Safari Snoviego

-A ty co tutaj porabiasz przyjacielu?- zapytałem spoglądając na pokemona. Kolejny stworek, mamy dzisiaj szczęście, jest ich coraz więcej, czuję, że zbliżamy się do na prawdę dobrych pokemonów...
Wyjąłem z kieszeni PokeDex i przeskanowałem poke-ptaka. Co prawda nie planowałem go łapać, ale kto wie, czy w końcu się nie zdecyduję?

14. Pokemon spojrzał na ciebie i powiedział "Czekam na ruchanie"
A tak na serio stworek gdy tylko cię usłyszał zwrócił w twoim kierunku, żeby sprawdzić co też ciekawego udało mu się spotkać. Wyjąłeś swój sprzęt... tak a'propo tego co zostało skreślone i nakierowałeś go na pokemona. Urządzenie chwilę się zastanawiało, aż w końcu pokazało ci skan.

-Hmmm, a kogo my tu mamy- powiedziałem podchodząc i głaszcząc stworka. Coraz więcej ciekawych pokemonów, czuję, że to będą dobre łowy.
-Jak się masz przyjaciółko?- pogłaskałem ponownie Pidgeya, po czym wstałem.
Nie mogłem łapać wszystkiego, miałem mało Balli.

15. Próba pogłaskania pokemona okazała się zakończyć fiaskiem. Może i Pidgey była ciekawska, ale nie naiwna. W końcu cię nie znała, nie wiedziała co chcesz zrobić. Pokemon krążył w powietrzu dookoła ciebie wysłuchując twoich słów. Tak czy siak, odpowiedzi nie zrozumiałeś... chyba że umiesz Pidgeyowy.

Nie umiem Pidgeyowego. Nie ma sensu marnować czasu na spotkania z każdym pokemonem, muszę się skupić, sprężyć. Spojrzałem po raz ostatni na Pidgey.
-Nie tym razem- pomyślałem.
-Totodile, chodźmy- zwróciłem się do stworka i ruszyłem w dalszą drogę.

16. Ruszyliście w dalszą drogę, ale przez to że jest to dopiero początek twej podróży nie miałeś szansy na spotkanie nic ciekawszego niż Pidgey. Tak więc poszedłeś w las, a twoim oczom ukazał się... dwumetrowy uskok skalny, na którego dnie byliście. Trzeba go jakoś pokonać, zawsze też możecie poszukać innej ścieżki, ale nikt nie gwarantuje, że będzie lepsza od tej.

-Weszliśmy tu by znaleźć ciekawe pokemony i przeżyć fajne przygody. Nie będziemy rezygnować, nie boimy się niczego. Poszukajmy innej ścieżki, być może to ona zaprowadzi nas w miejsca, których szukamy- powiedziałem do Totodile'a i pogłaskałem go.
Następnie skręciłem, by znaleźć inną drogę i podążałem nią.

17. Ruszyłeś w inną stronę, co nie było zbyt trafionym pomysłem. Po krótkiej wędrówce, wpadłeś po pas w coś, co do złudzenia przypominało ekskrementy. Gdy tylko zacząłeś się ruszać, zdałeś sobie sprawę z tego, z czym masz do czynienia. Ruchome piaski! Totodile zaczął podskakiwać nerwowo szukając dookoła czegokolwiek, ale w takiej sytuacji nie ma zbyt wiele czasu na to.

-Ojojojojojoj- wydukałem przerażony.
-Totodile, pomóż, proszę...- pomyślałem zerkając nerwowo na pokemona.
-Może spróbuj zamrozić piaski Ice Beamem, może wtedy przestaną mnie chociaż pochłaniać i znajdziemy jakieś inne wyjście, potrzebujemy więcej czasu!- doradziłem stworkowi, nie będąc w ogóle pewnym tego dziwnego, ale chyba jedynego w mojej głowie pomysłu.

18. W sumie, zamrożenie piasku nie byłoby złe, gdyby nie fakt, że wychłodzenie może zabić człowieka równie szybko. Na szczęście nie musiałeś tego sprawdzać bo spomiędzy drzew wyleciały cztery sówki, które pracując zespołowo wyciągnęły cię z tego. Może i nie były zbyt silne, ale razem... to już co innego.

-Dziękuję wam, to bardzo miłe z waszej strony, jestem waszym dłużnikiem- zwróciłem się do pokemonów. Wyciągnąłem też z plecaka 2 porcje karmy i podzieliłem je między pokemony.
Następnie uruchomiłem ponownie PokeDex, by dowiedzieć się czegoś o każdym z pokemonów.

19. Rozrzuciłeś karmę, a sam zająłeś się poszukiwaniami pokedexu. Miałeś tyle szczęścia, że urządzenie tym razem nie zdążyło namoknąć. Dzięki temu mogłeś ponownie zeskanować stworki, które spotkałeś na drodze mimo tego, że pewnie i tak nie masz zamiaru ich łapać...

Podchodzę do Hoothoota o pomocnej naturze:
-Witaj mały przyjacielu, zainteresowałeś mnie. Wiem, że to ty mi pomogłeś, Twoja natura wszystko o Tobie mówi. Chciałbym, żebyś poszedł dalej ze mną.- uśmiechnąłem się i pogłaskałem pokemona.
Następnie wyjąłem Safariball i położyłem obok stworka.
-Decyzja należy do Ciebie...-dodałem.

20. Zagadnąłeś do pokemona z ognistym atakiem, a ten się tylko tobie przyglądał. Zaraz po złożeniu przez ciebie propozycji podszedł do swojej przywódczyni i zaczął z nią o czymś żywo dyskutować. W końcu zdobył się na to, żeby kliknąć w przycisk na ballu. Czerwone światło pochłonęło pokemona, a ten po chwili był już twój. Gdy tylko rozległo się głośne DING reszta ptaków zwiała.

-No i pięknie- pomyślałem chowając Pokeball. Najważniejszy cel zrealizowany, teraz czas poszukać innych pokemonów, ale już na luzie.
-Totodile, chodź- zawołałem stworka. Jeszcze raz podziękowałem Hoothootom za pomoc, po czym odszedłem, tym razem idę w drugą stronę, lepiej nie wpaść ponownie w ruchome piaski.

21. Ruszyłeś w przeciwnym kierunku, do tego, w którym kroczyłeś przed chwilą. Przez to, ponownie stanąłeś przed dwumetrową ścianą ze skały, którą mogłeś pokonać albo iść w innym kierunku. Tak czy siak, wszystko zależy od ciebie.

Może jeszcze raz spróbuję, ale tym razem w drugą stronę...- pomyślałem.
-Totodile, chodźmy. Teraz tam- wskazałem w przeciwnym kierunku, po czym ruszyłem.
Ciekawe co tym razem mi się przytrafi...

1. Jak pomyślałeś tak też zrobiłeś. Ruszyłeś w kierunku zupełnie innym niż poprzednio. Było całkiem przyjemnie, przynajmniej dopóki nie wpakowałeś się w krzaczory pełne kolców i innego badziewia. Totodile przedzierał się na czworaka pod gałązkami, co szło mu całkiem sprawnie. W sumie, jakby się przyjrzeć to dopiero dwadzieścia, może dwadzieścia pięć centymetrów nad ziemią dopiero zaczynają się te ciernie.

-Nie będę się czołgał, chyba nie dam rady.- pomyślałem.
-Totodile, dasz radę, już niedaleko- pocieszyłem pokemona, chociaż tak na prawdę do ja miałem problem.
Staram się przejść dalej jak najmniejszym nakładem bólu.

2. Totodile przemieszczał się w miarę sprawnie, wyprzedzając cię całkiem szybko. Gdy tylko zdał sobie sprawę z tego, że ostałeś z tyłu odwrócił się do ciebie czekając na to, aż się przedrzesz przez gąszcz. Po kilku długich minutach męki w końcu znaleźliście się na sporej polance pokrytej leśnym kwieciem.

-Wreszcie chwila odpoczynku.- wymamrotałem.
Przeszedłem jeszcze kilkanaście kroków, bliżej środka polany i usiadłem.
-Odpocznijmy tu chwilkę Totodile, bardzo tu pięknie- powiedziałem do stworka głęboko oddychając i rozglądając się dookoła.

3. Tak, rzeczywiście to było dobre miejsce na odpoczynek. Tylko czasami sobie jakiś robak powędrował od kwiatka do kwiatka... a robak... zapomniałbym całkowicie o nim. To był zwykły Scatterbug, z którego wyrasta jeden z najładniejszych motyli.

-Ciekawe...- pomyślałem, jednak nie byłem zainteresowany tym pokemonem. W ciszy obserwowałem jak przechodzi obok mnie.
Mam niewiele Balli, ale nie tylko to się liczy, sporo mogę tutaj jeszcze zobaczyć...

4. Miejmy nadzieję, że zobaczysz sporo, no chyba, że oślepniesz, a to już nie byłoby fajne. W każdym razie fajnie mieć wzrok i móc tak sobie obserwować robaka. Siedzieliście wraz z Totodile'm i oglądaliście okolicę w której nic ciekawego, poza tym Scatterbugiem się nie działo.

W takim bądź radzie siedzimy dalej.
-Jeszcze tylko kilka chwil, gdy wrócą siły, ruszymy dalej- uśmiechnąłem się do stworka. Czekam jeszcze parę minut, po czym wstaję i ruszam w drogę z moim pokemonem, na razie wzdłuż polany.