Safari Shirou

Nabrał powietrza głęboko w płuca, odprężając się, by wypuszczając je wrócić z powrotem do podświadomości. Sekunda zawieszenia i byłem na powrót za sterami, podniosłem pokeball i schowałem do plecaka. Razem z Deerlingiem mamy już 3 złapane pokemony, no, całkiem niezły wynik, ale kto wie, może złapiemy coś jeszcze jeśli pójdziemy głębiej? Od dawna nie spotkałem żadnego trenera, więc szansa na spotkanie dzikich pokemonów jest całkiem spora. Ruszyłem więc wzdłuż koryta małej rzeczki, by odnaleźć kolejne miejsce gdzie mogę się zasadzić na pokemony.

Mrok nie był żadną przeszkodą, by zapuścić się trochę głębiej. Przede mną znajdował się najprawdopodobniej teren, gdzie dociera niewielu trenerów, a więc może się tu czaić wiele dzikich pokemonów godnych mojej uwagi. Nie, żebym wybrzydzał, w końcu złapałem już trzy stworki, jednak na razie nie spotkałem niczego, na widok czego inni powiedzieliby "Łał! Zazdro". Zależało mi na tym, by zmienić ten stan rzeczy, więc bez wątpliwości ruszyłem dalej ku przygodzie.

Mrok i dzicz nie przeszkadzały mi nadmiernie w kontynuowaniu podróży. W swoim życiu miałem już okazję spotkać się z tak fatalnymi warunkami, że te tutaj można uznać za "niezwykle sprzyjające". Szeptem poleciłem Vanillite, by nie oddalał się zbytnio, w końcu w takich miejscach nie trudno się zgubić. Ważne, że póki trzymaliśmy się wody, wiedzieliśmy także którędy wrócić.