Safari Snoviego

Wkroczyłeś na szeroką ścieżkę prowadzącą przez łąkę. Zrobiłeś kilka kroków w kierunku ogromnej bramy, w ogrodzeniu, za którym kryła się pierwsza ze stref safari. Strażnik spojrzał na ciebie ze znudzeniem wymalowanym na twarzy po czym wyjaśnił ci z grubsza zasady, które możesz znaleźć w odpowiednim regulaminie. Upewniwszy się, że wiesz o co chodzi dał znak, żeby otworzono wrota. Co najzabawniejsze w wielkiej bramie była ukryta mała furtka którą otwierano dla ludzi. Po co więc była ta wielka brama? Może dla samochodów, albo na wszelki wypadek. Kto wie.

-No, Totodile, mamy tutaj swoje do zrobienia, mamy cele do zrealizowania, nie brałem dużo Balli, wiem po kogo przyszedłem. Bądź czujny, rozglądaj się, miej oczy z tyłu głowy. Przed nami długa podróż po tym safari- pogłaskałem stworka i ruszyłem przed siebie pewnym krokiem, bacznie obserwując wszystko co dzieje się dookoła. Ciekawe co mnie czeka w tym niesamowitym miejscu.

2. Twoje polecenie było niewykonalne, ale Totodile starał się mimo to spełnić twoje wymagania. Zrobił ogromnego zeza, który chyba miał pozwolić mu mieć oczy dookoła głowy, po czym przewrócił się o własne nogi. Nic dziwnego, patrząc w taki sposób można nie tylko się przewrócić ale na przykład wpaść na drzewo, którego się nie zobaczy. W każdym razie... jedno już wiemy. Krokodylek nie zna się na związkach frazeologicznych.

Zabiłeś mnie... xD
--------------------------
-Nie tak biedaku- uśmiechnąłem się i podniosłem pokemona z ziemi, wziąłem go na ręce.
-Tak się tylko mówi, chodzi po prostu o to, byś był czujny- pogłaskałem stworka.
Niosąc przyjaciela na rękach idę cały czas przed siebie, rozglądam się dookoła, przyglądam się drzewom czy temu co tam jest do oglądania. Rozglądam się za pokemonami.
-Jak CI się tu podoba Totodile?- spytałem stworka.

3. Gdy tylko podniosłeś Krokodylka ten się do ciebie przytulił. Niestety ta sielanka nie trwała zbyt długo, gdyż twój pokemon szybko zaczął się wiercić, aż niemal nie mogłeś go utrzymać. W sumie, tak to jest jak się próbuje usadowić energicznego pokemona. W każdym razie... nagle coś wam przerwało. W pobliskich krzakach coś się ruszało i co więcej wydawało głośne dźwięki.

Wypuściłem Totodile'a z rąk. Niech robi co chce, jak chce mu się biegać, niech biega.
-Chodź tutaj, mały- zawołałem go, po czym odgarnąłem ręką gałęzie, by przyjrzeć się temu co siedzi w krzakach. Ciekawe co to takiego, jeśli jest to pokemon, wyciągam PokeDex i skanuję go, jeśli człowiek oddalam się niezwłocznie razem z moim pokemonem. (w obawie że Nivis chce mi zrobić krzywdę na tym safari)

4. Odgarnąłeś powoli gałęzie, a to co zauważyłeś było niezwykle ciekawe. Nie tylko jeden pokemon, ale nawet dwa! Niestety sytuacja w jakiej je przyłapałeś nie była zbyt hm... odpowiednia do pokazywania innym. Właśnie dwa małe ptaszki, bawiły się ptaszkiem jednego z ptaszków. Pidgeye uprawiały dziki seks, a ten widok aż sprawił, że zamiast skanów pokemonów pokedex wypluł garść informacji o ich rozmnażaniu. Aż Totodile zakryła łapkami oczy!

Szybko zakryłem pokemony z powrotem gałęziami i odwróciłem się, odsuwając mojego małego przyjaciela od całego zdarzenia.
Teraz chyba do końca życia będę miał traumę dotyczącą Pidgeyi, co to było?-pomyślałem.
-Chodź Totodile, poszukajmy gdzie indziej, zostawmy te stworki w spokoju, a pewno jest tutaj wiele spokojniejszych dziś pokemonów- pogłaskałem pokemona i ponownie ruszyłem przed siebie poszukując kolejnych pokemonów zamieszkujących wietrzny las.

5. Totodile poszedł za tobą z miną, którą można przyrównać do tej po zjedzeniu cytryny. Stworek spoglądał na ciebie w milczeniu a później znów wbijał swoje spojrzenie w podłoże jakby zawalił mu się cały świat. Na szczęście, w końcu udało mu się wyprzeć to wszystko z pamięci.
- Toto!
Zawołał pokemon ciągnąc cię za nogawkę. Wskazał coś łapką a ty zdałeś sobie sprawę od razu o co chodzi. Na gałęzi, tuż nad wami siedział sobie Pidgey.

Rozejrzałem się dokładnie, czy nie ma drugiego napalonego Pidgeya siedzącego za stworkiem. Następie wyciągnąłem PokeDex i przeskanowałem pokemona, w nadziei że Dex jeszcze nie zwariował.
-Ciekawe co komputerek powie nam o tym stworku- powiedziałem do Totodile'a, wciąż zerkając na ekranik.

6. Postanowiłeś zeskanować napotkanego pokemona, co okazało się nie być trudnym przedsięwzięciem. Urządzenie zeskanowało szybko pokemona i powiedziało swoim robotycznym głosem, to co miało ci przekazać.
Gdy tylko Pidgey to usłyszał podskoczył na gałęzi i popuścił. Wielki, biały pocisk przyozdobił twoje plecy, długą smugą, a pokemon spoglądał niepewnie na was, ze swojego miejsca.

-Kur*a-powiedziałem cichutko pod nosem, by Totodile nie usłyszał, po czym zwróciłem się do swojego towarzysza.
-Przyjacielu, wykonaj proszę Water Gun na moje plecy- poprosiłem stworka, po czym spojrzałem z gniewem w oczach na Pidgeya.
-Ty bardzo strachliwy jesteś- zawróciłem się do niego, miałem mieszane uczucia, nie wiem czy chcę pokemona, który mnie osrał.

7. Przekląłeś w myślach, ale zapomniałeś wyłączyć pokedex. Ten wychwycił najcichszy dźwięk i zaczął wyszukiwać informacje, jak to był zaprojektowany.
- Kur*wa, kobieta kupcząca swoim ciałem, poprawnie nazywana prostytutką.
NA szczęście żaden z pokemonów nie domyślił się o co chodzi.... były jeszcze za małe, a na szczęście nie było tu innego człowieka, przez którego pewnie spaliłbyś się ze wstydu. Totodile na twą prośbę wystrzelił Water Gunem w twoje plecy. Poczułeś jak zimna woda scieka ci do spodni mocząc bieliznę i nogawki spodni. A Pidgey? Jak stał tak stał.

-To safari to jedna wielka porażka, jestem tu od kilkunastu minut i już mam tego serdecznie dosyć- pomyślałem zrozpaczony i usiadłem na ziemi. Strach wstać, bo nie wiem co mnie czeka za 5 minut. Spojrzałem po raz kolejny na Pidgeya, może los się do mnie uśmiechnie, karma zawsze wraca...właśnie, karma. Wyjąłem jedną porcję i położyłem obok Pidgeya, po czym znów usiadłem.

8. Pokemon zaczął sobie skubać jedzonko, podczas gdy ty siedziałeś zniszczony psychicznie i fizycznie. Na szczęście miałeś takiego farta, że już prowadzącemu się znudziło i pozwoli ci wyschnąć w spokoju. Pidgey skakał dookoła jedzonka i skubał je sobie, podczas gdy Totodile poklepywał cię po plecach starając się jakoś cię pocieszyć. No nie gniewaj się... reszta atrakcji będzie rozłożona w czasie...

-Miło z jego strony- pomyślałem i pogłaskałem Totodile'a.
-Wszystko w porządku mały, po prostu musiałem chwilę odpocząć- starałem się nie martwić stworka.
-Chyba darujemy sobie tego Pidgeya, mam mało Balli, może gdzieś w krzakach czekają inne, ciekawsze pokemony, o innej naturze- pomyślałem. Podszedłem do poke-ptaka i pogłaskałem go po głowie. Po czym ruszyłem w dalszą drogę.

9. Pogłaskałeś Pidgeya, a ten się nawet nie zes...tego no. W każdym razie ptaszek pokicał sobie w krzaki jak to miały w zwyczaju gołębie i tyle go widziałeś. Dalsza droga była przyjemna, nie padało, nie wiało, a słoneczko ładnie grzało. Dzięki temu wiedziałeś, że niedługo wyschniesz. Ale niestety, pokemonów też tu żadnych nie było. Pech.

-Prędzej czy później jakieś znajdziemy-zwróciłem się do Totodile'a, miałem świadomość że mały pokemon może się szybko zniechęcić.
-Dookoła nie było stworków, może już mu się nudzi, ale jeszcze pewnie wiele ciekawych przygód nas tutaj spotka.- pomyślałem.
Cały czas pewnym krokiem szedłem do przodu, przyglądając się otaczającej mnie przyrodzie.

10 Szliście sobie tak dale, gdy nagle stanęło coś na waszej drodze. Zielony robak spoglądał na was spode łba i warczał co było dość zabawne. Totodile od razu do niego podbiegł i też zaczął wydawać z siebie gardłowe dźwięki. Jakiś konkurs na głosy? The Voice of Pokemon? Możliwe, w każdym razie była to dość zabawna sytuacja.

Przysłuchuję się przez chwilę dźwiękom wydawanym przez pokemony i próbują ustalić do czego się one odnoszą. Ale zaraz...mam PokeDex, on mi na pewno wyjaśni. Wyjmuję przenośny komputerek i sprawdzam najpierw dziwne dźwięki, może coś o nich wie, a następnie wykonuję skan Caterpiego.
Czyżby kolejny dziwak? Może pieśń ludożerców, może masochista i jego ostatnia wola, może będzie rzygał, kto wie, czym mnie jeszcze zaskoczy to safari...

11. Wyciągnąłeś pokedex dając mu do "posłuchania" dziwnych dźwięków. Urządzenie chwile milczało aby w końcu wypluć z siebie złośliwe:
- Serio nie wiesz, że to warczenie?
No jak widać, nawet ta encyklopedia posiada granice cierpliwości i wyrozumiałości. Później mogłeś się skupić na oglądaniu skanu.

-Nie wiem, mój prowadzący napisał o dziwnych dźwiękach, nie o warczeniu...skąd mam wiedzieć?- skrytykowałem Dexa.
-Totodile, chodź tu, zostaw go, nie ma sensu wchodzić w spięcia.- poprosiłem stworka i kucnąłem przyglądając się poke robakowi.
Ten chyba też nie będzie mi póki co potrzebny, ale kolejny stworek to dobry znak, jest ich tu coraz więcej.- pomyślałem.

12. Więc ruszyłeś dalej ze swoim pokemonem po tym, jak nawet pokedex wziął cię za niezbyt rozgarniętego. Szliście sobie lasem, aż w końcu trafiliście na miejsce, gdzie ścieżka się kończyła. Oczywiście możesz zawrócić, albo przedzierać się przez kolczaste krzaczory.

Rozglądam się więc dookoła, na pewno jest więcej niż jedna droga.
Jeśli nie ma innego wyjścia wracam przez chwilę i skręcam, by nie iść tą samą drogą. Jeśli jedyną drogą jest droga powrotna, chyba będę musiał przedrzeć się przez te chaszcze, na pewno czeka tam mnóstwo dzikich, tajemniczych pokemonów.

13. Tak sobie błądziłeś poszukując ścieżki, a Totodile łaził za tobą niezbyt zadowolony z faktu, ze nie bardzo macie gdzie iść. W końcu znaleźliście boczną ścieżkę prowadzącą dookoła krzaków. Szliście nią sobie spokojnie, gdy nagle spomiędzy liści wyleciał mały Pidgey.