, co? Jeśli będziemy walczyli z Arthurem, to istnieje szansa, że twoim przeciwnikiem będzie właśnie Servine. - zwróciłem się do małpki. - Wyglądał on na dosyć silnego, dlatego powinniśmy się przygotować. Chodź, rozejrzymy się wokół i może znajdziemy jakiegoś dzikiego pokemona, który mógłby być dla ciebie przeciwnikiem.

Wróciliście do PokeCentrum, gdzie było mniej więcej tyle samo osób co wcześniej. Większość z nich odpoczywała i rozmawiała o różnych rzeczach. Kiedy wyszedłeś z PC, życie miasteczka nie różniło się zbytnio. Po krótkim spacerze i przepytaniu miejscowych ludzi, zostałeś skierowany do dosyć sporego domu na obrzeżach miasta. Było to swojego rodzaju schronisko dla podróżujących trenerów, którzy z różnych powodów nie chcieli zostać w PC. Ktoś klęczał przy ogrodzeniu, stukając młotkiem, naprawiając go. Obok niego leżał spokojnie Growlithe. Pokemon otworzył oczy i zobaczył cię, podniósł się i szczeknął kilka razy. Chłopak obejrzał się i przetarł czoło - pogoda była ładna, więc praca fizyczna mogła być męcząca.
- Witam, szukasz miejsca na odpoczynek?
Zapytał z uśmiechem, poprawiając koszulkę i przecierając nią czoło. Za ogrodzeniem było kilka Tauros'ów, skubiących trawę tu i ówdzie. Ogrodzenie wyglądało jak nowe, choć kolor i stan drewna różnił się na długości 2-3m od miejsca w którym stał chłopak.
- Mamy tylko kilka osób obecnie, więc znalazłoby się miejsce z pewnością.

Po wyjściu z Centrum Pokemon rozpocząłem przechadzkę po mieści. Na początku Aminum wydawało się być małą osadką na uboczu, jednak dopiero teraz ukazało przede mną swoje prawdziwe oblicze. Może nie było ono jakoś unowocześnione, ale pewnie to było zaletą miasteczka. Życie z dala od zgiełku dużych miast, ciągła presja. Ludzie żyli sobie tutaj spokojnie w zgodzie z naturą. Po drodze zagadnąłem do mieszkańców miasteczka. Zostałem przez nich skierowany na obrzeża Aminum, gdzie mieścił się sporych rozmiarów dom. Z tego co dane mi było usłyszeć od tubylców, było to schroniska dla trenerów. Gdy podchodziłem bliżej budynku, zauważyłem chłopaka, który klęczał przy płocie i naprawiał go. Za ogrodzeniem pasło się stadko Taurosów. Gdy tylko podszedłem bliżej chłopaka, podszedł do mnie Growlithe, który zapewne do niego należał.
- Zapewne zostanę tutaj jeszcze przez pewien czas, więc chętnie zaklepałbym sobie jedno łóżko do spania. - odparłem do chłopaka i wyciągnąłem ku niemu rękę. - Nazywam się Remigiusz, a ty zapewne jesteś właścicielem schroniska, nie mylę się?
Po przywitaniu się z chłopakiem kucał przy jego psiaku i również z nim się witam:
- Hej malutki, jesteś bardzo uroczy. - mówię do Growlithe'a i głaskam go po główce.
Następnie wstaję i ponownie zwracam się do chłopaka:
- Wiesz może, czy gdzieś w okolicy znajdę jakieś dzikie pokemony? - pytam go.

- Nie ma problemu, mamy kilka wolnych miejsc.
Powiedział, podczas gdy ty zbliżyłeś się do Growlithe'a. Psiak zawarczał groźnie a chłopak zaśmiał się
- Uważaj, nie lubi obcych. Nazywam się Mason, miło Cię poznać.
Odpowiedział podając ci dłoń. Po uścisku mogłeś poznać że jest przyzwyczajony do takich prac, można było wyczuć nie tylko siłę, ale też skórę która swoje przeszła.
- Podejrzewam że ponad to co jest w okolicznych lasach, nie znajdziesz raczej nic. Ta okolica nie należy do najbogatszych w pokemony, większość z nich żyje na drogach między naszym miastem a Annoria City. Tam na pewno znajdziesz coś ciekawszego.
Powiedział, zbierając narzędzia i poprawiając spodnie.
- Pójdę przygotować pokój, za kilka minut będziesz mógł odebrać klucz w recepcji.
Powiedział i razem z Growlithe'em weszli do środka. Słońce powoli chyliło się ku zachodowi, do zmroku nie pozostało wiele czasu. Byłeś na obrzeżach miasta, praktycznie już nawet poza nim. Widziałeś tyły budynków stojących kawałek od was, ludzi którzy sprzątali ogródki czy ulice po swoich straganach. Był tu spokój, ciężko byłoby dopatrzeć się konkretnej osoby czy rozpoznać kogoś będącego teraz przy tych budynkach, co szło także w drugą stronę. Nagle usłyszałeś jakiś huk. Kiedy odwróciłeś się, zobaczyłeś dziewczynę leżącą na ziemi i Vaporeon'a siedzącego pod płotem. Celestia.
- Auuuu...czemu ten płot jest taki śliski, chciałam tylko usiąść na chwilę...
Powiedziała wstając i poprawiając spódniczkę. Kiedy otrzepała się z kurzu, spojrzała na ciebie z uśmiechem
- Hej...czyli udało Ci się tu trafić. Jak Ci się podoba miasto?
Zapytała, podchodząc do ciebie.

- Dobrze słyszeć. - odparłem, gdy tylko chłopak powiedział, że są wolne pomieszczenia.
Zapoznałem się z, jak się przedstawił, Masonem. Próba porozumienia się z jego Growlithem zakończyła się niestety niepowodzeniem, gdyż psiak niezbyt lubił obce mu osoby. Nieco przybiła mnie wiadomość o tym, że okolice Aminum są niezbyt chętnie zamieszkiwane przez jakiekolwiek pokemony.
- Zatem będę musiał sobie odpuścić trening Chimchara i podjąć walkę z Arthurem bez żadnego przygotowania. - pomyślałem, gdy po odejściu Mason zauważyłem zachodzące słońce. - Mimo wszystko wolę nie ryzykować spaceru w lesie po ciemku.
Rozejrzałem się wokół siebie. Byłem już na obrzeżach, a możliwe że już poza, Aminum, jednak okolica nie różniła się od tej obok Centrum Pokemon. Ludzie krzątali się w ogródkach, ktoś sprzątał swój stragan z ulicy. Było miło i przyjemnie. Nagle usłyszałem huk. Odwróciłem głowę i ujrzałem siedzącą na trawę Celestię. Dziewczyna wstała, otrzepała spódnicę i podeszła do mnie.
- Jest tutaj całkiem... spokojnie. - odpowiedziałem na jej pytanie. - Aminum w żadnym calu nie przypomina Violet, w którym przez pewien okres mieszkałem. Jest tutaj bardziej przytulnie.
Spojrzałem na Vaporeona, który stał obok swojej właścicielki. Wpadłem wtedy na pewien pomysł.
- Celestio, czy masz może jakieś inne pokemony niż Cronus? - spytałem się jej. - Jutro chcę walczyć z Arthurem, a Chimcharowi przydałby się mały trening przed tym starciem, pomogłabyś mi?

- Z Arthurem?
Dziewczyna była zaskoczona. Spojrzała na Vaporeon'a, który tylko trącił ją nosem.
- Ale...dlaczego? To znaczy, czemu chcesz z nim walczyć?
Przygryzła nieco wargę, ignorując reakcje Vaporeon'a. Wzięła głębszy oddech i rozejrzała się.
- No dobrze...ale nie tu. Chodź za mną.
Powiedziała i odwróciła się. Odbiegła kawałek, skręcając za ogrodzeniem. Jej reakcja była dziwna, ale ciężko było określić o co dokładnie jej chodziło. Wyprawa do lasu mogła rzeczywiście nie być najlepszym pomysłem, ale kto wie co by się tam wydarzyło. Dzień zmierzał ku końcowi i niedługo światło słoneczne zniknie na dobre...

Reakcja dziewczyny była dosyć dziwna. Pamiętam, że Celestia wspominała o jakimś Arthurze, ale myślałem, że jest to jej jakiś były chłopak czy ktoś i dlatego nie chce się z nim widzieć.
- Ja nie mam jakiegoś konkretnego powodu. Tak tylko chciałem z nim zawalczyć... - odpowiedziałem dziewczynie na jej pytanie.
Celestia następnie rozejrzała się, po czym uciekła za ogrodzenie, w nieznanym mi kierunku. Dziewczyna zachowywała się naprawdę dziwnie.
- Ciekawe co w nią wstąpiło? - powiedziałem do stojących obok mnie Chimchara i Eevee'ego, po czym ruszyłem na dziewczyną.
Słońce coraz bardziej zbliżało się do linii horyzontu. Aminum nie wyglądało na miejsce, gdzie po zmroku można by zaznać jakiejś rozrywki, więc pewnie większość osób niedługo położy się do swoich łóżek. Najwyraźniej słodki sen nie jest mi na razie dany.

Celestia stała na małej polance, usytuowanej kawałek za schroniskiem i zagrodą z Taurosami. Wyciągnęła pokeball i rzuciła nim
- Mam nadzieję że jesteś gotowy.
Powiedziała a z pokeballa wyszedł Beldum, unosząc się nad ziemią, gotowy do walki.
- Arthur na pewno nie będzie próbował dawać ci fory, więc będziesz musiał się postarać, żeby nie zostać kompletnie zniszczony przez niego.
Powiedziała a jej twarz spoważniała, jej wzrok skupił się bardziej na polu walki. Vaporeon usiadł spokojnie koło niej, przyglądając się jej.

- Tak. Jestem gotowy. - odpowiedziałem Celestii, po czym wskazałem Blaze'owi ręką, żeby wyszedł do walki.
Nie wiedziałem, czemu dziewczyna użyła akurat słowa "zniszczy". W końcu miałem wziąć udział jedynie w zwykłej walce z Arthurem. Czemu ona się tym tak bardzo przejmowała?
- Blaze, pokemon jest typu stalowego, więc mamy nad nim sporą przewagę. Zacznij od posłania w niego silnego Flamethrowera. Niech płomienie zaczną ogrzewać jego pancerzyk. Następnie zmniejsz jego Obronę przy użyciu Leer. W zanadrzu mamy również kilka ataków fizycznych, więc zmniejszenie Obrony Belduma bardzo by nam pomogło. Następnie użyj Dig. Zakop się pod ziemię i przemieść się za Belduma. Potem wyskocz i uderz w stworka Brick Breakiem. Jako że jesteś już blisko, to wykorzystamy teraz twoje silne pazurku. Zbliż się do stalowego pokemona i zacznij atakować go Shadow Clawem. Następnie kopnij go Blaze Kickiem, tak żeby go od siebie odsunąć, a sam użyj Dig, żeby ukryć się pod ziemią. Wyskocz tak, żeby przy okazji uderzyć swojego przeciwnika i po raz kolejny użyj Leer. Zaraz po tym poślij w Belduma kilka płomyków Ember, a zaraz za nimi silmy płomień Flamethrowera. Następnie zaszarżuj na niego. Gdy będziesz blisko podskocz, a potem uderz w niego Blaze Kickiem, przy okazji przyszpilając go do ziemi.

Walka zaczęła się, ale mimo przewagi typów, Chimchar miał problem z rywalem, który lewitując nad ziemią miał lepszą pozycję do unikania ataków. Nie udawało mu się to zawsze, przez co wpadł w tarapaty niedługo po rozpoczęciu walki. Eevee nie wydawał się zbytnio zainteresowany walką, leżał sobie spokojnie, obserwując zachód słońca.

Beldum 44% | Poparzenie
Chimchar 59%

Przyglądałem się z zaciekawieniem walce Chimchara ze stalowym pokemon. Małpka miała po tej turze przewagę nad podopiecznym Celestii. Dodatkowo Blaze'owi udało się poparzyć Belduma, co dodatkowo było nam na rękę. Kątem oka spojrzałem na Eevee'ego. Lis nie był zainteresowany pojedynkiem, leżał sobie na trawie i patrzył na to, jak zachodzi słońce.
- Blaze, idzie ci doskonale. Jeszcze trochę i wygramy. - powiedziałem do stworka. - Wyślij prosto w oko przeciwnika gorący strumień ognia z Flamethrowera. Następnie podbiegnij bliżej niego i kopnij go Blaze Kickiem. Wcześniej zmniejszyliśmy Beldumowi obronę, więc nasz cios powinien być nieco silniejszy. Zaraz po tym użyj swoich pazurków i uderz w pancerzyk przeciwnik Shadow Clawem. Po tym ciosie uderz Brick Breakiem, a następnie użyj Dig i ukryj się pod ziemią. Pokręć się trochę, po czym wyskocz i uderz w Belduma. Zaraz po tym odkopnij przeciwnika Blaze Kickiem. Gdy stalowy stworek się oddali zmniejsz jego obronę przy pomocy Leer. Następnie zacznij biec w stronę przeciwnika. W międzyczasie poślij w niego parę płomyczków (Ember). Gdy się zbliżysz do stworka, kopnij go Blaze Kickiem ponownie, po czym wystrzel potężny Flamethrower.

Walka nie potrwała już długo, Beldum nadział się czołowo na jeden z Blaze Kick'ów, co zakończyło walkę. Celestia cofnęła swojego pokemona.
- Dobrze Ci poszło, ale musisz uważać. Arthur nie da się złapać na najprostsze pomysły.
Powiedziała, podczas gdy Cronus wstał i przeciągnął się. Oboje podeszli nieco bliżej do was. Chimchar odetchnął głębiej a Eevee wstał, w momencie w którym słońce schowało się za horyzontem.
- Eee...?
Pokemon spojrzał w miejsce gdzie słońce zniknęło, po czym zaświecił się na biało. Jego og zmalał, ciało wyszczuplało i futerko zmieniło kolor.
- Umbre...?
Czarny pokemon spojrzał po sobie, dokładnie obserwując swoje nowe ciało
- Oooohh! Umbreon!
Celestia kucnęła przy twoim pokemonie i pogłaskała go. Eeveelucja zamruczała cicho, dając się głaskać dziewczynie.


Chimchar + 0.6lvl +10%sp. attack limit

Ucieszyłem się ze zwycięstwa Chimchara. Beldum wyglądał na trudnego przeciwnika, a to że z nim wygraliśmy, oznaczać mogło, że Blaze jest już całkiem silny.
- Ciekawe, kiedy nadejdzie czas jego ewolucji? - nagle pojawiła się ta myśl. Byłem tym zaciekawiony, więc wyjąłem PokeDex i zacząłem szukać w nim jakiś informacji bądź wskazówek dotyczących tego, kiedy Chimchary z reguły przechodzą ewolucję.
Celestia od razu zaznaczyła, że walka z Arthurem nie będzie należała do najłatwiejszych potyczek. Zastanawiało mnie, czemu dziewczyna ciągle to powtarzała, jednak wolałem nie zadawać jej o to pytań. W końcu zaraz po tym jak dotarliśmy do Aminum City wspominała, żebym nie mówił o niej Arthurowi. Celestia musiała mieć jakieś powody, żeby go unikać. Podszedłem bliżej małpki i pogratulowałem Chimcharowi zwycięstwa. Następnie ruszyłem do Eevee'ego, żeby zabrać go ze sobą i wrócić do schroniska. Wtedy to się stało. Cały Shadow zaczął świecić się na biało, po czym poszczególne części jego ciała zaczęły się zmieniać. Po chwili biała poświata zniknęła, jednak w miejscu Eevee'ego stał inny pokemon. Był to..
- Umbreon. - powiedziałem, patrząc z zachwytem na czarnego pokemona. - Shadow, ty.. ewoluowałeś.
Podszedłem bliżej księżycowego pokemona i pogłaskałem go po główce. Nie mogłem uwierzyć w ewolucję jednego z moich towarzyszy.
- Teraz pewnie czas już wracać, co? - zwracam się do Celestii. - Znalazłem sobie pokój w schronisku, obok którego mnie znalazłaś. A gdzie ty zamierzasz spędzić tą noc?

_____________
* Powinno być jeszcze +0,1lvl z tytułu bycia Trenerem.

Pokedex nie powiedział Ci nic, czego byś sam już wcześniej nie wiedział. Chimchar powinien niedługo ewoluować.
- W tym samym miejscu. Mason ma dla mnie pokój.
Powiedziała, uśmiechając się i głaskając Umbreon'a. Pokemon przeciągnął się i spojrzał na księżyc, który w między czasie zaczął pojawiać się na niebie. Po chwili wracaliście już do schroniska. W środku nie był praktycznie nikogo, jednak cisza była naprawdę kojąca. Mason podał wam klucze do pokoi a jego Growlite leżał spokojnie na ladzie, odpoczywając. Celestia weszła do swojego pokoju, ty ruszyłeś do swojego. Trzeba przyznać, pokój nie przypominał pokoi w PC, ale był przytulniejszy. Drewniane ściany, okno za którym widać było polanę i las, odgłosy wieczornego życia przyrody napływające stamtąd - zdecydowanie pokój wydawał się przytulniejszy. Łóżko stojące pod oknem miało świeżą pościel a na stoliku przy nim stała mała lampka, dając wystarczająco światła żeby oświetlić pokój.

Co prawda urządzenie nie powiedziało mi więcej, niż sam bym już wiedział o Chimcharze. Jednak gdzieś w głębi czułem, że już niedługo nastąpi ewolucja mojego przyjaciela. Do tego czasu będę musiał być cierpliwy. W ciszy ruszyłem wraz z Celestią, Blazem oraz dopiero co wyewoluowanym Shadowem w stronę schroniska. W prowizorycznej recepcji nie było nikogo poza Masonem oraz jego Growlithe'm, który leżał sobie na ladzie. Otrzymaliśmy od chłopaka klucze do swoich pokemonów, po czym rozdzieliłem się z Celestią i ruszyłem do własnego pokoju. Było to niewielkie pomieszczenie z drewnianymi ścianami i oknem, które wychodziło na polanę i część lasu. W pokoju znajdowało się jedynie łóżko oraz stolik ze stojącą na nim lampką, która rozświetlała pokój.
- Całkiem przytulnie, co nie? - powiedziałem do stworków, po czym ruszyłem w stronę łóżka.
Usiadłem na świeżej pościeli, po czym się na niej położyłem. Przez zamieszanie z tajemniczą teleportacją z Johto do regionu Rinnor straciłem rachubę czasu, nie potrafiłem określić ile tak naprawdę godzin minęło odkąd opuściłem New Bark. Z pozycji leżącej przeszedłem do siedzącej i spojrzałem na moje pokemony. Przypomniałem sobie całą drużynę, którą wypuściłem w ogródku Centrum Pokemon. Pamiętam, że był tam niewielki czerwono-biały robaczek, Wurmple. Postanowiłem ją wypuścić i się z nią przywitać.
- Cześć malutka. - powiedziałem do niej. - Wyglądasz niesamowicie słodko.

Powietrze napływające z dworu orzeźwiało, ale i pobudzało zmęczenie w mięśniach. To był ciężki dzień. Wurmple rozejrzał się tylko wokół
- Wurr...
Chyba niespecjalnie przejęła się twoimi słowami, po czym wyciągnęła się cała i zwinęła w kulkę, zasypiając w kilka chwil. Zza okna dochodziło Cię tylko ciche muczenie Taurosów, oraz odgłosy poke-robaków z okolicznych lasów. Dzień byłrzeczywiście dziwny a jutrzejszy nie zapowiadał się gorzej. Celestia jasno dała ci do zrozumienia że walka z Arthurem nie będzie łatwa. W dodatku zmieszanie jakie odczuwałeś dawało się we znaki...który ze światów był prawdziwy a który był tylko iluzją? Na to pytanie wciąż nie mogłeś znaleźć odpowiedzi...

Powietrze z zewnątrz wdarło się przez otwarte okno do mojego pokoju. W pomieszczeniu rozległ się przyjemny zapach lasu i trawy. Yui zwinęła się w kłębek i zasnęła na podłodze. Słońce już dawno zaszło, a po nieboskłonie nieśmiało wznosił się biały księżyc. Usłyszałem zza okna odgłosy Taurosów hodowanych przez Masona. Za pewne i one kładły się już do snu.
- Blaze, Shadow - zwróciłem się do moich dwóch stworków. - jutro czeka nas walka z Arthurem. - w tym momencie przypomniały mi się Celestii. Dziewczyna kilkukrotnie powtarzała, że jest on silnym przeciwnikiem.
- Jednak nawet jeśli z nim przegram, to co się stanie? - pomyślałem. - Przecież udział w tych walkach Dwunastu czy jak mu tam nie jest obowiązkowy. Najwyżej będę mógł się skupić na powrocie do Johto.
Wstałem z łóżka i zdjąłem z siebie ubranie, które następnie odłożyłem na krzesło. Niestety nie spakowałem ze sobą z domu pidżamy, czego teraz żałuję, więc musiałem ograniczyć się do spania jedynie w bieliźnie. Wszedłem pod świeżą pościel i położyłem głowę na poduszkę.
- Dobranoc wszystkim. - powiedziałem swoim stworkom, po czym zamknąłem oczy.

//Dlaczego 3/4 twojego posta to powtórzenie tego co ja napisałem...? .^.

Poszedłeś spać a sen przyszedł w miarę szybko. Obudziło Cię poranne słońce oraz odgłosy życia z zewnątrz. Usiadłeś na łóżku i przetarłeś oczy, przeciągając się.
- Biri-biii...
Jakiś dziwny dźwięk wyrwał Cię z zamyślenia. Spojrzałeś w bok i zobaczyłeś małego, żółto-czarnego pokemona z dwoma antenkami - przypominającymi wtyczkę - na czubku owalnej głowy, która była też ciałem stworka, który grzebał w twoim plecaku. Wyciągnął z niego wreszcie głowę, trzymając w rękach pokedex.
- Biri!
Zauważył że na niego patrzysz, po czym szybko wyskoczył przez otwarte okno. Wszystko to wydarzyło się dosyć szybko. Hałas dopiero teraz obudził twoje pokemony, które zasapane rozglądały się wokół, nie wiedząc zbytnio co się dzieje.

Najwyraźniej zmęczenie dało o sobie znać, bo nawet nie pamiętałem, po ilu minutach od położenia się na łóżku zasnąłem. Po przebudzeniu się usiadłem na łóżko. Zobaczyłem wtedy, że w moim pokoju znajduje się tajemniczy przybysz. Żółty pokemon w czarne paski stał przy moim plecaku i w nim grzebał. Gdy mnie zauważył, musiał być zdziwiony tym, że mu się przypatruję. Wziął on jedynie z mojego plecaka PokeDex, po czym wyskoczył przez okno. Dopiero to obudziło śpiących Blaze'a, Shadowa oraz Yui. Zacząłem szybko się zastanawiać, nad sposobem schwytania małego złodziejaszka. Po chwili wpadłem na pomysł. Chwyciłem kule z Pidgeyem i Snorunt, których wypuściłem.
- Kaze, weź ze sobą Koori i lećcie za tym żółtym stworkiem. Gdy będziecie blisko niego, Koori użyj Block, żeby nie mógł on uciec. Zajmijcie się nim na chwilę, a my wkrótce do was dołączymy.
Po wypuszczeniu obu stworków w pogoń za stworkiem, szybko ubieram się, chowam Wurmple do jej kuli, po czym wraz z Chimcharem i Umbreonem wychodzę pośpiesznie z pokoju. Następnie wychodzę z pensjonatu i udaję się w stronę, w którą uciekł żółty pokemon.
 
________
* Tak, jakoś... Nie bij, proszę ;-;

Twoje pokemony ruszyły w pościg, tak jak im poleciłeś. Sam zebrałeś się szybko i wybiegłeś z pokoju...następne co poczułeś, to drewniana podłoga i tępy ból w skroni.
- Auuuć...To bolało...
Kawałek przed tobą na podłodze siedziała Celestia. Wybiegając z pokoju musiałeś się z nią zderzyć. Cronus stał kawałek dalej, spokojnie przyglądając się sytuacji.
- Remi...wszystko w porządku? Nic ci nie jest?
Zapytała, trzymając się za własną głowę i spoglądając na ciebie. Poranek należałoby chyba uznać za udany, prawda? Chimchar, Umbreon stały obok ciebie, także nie wiedząc co zrobić.
- Wszystko w porządku? Nic wam nie jest?
Zza rogu korytarza wyłonił się Mason, za którym dreptał Growlithe. Podszedł do was, pomagając wam wstać. To tyle w temacie twojego pośpiechu, Pidgey i Snorunt ruszyły co prawda w pościg, ale sam nie wiedziałeś jak im idzie.

Najwyraźniej nie pisane mi było szybkie pochwycenie uciekiniera, bo zaraz po wyjściu z pokoju zderzyłem się z Celestią. Przetarłem dłonią bolącą skroń i spojrzałem na dziewczynę i jej pokemona.
- Tak, wszystko w porządku. - odparłem z udawanym uśmiechem. - A tobie nic się nie stało? - po pytaniu podchodzę do dziewczyny i pomagam jej wstać.
Po chwili przybył również Mason, najwyraźniej zainteresowany hałasem, który prawie na pewno wytworzyliśmy uderzeniem w siebie.
- Pewien żółto-czarny stworek postanowił bliżej zaprzyjaźnić się z moim PokeDexem. A jako że ja się wtedy obudziłem, a on nie chciał przerwać tej znajomości to wyskoczył przez okno i uciekł. - wyjaśniłem pośpiesznie. - Wysłałem od razu w pogoń za nimi Pidgeya i Snorunt. Chciałem jak najszybciej za nimi ruszyć i im pomóc. Wtedy przez przypadek wpadłem na Celestię.
Podziękowałem psiakowi Masona za pomoc w wstaniu z podłogi. Nie winiłem dziewczyny, że przez zderzenie się z nią nie mogłem szybko dotrzeć do Pidgeya i Snorunt. Byłem bardziej zły na siebie, że jak zwykle nie uważałem zbyt uważnie na moje otoczenie.