Gra Mhroka

Podróż na Arcaninie była czymś niesamowitym. Pomimo późniejszego startu w pewnym momencie udało nam się zrównać z Celestią i Amy. Po chwili dotarliśmy na ranczo drugiej dziewczyny. Mogłem zauważyć na nim pasące się Taurosy oraz Machoke'i i Lotady, które pomagały w utrzymaniu tego przybytku. Amy zaprosiła nas do siebie. Podeszliśmy bliżej domu i usiedliśmy blisko niego.
- Jest tutaj u ciebie bardzo ładnie Amy. - powiedziałem do kowbojki. - I bardzo spokojnie.
Uchyliłem łyk zimne wody, którą otrzymałem od gospodyni. Był to idealny sposób na ochłodzenie się w tak upalny dzień.
- Jestem świadomy, że nie będzie łatwo. Sam się do tej pory dziwię, że udało mi się dosyć szybko wygrać z Arthurem. - odpowiedziałem dla Amy. - Zaś jeśli chodzi o twoją propozycję, to bardzo chętnie. - uśmiechnąłem się do dziewczyny.
Tak jak ona wstałem i przeszedłem kawałek dalej na niewielki kawałek pustego terenu. Dopiero teraz zacząłem zastanawiać się nad tym, którego pokemona wybrać. Nie wiedziałem jakiego typu pokemonów używa Tabris, więc niezbyt wiedziałem którego pokemona najbardziej trenować. Postanowiłem zatem wybrać stworka, który dzisiejszego dnia pokazał już swoją siłę.
- Rizardon, pokaż się nam. - wypuściłem Shiny Charmandera i czekałem na stworka, którego wybierze Amy.

Twój Charmander się pokazał, Amy już miała wybrać pokemona - kiedy tuż przed nią w ziemię uderzył piorun.
-Briiii!
Na pole walki wskoczył Elekid. Machał do ciebie twoim PokeDex'em i śmiał się. Chciał już znowu dać nogę, ale Charmander trafił go Flamethrower'em, pokrywając go sadzą. Elekid mrugnął kilka razy i kaszlnął sadzą, po czym podskoczył, ustawiając się na wprost jaszczurki i zaczął kręcić ramionami, generując elektryczność. Amy cofnęła się, unikając odskakujących od pokemona iskier i ładunków elektrycznych.
- Brrriiii!
Elekid był wkurzony i to dosyć bardzo...~~

Najwyraźniej nie będzie trzeba szukać Elekida, gdyż przyszedł on do nas sam. Dalej trzymał w rękach mój PokeDex, wrednie machając nim w moją stronę. Walka z nim będzie o tyle trudna, że muszę uważać, żeby nie uszkodzić urządzenia.
- Rizardon, użyj Dig, żeby zbliżyć się do Elekid. Następnie wyskocz i uderz go silnym podbródkowym, żeby go znokautować. Postaraj się wtedy wyrwać mu PokeDex, po czym mi go oddaj. Teraz będziemy mogli przejść do bardziej agresywnej taktyki. Następnie wykonaj Smokescreen, niech czarny dym pokryje najbliższe otoczenie. Gdy znajdziesz się już pod osłoną dymną wykonaj Dragon Dance, żeby zwiększyć swój Atak oraz Szybkość. To bardzo nas wspomoże w dalszej walce. Następnie wyskocz spomiędzy dymu i uderz w Elekida Aerial Ace'm, który po doładowaniu powinien zaboleć twojego oponenta. Wykorzystamy naszą bliskość z elektrycznym stworkiem, aby bardziej uprzykrzyć mu życie. Użyj Will-O-Wisp! Niech magiczne płomyczki podpalą twojego przeciwnika. Zaraz po tym wyślij w Elekida Dragon Pulse. Niech promień uderzy w jego ciało. Następnie po raz drugi użyj Smokescreen. Podczas ukrycia się wśród czarnego dymu ponownie wykonaj Dragon Dance, a zaraz po nim użyj Rock Slide i poślij kamienie w Elekida. Zaraz po tym ruchu zacznij się przemieszczać, aby twój przeciwnik nie mógł ciebie zlokalizować. Po tym jak przebiegniesz kilka metrów, poślij w jego stronę płomyki Ember. Na zakończenie, jak dym zapewne już zacznie opadać, wyślij w Elekida kolejny Dragon Pulse. Następnie poślij w niego Rock Slide. Gdy elektryczny stworek będzie zajęty unikaniem głazów ty jeszcze bardziej wzmocnij się Dragon Dance'm. Niech twój smoczy taniec sprawi, że wykonany przez ciebie kolejny cios będzie jeszcze bardziej silniejszy. Ponownie rusz na Elekida, a następnie uderz w niego Aerial Ace'm. Zaraz po tym postaraj się zionąć ogniem w trawiastego przeciwnika, użyj w tym celu Flamethrower, po czym ponownie wykonaj Dragon Pulse, szybko! Wyślij w Elekida potężny promień!

~~Tu wstaw epicki opis batalii~~

Walka była dosyć ciekawa, choć nie trwała aż tak długo jak można by się spodziewać. Szczególnie że w jej trakcie Charmander zaczął świecić...i ewoluował. Elekid cofnął się o krok widząc przed sobą Charmeleon'a, jednak nie zamierzał się poddawać. Zmiana rywala skutecznie wpłynęła jednak na jej przebieg, kończąc ją szybciej.


- Tego się...nie spodziewałam. Szkoda że z naszej walki nici, ale przynajmniej mogłam rzeczywiście przekonać się że świetnie potrafisz sobie radzić.
Powiedziała Amy, podnosząc pokedex i podchodząc do ciebie.
- To twoje, prawda? Mam nadzieję że działa dalej.
Powiedziała, podając Ci urządzenie. Charmeleon usiadł sobie, łapiąc oddech po walce.

To była już trzecia ewolucja w tak krótkim czasie. Najpierw Shadow i Blaze, a teraz Rizardon. Byłem dumny, zarówno ze zmiany pokemona, jak i z jego zwycięstwa.
- Również żałuję, że nie miałem okazji z tobą zawalczyć Amy. - zwróciłem się do dziewczyny, po czym spojrzałem na leżącego, elektrycznego pokemona. - Ale przynajmniej wreszcie udało mi się załatwić sprawę z Elekidem.
Podszedłem do pokonanego stworka. Wyjąłem z plecaka jeden z PokeBalli i dotknąłem nim ciałko Elekida. Obietnica złożona Arthurowi musiała być dopełniona *dramatyczny soundtrack w tle*. Pasiasty pokemon na pewno nie będzie łatwy w wytrenowaniu, ale liczę na to, że w końcu uda nam się dogadać.
- Będziemy mogli go wypróbować. - powiedziałem do Amy, po czym podszedłem do Raltsa, żeby wreszcie móc go zeskanować.
Po otrzymaniu skanu wypuszczam z kul Snorunt oraz Arona. Drugiemu wręczam cztery Rare Candy. Zaś jeśli chodzi o Koori, to podchodzę do niej bliżej i przykucam przy niej.
- Chciałbym coś ci wręczyć malutka. - mówię do niej, po czym wyciągam z plecaka jasnoniebieski Dawn Stone. - Jeśli dotkniesz ten kamyczek, to ewoluujesz. Staniesz się bardzo silną wojowniczą. - powiedziałem z uśmiechem do małego, lodowego pokemona.

- Ralll!
Pokemon pisnął ucieszony. Elekid został złapany bez problemy a Aron ciamkał spokojnie cukierki. Za to Snorunt...spojrzała na ciebie niepewnie. Kiedy podsunąłeś kamień bliżej, pokemon uciekł i schował się za nogami Amy
- Może nie jest jeszcze gotowa? To się zdarza czasami.
Powiedziała, podnosząc Snorunt i głaskając ją. W miedzy czasie gdy chowałeś Dex, ten piknął kiedy był na wprost Charmeleon'a.
- Pokemony nie zawsze są pewne tego czy chcą się zmienić, albo czy są na to gotowe. Nowa forma często wiąże się z nową mocą czy umiejętnościami więc niektóre pokemony się tego boją.
Powiedziała Celestia, wstając od stołu i poprawiając torbę na ramieniu.
- Amy, będziemy chyba ruszać dalej. Chciałabym dotrzeć do miasta przed zmrokiem a teraz to i tak będzie trudne, biorąc pod uwagę odległość.
Amy odstawiła twoją Snorunt i uśmiechnęła się do niej.
- Pobiegnę przygotować wam Rapidashe, będę za chwilę.
Powiedziała i odbiegła w stronę zabudowań.

Wreszcie udało się odzyskać PokeDex, zatem mogłem bliżej poznać Ralts. Przypatrywałem się skanowi na ekranie urządzenia i musiałem przyznać, że stworek był bardzo silny. Teraz zostało tylko nadać nowe imię mojej towarzyszce.
- Co powiesz na imię Sirnight? - zapytałem się Ralts. Nie wiedziałem, czemu akurat wybrałem taką ksywkę, jednak podobała mi się ona i wydawała się pasować do spokojnej oraz nieco tajemniczej Ralts.
Gdy chciałem ewoluować Koori przy użyciu Dawn Stone, ta się wystraszyła i uciekła. Możliwe, że Celestia miała rację i Snorunt uważa się jeszcze za niegotową do zmiany. Podszedłem bliżej lodowego stworka.
- Rozumie Koori i nie będę naciskał. - powiedziałem do niej. - Jednak gdy uznasz, że przyszedł już czas, wystarczy, że mi to powiesz. Do tej pory kamień będzie leżał sobie w głębokiej kieszeni mojego plecaka.
Kątem oka spojrzałem na Arniego, który wcinał sobie cukierki. PokeDex nie był mi na razie potrzebny, więc mogłem go schować do kieszeni płaszcza. Gdy przez chwilę urządzenie było skierowane na Charmeleona dziwnie zabrzęczało. Ponownie wyciągnąłem PokeDex i skierowałem go na Rizardona, aby wykonać jego skan.

- Ralll...
Pokemon pisnął uradowany. Najwyraźniej nie miała nic na przeciw takiemu imieniu. Aron skończył jeść i rozejrzał się po okolicy. PokeDex co prawda piknął, ale nie pokazał nic nowego. Może po prostu jakiś chwilowy błąd? Kto wie~~

Kilka chwil później Amy wróciła, trzymając w rękach lejce dwóch Rapidashy.
- Znają drogę, zaniosą was do miasta dosyć szybko. Mam nadzieję że uda wam się zdążyć przed zmrokiem. Jeśli nie...cóż, powodzenia.
Powiedziała Amy, podając wam lejce. Celestia zwinnie wskoczyła na siodło - co było dziwne, biorąc jej koordynacje ruchową, która odezwała się od razu, sprawiając że dziewczyna niemal spadła z siodła. Utrzymała się w ostatniej chwili i zaśmiała się
- Powinnam bardziej uważać...Do zobaczenia, Amy. I pamiętaj o czym rozmawiałyśmy, dobrze? Bardzo Cię proszę...
Amy tylko uśmiechnęła się i stuknęła rondo kapelusza
- Nie masz się czego bać, pamiętaj. Miłej podróży!
Powiedziała i machnęła wam energicznie, odsuwając się kawałek. Celestia smagnęła lekko swojego wierzchowca i ruszyła przed siebie...~~

Byłęm zadowolony, że dla Ralts spodobało się imię, które jej wybrałem. Schowałem ją do kuli, a zaraz po niej Arniego, który skończył jeść już cukierki. PokeDex nie pokazał mi nic innego, więc na razie postanowiłem to zignorować.
- Rizardon, powrót. - schowałem wyewoluowanego dopiero co jaszczura do jego kuli.
Po chwili Amy przyprowadziła dwa Rapidashe, które miały nas zawieść do kolejnego miasta. Nigdy nie miałem okazji brać udziału w lekcjach jazdy konnej, dlatego ucieszyłem się, że Celestia weszła na siodło pierwsza. Postarałem się wykonywać te same ruchy, aby wsiąść na grzbiet ognistej klaczy. Lekka niezdarność mojej towarzyszki dała o sobie znać, gdyż prawie udało jej się spaść z siodła, jednak w ostatniej chwili chwyciła się lejcy i utrzymała na grzbiecie. Dziewczyna pożegnała się z Amy, co i ja uczyniłem. Celestia ruszyła, nie chcąc zostać w tyle, smagnąłem lejcami, aby oznajmić Rapidash, że może ruszać.

Zmrok nadchodził o wiele szybciej niż sie tego spodziewaliście. W dodatku niebo zamiast robić się granatowe, zaszło dziwnie fioletowymi chmurami. Zobaczyliście też piorun, który nie mógł wróżyć nic dobrego. Celestia krzyknęła coś do Ciebie, ale zerwał sie mocny wiatr który zagłuszył jej słowa. Rapidashe walczyły z porywami wiatru, starając się biec i nie tracić szybkości, ale było ciężko. Chmury na niebie uformowały się w wir, powoli obracając się w koło. Spośród chmur zaczął wyłaniać sie jakiś ogrooooomny cień. Rapidashe zerwały się i stanęły dęba. Udało Ci się co prawda utrzymać w siodle, ale Celestia nie miała na tyle szczęścia i spadła z konia, uderzając dosyć mocno o ziemię. Wichura która zerwała się wokół was przybierała na sile. Dziwny cień na niebie ryknął i zaczął emanować jakimś dziwnym światłem. Poczułeś że tracisz kontakt z rzeczywistością. Powoli wszystko robiło się czarne...
- Ceeee!!!
W oddali usłyszałeś jakiś dziwny pisk, po czym straciłeś całkowicie przytomność. Nie zdążyłeś nawet poczuć jak uderzasz o ziemię, spadając z Rapidasha.

Powoli zacząłeś otwierać oczy. Leżałeś w łóżku, w dosyć sporym, jasnym pokoju. Poza tępym bólem głowy, nie do końca wiedziałeś co się dzieje. Twoje ubrania leżały na stoliku obok, razem z całym twoim sprzętem. Zza okna dobiegały Cię jakieś radosne popiskiwania i odgłosy zabawy. Poza twoimi rzeczami i meblami, w pokoju nie było nic szczególnego wartego uwagi...~~

Wiadomym jest, że szczęście nie zawsze lubi dopisywać ludziom, częściej życie woli nam kłaść kłody pod nogi. Tak było i tym razem. Jednak nie dosyć, że powoli zapadał zmrok, dodatkowo ciemne chmury zwiastowały deszcz, a może i burze. Wydarzenie, którego doświadczyłem, było jednak dosyć specyficzne. Na niebie pojawił się pojedynczy piorun i praktycznie jednocześnie zerwał się silny wiatr. Pierwsze, co przyszło mi na myśl, to aby mocniej trzymać się Rapidasha, żeby przez przypadek nie spaść z niego na ziemię i zostać tutaj na noc. Jechaliśmy dalej, aż wraz z Celestią ujrzeliśmy na niebie ogromny cień, bliżej nieokreślonego bytu. Dziewczyna spadła ze swojego konia, a po chwili usłyszałem głośny ryk, nie podobny do odgłosów jakiegokolwiek wcześniej spotkanego przeze mnie pokemona. Na niebie zaczęło emanować dziwne światło, a mi powoli robiło się coraz słabiej. Ostatnie, co pamiętam, to ten przeraźliwy pisk wbijający się w moją czaszkę.

Ocknąłem się w zupełnie inny miejscu. Nie była to polna droga wśród lasu, tylko jasny pokój. Oparłem się o łóżko, żeby móc rozejrzeć się po pomieszczeniu. Zauważyłem swoje ubranie oraz plecak i inny sprzęt. Przynajmniej o to nie musiałem się martwić. Opadłem na łóżko i wpatrywałem się w sufit. Te dziwne wydarzenia, które mi się przytrafiały, niezbyt napawały mnie optymizmem. Najpierw dziwna teleportacja z Johto do regionu Rinnor, a teraz ten dziwny cień oraz pisk.
- Co się tutaj do jasnej anielki dzieje? - zapytałem na głos, wiedząc, że i tak nikt nie odpowie na moje pytanie.

I miałeś rację. Nikt nie odpowiedział na twoje pytanie. Za to sprowadził kogoś. Do pokoju weszła jakaś dziewczyna, ubrana na biało
-Ooo...obudziłeś się wreszcie. To dobrze. Panienka będzie zadowolona kiedy to usłyszy. Jak się czujesz?
Zapytała, podchodząc bliżej. Nie było w niej nic szczególnego, ot zwykła dziewczyna. Po jej pytaniu odruchowo poruszyłeś po kolei każdą częścią ciała i zaskakująco - nie poczułeś nigdzie bólu. Nawet głowa przestała boleć.
-Kiedy będziesz gotowy, możesz wstać. Podejrzewam że jesteś głodny. Możesz przyjść do kuchni, po wyjściu stąd skieruj się w prawo. Ostatnie drzwi po prawej stronie.
Powiedziała, zabrała kilka rzeczy z jednej z szafek i wyszła, zostawiając Cię ponownie samego w pokoju.

Chwilę po moim pytaniu do pokoju weszła dziewczyna w całości ubrana na biało. Nie wyróżniała się ona jednak niczym szczególnym, należała raczej to tego rodzaju ludzi, których mijamy na ulicy i nawet nie zwracamy na nią uwagi. Zainteresowała mnie jedna rzecz. Wspomniała ona o jakiejś panience. Czyżby Celestia również tutaj była?
- Czuje się całkiem nieźle, jedynie.. - zacząłem odpowiadać, gdy dziewczyna podeszła do mnie i zaczęła mnie dotykać.
Cały ból odszedł jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Jednak równie dobrze dalej mogłem być w szoku po dziwnym wydarzeniach i moje odczuwanie świata było w pewien sposób zaburzone. Chciałem zapytać się dziewczyny ubranej w biel o okolicznościach mojego przybycia tutaj, jednak ta szybko zabrała z pokoju kilka rzeczy i wyszła, uprzednio zaprosiwszy mnie na posiłek. Zatem nie zostało mi nic innego, jak się przyszykować do wyjścia. Wstałem z łóżka i zgarnąłem z szafki swoje spodnie, podkoszulek i buty, żeby móc się ubrać. Przyjrzałem się swojemu ekwipunkowi. Chciałem mieć pewność, że znajdują się w nim wszystkie rzeczy, jak i czy moim pokemonom nic się nie stało. Wolałem jednak nie wypuszczać ich na zewnątrz, więc jedynie co mi zostało, to przeliczyć kule. Następnie wychodzę i udaję się do kuchni, do której kierunek wskazała mi dziewczyna. Czułem się dosyć niepewnie, sytuacja wydawała się dosyć dziwna. Bo jak można inaczej wytłumaczyć ten dziwny ryk i te rozbłyski? Najpewniej należały one do pokemona. Jednak jaki stwór mógł mieć aż taką siłę?

Ubrałeś się i zabrałeś rzeczy - nie było najmniejszych problemów, wszystko był tak jak pamiętałeś. Ruszyłeś dalej, w stronę kuchni a w między czasie usłyszałeś podniesione głosy, dochodzące z jednego z zamkniętych pokoi.
- Jak mogłaś tak postąpić? To było skrajnie nieodpowiedzialne. Dobrze wiesz z czym to się wiąże.
Silny, męski głos wydawał się mocno odbijać od ścian.
- Kochanie, nie bądź taki surowy. Dobrze wiesz że ona jest jeszcze młoda, nie pamiętasz jaki sam byłeś w jej wieku? To nie jest łatwe, sam wiesz.
Miękki, kobiecy głos, próbujący uspokoić ten pierwszy. Cokolwiek to było, wydawało się być poważne. Wszedłeś do kuchni, w której widziałeś tą samą dziewczynę oraz kręcące się po kuchni dwa pokemony - Happiny noszącą tace i naczynia, oraz Buenary pomagającą kroić składniki.
- O, jesteś. Na stole obok przygotowałam Ci coś do zjedzenia. Mam nadzieję że będzie Ci smakować.
Powiedziała, wracając do gotowania, nucąc sobie coś pod nosem. Na stole obok zauważyłeś talerz, na którym było ładnie wyglądające mięso. Na mniejszym talerzyku obok było rumiane i ładnie pachnące pieczywo.

Świadomy, że nikt z moich podopiecznych nie ucierpiał w tym dziwnym wypadku, ruszyłem do kuchni. W pewnym momencie mogłem usłyszeć kłótnię dwóch osób, kobiety i mężczyzny. Nie mówili oni zbyt wiele, mogłem jedynie domyślać się, że właściciele tego domu kłócą się nawzajem. Z wypowiedzi obu osób dowiedziałem jedynie, że chodzi chodzi o jakąś dziewczynę. Jednak nie mi było to oceniać. Mieli kłopoty tak jak każdy na tym świecie. Wszedłby do kuchni, przywitałem się z dziewczyną. Krzątała się ona po kuchni i robiła posiłki. Prawdopodobnie była służącą dwójki kłócących się osób. Podziękowałem za przygotowanie dla mnie jedzenia i usiadłem przy stole.
- Gdzie ja jestem? Wielkie domostwo, zwracanie się o kimś per "panienka" oraz fakt, że ta dziewczyna jest służącą. - zacząłem zastanawiać się, gdy usiadłem nad przygotowanym posiłkiem. - Kto z takiego miejsca chciałby ratować mnie ze środku lasu?
Cały czas mógłbym snuć swoje domysłu, jednak i tak do niczego one by mnie nie doprowadziły. Postanowiłem zapytać się o co nieco służącej:
- Przepraszam, że tak o to wypytuję, ale gdzie jestem? Pewnie wiesz co mi się przydarzyło, niestety ja jestem nieco oszołomiony tą sytuacją.

- Wybacz, zapomniałam Ci powiedzieć z tego wszystkiego.
Powiedziała, obracając się w twoją stronę.
- Jesteśmy w Azar'ia City. Celebi należący do Pani przeniósł was tu z równiny. O mały włos a skończylibyście w nie najlepszy sposób.
Wyjaśniła, podnosząc kolejne berry i przekazując je Buenary do pokrojenia.
- Z tego co widzę, ty też czujesz się już lepiej. Przespałeś sporo czasu i szczerze mówiąc - bałam się że już się nie obudzisz.
Uśmiechnęła się i obróciła się ponownie wracając do gotowania.
- Kiedy zjesz, Pan z pewnością z tobą porozmawia. Widzieliśmy że masz Symbol Barana, więc zapewne Pan będzie chciał zmierzyć się z tobą w walce. W końcu znowu jest Opiekunem Świątyni, więc to w pewien sposób jego obowiązek. Oczywiście, z pewnością poczeka aż dojdziesz w pełni do sił.
Powiedziała przez ramię, wrzucając pokrojone warzywa do garnka. Zawsze to jakieś wyjaśnienie - plus, dowiedziałeś się gdzie jesteś. Choć bez mapy to i tak nie mówiło Ci wiele, biorąc pod uwagę że nie znasz dokładniejszej geografii tego regionu. Jedzenie było nad wyraz smaczne. Dziewczyna dobrze wie co robi i widać że nie przypadkiem dostała tą pracę.

- Celebi? - powiedziałem na głos, niesamowicie zdziwiony. - Czy chodzi o tego legendarnego pokemona z regionu Johto?
Usłyszenie o legendzie z mojego rodzinnego regionu było dla mnie nie małym zaskoczeniem. Nie chodziło nawet o to, że zamieszkuje ona Johto, tylko iż członkini tej rodziny posiada Celebi'ego. Oznaczało to jedno, musiała być ona bardzo doświadczoną trenerką
- Azar'ia City. - powtórzyłem w myślach nazwę miasta, w którym się aktualnie znajdowałem. - Czyli dalej jestem w regionie Rinnor.
Jakby nie patrzeć, czułem się trochę zawiedziony tą informacją. Znalazłem się tutaj zupełnie przypadkowo. Nie chciałbym spędzać tutaj za dużo czasu, w końcu mam już swój cel, a żeby go spełnić, musiałbym ponownie znaleźć się w Johto. Spojrzałem na swój talerz. Jedzenie było bardzo aromatyczne i aż zachęcało do tego, żeby je zjeść.
- Dziękuję za przygotowanie dla mnie posiłku. - odparłem do służącej. - Chyba nie miałem okazji się nie przedstawiłem. Jestem Remigiusz, ale wystarczy jak będziesz się do mnie zwracała Remi. - po przedstawieniu się dziewczynie, zacząłem jeść przygotowane przez nią jedzenie.
Właściwie dowiedziałem się zarówno dużo, jak i właściwie prawie nic. Dziewczyna cały czas mówiła na swoich pracodawców per Pan i Pani, a ich córkę nazywała po prostu Panienka. Nie winiłem jej za to, w końcu musiała się tak do nich odnosić. Jednak samo Pan i Pani, nawet bez nazwiska, nie powiększało zbytnio zasobności mojej wiedzy.
- Mogłabyś mi zdradzić nazwiska Pana i Pani oraz ich córki? - spytałem służącej. - Chyba, że to jest jakaś tajemnica.

- Nie sądzę że to tajemnica, szczególnie że jesteś przyjacielem Panienki.
Powiedziała, spoglądając z powrotem na ciebie
- Jesteśmy w posiadłości rodziny Nightray.
Wróciła do gotowania a Happiny przebiegła sobie obok ciebie, znikając w bocznych drzwiach. Po chwili wróciła, niosąc kilka butelek.
- Tak dobrze że wróciła bezpiecznie. Państwo bardzo się martwili co się z nią stało.
Powiedziała i westchnęła lekko, gotując dalej. Kiedy skończyłeś jeść, ona też widocznie skończyła - zostawiła tylko garnek na małym ogniu, widocznie żeby skończyło się gotować. Wzięła tacę z talerzami i skierowała się do drzwi.
- Gdybyś chciał, możesz wyjść do ogrodu. Drzwi są tam.
Pokazała ci drzwi obok tych w których zniknęła Happiny.
- Podejrzewam że Państwo będą jeszcze przez chwilę...zajęci.
Powiedziała, wychodząc z kuchni.