~~The Story Of Nova~~

Nie wiedziałam co jest w tym kanionie ale na pewno nic dobrego.
- No to wypada się zdrzemnąć przed tym - stwierdziłam i sprawdziłam która jest godzina, a na pewno późna.
Choć przynajmniej chwila drzemki by pomogła po tej szalonej ucieczce z zamku. Póki co było dość cicho... Ziewnęłam i rozejrzałam się wokoło mając nadzieję, że nie będziemy musieli uciekać zbyt długo...

- Nie wiem czy zdążysz...

Powiedział Lex, wyglądając przez okno. Aileen zbliżyła swoją dłoń do miecza. Na ulicy za oknem stało kilkoro żołnierzy, wypytując ludzi o coś. Jeżeli przyjechali po was...będzie nie ciekawie...

Aileen wydawała się mimo wszystko spokojna, choć czujna. Lex był tym który bardziej się martwił. Żołnierze zniknęli wam z oczu kiedy weszli do PC. Słyszeliście jak rozmawiali o czymś z siostrą Joy, ale nie możliwym było rozróżnić słowa. Sytuacja zagęszczała się...

Ja raczej podzielałam zdanie chłopaka odnośnie wszystkiego.
- Co jak co ale ja bym zalecała jakieś dyskretne wymeldowanie się póki można - powiedziałam w końcu do nich, patrząc się w miejsce gdzie są teraz żołnierze.
Przełknęłam ślinę i westchnęłam. Tak dużo problemów, mogli mnie tu nie ściągać ale jakiś król miał kaprys... Cóż trzeba żyć dalej a nie robić z siebie kamikadze jak poprzednio co na pewno nie pomogło innym światom w przetrwaniu. Rozejrzałam się wokoło za drogami ucieczki, póki co jak Ci tu wejdą to jedyna będzie przez okno.

- Spokojnie, nie masz się o co martwić.

Powiedział spokojnie Lex, obserwując żołnierzy. Rozluźnił się nieco a po chwili tamci opuścili poke-centrum i odjechali. W przelocie zobaczyłaś złotego gryfa na ich płaszczach.

- Dom Gryfa nigdy nie miesza się do większych afer. Są raczej neutralni.

Powiedział siadając z powrotem. Aileen dalej była spokojna - najwidoczniej zobaczyła ich herby wcześniej. W każdym bądź razie, niebezpieczeństwo oddalone...

Odetchnęłam z wyraźną ulgą i opadłam na krzesło. Zamówiłam sobie jeszcze coś do picia, marzeniem byłby koktajl... Ale chyba nie mają tu takich rzeczy, a może jednak? Wypuściłam swoją już uleczoną Absol i ją przytuliłam.
- Świetnie walczyłaś - pogłaskałam ją po łbie i rzuciłam jej trochę karmy, pewnie też nieźle zgłodniała.
Też się zdążyłam uspokoić, ale nie mogę spocząć na laurach. Czekam dalej aż słońce zajdzie i staram się odpocząć jak najbardziej.

Czas mijał, słońce chyliło się ku zachodowi. Aileen i Lex rozmawiali jeszcze o przeprawie, Max poszedł zrobić zakupy i wieczorem staliście przy swoich koniach, gotowi do drogi. Aileen spojrzała na ciebie

- Pamiętaj, cokolwiek się wydarzy - nie zbaczaj z drogi. Ten kanion nie jest najbezpieczniejszym miejscem na świecie.

Powiedziała, wsiadając na konia. Lex spojrzał na was przez ramię.

- Tak długo jak będziesz trzymać się drogi, nic ci się nie stanie.

Powiedział i strzelił konia lejcami, ruszając do przodu. Aileen poszła w jego ślady.

Posłuchałam tego co powiedzieli.
- OK ogarniam - odpowiedziałam im tylko.
Dałam swojemu wierzchowcowi kilka cukrowych kostek by jakoś mu podziękować za trasę i wsiadłam na niego. W kieszeni mam jeszcze sporo zachomikowanych z cukierniczki tutaj... Póki co rozsiadłam się jak najwygodniej na grzbiecie konia i oszczędzałam siły jak najbardziej, starając się ograniczać swoje akcje. Póki co nie chcę przez noc wędrować jak istny zombie.

Po kilku minutach jazdy zobaczyliście początek kanionu. Wejście do niego wyglądało normalnie. Nie widziałaś nic specjalnego. Dopiero kiedy wjechaliście, poczułaś jakby jakaś niewidzialna siła otaczała drogę którą jechaliście. Widziałaś że Aileen i Lex rozglądali się bacznie. Każde z nich trzymało pokeball w dłoni, jakby byli gotowi do tego że coś się może wydarzyć...w oddali widziałaś wyjście z kanionu. Jednak nie wyglądało na to że zbliżaliście się do niego...

Ciągle się rozglądałam wokoło i na to dziwne uczucie aż się wzdrygnęłam.
- Czym oni to miejsce naładowali? - niezbyt przyjemne...
Bardziej się skuliłam i miałam swojego pokeballa zaraz pod ręką w nadziei jednak, że nie będę musiała go używać. To miejsce przyprawia mnie o dreszcze. Coś tu jest naprawdę nie tak, skoro to czuję... Popatrzyłam się po reszcie w nadziei, że to nie będzie niekończąca się trasa.

- To naturalne miejsce dla życia Baltoy, jest ich tu sporo i ich psychiczna energia wywołuje to wszystko. Tworzy też iluzje, dlatego nie nigdy nie wiadomo co czai się poza drogą. Dlatego właśnie ostrzegaliśmy żebyś trzymała się drogi
Powiedziała Aileen, rozglądając się czujnie. To by wiele wyjaśniało, choć nie widziałaś nic co przypominałoby Baltoy'a, to jednak czułaś to napięcie. Dobrze byłoby się stąd wydostać możliwie jak najszybciej...Rapidash'e też były niespokojne...

Czyli już zdążyłam się dowiedzieć o jakie to pokemony chodzi i w sumie wszystko pasuje. Szkoda, ze nie potrafiłabym rozproszyć iluzji, mam na to za mało sił. Głaskałam swojego wierzchowca uspokajająco po szyi, chcąc jakoś dać mu więcej pewności odnośnie tego, że nie jest aż tak źle, choć sama nie byłam do końca pewna. Popatrzyłam się na resztą drużyny i póki co więcej nic nie mówiłam. Podrapałam się po głowie i rozglądałam się praktycznie bez przerwy wokół.

- Baltooooooy...

Usłyszałaś cichy głos i poczułaś jakby coś dotknęło twojego strzemienia, jednak kiedy spojrzałaś nic tam nie było. Nie było też żadnych śladów na ziemi, Rapidash również nawet się nie poruszył. Lex stanął w strzemionach, patrząc przed siebie.

- Chyba zdążymy...jeśli nic nas nie zatrzyma, to za kilka minut powinniśmy minąć kanion...

Powiedział, na tyle cicho że jego słowa ledwo do ciebie doleciały. Chyba nie chciał wzniecać niepotrzebnego hałasu i zamieszania. Powietrze tężało z chwili na chwilę...

Zdziwiło mnie to co dotknęło strzemion, czyli jeden z tych stworków zbliżył się ponad ścieżkę... Aż się wzdrygnęłam, kiedyś te stworki nie byłyby dla mnie najmniejszym problemem, ale teraz... Rozglądałam się jednak czujnie, choć po tym przed chwilą skupiłam się i na pozostałych zmysłach.
- No miejmy nadzieję, chyba jeden dotknął strzemion... - również szepnęłam i podróżowałam dalej.
Nie ma co, milutkie miejsce a powietrze coraz trudniejsze do wytrzymania. Tym bardziej przy moim wyczuleniu na takie rzeczy.

Dojeżdżaliście już do końca kanionu...kiedy z góry zaczęły spadać kamienie. Spłoszone konie stanęły dęba, każde z was spadło na ziemie o koniec rozbiegły się po bocznych korytarzach kanionu. Na szczycie kanionu zobaczyłaś Claydol'a, spychającego kolejny kamień w dół...Lex zerwał się szybko na nogi, ale Aileen dalej leżała - w dodatku nieprzytomna. Upadając musiała uderzyć o coś głową. W każdym razie, sytuacja nie wyglądała najlepiej...

Zbliżaliście się do końca kanionu...kiedy nagle z góry zaczęły spadać kamienie. Konie spłoszyły się, stanęły dęba, zrzucając was przy tym na ziemię. Na szczycie kanionu widziałaś Claydol'a, ciskając w dół kamieniami. Lex zerwał się szybko na nogi, jednak Aileen dalej leżała - w dodatku nieprzytomna. Najwidoczniej musiała uderzyć głową o coś, spadając z konia...Ouch...