Berry's Safari

6. Dziewczyna została w tyle zajmując się poszukiwaniem tego jedynego Budew'a. Rozglądałeś się dookoła wraz z Elekidem gdy nagle natknąłeś się na samotnego Patrat'a siedzącego na kamieniu. Wyglądał zupełnie jak jakiś król lew i pewnie tak samo się czuł.
- Pat...
Pisnął złowrogo stworek spoglądając na ciebie jakby chciał zjeść twoją duszę.

Bujaj się. Myślę sobie po czym spokojnie i wesoło ruszam sobie dalej, cały czas szukając tego, po co przyszedłem. Zdaję sobie sprawę z tego, że stworki, które chcę złapać są rzadkie i wyjątkowe, także podróż będzie długa i męcząca, ale mam nadzieję, że opłacalna.

7. Szedłeś dalej a tu ni widu, ni słychu. Żadnego pokemona w okolicy. Ciekawe gdzie się podziały. Z resztą spędziłeś tutaj już dość sporo czasu, aż słońce zaczyna się pochylać nad horyzontem. Chyba wszystkie stworki poszły już do swoich legowisk.

W takim więc razie i my będziemy musieli poszukać sobie jakiegoś schronienia, żeby wyspać się i od jutrzejszego dnia kontynuować poszukiwania będąc pełni sił i wigoru. Zabieram się więc za rozglądanie się za jakimś szałasem/czymkolwiek innym. Może jest tu wyznaczone miejsce na odpoczynek dla trenera oraz jego Poke-partnera?

8. Nic tu nie było. Tylko jakiś namiot majaczył hen daleko. Widocznie wszyscy, oprócz ciebie wiedzieli, że trzeba być przygotowanym na nocleg. Na szczęście udało ci się dostrzec jakąś małą jaskinię, zapewne wykopaną przez pokemona lata temu.

Zadowolony więc ruszam w stronę jaskini. Mam nadzieję, że jest pusta i nie czyha w niej żadne niebezpieczeństwo. Będąc już w jej okolicy badań właśnie bezpieczeństwo. Dokładnie sprawdzam, czy spanie w tego typu miejscu będzie dobrym pomysłem.

9. Gdy tylko wszedłeś do środka, z jaskini wystrzeliło jak z procy stadko Patrat'ów. Spłoszone stworki uciekły zostawiając to schronienie dla rządnego przygód trenera. Elekid również się zbliżył do dziury wykopanej w zboczu i posłał do środka wiązkę elektryczności, która rozświetliła wnętrze. Co prawda nie było tam dużo miejsca, jednak na jedną osobę i pokemona wystarczy.

Matko znowu te okropne Pokemony. Ale ok najważniejsze, że już sprawa została rozwiązana.
- Elekid, idziemy spać.
Zwracam się do Pokemona, po czym staram się usnąć.

10. Położyliście się w ciemnej jaskini, na niewygodnym podłożu. Było trochę chłodno i niezbyt przyjemnie lecz w końcu zasnęliście.
...
Nadszedł poranek a słońce wdarło się do wnętrza pod jakimś dziwnym kątem. Raziło po oczach nieziemsko, aż się obudziłeś.

Czas zacząć nowy, emocjonujący dzień. Mam nadzieję, że tym razem nie będzie nas już napadało stado dzikich Pokemonów, tak jak to miało miejsce dnia poprzedniego. Swoją drogą, przed rozpoczęciem dalszej podróży pasowałoby coś zjeść. Powinniśmy wraz z Elekidem być pełni energii, żeby móc kontynuować swoje poszukiwania. Dlatego też szukam jakiegoś nadającego się do spożycia jedzenia po okolicy.

11. Zacząłeś rozglądać się dookoła. Już po kilkunastu sekundach mogłeś zidentyfikować kilka dobrze znanych ci owoców. Na pobliskim drzewie rosły jabłka, dalej, na środku łąki rósł krzaczek obsypany jeżynami.
- Ele...
Pokemon szarpnął cię za nogę wskazując jeszcze inne drzewo, pod którym można było dostrzec małe, czerwone poziomki.

Idę więc w stronę drzewka, które znalazł Elekid i wspólnie zaczynamy jeść poziomki. Kiedy jednak niezbyt sobie pojemy [co będzie zapewne trudne], szukamy innego pożywienia, to znaczy innych owoców. Dopiero później będziemy mogli kontynuować podróż.

12. Zaczęliście od poziomek, które były niezwykle smaczne. Następnie udaliście się po jabłka. Były żółtawe, lecz jeszcze nie dojrzały. Ktoś chyba przemyślał to wszystko i zasadził te drzewa dla wędrowców. W każdym razie, mniej więcej w równych odstępach, niczym wyspy na morzu, pojawiały się wysokie, rozłożyste jabłonie.

Nie pozostaje nam więc nic innego, jak przemieszczać się pomiędzy kolejnymi jabłoniami w poszukiwaniu takich owoców, które są już dojrzałe. Dopiero kiedy znajdę tego typu drzewo zrywam z niego owoce. Kilkoma oczywiście częstuje Elekida, parę również zjadam osobiście.

13. Kluczyliście tak między samotnymi drzewami w poszukiwaniu pożywienia, aż w końcu natknęliście się na dzikiego pokemona. Mała, żółto niebieska mysz siedziała przed wami i jadła wielkie jabłko z trudem otwierając pyszczek na tyle, aby móc objąć owoc.

Wow, jaki mały słodziak. W sumie nie przyszedłem tutaj po tego Pokemona, ale mam przecież jeden Safari Ball w zapasie, który na razie nie wiem jeszcze na co przeznaczę. Może to właśnie ten Pokemon? Najpierw go zeskanuję, a dopiero później zobaczymy. Wyciągam więc Dex i skanuję małe stworzonko.

14. Zeskanowałeś małego pokemona, a ten gdy tylko cię dostrzegł schował się za drzewem. Co chwilę wyglądał zza niego, spoglądając na ciebie zadziornie lecz bał sią podejść. A może po prostu się wstydził?

Cholerka. Słodziak, ale czy chcę go złapać, czy też nie. Mam straszny dylemat i żałuję, że nie zaopatrzyłem się jednak w większy zestaw safari. Ale ok, trzeba podjąć decyzję. Muszę niestety ominąć tegoż Poka, ale mam nadzieję, że może złapię go kiedyś podczas podróży.

15. Pokemon obserwował cię cały czas, a gdy ruszyłeś w dalszą podróż dreptał za tobą w miarę bezpiecznej odległości.
- Ele...
Zaczepił cię twój towarzysz wskazując na poke mysz trzymającą się z tyłu.

Mysz z jednej strony jest nieśmiała, ale z drugiej strony prawdopodobnie chce do nas dołączyć. No chyba, że ma wobec nas jakieś inne plany? No cóż mam jeszcze większy dylemat, niż miałem wcześniej [dzięki Zef :D]
- Chcesz dołączyć do naszej drużyny?
Pytam myszkę.

16. Pokemon szybko wskoczył w kępę trawy, a gdy się do niego odezwałeś wyjrzał nieśmiało zza kotary z liści.
-Miiin...
Pisnął i znów się schował. Chyba reprezentował postawę "chciałbym a boję się". Może trzeba go bardziej zachęcić.

Tylko, czy chcę zachęcać Pokemona do dołączenia do mojej drużyny, skoro nawet nie wiem, czy chcę go w swojej drużynie. Czy to ma jakikolwiek sens. Z jednej strony szkoda mi trochę tego Poka, ale zapewne jest wiele w podobnej sytuacji. Dobra pójdziemy na pewnego rodzaju kompromis - idziemy dalej z Elekidem, ale jednocześnie obserwuję, czy Minun cały czas za nami podąża. Jeśli tak - może faktycznie go złapię.

17. Kroczyliście dalej a mała mysz szła za wami. Teraz była znacznie bardziej ostrożna. Kluczyła od kępy trawy, do kępy, żeby nie dać się zauważyć. Z resztą marnie jej to wychodziło, ale na pewno się starała.

No dobra niech stracę. Podchodzę do Pokemona oraz głaszczę go po mordce.
- Witaj mały. Może miałbyś ochotę pójść z nami w dalszą podróż? Zapewne uda ci się zaprzyjaźnić zarówno z Elekidem, jak i pozostałymi moimi Pokemonami. Trenuję dodatkowo Buizel'a, Magby'ego, Arona, Gastly'ego, Pidgey'a oraz Swinuba. Mógłbyś do nas dołączyć. Bralibyśmy udział zarówno w pokazach Pokemonów, jak i w walkach o odznaki.
Zniecierpliwiony czekam na reakcję Minuna.

18. Pokemon lekko spanikował gdy go dotknąłeś, jednak nie uciekł. Postanowił być twardy i został na miejscu. Wysłuchał wszystkiego co miałeś mu do powiedzenia po czym skinął twierdząco łebkiem. To chyba oznaczało zgodę.