Gra Ajra

NIestety nic nie wyczulas, procz obecnosci tej osoby, ktora uprzedno mowila w twojej glowie. KObieta sposcila glowe a gdy ja podniosla wyglala calkiem inaczej.
Musialam sprawdzic czy nalezysz do tych dobrych czy do tych zlych. poweidziala i z tymi slowami zniknela zarowno z ekipa, ktora miala ugasic pozar. A co najdziwniejsze. Pozaru tez nie bylo. Zewszad otaczal cie ciemnosc.

Niestety ciemnosc to nie byla spowodowana tym czym myslalas. Mialas nawet wraznie ze spadasz w dol. Wiesz, jak w snach. Po dosc dlugim spadaniu ocknelas sie w pomieszczeniu z bialym sufitem. Dookola slyszalas jakies piski. Jakby aparatury spitalnej. W sumie tak tez bylo. jakas igle mialas wprowadzona w zyle. Przy twoim lozku stal Absol pilnujac cie by nikt cie nie skrzywdzil
Witam pani Anabel. jakas pielegniarka stanela po drogiej stronie lozka Dziekujemy ze sie pani ocknela. TO bardzo dobra wiadomosc. usmiechnela sie cieplo sprawdzajac cos na sprzecie dookola twojego lozka.

Znalezlismy cie nie przytomna na skraju lasu w ktorym trzy dni temu byl pozar. W sumie to trzy dni bylas nie przytomna. powiedziala pielegniarka. Absol polozyl sie obok ciebie lecz widzac twoje spanikowanie gdzie jest torba zeskoczyl, wszed pod lozko i zaraz wskoczyl z torba w pysku.
Twoj Absol nie chcial wrocic do pokeballa a co dopiero oddac torbe. Caly czas nie ustepowal cie na krok. Mielismy pewne problemy bo nie pozwolil cie dotkac i po walce do tej pory nie zostal wyleczony choc widac ze wymaga opieki lekarskiej. powiedzoala pielegniarka widzac ozywienie Absola.
Moze mu wydasz jakies polecenie bo nas wcale sie nie slucha. zaproponowala pielegniarka pomagajac ci usiasc. Teraz lepiej widzialas ze Absol ma sporo ran a ty masz noge zabandazowana i poparzenia na rekach.

Rozumiem. usmiechnela sie pielegniarka.
Absol niezbyt chetnie poszedl z kobieta co jakis czas odwracajac sie by spojrzec czy aby na pewno jestes bezpieczna. Gdy znikneli za drzwiami lezalas jakies 10minut sama. Otaczal cie tylko dzwiek aparatury szpitalej gdy na korytazu uslyszalas rumor i za chwile Absol pojawil sie w drzwiach i wskoczyl ci na lozko warczac w strone drzwi.

Okazalo sie ze to tak Absol halasowal uciekajac przed pielegniarka. W drzwi weszla pielegniarka z niezbyt zadowolona mina.
Musisz isc z nami bo on nie da sie zbadac. zezloszczona podeszla do ciebie i pokazala na Absola reka.

Gdy stanelas na nogi niepewnie sie kiwalas. Od tak dlugiego lezenia bolaly cie plecy zas nogi odmawialy ci posluszenstwa. Absol chcial isc obok ciebie bys mogla sie na nim wesprzec lecz to bylo dosc trudne biorac pod uwage fakt ze byl dosc niski. Ty nie mialas 1.20metra by moc isc oparta o kego grzbiet. Jednakze z kazdym krokiem szlas corac pewniej. Gdy pielegniarka chciala ci pomoc Absol warczal groznie na nia. W koncu doszliscie do innego pomieszczenia gdzie nie mialas prawa wstepu wejsc. Absol opuscil cie nie chetnie. Jednak nie odszedl dalej niz pozwalala mu na to widocznosc przez okienko. Musial cie caly czas widziec.
Zobaczymy. uslyszalas zamyslona pielegniarke gdy zamykala za nim drzwi zostawiajac cie sama na korytarzu. I zapomnialam ze za wygrana walke z psiakami +5pkt respektu.

Nagle poczulas sie slaba i tracilas kongakt ze swiatem zewnetrznym. W glowie uslyszalas... Absola? Zaraz do ciebie przyjde. Oddychaj Amando. To musial byc Absol bo nikt inny nie znal twojego imienia z obecnych w szpitalu. Za chwile tez do resztek twojej swiadomosci doszla obecnosc pokemona i glos pielegniarki
Zabierzcie ja stad. Ona musi byc ta.... i zemdlalas nie slyszac jaka ta jestes.

Moce z ciebie nie ulecialy. Zobaczylas ze jestes w jakims ciemnym pomieszczeniu. Absola jak i torby przy tobie nie bylo. Dzialo sie cos zlego. Bardzo zlego. Obudzic sie tez nie moglas. Bylas za slaba. Wizja zniknela. Za malo many.

Po jakims czasie w koncu sie ocknelas. I tak jak widzialas w swoich wizjach bylas w jakies piwnicy. Bylo ciemno, wilgotno, chlodno. Wrecz zadrzalas z zimna. Czulas przeciag gdzies musialy byc albo okna w tej piwnicy co mozna wykluczyc bo bylo ciemno. Gdzies tam dalej wisiala zarowka ktora dawalo malo swiatla. Przeciag bylo mozna zwalic na dziory w scianach.

Obudzila sie. doszedl cie glos z miejsca gdzie wisiala zarowka. Jednak nikogo nie widzialas. Sama macajac sciany zauwazylas a raczej wymacalas ze nie sa niczym pokryte, tylko surowe sciany. W pewnym miejscu byla jakby pusta sciana zamiast stuk stuk bylo stuk puk.

- Tak obudziłam się! I nie podoba mi się ta cała sytuacja! - powiedziałam w stronę, z której ja słyszałam głosy. A potem ponownie wybadałam to tajemnicze miejsce. Może jest to jakaś gipsowa ścina, którą łatwo można wyważyć, a może to drzwi. Gorączkowo próbuję nadal się stąd wydostać. Z przyjemnością uderzyłabym magią, lecz ostatnio trochę nie mam w tym umiaru.

Spokojnie moja droga. uslyszalas Jesli szukasz drzwi to sa one za nami razem z twoim Absolem. i jakby na potwierdzenie tych slow usyszalas swojego pokemona. Bo wybadaniu miejca stwierdzilas ze to raczej nie sa drzwi co potwierdzila osoba mowiaca. Glosu nie umialas badz nie bylas w stanie przypisac do konkretnej plci a co dopiero osoby. Glos byl praktycznie bez barwny. Ty znowu czulas ze opadasz z sil.

Kieruję swoje kroki w kierunku żarówki i to tam poszukuję drzwi. Na prawdę cała ta sytuacja jest dla mnie coraz mniej komfortowa, a jeszcze na kolejna utrata sił. Ale czemu tak się dzieje? Nie byłam gotowa na przejęcie kolejnej esencji? Czy może oni nafaszerowali mnie jakimiś ziołami. Szukam tych drzwi jak opętana. Chyba po tej wizycie do końca życia będę miała klaustrofobię. A to bardzo źle mi wróży.
- Mam nadzieję, że mi wytłumaczycie co się dzieje. Na prawdę czuję się fatalnie.

Twoimi rozmowcami okazaly sie takie pokemony
. Jednak nie mialas pewnosci poki Gastly sie nie odezwal
Absol jest tam. i polecial w kierunku szafki. Za nia jak sie okazalo byl Absol w klatce. Zubat wisial dogory nogami na suficie jak to na nietopera przystalo. Drzwi byly za twoimi rozmowcami.

Obezwładniły mnie dwa pokemony? One mówią czy siedzą w mojej głowie. Ruszyłam biegiem do klatki, aby uwolnić swojego przyjaciela. Nie zamierzałam patrzeć jak on się męczy w zamknięci. Jakbym trzeba być bezdusznym stworzeniem, aby tak potraktować pokemona.
- Co się tutaj dzieje? Czemu tutaj jestem? Co to wszystko znaczy?
Wypowiedziałam w pośpiechu moje pytania. Rozejrzałam się również za torbą, która była dla mnie bardzo cenna.