Safari Snoviego

Idę przed siebie rozglądając się dookoła. Faktycznie, warto uważać, wypadki chodzą po ludziach, zwłaszcza w tym lesie...
Oddycham głęboko i dokładnie obserwuję wszystko co dzieje się bliżej i dalej.

18. Szedłeś tak dalej, ale żeby nie było za nudno natrafiłeś w końcu na coś. Właściwie można to było opisać jako wielka, kudłata, fioletowa kula. Po dłuższych oględzinach twój Totodile podszedł do niej i tyknął ją łapką.Ta od razu podskoczyła jak oparzona, a ty mogłeś ją zidentyfikować.

-Totodile, zostaw go. Nie będziemy próbowali go złapać- zawołałem do stworka. Ruszyłem dalej w poszukiwaniu pokemonów, po które przyszedłem. Przede mną jeszcze długa droga.

19. Ruszyliście dalej wymijając drzewa stojące przed wami, co było niezbyt prostym zadanie, zważywszy na to jak gęsto były rozstawione. Tu i tam mogłeś zobaczyć prześwity w miejscach,gdzie całkiem niedawno, przynajmniej w skali lasu, stały stare drzewa. W końcu dotarliście w miejsce, gdzie słońce dochodziło aż do samego, pełnego poziomek poszycia.

-Cudowne miejsce, poziomki...skoro są poziomki, na pewno nie mało tu też pokemonów- pomyślałem. Zerwałem kilka owoców, część dałem Totodile'owi, a część zjadłem sam. Następnie schowałem się wraz z pokemonem w jakichś krzakach, czekając na stworki, które być może pojawią się w tym miejscu.

20. Nażarliście się poziomek i weszliście w krzaki. Zaraz po tym dało się usłyszeć z pobliskich zarośli jakieś dźwięki. Nie minęło wiele czasu a twoim oczom ukazał się mały, słodziutki miś albo misia.

-Kolejny słodziaczek, mamy dzisiaj do nich szczęście- szepnąłem do Totodile'a.
Wyciągnąłem PokeDex i przeskanowałem pokemona. Ciekawe kogo teraz los postawił mi na drodze w tym safari.

21. Wyciągnąłeś swój sprzęt ze spodni i nakierowałeś go na miękką kuleczkę. Urządzenie chwilę drżało, aby w końcu spełnić swoje zadanie. W tym czasie miś jadł owoce jak najęty, cz z poziomkami zjadając całe krzaczki.

-Skoro jest żarłoczny, to z pewnością nie odmówi porcji karmy- pomyślałem wyciągając jedzenie dla stworka.
Następnie podszedłem bliżej i spróbowałem go pogłaskać.
-Jak Ci się tu żyje? Nie chciałbyś może pójść ze mną? Jedzenia będziesz miał pod dostatkiem...- uśmiechnąłem się.

1. Podszedłeś do pokemona, co okazało się niemałą głupotą. Karmienie pokemonów z ręki jest fajne, jeśli te są spokojne i nie mają pyszczków naszpikowanych ostrymi kłami. W każdym razie misiek wciągnął do swojego pyszczka całą karmę wraz z twoją dłonią. W sekundę później zaczął przeżuwać cię co nie było zbyt przyjemnym odczuciem.

Szarpnąłem z całej siły czym prędzej próbując wyciągnąć rękę z ust miśka.
-Nie! Nie! Jesz tylko karmę!- wykrzyknąłem przerażony do Teddiursy.
Po wyciągnięciu dłoni siadam obok przyglądając się stworkowi jedzącemu karmę i czekając na jego odpowiedź dotyczącą wspólnej podróży.

2. Właściwie nie powinno to być a tak proste... no ale jak ci się skończą pokeballe to będziesz musiał opuścić to miejsce. Dzięki temu, że złapiesz tego stworka może uda mi się to nieco przyspieszyć... W związku z tym misiek podszedł do ciebie i postanowił przytaknąć na twą propozycję.

Przyłożyłem więc kulę do misia i czekałem, aż stworek zniknie w jej środku, a ball wyda charakterystyczny dźwięk.
-Widzisz Totodile, to już drugi pokemon na tym safari, na razie wszystko idzie wyśmienicie- powiedziałem. Zadowolony ruszam dalej w poszukiwaniu kolejnych okazów.

3. Idzie, jak idzie ale może warto byłoby wrócić do źródeł? Na szczęście zapomniałem czym byłeś męczony na początku więc po prostu nie będę ryzykował tego, że się powtórzę. Ruszyłeś dalej w poszukiwaniu pokemonów, jednak jedyne co znalazłeś to grzyby, które kojarzyłeś z lasów, kurki? To chyba tak się zwały te twory.