Gra Novy

Spojrzałam na Gligara z lekka zmartwiona i po chwili wzięłam go sobie na ręce, po czym siadłam na ziemi i podsunęłam mu trochę owoców do jedzenia... Pochwała chłopaka niesamowicie mnie pocieszyła.
- No rozumiem... - powiedziałam tylko, patrząc się na chłopaka i jego pokemona.
Schroomishowi także podsunęłam trochę owoców i patrzyłam się z uśmiechem jak wcina. Uwielbiam pokemony, chcę im pomagać i w ogóle...
- Wydobrzejesz wkrótce - pocieszyłam Schroomisha.
W sumie skoro mamy chwilkę wolnego czasu... Po chwili wyłożyłam się na trawie i z zadowoleniem się wygrzewałam na słońcu. Uwielbiam to. jest przyjemnie a moja czarna sierść idealnie się do tego nadaje, w sumie nigdy nie jest mi gorąco, uwielbiam po prostu ciepło.. Ale w zimie też dam sobie radę z tego co zauważyłam.
- No z jednej strony dobrze bo to znak, że naprawdę jesteście silni, a z drugiej strony złe bo mają na was większe baczenie - stwierdziłam.

Dałaś swoim podopiecznym resztę owoców. Nawet nie zauważyłaś kiedy zjedliście wszystkie, a było ich całkiem sporo. W każdym razie pokemony zjadł wszystko co się dało i co się nie dało też spróbował wciągnąć.
W tym czasie Archi wyjął z torby jakieś granulki, o zapachu którego nigdy wcześniej nie czułaś. Zaczął podawać je swojemu pokemonowi a ten jadł je jakby nigdy nic. Wszyscy byli zadowolenie z udanej akcji, ale zawsze mogło być lepiej.
- Nic mi nie będzie! Jestem twardym pokemonem!
Warknęła roślina niepocieszona tym, że jej w ogóle nie doceniasz. Chyba wymagała po tej walce jakiejś adoracji za pomysłowość i pełną zajefajność.
Rozłożyłaś się na trawie i zaczęłaś się nagrzewać. Wszyscy podchwycili pomysł w efekcie czego urządziliście sobie małą sjestę. W końcu blondyn postanowił przerwać milczenie.
- Wszystko co nas spotyka ma nas czegoś nauczyć. Im mocniejszych wrogów przed nami postawi los tym silniejsi się staniemy.
Odpowiedział na twoje słowa, a po chwili dodał.
- Powinniśmy chyba już iść.
Padła propozycja.

- No nie obrażaj mi się tutaj - powiedziałam tylko do schromisha. - Fakt, jesteś świetnym wojownikiem ale o zdrowie też trzeba dbać - starałam się pójść na taki kompromis w swoich słowach.
Jak mi bardzo nie chciało się wstawać! Wreszcie jednak się podniosłam ze swojego miejsca i po tym zaczęłam zbierać rzeczy. Schroomisha odwołałam do pokeballa, nie będzie za nami nadążać.
- No dobra to jetem gotowa do trasy - powiedziałam jedynie do chłopaka z lekkim uśmiechem.
Wzięłam sboie Gligara na głowę, w sumie lubię gdy tak siedzi, mam go przy sobie i jest zabawnie. Rozejrzałam się jedynie uważnie wokół. Ciekawe kiedy spotkamy kogoś "z naszych".
- Ogólnie postaram się ciebie wkrótce ewoluować, spotkałam kilka gliscorów, są naprawdę silne - powiedziałam w pewnej chwili do Gligara i rozmarzyłam się z lekka, że będzie tak świetnie wyglądac w przyszłości, no ale najpierw trzeba znaleźć odpowiedni przedmiot by mogło do tego dojść.

Ach ta poprawność polityczna... Jest gorszym ogranicznikiem własnej wolności słowa niż jakiekolwiek przepisy czy normy społeczne. Ale ci...
- Niech będzie, że ci wierzę.
Bąknął pokemon i po chwili był już ukryty z powrotem w biało czerwonej kuli. Nie minęło wiele czasu a znalazłaś wszystkie swoje rzeczy, nawet. Kilka z nich wylądowało w trawie nieco dalej po pamiętnym upadku z byka, jednak wszystko udało ci się odzyskać.
- No to w drogę.
Odparł dziarsko Archi, po czym ruszyliście przed siebie. Szliście wąską ścieżką między krzakami, która nie należała do najczęściej uczęszczanych. Po śladach mogłaś stwierdzić, że nie była ona stworzona przez ludzi, tylko pokemony prowadzące systematyczne wędrówki.
- Ym... Moja mama jest Gliscorem.
Stwierdził fioletowy nietoperz nie wiedząc co ma odpowiedzieć. Całkiem zakłopotany ukrył pyszczek za kotarą ze szczypiec po czym wtulił się w twoje gęste włosy. Nagle... usłyszeliście głośny szelest, po którym wpadła na blondyna jakaś dziewczyna. Oboje upadli na ziemię, a nieznajoma błyskawicznie się podniosła gdy tylko zauważyła, że leży na chłopaku.
- Ym... głupio wyszło.
Powiedziała wystawiając w jego kierunku dłoń. Twój towarzysz skorzystał z pomocy i również podniósł się z podłoża.

- A no tak, w sumie jej jeszcze nie poznałam - powiedziałam tylko do Gligara i podrapałam go po łebku rozbawiona.
W sumie to chciałam zagadać do Gligara. Na ów szelest momentalnie się zjeżyłam i wystawiłam szpony, gotowa na atak wroga. Po momencie coś rzuciło się na chłopaka! Jednak w porę zorientowałam się, że to raczej niegroźna dziewczyna. Odsunęłam się tylko od nich i przyjrzałam się kobiecie. Schowałam pazury i stałam, patrząc się uważnie na nią. Chyba nic nam nie grozi z jej strony.
- A myślałam, że znowu ktoś nas zaatakuje - mruknęłam jedynie, przyglądając się owej scenie i majtnęłam ogonem.
W sumie ciekawe jak ta dziewczyna na mnie zareaguje. Dotąd dość różne spostrzeżenia odnośnie mnie usłyszałam. I co niby wyszło głupio? Jedno wpadło na drugie i tyle, podrapałam znowu Gligara za uchem, chyba bardzo polubił takie wtulanie się w moją czuprynę.

Gligar uradowany pieszczotą zamruczał jak mały kotek. Chwilę nic nie mówił, a gdy już miał się odezwać coś mu przerwało. W jednym momencie odwróciliście się w kierunku, z którego dochodził hałas. Gdy było już po całym zamieszaniu nadszedł czas na krótką wymianę zdań.
- Ktoś was zaatakował?
Powiedziała zdziwiona spoglądając na was pytająco. Zaczęła kręcić pasmo swoich włosów przyglądając się tobie, jednak nie skomentowała twojej osoby. W końcu przemogła się i zaczęła mówić dalej.
- No właściwie... okradziono mnie. Został mi tylko jeden pokemon, złapałam też po drodze Wurmple'a, ale chyba mnie nie lubi.
Jak widać była bardzo zżyta ze swoimi podopiecznymi, a teraz... aż łezka zakręciła się jej w oku. W jednej chwili starła niesforną kroplę rękawem z polika po czym wypięła dumnie pierś dając w ten sposób do zrozumienia, że nie da się zbyt łatwo złamać.
- Może powiesz nam o tym coś więcej?
Zaproponował Archi wyraźnie zaintrygowany całą tą sytuacją. Z reguły ta grupa przestępcza porywała dzikie pokemony, w końcu nikt ich nie szukał. Ale czy byli gotowi posunąć się o krok dalej?
- Miałam małego Ditto i jeszcze Charmeleona... jedna kobieta ubrana na czarno zaczęła ze mną rozmawiać, pytać się o okolicę. Dopiero jak sobie poszła zdałam sobie sprawę, że nie ma moich pokeballi.
Rzekła, tłumiąc w sobie gniew i rozpacz.

Słuchałam tego wszystkiego co mówiła dziewczyna z uwagą. Nie wiem w sumie co o niej myśleć. A o kradzieży pokemonów też się wsłuchałam zainteresowana.
- Ditto powiadasz? - zastanowiłam się. - No i kobieta ubrana na czarno, zgadza się co nie? - spojrzałam tylko na Archiego.
Czyli tamci posunęli się do kradzieży takich pokemonów? Ale dlaczego? Mieli o wiele silniejsze a tamtemu Ditto dałam radę ze zwykłym kamieniem.
- Może dasz mi porozmawiać z twoim Wurmple? Potrafię mówić z pokemonami więc może się dowiem o co chodzi - zaproponowałam dziewczynie po chwili.
Strasznie mi jej żal, nie wiem w sumie co powiedzieć.
- Ja w sumie też byłam w dość nieciekawej sytuacji przez takich ludzi, połapali wszystkie pokemony z lasu w którym mieszkałam... W tym Alakazama... Opiekował się mną od małego i zawsze mnie bronił - powiedziałam wreszcie do dziewczyny ze łzami w oczach, ja już nie byłam tak twarda jak ona, należę do bardziej wylewnych osobowości.

Dziewczyna spoglądała na ciebie utrzymując grobową powagę. Nawet twoja dziwna forma nie potrafiła odwieść jej myśli od tragicznych wydarzeń, które miały miejsce niedawno.
- Tak, wszystko się zgadza.
Potwierdziła jeszcze raz gdy zadałaś pytanie. Archi wziął głęboki oddech i spojrzał na ciebie. Chyba jemu także ta sprawa śmierdziała na kilometr. Bo w końcu po co im Ditto? Może tylko do planu a drugi pokemon tak przy okazji padł ich łupem?
- Mam lepszą propozycję. Zawalczmy, jak wygrasz to ci go dam. Jak chcę odzyskać pokemony to muszę być silna.
Przy tych słowach w oczach dziewczyny zapłonął prawdziwy ogień. Nie należała do tych, którzy puszczają przewinienia płazem, nie mówiąc już o załamywaniu się.
Nieznajoma chwilę spoglądała na ciebie aż w końcu postanowiła cię pocieszyć.
- Albo będziesz walczyć żeby ich odzyskać albo płakać. Nie da się robić tych dwóch rzeczy jednocześnie.
No to teraz uderzyła w czuły punkt. W końcu miała rację, jeśli chcesz coś osiągnąć to musisz wziąć się w garść. Trening też by się przydał.

No więc dziewczyna ma rację. Pokiwałam głową, patrząc się na nią chwilę w zamyśleniu.
- Racja - przyznałam. - No i dobra, skoro chcesz to w takim razie zawalczmy - powiedziałam i spojrzałam na Gligara. - Chętny? - spytałam się tylko pokemona z uśmiechem i majtnęłam ogonem.
To będzie w takim razie nasza druga walka już. Chciałam póki co by on zebrał większe doświadczenie. I ciekawe też dlaczego tej dziewczynie ukradli pokemony, skoro sami mieli dostęp do o wiele lepszych... Fakt, dziwne, ale nie możemy póki co zbyt wiele narzekać. I mogę zyskać kolejnego pokemona do zespołu, to mi się bardzo podoba. Zamajtałam ogonem i czekałam aż dziewczyna wystawi swojego stworka. Teraz przynajmniej Gligar zna kilka ciekawych ruchów... To jest jedno z najlepszych. No i sama zyskam więcej doświadczenia w takich bitwach, lepiej się zorientuję jak pokierować swojego przyjaciela do zwycięstwa. Potem chyba urządzę jakąś walkę treningową dla Schroomisha.

Dziewczyna uśmiechnęła się drapieżnie po czym sięgnęła do kieszeni po małą, biało czerwoną kulę.
- Cieszy mnie, że się zgodziłaś.
Powiedziała i zaczęła dalej przeszukiwać kieszenie w swoich spodniach. W tym czasie zdążyłaś naradzić się z Gligarem.
- Nie wiemy jakiego pokemona, ma. Jeśli wypuści jakiegoś wodnego to lepiej żeby walczył Shroomish.
Poradził ci nietoperz. I w sumie miał rację. Bo po co narażać się na zbędne obrażenia? Po chwili nieznajoma była już gotowa, wypuściła na zewnątrz swojego podopiecznego.
- Poznajcie Bergmite.
Powiedziała i ukucnęła przed swoim pokemonem. Zapewniła go, że da sobie radę. Wiara we własnego pokemona jest w końcu bardzo ważna. Pogłaskała go w końcu i oddaliła się nieco od lodowego stworka.
- Jesteśmy gotowi.
Po tym Archi stanął z boku wyraźnie chętny do pełnienia roli sędziego. Jedyne na co czekali zebrani, to twój ruch. Tak więc, do dzieła!

Spojrzałam na Bergemite.
- Nooo... To jednak najlepiej się spiszesz - stwierdziłam tylko, patrząc się na Gligara. - Dasz sobie radę, w końcu dużo się ostatnio nauczyłeś! - powiedziałam do Gligara z uśmiechem.
Mówię w języku pokemonów, więc dziewczyna w sumie nie ma pojęcia co ja tam gadam do Gligara. A więc wystawiłam mojego nietopyrka.
- Dobra to czas na pokaz! Najpierw zacznij od uderzenia go przy pomocy swojego Poison Sting, po czym osłab go za pomocą swojego Sand Attack! Do uników wykorzystuj swój mocny ogon, odbijając się nim by uciec od ataku przeciwnika! Pewnie będzie chciał zaatakować atakiem lodowym, więc Ty postaraj się wtedy zasłonić jakimś krzakiem, po czym wybij się z niego i uderz przeciwnika swoim Metal Claw! tego się pewnie nie spodziewa, a następnie kolejne Poison Sting póki będziesz przy nim! - wydawałam komendy do swojego Gligara. - A użyciu Aqua Tail nawet nie ma przy takim stworku mowy, więc znowu spróbuj go zatruć swoim Poison Sting, osłab go Sand Attack i kolejne Poison Sting! Odskocz na chwilę od przeciwnika by być jak najdalej od jego ataków, po czym wybij się do niego swoim Metal Claw, ale użyj wtedy swoich skrzydeł i poszybuj za niego, wtedy uderz go Metal Claw od tyłu, taka zmyłka! - dalsza czesc mojej taktyczki.

Pokemon skinął głową na znak, że rozumie co masz na myśli. W każdym razie na pewno zbyt łatwo nie odpuści swojemu przeciwnikowi.
- Spróbuję.
Wymamrotał niepewnie. W sumie lodowe ataki przeciwnika mogą dać wam nieźle we znaki. Więc jego zwątpienie jest zrozumiałe. Gligar zaczął od Poison Sting a sam oberwał z Powder Snow. Następnie chmura piachu popędziła prosto na twojego przeciwnika, oślepiając go na chwilę. Ten od razu wystrzelił z Icy Wind na ślepo, mimo to, gdyby nietoperz nie ukrył się za drzewem mogłoby się to dla niego źle skończyć. Teraz Metal Claw!
- A niech to!
Warknęła dziewczyna i błyskawicznie wróciła do wydawania komend. Dalej pokemony wymieniły między sobą lodowy i trujący atak, w efekcie czego, Bergmite udało się wyrównać szanse i zmniejszyć różnicę sił niemal do zera. Po tym znów trujące i lodowe ataki zaczęły latać w powietrzu. W końcu, udało się doprowadzić do zatrucia wrogiego pokemona, lecz Gligar nie był wcale w lepszym stanie. Nietoperz zaczął pędzić na podopiecznego dziewczyny, miał już wykonać zwód, gdy został złapany w Bite! Przez to walka zamieniła się na chwilę obecną w szamotaninę prowadzoną z bliska.

Gligar: 50%hp, - szybkość
Bergmite: 60%hp, + zatruci, - 2 celność

No więc sprawa nieco się skomplikowała.
- Musisz wytrzymać! Teraz jest zatruty, więc najlepszym wyjściem jest przejść do większej defensywy! Teraz postaraj się uderzyć go przy pomocy swojego Poison Sting w oczy! To powinno go na tyle podrażnić, że puści cię ze swoim Bite! - powiedziałam w nadziei, że to podziała. - No świetnie, to teraz w takim razie po raz kolejny użyj Sand Attack i czym prędzej się wybij do niego z Metal Claw, jakby Cię znowu próbował złapać to sam odpowiedz mu swoim Bug Bite! - poleciłam Gligarowi, odkrywając przed przeciwniczką kolejny atak mojego podopiecznego. - Dasz sobie radę, świetnie się spisujesz, więc teraz czas na to byś użył Harden i chowaj się za krzakami przed każdym jego atakiem, staraj się dotrzeć na jego tyły i wtedy rzuć się na przeciwnika z Metal Claw, po czym jeszcze złap go Bug Bite i uderz od tyłu Aqua Tail jak będziesz go tak przytrzymywać! - byłam bardzo pewna siebie. - Po tym czym prędzej odskocz za drzewo, pewnie będzie chciał użyć lodowego ataku by dokuczyć ci bardziej z bliskiego dystansu, a tego nie chcemy, prawda? przygotuj się też za drzewskiem z Harden, skoro dysponuje takim ruchem jak Bite to warto się porządniej zabezpieczyć. Zaczekaj chwilę aż wyjdzie zza drzewa by móc Cię zaatakować, wtedy wybij się do góry na gałęzie drzewa. Stamtąd przeskocz na inną gałąź tak by znaleźć się tuż nad przeciwnikiem, wtedy możesz się na niego rzucić od góry przy pomocy Metal Claw, Twój własny ciężar powinien wzmocnić siłę ataku, a po tym wykorzystaj to, ze jesteś na nim i uderz go Poison Sting! - wydaję więcej komend, coraz bardziej kombinując z taktykami. - Świetnie, teraz możesz uderzyć go jeszcze raz przy pomocy swojego Metal Claw i staraj się uniknąć jego lodowych ruchów, tym razem po prostu przeskakuj za przeciwnika tak by musiał się obracać, a przy każdym takim obrocie Poison Sting w jego bok, to powinno mu dokuczyć! - zakończyłam póki co.

Gligar szybko się opanował, co w połączeniu z twoją podpowiedzią pozwoliło mu na uwolnienie się z uścisku silnych szczęk przeciwnika. Rozwścieczona bryła lodu wystrzeliła od razu Powder Snow raniąc twojego podopiecznego, jednak on nie miał zamiaru się poddawać. Następnie fioletowy nietoperz wystrzelił w kierunku swojego przeciwnika chmurę pyłu po czym sam za nią popędził atakując Stalowym atakiem. Tak jak uprzednio Bergmite złapał twojego pokemona w bite, a twoje polecenie sprawiło, że pokemony po prostu zaczęły się kąsać wzajemnie. Cała scena wyglądała dość makabrycznie, a żaden z walczących nie miał zamiaru odpuścić. Następnie Gligar przeszedł do defensywy, zwiększył swoją obronę schowany za krzakami. Po tym znów oberwał z lodowego ataku a sam zaczął wyprowadzać celne ataki. Lodowy stwór próbował się nawet bronić, lecz jego atak chybił ze względu na zmniejszoną celność. Dalej twój podopieczny ukrył się w koronach drzew. W końcu jednak Bergmite namierzył go. Zebrał przed sobą energię do wyprowadzenia kolejnego lodowego ciosu i w tym momencie Gligar spadł na niego z Metal Claw. Doszło do wybuchu, który poderwał pył w powietrze. Gdy widoczność znów była normalna dostrzegliście, że oba pokemony leżą nieprzytomne.
- Ogłaszam remis!
Zawołał Archi podnosząc obie dłonie w górę dając do zrozumienia ,że walka pozostała nierozstrzygnięta. Dziewczyna wycofała swojego pokemona do kuli po czym ruszyła w twoim kierunku.
- To było dobre.
Zaczęła po czym wyciągnęła w twoim kierunku zaciśniętą dłoń. Po chwili dopiero zorientowałaś się, że miała tam jakąś kulę.
- Zasłużyłaś sobie.
Dodała po chwili, czekając aż weźmiesz od niej przedmiot.

Gligar: +0.75 lv

No więc to było coś, wyjątkowo wyczerpująca walka. Uśmiechnęłam się jedynie szeroko i po momencie cofnęłam Gligara do kulki by tam odpoczął.
- Świetnie się spisałeś - powiedziałam przy tym.
Po tym podeszłam do dziewczyny i wzięłam od niej kulkę.
- To była świetna walka - skwitowałam tylko na koniec i po momencie wypuściłam pokemona jaki siedział w kulce, ciekawa w sumie robaczka. - Cześć mały, od teraz ja jestem twoją trenerką - powiedziałam tylko do gąsieniczki.
Będę musiała potem poszukać jakichś owoców by wyleczyć Gligara. Rozglądam się wokół za potencjalnymi miejscami gdzie takie coś znajdę. No i stworkowi dziewczyny też takie coś by się przydało.
- Musimy kiedyś zawalczyć jeszcze raz - dodałam, spoglądając znowu na dziewczynę i majtnęłam ogonem zainteresowana, w końcu trzeba machnąć dogrywkę co nie?

Pokemon po chwili był już bezpieczny w swoim mini schronieniu. Swoją drogą, nie rozwikłałaś tajemnicy jak one się tam mieszczą co nie?
- Tak to prawda. Dawno nie miałam okazji brać udziału w takim starciu.
Powiedziała dziewczyna potwierdzając tylko twoje słowa. Z resztą, była całkiem dobrym trenerem, mimo że jej jedyny pokemon nie należał do najsilniejszych. Zajęłaś siew końcu nowym pokemonem. Wypuściłaś go z kuli, a gąsieniczka spojrzała na ciebie dość podejrzliwe. Chwilę milczała zastanawiając się o co może chodzić aż w końcu powiedziała.
- Y... niech ci będzie.
Te dość zagadkowe słowa nie zdradzały żadnych emocji. Całkowita obojętność... Zaczęłaś poszukiwać jakiegoś krzaczka nadającego się do zebrania leczniczych owoców. Jednak jedyne co tam znalazłaś to trochę słodkich malin, nie było nic, co mogłoby wam pomóc.
- Trzeba iść do miasta, tam wyleczą wasze pokemony. Jak sie pospieszymy to jeszcze dzisiaj zdążymy dojść na miejsce.
Zaproponował blondyn spoglądając w niebo. Prawdopodobnie określał czas do zachodu słońca po jego pozycji na niebie tak jak to robił Alakazam. Gdy tylko zwróciłaś się do dziewczyny ta skinęła głową na znak, że chętnie da ci popalić następnym razem.

No więc wszystko jasne, wzięłam sobie gąsieniczkę i posadziłam ją na ramieniu. Ciekawe dlaczego stworek jest taki bez nastroju. Westchnęłam jedynie, trafiają mi się same mało rozmowne pokemony.
- No dobra to w takim razie ruszajmy - powiedziałam pewnie i majtnęłam ogonem.
Nawet zaczęłam się bawić pokenavem by samej spróbować znaleźć miasto na mapce, choć jeszcze niezbyt wiele z niej rozumiem. Po chwili ruszam z wszystkimi w drogę. Nie odzywam się nic za szczególnie, ewentualnie słucham co oni tam między sobą mówią. Czasami tylko spoglądam na krzewy i drzewa czy nie zauważę na nich czegoś ciekawego. Raz na jakiś czas też wskakuję na jakieś drzewo by zobaczyć czy nie widać już czasem miasta. A jako że wspinam się zręcznie jak Aipomy to nie tracę nic dystansu do reszty. Jestem dość zniecierpliwiona tym wszystkim, chcę już wyleczyć Gligara.
- A właśnie, jak pokemony mieszczą się do takich małych kulek? -spytałam wreszcie.

Nie minęło wiele czasu a szliście już we trójkę, właściwie to we czwórkę, jeśli liczyć gąsieniczkę. Chociaż z chodzeniem miała ona niewiele wspólnego.
- Muszę znaleźć kogoś, kto pomoże mi w odzyskaniu pokemonów...
Pomyślała na głos dziewczyna. Wszyscy milczeliście dłuższą chwilę, aż w końcu Archi postanowił przerwać tą niezręczną cisze. Chłopak wprawił swoje struny głosowe w ruch.
- A tak w ogóle... jak masz na imię?
Spytał w końcu o coś, co powinno być pierwszą rzeczą jakąś się dowiaduje o innych przy poznaniu. Ale jakoś nigdy nikt nie jest chętny do przedstawiania się.
- Jestem Jassie a wy?
Archi nie omieszkał się przedstawić. Ale przyszła też kolej na ciebie. I tu pojawił się problem co nie? Chyba wypadałoby sobie wymyślić jakiekolwiek imię.
Jednak gdy padło twoje pytanie... nikt nie miał pomysłu jak to w ogóle może działać. Jedyna odpowiedź jaką otrzymałaś to wielkie onomatopeje i przecinki, które nic nie wnosiły do rozmowy. W końcu oboje przyznali się do niewiedzy.

Na pytanie o imię na chwilkę przystanęłam.
- Ja... emmm... Nie mam w sumie żadnego imienia - przyznałam wreszcie. - Wiecie, wśród pokemonów nie ma imion, nie chce im się nad tym zastanawiać - wyjaśniłam tylko krótko i słuchałam przy okazji odpowiedzi na mieszczenie się pokemona w pokeballu.
Zawiodłam się z lekka, nie wiedzą i oni. To w takim razie od kogo się dowiem jak to jest? Sama chciałabym sprawdzić, no ale nie jestem pokemonem i nie wchodzę do pokeballa. Podróżuję spokojnie i ciągle myślę nad imieniem, co by mogło mi się spodobać? nie mam pojęcia, nie znam wielu imion.. Wytężałam wszelkie swoje myśli, ale do głowy nie przychodziło mi nic szczególnego.
- Może Black? - wymyśliłam wreszcie.
Spojrzałam pytająco na swoich towarzyszy, ciekawe co pomyślą? Spodoba im się czy mnie wyśmieją?

Dziewczyna jakby zapomniała języka w ustach. Chwilę milczała aż w końcu stwierdziła, że wypadałoby coś powiedzieć. Jak widać sytuacja lubi się powtarzać, co nie?
- Czyli jesteś pokemonem?
No masz ci los, standardowe pytanie padło jak szyszka w lesie liściastym. Oczywiście przyjmując ,że igły też są rodzajem liści. Niezależnie od tego co miałaś powiedzieć uprzedził cię chłopak, którego już zdążyłaś dość dobrze poznać. Przynajmniej jeśli chodzi o ludzi.
- To nieco bardziej skomplikowane. A ja jestem Archi.
Wymamrotał chłopak i sięgnął po swoją harmonijkę. Przyłożył instrument do ust i zaczął weń dmuchać. W całej okolicy zabrzmiała wesoła melodia, która skutecznie odganiała wszelkie złe myśli.
Gdy padły twoje słowa chłopak nie pofatygował się, aby przerwać swoją ukochaną czynność jednak Jessie wydobyła z siebie garstkę słów.
- Nie wiem, to twoje imię. Ale powinnaś się dobrze zastanowić, bo lepiej nie mówić jednej osobie, że nazywasz się Hania a innej że Frania.
Tak, rzeczywiście mogłoby to przysporzyć sporo kłopotów i nieporozumień.

- Nie - powiedziałam tylko krótko na pytanie odnośnie mojej przynależności do pokemonów.
Na słowa o imieniu tylko zamajtałam zamyślona ogonem.
- No w sumie racja - stwierdziłam jedynie.- Ogólnie zwykle nazywali mnie po kolorze, czyli Czarna, ale to zwykle było dość pogardliwe, więc Black też by odpadało, bo określenie co do mojego koloru nie jest zbyt przyjemne- takie były moje przemyślenia na temat mojego imienia.
Wydaje mi się to dobry tok myślenia. Ciągle łamałam sobie głowę nad imieniem, ale nic nie mogłam wymyślić.
- Jak wy w ogóle możecie się zdecydować na to jak macie na imię? - spytałam się wreszcie, patrząc się na Archiego i Jessie.
Ludzie to naprawdę dziwne istoty... Chyba nigdy nie zmienię zdania odnośnie ich, chociaż niektórzy zdają się być całkiem milutcy.

To było pytanie roku, jak ludzie wybierają sobie imiona. Dziewczyna zaśmiała się serdecznie, jako że nie wiedziała czy faktycznie nie wiesz, czy tylko udajesz.
- Rodzice wybierają, zaraz po narodzinach. Więc w sumie nie mamy zbytnio wyboru.
Stwierdziła rozwiewając wszelkie wątpliwości. No może poza jedną, jak rodzice dają sobie radę z wybraniem imienia dla małego dziecka. A co jeśli później mu się nie spodoba? Życie. W każdym razie wyłoniliście się w końcu z lasu. Waszym oczom ukazał się nierówny teren, przez co pole waszego widzenia było nieźle ograniczone. Jednak udało wam się dostrzec zarysy czubków jakichś budynków na tle błękitnego nieba. Nagle usłyszałaś jakiś głos.
- Cześć. Macie może ochotę zawalczyć?
Spytał młody chłopak, który leżał pod drzewem. Był ubrany w zieloną kamizelkę, brązowe spodnie a na głowie nosił słomkowy kapelusz. Twarz chłopaka, którego wiem można na oko określić na kilkanaście lat, zdobiły gęste piegi a duże złote oczy niemal hipnotyzowały.
- Do miasta już niedaleko, więc w razie co, do pokecenter szybko dojdziecie żeby pomóc swoim pokonanym pokemonom.
Powiedział i w następnej chwili wystawił zadziornie język i puścił oczko w waszym kierunku.

Nie rozumiem czemu się ze mnie tak śmieją.
- Naprawdę nie mam o was zielonego pojęcia - powiedziałam tylko, broniąc się jakby przed reakcją dziewczyny na moje pytanie.
No i wtedy jakiś chłopak zaproponował nam walkę. Zamyśliłam się na moment. W sumie czemu nie? Spojrzałam na swoje kulki i wybrałam tą z Wurmple.
- No to może ja się skuszę - powiedziałam, wychodząc zza Archiego i spojrzałam na chłopaka z zaciekawieniem.
No i jeszcze jaki pewny siebie... Cóż podejrzewam czeka mnie ciekawa walka. Stoję i czekam na jego reakcję. W sumie skoro on wyzywa to on powinien pierwszy wybrać pokemona, ale wypuszczam Wurmple w tej samej chwili co on swojego stworka. Może nie będzie miał Gyaradosa albo Rhyperiora czy coś? I racja, skoro pokecenter jest niedaleko to wyleczę w razie czego robalka no i Gligara.

Dziewczyna tylko skinęła głową na znak, że rozumie. Co w sumie nie było do końca prawdą. W końcu ludzie żyją na całym świecie, ciężko o nich nic nie wiedzieć.
Chłopak również zaczął się tobie przyglądać jak jakiemuś okazowi w muzeum historii naturalnej. W końcu powiedział coś pod nosem, co prawdopodobnie było niezbyt pochlebnym stwierdzeniem, aż w końcu byłaś gotowa do walki.
- Zaczynajmy.
Powiedział radośnie po czym wypuścił z kuli swojego podopiecznego. Czerwone światło wystrzeliło z przedmiotu a tuż przed nieznajomym pojawił się jego podopieczny.
Pokemon zaczął podskakiwać radośnie poruszając miarowo swoim zielonym ogonkiem. Chwilę spoglądał to na ciebie to na swojego trenera, aż w końcu ten się odezwał.
- Dobra, szykuj się.
Polecił, a Treecko przyjął groźną postawę, która w rzeczywistości była tak sweet, że aż bolało. Stworek zaczął parskać na robaka starając się go przerazić, a ten tylko spoglądał na niego jak na wariata.

W sumie ciekawe co takiego o mnie powiedział? Tylko spojrzałam na chłopaka uważniej, nadstawiając uszu ale po momen cie dałam sobie spokój z próbą domysłu co takiego o mnie powiedział. Ten Treecko jest taki uroczy... Aż szkoda z nim walczyć. Hah i to warczenie. No dobra, zapowiada się interesująco.
- No dobra, to zacznij od Poison Sting, może akurat na początku go zatruje, zaraz po tym użyj String Shot by spowolnić Treecko! - zaczęłam. - Świetnie, zaraz po tym kolejne Poison Sting i postaraj się trzymać na jego boku lub tyłach, po czym zaatakuj swojego przeciwnika przy pomocy Attack Order! Następnie uderz go od nowa String Shot, powinno go to spowolnić na tyle, że teraz nadążenie za nim będzie łatwiejsze! Jak tylko ruszy na Ciebie z atakiem to przesuń mu się między nogami, przyśpieszając się Tackle i przy pomocy String Shot przytwierdź się do jego pleców, do tego staraj się związać jegoogon tak by był dla ciebie osłoną, może próbować uderzać grzbietem o drzewo! siwetnie! Teraz wykorzystaj okazję i uderzaj go ciągle przy pomocy Poison Sting, ewentualnie co chwilkę poprawiaj swoje String Shot by lepiej się go trzymać i ciągle ładuj przeciwnika z Poison Sting! Jakby jakimś sposobem się z Tobą zderzył to uderz go Attack Order i momentalnie się odwróć by zaatakować go Poison Sting! Postaraj się unikać jego ataków, celując przy okazji w jego łapy lub pyszczek swoim String Shot, to powinno mu mocno dokuczyć a tobie powinno dać możliwość do takiego ataku jak Attack Order! Następnie dla odmiany uderz go swoim Tackle i przyładuj kolejnym Attack Order! - wydawałam ciągle komendy, rozglądając się wokół.