Gra Celestia

Wstał słoneczny poranek, a ciebie obudziły dźwięki trzepotania skrzydłami małych Pidgeyów tuż za twoim oknem. Kiedy już się przebudziłaś, z dołu do twoich uszu dobiegł kaszel twojej rodzicielki, a zraz po nim głos wołający Cię na dół.
- Celestio! Proszę, kochanie zejdź już na dół! Chciałaś dziś wyruszyć, a ty nadal jesteś w łóżku!
Zaraz po wołaniu przez matkę, przeciągnęłaś się na łóżku i siadając na nim, podrapałaś po tyle głowy. No tak! Dziś był twój wielki dzień, i miałaś ruszyć na swoją własną wyprawę po marzenia!

Przez chwilę patrzyłam się w sufit. Zaspana nie zdawałam sobie sprawy z tego, co się dzieje. Potem spojrzałam na okno. Piękny dzień się szykował, nie ma co! I wtedy usłyszałam głos mamy, który wybudził mnie już ostatecznie. No tak! Dzisiaj moja wielka przygoda miała się rozpocząć. Mój wielki dzień nadszedł! Ale czy jestem na to wszystko gotowa? Czy podołam swoim oczekiwaniom?
Wyskoczyłam z łóżka nucąc pod nosem jakąś wesoła piosenkę, którą pamiętałam jeszcze z dzieciństwa. Ubrałam się szybko w krótką, granatową spódniczkę i różową podkoszulkę na ramiączka. Złapałam plecak, który miałam spakowany już od wczorajszego wieczora i zbiegłam po schodach wpadając na jednego z Eevee, jakich miałyśmy w domu całą masę.

Potrącony przez Ciebie pokemon pisnął urażony i odskoczył strosząc swoje brązowe futerko. Nie wiadomo skąd pojawiła się twoja matka, w towarzystwie swojej Flareon i zmarszczyła lekko brwi.
- Kochanie, prosiłam tyle razy żebyś nie biegała po domu jak szalona. Nie mieszkamy tutaj same.- westchnęła cicho kręcąc głową śmiejąc się cicho. - Twoja Eevee właśnie kończy śniadanie, plecak masz spakowany. PokeDex, Pokeballe, bielizna... wszystko Ci spakowałam. A... i proszę Ceres. W razie czego zabezpieczaj się
Zażartowała podchodząc do Ciebie i całując na pożegnanie w czoło. Oczywiście nie obyło by się bez poprawienia Ci włosów!

Na biegu pogłaskałam Eeveego przepraszająco, mając nadzieję, że wybaczy mi moje zachowanie. Zawsze lubiłam te małe zwierzaczki, które wpadały mi pod nogi. Nie potrafiłabym wyobrazić sobie domu bez nich wszystkich.
Standardowo - do mamy uśmiechnęłam się przepraszająco. Nigdy jej nie słuchałam wtedy, kiedy powinnam. Ale zawsze ją kochałam i oddałabym dla niej życie.
- Dziękuję mamo. Co ja bym bez cie-..... MAMO. - Na mojej twarzy pojawił się wielki rumieniec. Czy ona zawsze tak musiała? Przez te wszystkie lata powinnam była się przyzwyczaić. Niemniej jednak, ta kobieta zawsze potrafiła mnie zaskoczyć. Zawsze wtedy, kiedy najmniej się tego spodziewałam.
Poszłam do kuchni, po swoją małą Eevee, starając się opanować rumieniec. Wzięłam zwierzaka pod pachę i szybkim ruchem zeskanowałam go PokeDexem.
- To ja się będę zbierać. - Mruknęłam cicho do mamy i spojrzałam na nią niepewnie. Nie wiedziałam, czy mogę ją zostawić. W końcu zawsze, odkąd tylko pamiętam byłyśmy razem.

Twoja rodzicielka kiwnęła głową zachęcając Cię do wyjścia. Sama dobrze rozumiała ten pociąg do przygody, kiedyś też wyruszyła w świat gdzie odnalazła szczęście w postaci swojego przyszłego męża.
- No leć kochanie.
Pognała Cię jeszcze zanim zamknęły się za tobą, a ty już miałaś otwartą drogę ku swojej własnej przygodzie! A może uda Ci się rozwiązać zagadkę odejścia ojca? Twój brązowy lisek spojrzał na Ciebie radośnie machając ogonem, najwidoczniej i ona nie mogła doczekać się wspólnej wyprawy w nieznane. Nawet pogoda wam sprzyjała, świeciło słońce a delikatny wiatr dawał przyjemne orzeźwienie. Mała encyklopedia zapiszczała i pokazała Ci następujące informacje
- Eevee, ewolucyjny Pokemon.

Cytat :

Eevee
Lv. 5
Natura: Lojalna
Ataki: Helping Hand, Growl, Tail Whip, Tackle
Ability: Adaptability

Zanim wyszłam ucałowałam jeszcze mamę w policzek i poklepałam po ramieniu. Mogła mówić, co chciała - ja i tak wiedziałam, że będzie jej ciężko. Od czasu kiedy zostawił ją ojciec nigdy nie była tak samotna, jak będzie teraz. Najpierw odszedł on, teraz ja. Czułam się z tym źle. Ale z drugiej strony, coś ciągnęło mnie do przygody. Do świata.
Nie przyznałabym się przed mamą, ale podświadomie liczyłam na to, że trafię na jakikolwiek ślad ojca. Chciałabym wiedzieć, dlaczego nas zostawił. Co było tak ważne, że trzeba było porzucić mamę i mnie. Tak całkiem szczerze, to ja już nawet nie pamiętam jego twarzy!
Ale to nie miało teraz żadnego znaczenia. Wyruszyłam w podróż, moją pierwszą podróż! Pod pachą nadal miałam małą Eevee. Głaskałam ją i przytulałam do piersi. Od teraz miała być moją jedyną towarzyszką podróży i musiałam się z nią nieźle dogadywać. Z resztą - byłam przy jej narodzinach, opiekowałam się nią od samego początku. Sądzę, że nie będziemy miały problemów z porozumieniem.
- W sumie, jeszcze cię nie nazwałam. A nie możesz być tylko "Eevee". - Mruknęłam cicho. - Od dzisiaj jesteś Nessie. Pasuje ci? - Uśmiechnęłam się szeroko i cmoknęłam lisiczkę w czółko.

Pokemon zadowolony cicho zakwilił w twoich ramionach. Najwidoczniej mimo swojego wieku lisiczka wciąż tak samo lubiła pieszczoty i odrobinę uwagi z twojej strony. Może nawet więcej niż tylko odrobinę. Ale czy to nie było miłe? Że taka mała istotka, za okazane uczucie odwzajemniała się tym, co miała najpiękniejszym. Swoją przyjaźnią. Kiedy przemówiłaś do liska, przechyliła ona delikatnie swoją głowę na bok jakby zastanawiając się nad tym, czy przypadło one jej do gustu.
- Iłiii!
Zapiszczała zadowolona, wyswobadzając się z twoich ramion i wdrapała się na twój bark liżąc Cię zadowolona po policzku. Chyba większego potwierdzenia na dobry wybór imienia nie potrzebowałaś. Lisiczka zadowolona z miejsca w którym aktualnie przebywała, zastrzygła uszami rozglądając się wokół.
- Iłi?
Czyżby chciała Cię pogonić do ruszenia Cię z miejsca?

Szczęśliwe i zadowolone mogłyśmy ruszyć dalej. Przygoda miała dopiero się zacząć, a ja już się ociągałam. Nie zwlekając dłużej i nie niecierpliwiąc mojej małej Nessie ruszyłam przed siebie. Co jakiś czas głaskałam Eeevee dodając i jej i sobie otuchy. Dzień się dopiero zaczynał.
W międzyczasie zdążyłam popaść w refleksje i rozmyślania. Jak daleko zajdę? Czy uda mi się spotkać Reia? Czy dowiem się czegoś, o swoim ojcu? Tak wiele było pytań i tak mało odpowiedzi. Niemniej jednak, wiedziałam, ze w końcu coś uda mi się osiągnąć.

Jednak przemyślenia nie dały Ci na chwilę obecną nic, poza większą ilością pytań niż jeszcze miałaś przed chwilę. Zaś twoja podopieczna widząc twoje zamyślenie pacnęła Cię lekko w ramię, chcąc pocieszyć czy coś w ten deseń po czym cicho westchnęła i zgrabnie zeskoczyła z twojego ramienia ponownie strzygąc uszami. Byłaś już na granicy waszego małego miasteczka, więc czy to było możliwe iż wyczuła ona obecności innego pokemona w pobliżu?
- Iiiłii...
Zaburczał lisek biegnąc w stronę pobliskich krzaków. Zobaczyłaś tylko jej puchaty ogonek znikający wśród zielonych liści. Kiedy zaś sama podeszłaś do nich i spojrzałaś przez nie ujrzałaś dość ciekawie wyglądające stworzonko unoszące się delikatnie nad ziemią nad twoją Nessie.

Pacnięta w ramię przez małą Eevee uśmiechnęłam się radośnie wyrywając z zamyślenia. Nie było na to czasu, ani potrzeby. Dlatego też zadowolona cmoknęłam ją w pyszczek i ruszyłam przez siebie. Długo jednak nie spacerowałam, gdyż moja Nessie zdawała się znaleźć coś interesującego. Nie zwlekając ani sekundy dłużej ruszyłam za nią, chcąc dowiedzieć się, co kryło się za krzakami.
Gdy dotarłam na miejsce, moim oczom ukazało się śliczne stworzenie.
- Ojej! Nessie, patrz co ślicznego udało ci się znaleźć! - Powiedziałam kucając przy mojej lisiczce i patrząc przyjaźnie na nieznane stworzenie. Wyjęłam PokeDex i szybko zeskanowałam pokemona, żeby wiedzieć z czym mam do czynienia. W między czasie smyrałam Nessie za uchem.

Lisiczka zaintrygowana dziwnym okazem pokemona lekko zmarszczyła swój nosek i uniosła łapkę by pacnąć nią w puchate stworzonko. Ono zaś w odpowiedzi zaśmiało się i razem z wiatrem lekko przefrunęło na bok, poddając się całkowicie kierunkowi wiatru. Nessie ucieszona spotkaniem podskoczyła za nim wołając radośnie. Chyba spodobał się jej sposób w jaki podróżował ten przedstawiciel pokemonów trawiastych. Skierowałaś elektroniczną encyklopedię w stronę pokemona, a on pokazał Ci następujące informacje:
- Cottone, Pokemon bawełniany puch.

Cytat :

Cottone
Lv. 6
Natura: Ufna
Ataki: Absorb, Fairy Wind, Growth
Ability: Infiltrator

Nessie była zaintrygowana stworzeniem równie mocno, co ja sama. Wyciągnęłam powolutku rękę do Cottone, nie chcąc jej spłoszyć.
- Ojej, nie bój się nas. - Mówiłam cicho, delikatnie i tak, by nie wystraszyć pokemona. Musiałam przyznać, że stworzenie było naprawdę śliczne i urocze. A ja takie wręcz uwielbiałam - pewnie jak każda typowa dziewczyna. Prawda była taka, że kochałam wszystkie pokemony, ale takie urocze miały w moim serduszku specjalne miejsce!
Spojrzałam na Nessie i pogłaskałam ją jedną ręką, coby nie poczuła się zignorowana.
- No, Nessie. Chcesz się zaprzyjaźnić z małą Cottone? - Pytałam radośnie. Po chwili przypomniałam sobie, że mam w torbie jedzenie dla pokemonów. Nie zwlekając na nic, wyciągnęłam karmę i poczęstowałam nią oba stworzonka.

Cottone zadowolona z poświęconej jej uwagi podryfowała w powietrzu jeszcze chwilę, zdając się na łaskę wiatru aż sama wylądowała przed twoimi nogami. Nessie ciekawa dała krok w przód i położyła łapkę na porośniętym puchatym futerkiem brzuszek Pokemona.
- Kotoo?
Trawiasty pokemon przechylił się nieznacznie na bok i podskoczył bliżej postawionej przez Ciebie karmy. Po chwili zastanowienia chwycił brązową kulkę jedzenia i ugryzł. Chyba mu ono bardzo zasmakowało bo Cottone zaczęła wesoło skakać wokół Ciebie, a do zabawy dołączyła także Eevee. Chyba nie było wątpliwości, że chciałaby mieć takiego przyjaciela blisko siebie! Poza tym, był bardzo mięciutki.

Cottonee okazała się być najwspanialszym stworzeniem, jakie widziałam w przeciągu tego dnia. Zadowolona z rozkoszności pokemona położyłam się na trawie obserwując oba stworki bawiące się razem. Starając się nie przestraszyć nowej towarzyszki, delikatnie smyrałam ją po futerku.
Leżąc tak na trawie i śmiejąc się z tak błahej rzeczy, jak zabawa z nowo poznanym pokemonem odprężyłam się i zrelaksowałam. Teraz dalsza podróż na pewno nie będzie problemem! Złe myśli zdały się odlecieć gdzieś daleko i jedyne, co siedziało w mojej głowie to dobra zabawa.

Leżałaś beztrosko na trawie, a Pokemony biegały wokół Ciebie. W zasadzie mogłabyś spędzić tak cały dzień, słodkie lenistwo miało swoje zalety! Zapewne leżałabyś tak wciąż gdyby oba stworki nie wpakowały Ci się na brzuch chcą byś i ty dołączyła się do przedniej zabawy! Zadziwiające jak puchate futerko Cottone w dotyku przypominało kwiaty bawełny, czemuś zawdzięczał swoje imię. Delikatny podmuch wiatru zwiał Cottone z twojego brzucha, a ona obracając się parę razy wokół własnej osi. Nessie zaś sama chciała sprawdzić czy potrafi unosić się z wiatrem jak Cottone i wyskoczyła w górę machając łapkami. Wyglądało to zabawnie ale twój Eevee pacnął ma trawę, a trawiasty pokemon zatroskany jej stanem wylądował na niej.
- Kotooo?

Leżałam tak zadowolona z życia, bo przecież czego chcieć więcej? Słońce, świetne towarzystwo, brak zmartwień. To było życie!
Do tego Nessie i Cotonee zdawały się bardzo dobrze razem bawić. Obserwowałam je przez cały czas, więc kiedy Eevee zaczęła swoje "wygłupy" zaśmiałam się wesoło i podeszłam do niej. Posmyrałam ją po łebku, mając nadzieję, że nie zrobiła sobie krzywdy. W tym samym czasie zdałam sobie sprawę z tego, że nie mogę tak wiecznie się wylegiwać. Miałam przed sobą cel, który sam mi w ręce nie wpadnie.
- No dobra, czas się zbierać. - Spojrzałam na Cotonee i mruknęłam coś do siebie. W sumie, polubiłam tego uroczego pokemonka. - Hej mała, nie chciałabyś do nas dołączyć?

Pokemony jeszcze chwila wygłupiały się, jednak kiedy wspomniałaś o tym, iż czas się zbierać oba stworki zmarkotniały. Chyba zdążyły się już ze sobą zakolegować! Na twoje kolejne słowa zarówno Nessie jak i Cottone zaczęły biegać piszcząc radośnie. Po chwili jednak puchata kuleczka zatrzymała się na przeciw Ciebie jakby chcąc rzucić Ci wyzwanie. Prawda, polubiła Cię i to bardzo! Ale jak widać mimo to w tym małym, uroczym ciałku drzemie też dusza wojownika! Ness widząc jak zachowuje się trawiasty pokemon sama wskoczyła przeciw niego bojowo pusząc futerko.
- Too nee!
- Iłii!

Cotonee była bardzo urocza i zdecydowania chciałabym widzieć ją w gronie moich znajomych. Jednak chyba nie chciała przyłączyć się do mnie tak łatwo. A może po prostu chciała sprawdzić moje trenerskie zdolności? W takim razie będzie przypał, bo nigdy wcześniej nie walczyłam na pokemony. Eevee też była świeżaczkiem. Mimo to postanowiłam spróbować.
- Ojej, kochanie, chcesz się z nami bić? No dobrze! - Uśmiechnęłam się sympatycznie. - Eevee, użyj Thail Whip by obniżyć obronę Cotonee. Następnie, zaatakuj używając Tackle. Uważaj na kontratak, w razie czego rób uniki. Potem okrąż przeciwniczkę i od tyłu zaatakują ją za pomocą Shadow Ball. Wiem, że dasz sobie radę! - Dopingowałam moją mała lisiczkę, jednocześnie mając nadzieję, że nie zrobimy krzywdy uroczej Cotonee.

Cotonee zaatakowała pierwsza podmuchem błękitnego iskrzącego się wiatru który trafił prosto w Eevee. Jednak twoja lisiczka nie zamierzała się poddać! Zgodnie z twoim poleceniem obniżył obronę przeciwnika po czym podbiegła do niej i uderzyła silnym Tackle. Oba stworki odskoczyły od siebie gotowe go kolejnej tury ataków. Cotonee podleczyła trochę swoje zdrowie używając do tego Absorb, jednak Nessie nie zamierzała się poddać! Dzielna lisiczka podjęła atak Shadow Ballami celnie trafiając w roślinkę. Mimo iż to była pierwsza walka, szło wam całkiem nieźle.

Zadowolona z taktyki, którą obrałam uśmiechnęłam się tylko delikatnie. Cóż, moze nie byłam w tym świetna, ale nie szło mi źle. No i przede wszystkim - byłam nieziemsko dumna z mojej małej lisiczki. Nie zwlekając dłużej podzieliłam się z Eevee kolejnymi pomysłami.
- Bardzo dobrze Nessie! Oby tak dalej. Użyj Growl żeby zdekoncentrować Cotonee! Gdy już ci się to powiedzie ponownie uderz ją Shadow Ballem. Wyczuj odpowiedni moment, jeżeli będzie zdekoncentrowana uderz Tackle i odskocz na prawo. Nie daj się uderzyć! Po uniku odbij szybko Shadow Ballem. Pamiętaj, żeby nie zrobić Cotonee za dużo krzywdy!

Nessie również była zadowolona ze swoich poczynań, co wyraźnie udzielało się tobie. Mimo iż Cotonee bardzo Cię polubiła i chciała pójść razem z wami nie zamierzała być łatwym przeciwnikiem. Uderzyła ponownie w twojego Pokemona Fairy Wind jednak siła kolejnego Shadow Balla odrzuciła w tył małego trawiastego stworka, pokonując go. Zadowolona z siebie Eevee podskoczyła w górę i pobiegła pomóc podnieść się, Cotonee.

Cytat :

Eevee: +1lv, +10% Sp.
Respekt +5ptk

Cotonee razem z Eevee podeszły do Ciebie, czekając na pochwałę. Cóż z tego, że w tej potyczce był wygrany i zwycięzca! Obu należała się pochwała za wysiłek. Teraz już mogłaś z czystym sumieniem złapać nowego, a zarazem pierwszego Pokemona i ruszyć w dalszą podróż.

Byłam dumna z obu pokemonów, jak nigdy w życiu z niczego! Pogłaskałam Eevee i Cottonee uśmiechając się do nich wesoło. Wyjęłam pusty PokeBall i użyłam go na naszej nowej przyjaciółce. Zadowolona ze zdobycia nowego pokemona ruszyłam przed siebie z małą Nessie na ramieniu. Chciałam jak najszybciej dotrzeć do najbliższego miasta. W końcu gdzieś trzeba było odpocząć i zjeść coś ciepłego.

Cotonee bez problemu weszła do kuli, która nawet długo nie drgała. Widać było, że ten mały Pokemon naprawdę Cię polubił skoro czerwono biała kula nie stawiała długo opru. Nessie podeszła bliżej Ciebie, delikatnie pacając łapką w twojego buta. Chyba sama wolała jak najszybciej ruszyć w dalszą drogę, tym bardziej z tego tytułu, iż słońce chyliło się powoli ku zachodowi. Jednak można powiedzieć, że miałaś spore szczęście bo na końcu drogi którą szłaś poza rysującym się na horyzoncie lasem zauważyłaś czerwony dach budynku. Długo nie musiałaś się zastanawiać nad tym, co to było za miejsce bo odpowiedź była wręcz oczywista. Centrum Pokemon! Idealne miejsce na nocleg, odpoczynek dla pokemonów oraz by zjeść jakiś domowy posiłek.

Zadowolona patrzyłam na PokeBall, w którym znajdował się mój pierwszy złapany pokemon. Był to początek nowej, jakże wspaniałej przygody, którą miałam zamiar kontynuować jak najdłużej!
- Nazwę cię Cotty. - Mruknęłam do balla i schowałam go z resztą kul. Tymczasem podróżowałam wraz z moją mała Nessie. Gdy już zabrakło mi nadziei na porządny nocleg ujrzałam PokeCentrum! Popędziłam do niego, co sił w nogach marząc o gorącej zupie i wygodnym łóżku.

Widząc czerwoną dachówkę nowe siły wstąpiły w Ciebie, podobnie jak w twojego Pokemona! Obie zadowolone biegłyście w stronę budynku licząc na ciepłe, wygodne łóżko i prysznic! Tak! Prysznic! Czy mogło być coś bardziej odprężającego po ciężkim dniu jak gorący prysznic? Niewiele rzeczmy mogło się teraz z tym równać. Stanęłaś przed drzwiami Centrum z zamiarem otworzenia drzwi kiedy zerknęłaś jeszcze czy Nessie jest obok Ciebie i... uderzyłaś w kogoś. Nie bardzo wiedziałaś na kogo wpadłaś, ale odbiłaś się od tej osoby upadając przed schodkami na swoje zgrabne cztery litery.
- Ouch... Oh! Przepraszam bardzo! - usłyszałaś przed sobą męski głos, a kiedy jako tako doszłaś do siebie zobaczyłaś przed siebie młodego mężczyznę wyciągającego do Ciebie dłoń, a drugą ściągając słuchawki z uszu.- Haaa już nie raz mówiono mi, że mam uważaj jak chodzę. Jesteś cała?