Gra Mhroka

- Żółto-czarny mówisz...cóż, to może być tylko nasz znajomy Elekid. Kręci się po okolicy i czasami sprawia problemy. Ale to nie jest zły pokemon, jestem pewien że znajdziemy go gdzieś w okolicy.
Powiedział Mason, podnosząc z powrotem skrzynkę którą niósł.
- Nie martwiłbym się tak na twoim miejscu, on ma gdzieś swoje miejsce w okolicy, więc raczej daleko nie ucieknie. Powodzenia dzisiaj z Arthur'em.
Powiedział z uśmiechem i poszedł dalej. Growlithe szczeknął wesoło i podreptał za nim.
- Nie, mi też nic nie jest, nie martw się.
Powiedziała Celestia, poprawiając swój strój. Cronus zbliżył się, stając obok niej.
- Ruszaj do Arthur'a, pewnie nie może się doczekać. Ja i Cronus znajdziemy w tym czasie Snorunt i Pidgey'a...no i tego Elekida. Jestem pewna że Mason ma rację i jest gdzieś niedaleko. Powodzenia w walce!
Powiedziała i razemz Cronus'em pobiegli korytarzem, kierując się do wyjścia. Chimchar i Umbreon wciąż stały obok ciebie. Wygląda na to że wszystko zostało uzgodnione - choć niekoniecznie z twoim udziałem. Wyglądało na to że zostało ci już tylko jedno - odwiedzić Arthur'a.

- Czyli jednak to Elekid. - pomyślałem, usłyszawszy słowa Masona. - Ciekawy byłby z niego członek mojej drużyny.
Słuchałem tego, co mówił do mnie właściciel pensjonatu. Mason zapewniał mnie, że nasz mały złodziej, z powodu że najpewniej gdzieś niedaleko ma swoją kryjówkę, raczej nie ucieknie daleko. Podziękowałem chłopakowi za informację oraz za słowa otuchy do walki z Arthurem.
- Mam nadzieję z nim wygrać. - odparłem mu z uśmiechem na ustach.
Celestia zapewniła mnie, że odnajdzie uciekiniera oraz dwójkę moich podopiecznych, którzy ruszyli za nim w pościg. Osiągnąłem to, co chciałem, jednak praktycznie wszystko dzieje się bez jakiegokolwiek udziału mojej osoby.
- Najwyraźniej nie zostało mi nic innego, jak udać się do Arthura i stoczyć z nim pojedynek. - odezwałem się do Blaze'a i Shadowa.
Zszedłem na dół budynku, a następnie opuściłem pensjonat. Znajdował się ona trochę poza Aminum City, więc czekał mnie mały spacer do miejsca, gdzie będę mógł spotkać Arthura. Zacząłem zastanawiać się nad wyborem pokemonów do walki z nim:
- Widziałem go wczoraj w towarzystwie Servine'a, więc mogę przypuszczać, że będzie używał pokemonów typu Trawiastego. Zatem do walki mogę użyć Chimchara, Zubata, Charmandera, czy Growlithe'a. Najlepiej wyszkolona jest pierwsza dwójka, więc jeśli chcę wygrać, to powinienem użyć ich w pojedynku z Arthurem.

Po ustaleniu wszystkiego, ruszyłeś z powrotem do miasta. Zatrzymałeś się pod długimi schodami, kierującymi w górę. Co kilka stopni, w regularnych odstępach były małe kolumny z wyrytym znakiem, który widziałeś już na tatuażu Arthur'a. Po krótkiej wspinaczce dotarłeś na górę i wszedłeś do środka. Znalazłeś się na polu walki. Po drugiej stronie stał Arthur - tym razem miał na sobie lekką, złotą zbroję.
- Wita Cię Arthur The Aries. Opiekun Świątyni Barana. Przyjmuję twoje wyzwanie i życzę Ci powodzenia, młody podróżniku.
Powiedział i wyrzucił pokeball, z którego wyszła Roserade.
- Zasady walki są następujące.
Usłyszałeś trzeci głos i dopiero teraz zobaczyłeś że z boku, na wysokości środka pola walki stoi jeszcze ktoś. Ubrany w lekkie białe szaty - musiał być sędzią tej walki.
- Zarówno Opiekun, jak i wyzywający, używa 2 pokemonów. Pierwszy walczący którego pokemony będą niezdolne do walki, przegrywa. Proszę, wybierz pokemona i zaczynajmy walkę.
Skierował ostatnie słowa do Ciebie, dając Ci chwilę na zastanowienie się. Roserade mimo że delikatna i urocza, wyglądała raczej na gotową do walki. Mogłeś być pewien że miała już za sobą nie jeden bój...

Po wejściu po schodach wreszcie dotarłem do celu. Tutaj miałem zmierzyć się Arthurem. Wkroczyłem do budynku, w środku którego znajdowała się arena. Po drugiej stronie pola bitwy stał Arthur. Ubrany złotą zbroję wyglądał niczym bohater żywcem wyjęty z książki fantasy. Ponownie, tym razem w bardzo oficjalnym tonie, mi się przedstawił, po czym wypuścił na arenę pokemona, którego jeszcze nigdy nie miałem okazji widzieć. Wyjąłem PokeDex i zeskanowałem podopieczną Arthura. Podpowiedzią, co do typu stworka, były dwa bukiety kwiatów, które wyrastały z dłoni pokemona oraz jego zielony odcień.
- Czyli jednak będzie on używał pokemonów trawiastych. - uspokoiłem się. - Zatem będę mógł użyć jednego z moich najsilniejszych pokemonów.
- Blaze, do boju! - wyciągnąłem rękę do przodu, aby wskazać Chimcharowi, że ma wkroczyć na arenę. - Zacznij pojedynek od użycia Leer. Zaraz po tym zacznij biec na twoją przeciwniczkę. Gdy będziesz już blisko niej, zioń w jej twarz Flamethrowerem. Cios ten powinien ją na chwilę zamroczyć. Wykorzystaj to i uderz w nią Power-Up Punchem, a następnie kopnij Blaze Kickiem. Po kopnięciu przejdź to szybkiego atakowania swoimi pazurkami (Fury Swipes), a na koniec użyj Shadow Claw. Następnie użyj Dig, żeby zacząć drążyć tunel pod areną. Pokrąż tak trochę, po czym wyskocz, atakując swoją przeciwniczkę. Będąc blisko podopiecznej Arthura, zioń w nią intensywnym strumieniem ognia (Flamethrower). Zaraz po tym ciosie, przeskocz za nią, po czym kopnij ją w górny odcinek pleców Blaze Kickiem. Następnie ponownie użyj Leer, aby jeszcze bardziej zmniejszyć Obronę twojej przeciwniczki. Zbliż się do niej i zdziel ją w głowę Brick Breakiem. Uderzenie powinno nieco zamroczyć stworka, dzięki czemu będziemy mogli zadać mu więcej obrażeń bez ewentualnego kontrataku. Zacznij od uderzenia w nią Thunder Punchem. Naładuj swoją piąstkę energią elektryczną, a następnie uderz w trawiastego pokemona. Zaraz po tym wycofaj się nieco i przejdź do Flamethrowera. Wydobądź z wnętrza siebie wielki ogień, a następnie zioń miotaczem płomieni. Następnie wykonaj Dig i szybko wskocz pod ziemię. Wyskocz przed podopieczną Arthura i uderz ją w podbródek Thunder Punchem. Na koniec wykorzystaj siłę swojego Flamethrowera i spopiel ciało trawiastego stworka.

Walka rozpoczęła się. Roserade poruszała się zgrabnie i elegancko, unikając z początku ataków małpki. Szybko jednak okazało się że przewaga Chimchara to za dużo i ta walka będzie dla niej ciężka. Walka trochę trwała, dzięki odnawianiu życia przez Roserade. Wreszcie jednak udało się pokonać różę. Chimchar podskakiwał radośnie, ciesząc się z wygranej...po czym zaczął świecić. Po kilku chwilach blask znikł a twoja małpka była większa.
- Mon...?
Spoglądał po sobie, po czym podskoczył radośnie, ciesząc się ze zmiany. Arthur uśmiechnął się widząc to, wracając swoją Roserade.
- Gratuluję, cudowny widok kiedy pokemon ewoluuje. Chyba też muszę w takim razie wskoczyć o poziom wyżej...Grotle, dołącz do nas!
Grotle pojawił się, gotowy do walki. Czekał tylko na twoją decyzję.

Walka nieco przedłużała się, jednak ostatecznie Blaze'owi udało się wygrać. Byłem niesamowicie szczęśliwy z tego powodu. Już chciałem podejść do Chimchara, żeby mu pogratulować, kiedy on zaczął się świecić. Poprzedniego dnia widziałem już ten sam proces i wiedziałem, że Blaze..
- On ewoluuje. - powiedziałem, oniemiały tym widokiem. Już wczoraj coś przeczuwałem, że Blaze już niedługo powinien się zmienić, jednak i tak byłem miło zaskoczony. Podbiegłem do niego i przytuliłem stworka.
- A teraz sobie odpocznij. - wskazałem małpce, aby spoczął przy Umbreonie, a następnie zwróciłem się do Arthura. - Teraz będziesz miał okazję zmierzyć się z pokemonem, którym się wczoraj tak zachwycałeś.
Wybrałem do walki Chimchara. Wczorajszego dnia Arthur był zachwycony jego nietypowym kolorem, jednak zamierzałem pokazać mu, że jest to także silny członek mojej drużyny.
- Zacznij od użycia Smokescreen. Niech czarny dym przykryje całą arenę. - zacząłem jaszczurowi wydawać polecenia. - Gdy znajdziesz się już pod osłoną dymną wykonaj Dragon Dance, żeby zwiększyć swój Atak oraz Szybkość. To bardzo nas wspomoże w dalszej walce. Następnie wyskocz spomiędzy dymu i uderz w Grotle'a Aerial Ace'm, który po doładowaniu powinien zaboleć twojego oponenta. Wykorzystamy naszą bliskość z podopiecznym Arthura, aby bardziej uprzykrzyć mu życie. Użyj Will-O-Wisp! Niech magiczne płomyczki podpalą twojego przeciwnika. Zaraz po tym wyślij w Grotle'a Dragon Pulse. Niech promień uderzy w jego ciało. Następnie po raz drugi użyj Smokescreen. Podczas ukrycia się wśród czarnego dymu ponownie wykonaj Dragon Dance, a zaraz po nim użyj Rock Slide i poślij kamienie w Grotle'a. Zaraz po tym ruchu zacznij się przemieszczać, aby podopieczny Arthura nie mógł ciebie zlokalizować. Po tym jak przebiegniesz kilka metrów, poślij w jego stronę płomyki Ember. Na zakończenie, jak dym zapewne już zacznie opadać, wyślij w Gogoata kolejny Dragon Pulse. Zaraz po tym ponownie wyślij w Grotle'a chmarę kamieni (Rock Slide). Gdy trawiasty stworek będzie zajęty unikaniem głazów ty jeszcze bardziej wzmocnij się Dragon Dance'm. Niech twój smoczy taniec sprawi, że wykonany przez ciebie kolejny cios będzie jeszcze bardziej silniejszy. Ponownie rusz na Grotle'a, a następnie uderz w niego Aerial Ace'm. Zółw będzie chciał zapewne od razu uderzyć, więc zmniejsz siłę jego kontrataku Growlem. Zaraz po tym postaraj się zionąć ogniem w trawiastego przeciwnika, użyj w tym celu Ember, po czym ponowniewykonaj Smokescreen. Tym razem wykorzystamy zasłonę z czarnego dymu do ataku. Użyj Dragon Pulse, szybko! Wyślij w Grotle'a potężny promień! Wierzę, że pójdzie ci doskonale i uda Ci się wygrać ten pojedynek!

To starcie było bardziej interesujące. Grotle był nadzwyczaj szybki i unikał naprawdę sporej ilości ataków twojego pokemona. Żółta jaszczurka wreszcie zyskała sobie przewagę i poradziła sobie z rywalem.
- No proszę...nie spodziewałem się że pójdzie Ci tak świetnie. Gratulację.
Powiedział, podchodząc do ciebie.
- To była naprawdę świetna wa-...
Coś nagle uderzyło obok was, błyskając w każdą możliwą stronę. Kiedy obróciłeś się, zobaczyłeś małego, żółtego pokemona, skrzącego i kręcącego ramionami, stojącego niedaleko wyjścia ze świątyni.
- Brrriiiii!
Kolejny ładunek elektryczny uderzył obok was, podczas gdy Elekid zaśmiał się. W jego dłoni błysnęło ci coś znajomego...

Rizardonowi również udało się pokonać przeznaczonego dla niego przeciwnika. Byłem z niego niesamowicie dumny.
- Brawo Charmander, świetna robota. - pochwaliłem pokemona, po czym schowałem go do jego kuli, aby mógł sobie w niej odpocząć.
Arthur podszedł bliżej mnie i zaczął mi gratulować, gdy nagle coś uderzyło kilka metrów od nas. Wtedy zobaczyłem tego samego pokemona co rano. Elekid śmiał się, a po chwili wystrzelił kolejny ładunek elektryczny. Zauważyłem, że stworek nadal nie rozstał się z moim PokeDexem. Nie zauważyłem nigdzie Pidgeya i Snorunt oraz Celestii, która zaoferowała wcześniej pomoc w odnalezieniu Elekida. Czyżby coś im się stało?
- Elekid, oddaj mój PokeDex. - powiedziałem spokojnie w stronę pokemona, po czym powoli zaczynam się do niego zbliać. Staram się nie robić żadnych gwałtownych ruchów, w końcu nie chciałbym poznać bezpośrednio siły jego elektrycznych ruchów.

________
* Wiem, że słabo.. Nie bij tylko ;-;

- Brriii BRRIII!
Pokemon wystawił Ci język, po czym strzelił Cię swoim elektrycznym atakiem. Było to naprawdę szokujące powitanie. Pokemon obrócił się i opuścił świątynie...a raczej, próbował to zrobić. Otoczyło go delikatne różowe światło i stworek uniósł się do góry. Próbował biec i wyrwać się, ale bez żadnych skutków. Pokedex otoczył się własną poświatą i wyfrunął z jego rąk, podlatując do ciebie. Z okolicy jednej z kolumn usłyszałeś jakiś cichy pisk i zobaczyłeś małego stworka.

- No proszę, chyba mamy jeszcze jednego gościa...
Powiedział Arthur, podchodząc i stając obok Ciebie. Elekid wciąż szarpał się w powietrzu, ale jakoś nie wychodziły mu próby uwolnienia się.
- Wygląda na to że udało Ci się odzyskać swój PokeDex. Ten Elekid kręci się w okolicy i sprawia czasem problemy...zawsze wydawało mi się że potrzebny mu dobry trener. Sytuacja jest dosyć dobra...co ty na to, Remi?
Zapytał, podając Ci pusty pokeball na dłoni.

Elekid był niezbyt skory do rozstania się z PokeDexem. Wniosłem to po tym, że najpierw uderzył w mnie jakimś elektrycznym atakiem, a potem chciał uciec ze świątyni. Już miałem za nim biec, gdy ten nagle jakby stanął. Elekid był otoczony jakby różową aurą. Stworek próbował się wyrywać, jednak jego próby zdawały się na nic. Nagle PokeDex wyfruną z jego łapek i wrócił do mnie. Zobaczyłem wtedy stworka, który stał niedaleko jednej z kolumn. Pokemona wyglądem przypominał niewielką szmacianą laleczkę z zielonym czepkiem. To najwyraźniej on pomógł mi ze złapaniem Elekida.
- Dziękuje ci. - powiedziałem do stworka.
Podszedłszy do mnie, Arthur zaproponował mi pochwycenie lekko problematycznego Elekida. Chłopak wręczył mi do dłoni kulę i czekał na moją decyzję.
- Wydaje się być on całkiem silnym pokemonem, jednak co, jeśli nadal będzie sprawiał takie problemy? - zastanawiałem się. - Chociaż cały czas się uśmiechał, nawet rano w moim pokoju. Może jednak nie będzie tak trudno nam się dogadać?
- Dobrze, złapię go. - powiedziałem Arthurowi i mocniej zacisnąłem dłoń na PokeBallu. Odwróciłem się w stronę Elekida i zbliżyłem się do niego. - Mam nadzieję, że nie będziesz na mnie za to zły. - odparłem i dotknąłem kulą elektrycznego stworka. Następnie podchodzę do psychicznego stworka, który mi pomógł. - Bardzo dziękuję za pomoc. Muszę ci powiedzieć, że jesteś na prawdę silnym stworkiem. - ta pochwała była w pełni zasłużona. Psychicznemu stworkowi nie tylko udało się złapać Elekida, ale także utrzymać go przez dłuższą chwilę. Byłem pełen podziwu umiejętności pokemona. - Może chciałabyś dołączy do mojej drużyny? Przydałby się w niej taki ktoś jak ty, Ralts.

Podszedłeś bliżej, jednak kiedy podziękowałeś pokemonowi, ten pomachał Ci łapką - najwidoczniej uradowany z komplementu - przez co stracił koncentrację i pole wokół Elekid'a zniknęło.
- Brriii!
Elekid podskoczył krótko i poraził Cię, wyrwał ci Pokedex z dłoni i uciekł ze świątyni. Ralts szybko podbiegł do ciebie, jakby przestraszony, lub może spanikowany.
- Rall, Ralts! Ralts!
Ciężko było go zrozumieć, ale najprawdopodobniej chciał Cię przeprosić. Po Elekidzie szybko nie było już śladu. Arthur zbliżył się ponownie z lekkim uśmiechem.
- Cóż, złapanie go chyba nie będzie takie proste. Mam nadzieję że  znajdziesz go szybko. Ten pokemon nie jest zły, dla niego to są zwykłe żarty. Nie robi tego bo jest wredny, postaraj się być dla niego łagodny. Zanim wyruszysz dalej, przyjmij to. Symbol Barana, znak że pokonałeś mnie.
Powiedział, podając ci podłużne czarne pudełeczko na którym leżał złoty symbol, taki sam jaki widniał na jego policzku.
- Podejrzewam że pudełeczko na symbole także Ci się przyda. Następna Świątynia znajduje się na południe stąd, w Meturum City. Droga tam może Ci zająć chwilę, ale jestem pewien że Marcus wynagrodzi Ci czas poświęcony na podróż.
Powiedział Arthur. W tym momencie podszedł do niego jeden z pomocników świątyni i powiedział mu coś na ucho.
- Wybacz, tu musimy się rozstać. Życzę Ci powodzenia i mam nadzieję że jeszcze się spotkamy.
Powiedział i skłonił się lekko, odchodząc w głąb świątyni.
- Rall...?
Mały Ralts stał ciągle przy tobie, ze spuszczoną głową. Sam chyba nie wiedział co dalej zrobić...

Przez mój komplement Ralts stracił koncentrację, przez co osłabiło się psychiczne więzienie Elekida. Elektryczny stworek wydostał się, po czym uciekł, przy okazji ponownie kradnąc mój PokeDex. W żadnej mierze nie byłem zły na stworka. Chciał mi on bezinteresownie pomóc, a ja nawet nie upewniłem się, czy Elekid znowu nie ucieknie.
W tym momencie podszedł do mnie Arthur. Wręczył mi on czarne pudełku, w którym znajdował się złoty Symbol Barana. Chłopak poinformował mnie również o kolejnym miejscu, w którym znajdę jednego z Dwunastu. Moim kolejnym celem była Świątynia w Meturum City.
- Dziękuję za odbyty z tobą pojedynek, dał mi on bardzo dużo. - powiedziałem do chłopaka. - Ja również mam nadzieję, że się spotkamy. Może ponownie zawalczymy?
Zauważyłem, że psychiczny stworek podszedł bliżej mnie. Ralts był wyraźnie zasmucony, najwyraźniej uważał, że jestem na niego zły, gdyż Elekidowi udało się uciec.
- Ralts, nie przejmuj się. To moja wina, że Elekid uciekł. - próbowałem pocieszać stworka. - Powinienem być bardziej ostrożny, wtedy nic by się nie stało. Jeśli chcesz, możesz do mnie dołączyć, a wtedy wspólnie będziemy mogli wyruszyć na poszukiwania Elekida. Co ty na to Ralts?

- Raaa!
Ralts się ucieszył, widząc że nie jesteś zły i ciągle ma szansę aby naprawić swój błąd. Pokeball otrzymany od Arthur'a zaświecił na różowo, wyleciał z twojej dłoni a Ralts podskoczył i dotknął go łapką. Przez chwilę kulka drżała, po upadku na ziemię po czym zatrzymała się. Teraz pozostawało zorientować się gdzie może być Elekid. Z tego co mówił Arthur, Elekid trzyma się raczej tych okolic. Z drugiej strony - okoliczne lasy są gęste i rozległe. Szukanie w nich Elekida, który w dodatku zna je lepiej od was, mogło być trudne. Mogłeś też oczywiście zignorować to i spróbować zdobyć nowy PokeDex. W końcu gdzieś, ktoś musiał je robić, prawda?

Ralts przystał na moją propozycję, gdyż użył swoich psychicznych mocy i zabrał mi PokeBall z ręki, po czym dotknął dłonią kuli. Po chwili usłyszałem pyknięcie. Oznaczało to, że moja drużyna powiększyła się o kolejnego członka. Od razu wypuściłem Ralts z jego kuli. Przy okazji wypuszczam Charmandera i przykucam przy nim.
- Proszę, to dla ciebie w nagrodę, że tak świetnie poradziłeś sobie w walce. - powiedziałem do jaszczura i wręczyłem mu jeden Rare Candy.
- Dziękuję, że zdecydowałeś się do mnie dołączyć. - zwróciłem się do Ralts.
Teraz zostało mi zająć się sprawą PokeDexu. Mimo wszystko chciałem go odzyskać, jak i również pochwycić Elekida. Tym bardziej wysłałem za nim Pidgeya i Snorunta, więc najprawdopodobniej znajdę ich, jeśli dalej będę podążał za elektycznym stworkiem.
- Idziemy dalej szukać Elekida. - powiedziałem do grupki swoich podopiecznych, po czym zwróciłem się do Umbreona. - Shadow, spróbuj wykorzystać swój znakomity węch i wyszukać naszego uciekiniera.

Umbreon'owi ciężko było wytropić coś, czego zapachu nawet nie znał. Spojrzał tylko na ciebie, z pełnym politowaniem w oczach i zrezygnowany pokręcił łebkiem. Powąchał twoją dłoń, zbierając zapach pokedexu - na którym musiały zostać zarówno twoje ślady, jak i Elekida. Po chwili wyskoczył do przodu, wybiegając ze świątyni a zaraz za nim pobiegł Ralts. Zbiegliście ze schodów, po czym Umbreon wziął ostry zakręt w prawo.

Kiedy skręciłeś za nim, poczułeś jakąś ścianę a potem ziemię pod sobą.
- Auuuu...dlaczego zawsze ja?
Usłyszałeś znajomy głos a kiedy gwiazdki zniknęły ci z przed oczu, zobaczyłeś Celestie siedzącą na ziemi kawałek przed tobą, trzymając się za czoło. Twój Umbreon, oraz siędzący na nim Ralts, stał kawałek dalej, przyglądając się temu razem z Cronus'em.

Umbreon podszedł do mnie i powąchał moją rękę, w której jeszcze kilka chwil temu trzymałem PokeDex. Lis musiał wyczuć zapach ukradzionego urządzenia, po czym nagle wybiegł ze świątyni, a Ralts podążyła za nim. Zbiegłem wraz z dwójką moich towarzyszy ze schodów prowadzących do okazałej budowli, po czym skręciliśmy w prawo, tak jak prowadził mnie Umbreon. Wtedy po raz kolejny tego dnia w coś uderzyłem. Modliłem się w duchu, żeby nie była to ta sama osoba, z którą zderzyłem się dzisiejszego poranka. Niestety moje modlitwy nie zostały wysłuchane, gdyż usłyszałem głos Celestii.
- Przepraszam... znowu. - powiedziałem do dziewczyny, po czym pomogłem jej wstać. - Nic ci nie jest? - zapytałem jej, w końcu trzymała się za czoło.

- Nie, nie, wszystko dobrze...muszę tylko bardziej uważać.
Powiedziała a za nią pojawił się też Pidgey oraz Snorunt.
- Znalazłam je, ale zgubiliśmy Elekida...przykro mi...
Powiedziała, poprawiając włosy i sukienkę. Cóż, w takim razie o położeniu Elekida nie wiecie właściwie nic. Byliście na obrzeżach miasta, na drodze prowadzącej do Meturum City. Biorąc pod uwagę ze Umbreon cię tu doprowadził, mogło to znaczyć że Elekid także skierował się w tamtą stronę. Widok jednak nie zachęcał - bo miałeś przed sobą rozległe równiny, gdzie rzadko widać było jakiekolwiek rośliny. W dodatku, fakt że nie widać było nawet zarysów miasta mimo płaskiego terenu, schodzącego łagodnie w dół - mogłeś spodziewać się że droga wam trochę zajmie...
- Domyślam się że pokonałeś Arthur'a, tak? Gdzie teraz zmierzasz?
Zapytała Celestia, spoglądając na ciebie z zaciekawieniem. Widocznie też chciała kontynuować podróż i pozwiedzać świat.~~

Ucieszyłem się, gdy zobaczyłem Pidgeya i Snorunt. Oznaczało to, że Elekid nic im złego nie zrobił.
- Dziękuję, że zaopiekowałaś się nimi. - powiedziałem do Celestii. - Zaś jeśli chodzi o Elekida, to był on przez chwilę w świątyni, ale udało mu się wymknąć.
Okolice świątyni były rozległymi równinami bez jakiejkolwiek roślinności. Gdyby Elekid był gdzieś niedaleko, to raczej byśmy go zauważyli. Najwyraźniej udało mu się gdzieś ukryć.
- Niestety nie udało nam się również odzyskać mojego PokeDexa. - dodałem po chwili. - Jednak jest też dobra rzecz. Dołączył do mnie Ralts. - odparłem i wskazałem na pokemona, siedzącego na grzbiecie Umbreona.
Podszedłem do Pidgeya i Snorunt. Podziękowałem im za próbę schwytania Elekida. Powiedziałem im, że spisały się bardzo dobrze, po czym schowałem oba stworki do ich kul.
- Tak, udało ci mi się pokonać Arthura. Przy okazji mój Blaze ewoluował w Monferno. - powiedziałem Celestii. - Arthur powiedział mi, że kolejna świątynia znajduje się w Meturum City, najpewniej skieruję się teraz właśnie tam. Jeśli chcesz, to możesz iść ze mną. - zrobiłem przerwę, po czym zadałem Celestii jeszcze jedno pytanie. - Miałbym do ciebie nietypową prośbę. Pożyczyłabyś mi na chwilę PokeDex, żebym mógł zeskanować Ralts. Mój z wiadomego powodu jeszcze przez pewien czas będzie nieosiągalny.

- Meturum City? Chętnie pójd...
Urwała nagle i spojrzała na Cronusa, który tylko kiwnął główką. Dziewczyna spojrzała na Ciebie
- Możemy ruszać. Z tego co widzę, Elekid też udał się gdzieś w tą stronę, nie miał w sumie wielkiego wyboru - więc może znajdziemy go gdzieś tam.
Powiedziała, biorąc Ralts na ręce i głaskając go lekko
- Witaj, maleństwo. Jesteś taki uroczym stworzonkiem, wiesz?
Ralts pisnął tylko radośnie na pochwałę. Schowałeś pokemony do balli a Umbreon zbliżył się do ciebie. Pora chyba wyruszać.
- Droga nie będzie łatwa, bo wiedzie przez równiny. Co prawda nie powinno nam to zająć wiele czasu...ale mimo to, nie będzie łatwo.
Powiedziała do ciebie, wskazując na drogę za wami. Przynajmniej była w miarę prosta i dobrze przygotowana, więc wędrówka nie powinna być aż tak uciążliwa...

Te nagłe przerwanie wypowiadanego przez Celestię zdanie wydało mi się nieco dziwne. Ogółem zachowanie dziewczyny było dosyć.. niestandardowe, jednak nie wiedziałem, czym to jest spowodowane.
- Mam nadzieję, że masz rację. - odparłem dziewczynie, gdy ta uznała, że po drodze uda nam się spotkać Elekida. - Chciałbym w końcu odzyskać swoją własność.
Celestia chwyciła Ralts w ramiona, ja schowałem Pidgeya i Snorunt, a przy moim boku stali sobie Shadow i Blaze.
- Zatem ruszajmy! - powiedziałem z entuzjazmem i wykonałem pierwszy krok na przód.
Znowu zacząłem rozmyślać o tym, co się tutaj dzieje. Moje tajemnicze pojawienie się na polanie niedaleko Aminum City wydawało mi się bardzo podejrzane. Byłem pewien co do tego, że to co działo się w jaskini nie było żadną senną marą. Pamiętałem wszystko co się działo od momentu, kiedy opuściłem New Bark Town. Spotkanie Isao Smitha, zderzenie ze stadem Ursaringów, poznanie Nicole, a następnie Tylera, aż w końcu walka z Rhydonem i Tangrowthem w jaskini. To wszystko było zbyt prawdziwe.
- To musiało być prawdziwe. - powtarzałem te słowa cały czas.

Ruszyliście więc. Droga schodziła w dół, kierując was na rozległe równiny. Temperatura wzrosła, ale przyjemny wiatr sprawiał że dało się to przeżyć. Pokemony biegały sobie po przydrożnych trawach, bawiąc się i przewracając wzajemnie. Przez jakiś czas nie działo się nic wartego uwagi - do czasu aż zobaczyłeś jakąś wielką chmurę pyłu i kurzu, unoszącą się nad równiną. Po chwili doszło was także znajome ryczenie. W tabunie pędziła przez równinę gromada Tauros'ów. Przecięły drogę, kilkanaście metrów przed wami i pobiegły dalej - poza jednym. Jeden z nich odłączył się od stada...i biegł prosto na was. Celestia zamarła, patrząc na to co się dzieje - ty także nie mogłeś się ruszyć.

To mógł być wasz koniec - ale niestety, nie był. Usłyszałeś jakiś skrzek i z nieba spadło coś czerwono-czarnego, przelatując przed Tauros'em, który zatrzymał się momentalnie. Przed nim mogłeś zobaczyć lekko przypaloną ziemię.
- Tauros! Wracaj do reszty!
Dziewczęcy głos pojawił się znikąd. Czerwono-czarny kształt przeleciał przed nim raz jeszcze i byk odwrócił się, biegnąc w stronę stada.
- Mam nadzieję że nic wam nie jest, przepraszam za niego.
Kawałek od was, od strony z której nadbiegły Tauros'y, pojawił się Dodrio - a na jego grzbiecie, siedziała dziewczyna. Czerwono-Czarny kształt który widzieliście wcześniej okazał się być Talonflame'em, który wylądował na pobliskim drzewie. Spojrzała na was i jej oczy rozszerzyły się nieco. Celestia przygryzła nieco wargę, kiedy dziewczyna zeskoczyła z pokemona
- Celestia! Tak miło Cię widzieć...ale...co ty tu robisz?
Zapytała, podbiegając i przytulając się do twojej towarzyszki podróży.
- Ja...nie ważne, Amy. Nie powinnaś się najpierw przedstawić? Sądziłam że wiesz jak się zachować.
Powiedziała do niej a dziewczyna szybko zwróciła się w twoją stronę i podbiła lekko palcami rondo kapelusza.
- Racja, wybacz. Nazywam się Amy. Miło Cię poznać.
Skłoniła się lekko i uśmiechnęła. Celestia stojąca za nią odetchnęła lekko z ulgą.

Wiał lekki wiatr, a słońce ogrzewało nas z góry. Umbreon i Monferno zabawiali się wzajemnie, Ralts dalej siedział w rękach Celestii. Nie można było wyobrazić sobie lepszych okoliczności do podróży. Nagle, dosłownie kilkanaście metrów od nas, pojawiła się wielka chmura pyłu i kurzu - ktoś prowadził tędy stado Taurosów. Jedna zabłąkana sztuka odłączyła się od swoich przyjaciół i zaszarżowała na nas. Przed bykiem wylądował czerwony ptak, a po chwili do moich uszu doszedł dziewczęcy głos, który rozkazał powrócić Taurosowi do stada. Po chwili miałem okazję poznać właścicielkę tego głosu. Amy, jak się nam przedstawiła, a tak właściwie zrobiła to za nią Celestia, wyglądał niczym postać wyciągnięta z filmów o Dzikim Zachodzie, skórzana kamizelka, kapelusz i tym podobne rzeczy.
- Jestem Remi. - przedstawiłem się dziewczynie. - Podróżuję wraz z Celestią. Aktualnie zmierzamy do Meturum City.
Celestia znowu wydawała się być dziwnie spięta, zupełnie jak wtedy, gdy wspomniałem jej o spotkaniu z Arthurem. Dziewczyna nie wydawała się być zadowolona ze spotkania Amy.

- Hmmm...Jeśli idziecie tą drogą...walczyłeś z Arthur'em, prawda? A jeśli tak, to znaczy że chcesz zapewne walczyć z moim bratem!
Dziewczyna uśmiechnęła się i zaśmiała radośnie.
- Od dawna nikt nie odwiedzał Świątyni Byka, będzie zabawnie. W między czasie, zapraszam na nasze ranczo. Odpoczniecie chwilę a potem będziecie mogli skorzystać z naszych Rapidash'y. Pieszo droga do miasta zajmie wam wieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeki.
Powiedziała i wskoczyła na swojego Dodrio. Celestia spojrzała na nią
- Amy...czy Tab jest w domu?
Dziewczyna mrugnęła kilka razy i spojrzała na nią, kręcąc głową.
- Nie, Tabris jest w świątyni. Nie będzie go jeszcze dłuższą chwilę, Opiekunowie rzadko mogą opuszczać Świątynie.
Cel wdrapała się na Dodrio dziewczyny. Ta wyjęła jeszcze jeden pokeball, z którego wyszedł Arcanine
- Nie zmieścimy się w trójkę na Dodrio, więc Ignis zabierze Cię na ranczo. Tylko trzymaj się mocno!
Powiedziała, jeszcze raz stuknęła w rondo kapelusza i Dodrio ruszył przed siebie. Talonflame wzbił się do lotu, podążając za nimi. Arcanine spojrzał na Ciebie i usiadł na ziemi, żebyś nie miał problemu wdrapaniem się na jego grzbiet...~~

- Tak, miałem okazję walczyć z Arhurem w jego Świątyni. - odpowiedziałem na pytanie kowbojki.
Dziewczyna wspomniała o tym, że jest bratem opiekuna Świątyni Byka. Myślałem, że mówi ona o Marcusie, o którym wspominał mi mój dzisiejszy oponent, jednak ona wymieniła inne imię - Tabris. Najwyraźniej zmierzały do innej świątyni, niż o której mówił mi Arthur. Amy i Celestia po kolei wdrapały się na grzbiet Dodrio, jednak mi zabrało miejsca. Wtedy kowbojka wypuściła dostojnego Arcanine'a o imieniu Ignis. W swojej drużynie posiadałem Growlithe'a, czyli wcześniejszą formę ognistego psa, na którego teraz patrzyłem. Ignis wyglądał na silnego i bardzo dostojnego pokemona.
- Nie mogę się doczekać, aż Claw będzie jego przypominał. - pomyślałem.
Nie wiedziałem ile będzie trwać droga na farmę Amy, dlatego wolałem na czas podróży schować Blaze'a, Shadowa oraz Raltsa do ich kul.
- Gdy tylko będziemy na miejscu, od razu was wypuszczę. - zapewniłem trójkę pokemonów.
Następnie ostrożnie wchodzę na grzbiet ognistego pokemona. W końcu nie wiem, jak może on zareagować na mój nieodpowiedni ruch. Gdy już się wygodnie usadowię, daje znać mojemu środkowi transportu, że możemy ruszać.

//"mojemu środkowi transportu"...
//"mojemu środkowi transportu"...
//"mojemu środkowi transportu"...
//"mojemu środkowi transportu"...
//"mojemu środkowi transportu"...
//"mojemu środkowi transportu"...
//...

Ruszyliście w dosyć mocnym tempie. Miałeś wrażenie że bieg Arcanine'a to lot - psiak ledwo co dotykał ziemi, czego nawet nie czułeś, co dawało wrażenie że pokemon dosłownie szybuje nad powierzchnią ziemi. Po kilku chwilach zrównaliście się z dziewczynami - a po kolejnych kilku, dotarliście na obrzeża rancza. Widziałeś zamknięte w zagrodach Taurosy, kilka Machoke'ów przenosiło skrzynie z jednej stodoły do drugiej, czy sprzątało pozostałości po pękniętym ogrodzeniu. Grupka Lotad'ów maszerowała w rządku w stronę grządek - zapewne żeby zająć się ich podlewaniem. Praca szła tu spokojnym tempem. Dziewczyny zsiadły z Dodrio, który odszedł w stronę zagród - a kiedy ty zsiadłeś z Arcanine'a, ten leniwie ułożył się w cieniu pod jedną ze stodół.
- Chodźcie, usiądziemy i odpoczniemy chwilę. Słońce dzisiaj daje w kość, prawda?
Powiedziała Amy, kierując was ku stołowi stojącemu w cieniu dość sporego domu. Cel podążyła za nią, więc siłą rzeczy - nie chcąc być nie miłym - poszedłeś też. Amy nalała świeżej wody z pompy stojącej obok i podała wam ją, siadając na przeciw wam.
- Cóż, szkoda że Tabris'a nie ma, ale podejrzewam że spotkacie go niedługo. A ty - tu spojrzała na ciebie - powinieneś się przygotować. Podejrzewam że nie spotkałeś jeszcze nikogo, kto przypominałby mojego brata.
Powiedziała, chichocząc. Celestia rozglądała się po ranczu a pokemony kontynuowały swoje prace.
- Nie ma się co o niego martwić, wydaje się być zdolny. Nie będę zaskoczona jeśli pokona Tabris'a.
Powiedziała a Amy uniosła głowę i spojrzała na nią zaskoczona
- Poważnie? To może sama sprawdzę co potrafi? Co ty na to, Remi? Chętny na małe starcie?
Zapytała, wstając od stołu i przechodząc kawałek dalej. Plac przed domem tworzył naturalną pustą przestrzeń między budynkiem a zagrodami, dając świetne miejsce do walki.