Safari Szkot

A więc...weszłaś do Safari. C: CZAS ZGINĄĆ...TO ZNACZY ZEBRAĆ POKEMONY! C:

Dzielnie wkroczyłam do Safari z Mist na ramieniu.
- No dobra, mała. Leć i rozglądnij się czy widzisz tu coś ciekawego dla nas.
Powiedziałam idąc przed siebie i jednocześnie rozglądając się po okolicy.

Jak na las przystało - dużo drzew. Swablu miała lekki problem, bo poza rozglądaniem się za "czymś ciekawym" musiała uważać żeby nie walnąć w drzewo. Jak na razie nie ma nic.

- Tylko nie zrób sobie krzywdy!
Powiedziałam do Pokemona, wciąż idąc przed siebie. Jeśli uda mi się znaleźć jakieś krzaki kucam przed nimi i szperam za jakimś stworzonkiem! A co!

Jak na razie jedyne co wyszperałaś to kilka dziwnych jagód i zadrapanie na dłoni, które zostawił jeden z kolców. Swablu przysiadła na jednej z gałęzi, rozglądając się wokół.

Spojrzałam krytycznie na własne ręce mamrocząc coś pod nosem. Jak widać nie był to najlepszy pomył. Ale co poradzić? Przyjrzałam się jeszcze jagodom, a następnie spojrzałam na swojego Pokemona.
- Masz coś, Mist?

- Swwwwaaa...
Pisnął pokemon na gałęzi, widocznie nie miała nic...chociaż...po chwili zeskoczył z gałęzi i zleciała w pobliskie krzaki...może jednak coś ma?

Wstałam i otrzepałam swoją brązową spódnice, a następnie szybko poszłam za swoim Pokemonem. Jednocześnie idę na tyle ostrożnie by nie przestraszyć ewentualnej zdobyczy.
- Mist?

Mist stała na ziemi obok czegoś małego i zielonego, co wyglądało...mniej więcej tak
I wyglądało jakby spało...

Jakie urocze maleństwo! Wyciągam z torby PokeDex i skanuję spotkane stworzonko, podchodząc bliżej i uważając by go nie obudzić. Może nie jest to stworek który będzie na długo częścią mojej drużyny, ale i tak chciałbym go mieć!

Martwy Mothim <3:

Maluch rzeczywiście spał. Swablu siedziała obok niego, przyglądając się liściowi uważnie, potem spojrzała na ciebie.

Podeszłam obok Mist, kucając przy śpiącym Pokemonie. Pogłaskałam swojego niebieskiego ptaszka patrząc na nią. Wiedziałam, że to będzie dobry pomysł wziąć ją do Safari. Delikatnie dźgnęłam robaczka palcem.
- Hey... maluchu?

Dźgnęłaś robaczka...pech chciał że dźwieki pokedexa ją obudziły i kiedy ją dźgnęłaś...trafiłaś prosto w jej oko. Pokemon odturlał się do tyłu i zaczął płakać, trzymając się za oczko.

Wystraszyłam się sama swojej głupoty jak i reakcji Pokemona. Szybko wyciągnęłam jedną porcję karmy i podsunęłam ją robaczkowi pod ryjek.
- Hey, hey... nie płacz! Nie chciałam Ci zrobić krzywdy!

Robaczek był zbyt zajęty płaczem w obecnej chwili...za to Swablu podwędziła jedną poke-chrupke D:

Delikatnie chwyciłam PokeRobaczka na ręce i zaczęłam kołysać jak małe dziecko. Tylko żeby przestał płakać! Spojrzałam na swojego Pokemona i pokręciłam głową.
- Mist, podaj jeden kawałek karmy... No już Sewaddle, nie płacz.

Mist złapała jeden kawałek w dzióbek. Podfrunęła powoli na twoje ramię. Podała ci go, obserwują robaczka który wciąż płakał i płakał i płakał...

- Dzięki mała.
Uśmiechnęłam się do ptaszyny i podałam kawałek karmy małemu robaczkowi.
- No... proszę. Wiesz jakie to dobre? Moja Mist bardzo lubi tą karmę. Chcesz spróbować? Hmm?
Podsunęłam kulkę jedzenia pod buzię małego robaczka.

Sewaddle spojrzała na chrupkę, niuchnęła kilka razy noskiem...i ugryzła. Razem z ćwiercią twojego palca. Auć. W dodatku nie chce puścić!

Zacisnęłam mocno usta starając się nie krzyknąć kiedy robaczek ugryzł mnie w palec.
- H-hey... Sewaddle. Ale możesz puścić mój palec? To tak jakby trochę boli... Ale za to dostaniesz jeszcze więcej karmy. Może być?

Chyba nie...bo robaczek powolutku wgryzał się dalej w twój palec. Swablu na twoim ramieniu wyglądała na nieco zdezorientowaną, nie do końca wiedziała co ma robić...

Uparte z niej stworzenie! Położyłam delikatnie Sewaddle na swoich kolanach i spojrzałam na Mist.
- Mała, podaj mi jeszcze jedną kulkę karmy. Dobrze?
Poprosiłam łaskocząc malucha po brzuszku.
- No... puść..

//WŁAŚNIE! ZAPOMNIAŁEM DODAĆ NATURĘ W SKANIE! D:
Natura: Uparte Bydle >D

Jak na razie ani myślała puścić ci palca, który dźgnął ją w oko. Skoro to cos ją zaatakowało, to widocznie było wrogiem. A wrogów się zjada!

... Q-Q

- Sewaddle. Puść... to naprawdę mnie boli. A ja nie chciałam zrobić Ci krzywdy. Mist może potwierdzić, że nie miałam zamiaru zrobić Ci nic złego..
Powiedziałam do Pokemona starając się jakoś ubłagać ją żeby puściła.

Pokemon wciąż nie puszczał, w dodatku zobaczyłaś małą stróżkę krwi która spływała ci do wnętrza dłoni...auć...zostanie ślad... ; ;

Skoro już jesteś wstrętnym, paskudnym potworem który bezczelnie dźga niewinne pokemony po oczach, to czemu nie pójdziesz po całości i nie załatwisz tego jak na wstrętnego i paskudnego potwora przystało?