Safari Snoviego

5. Siedzieliście i wypoczywaliście w słoneczku miziani po twarzach/pyszczkach przez letni wiaterek. Było bardzo przyjemnie, pomijając fakt, że trochę nudno. W każdym razie niedługo ruszyliście wzdłuż polany w poszukiwaniu pokemonów. Ale tam też nic ciekawego nie było...

Idziemy dalej, w końcu na pewno nam się poszczęści.
-Nie zniechęcaj się, czuję, że jesteśmy blisko- pocieszyłem stworka. Sam w zasadzie nie do końca wiedziałem czego mogę się tutaj spodziewać i w zasadzie sam powoli męczyłem się tym stanem rzeczy.

6. No dobra... koniec tej męki. Na wasze szczęście natrafiliście na całkiem fajnego pokemona, znaczy się zależy wszystko od gustu itd... ale kto nie lubi Seedotów. Stworek spał sobie grzecznie w trawie i nawet się nie zorientował, że ktoś do niego podszedł.

Wyciągam PokeDex i skanuję stworka. Wreszcie pokemon który ma szansę mnie zainteresować, a nawet jeśli nie, to faktycznie, kto nie lubi Seedotów? Podchodzę bliżej, ale bardzo cicho, starając się nie zbudzić póki co, śpiącego pokemona.

7. Zeskanowałeś pokemona, a pokedex wydobył z siebie wiadomości na jego tema. Niestety, zapomniałeś go wyciszyć i głoś urządzenia rozległ się dookoła. Ale Seedot tylko się zakręcił na miejscu, odwrócił z boku na bok i spał dalej.
Skradałeś się do niego dalej, ale w sumie chyba niepotrzebnie się męczyłeś skoro stworek i tak nie miał zamiaru wstawać.

-Jak nie chce karmy, to nie- pomyślałem. Powoli odsunąłem się od stworka by go nie obudzić i szepnąłem do Totodile'a:
-Chodź, idziemy dalej- nie chcąc, by pokemon nie został z tyłu.

8. No nie wiem czy nie chciał, nie spróbowałeś zbytnio. No ale cóż, nic nie zrobisz. Ruszyłeś dalej w poszukiwaniu pokemonów i przygód. Wszystkie stworki, które możesz spotkać będą dla ciebie przeszkodą. W końcu, nie każdy będzie tak łatwy jak Hoothoot. Ale miałeś czas żeby o tym pomyśleć. W końcu nie było tu żadnych pokemonów.

-Nie musi być łatwo, na pewno damy sobie radę- pomyślałem.
Idę dalej, przed siebie razem z Totodilem. Rozglądam się dookoła w poszukiwaniu pokemonów, nie rzucam się z niecierpliwością. Prędzej czy później coś znajdziemy.

9. Więc tak sobie szliście, i szliście, i szliście. Aż w końcu poczułeś, że ziemia się pod tobą zapada. Wpadłeś do jakiejś dziury, w której była nieznośnie lepka maź a jakieś dziwne stworki przemykały w ciemności.

Próbuję jakoś się ustabilizować, żeby chociaż nie zjeżdżać już do dziury. Przyglądam się temu co dzieje się dookoła. Wyjmuję PokeDex i skanuję pokemony.
-Totodile, chodź tu- wołam pokemona, gdyby został na zewnątrz.

10. Nie skanujesz, bo jest za ciemno nawet jak dla pokedexu. Mrok, jak w wielkiej, czarnej... dziurze. No w sumie czego się spodziewać. Na szczęście urządzenie dało ci tyle światła, że widziałeś co miałeś pod stopami. Jakieś zielone lepiszcze i trochę popękanych jajek.

-O ***- pomyślałem. Zacząłem gramolić się z powrotem na powierzchnię. Najlepiej chyba będzie, jeśli natychmiast się stąd oddalę. Albo chociaż odsunę się, by lepiej dostrzec stworki.

11. Nope, nie ma opcji. Dziura była zbyt wysoko a ty nie potrafiłeś latać. Nie mówiąc już o twoim pokemonie. Totodile widząc, że jesteś na dole a on nie postanowił do ciebie dołączyć. Tak więc zeskoczył na dół prosto na ciebie, żeby nie ostać samemu. Jak umrzeć to razem! Poza tym, mogłeś przysiąc, że widziałeś jakąś małą larwę w cieniu.

-Totodile, nie wiesz co to za pokemony? Przyjrzyj się? Co tu się dzieje?- zapytałem stworka bardzo zdenerwowany.
To jakaś masakra, tkwię w głębokiej dziurze z larwami pokemona, którego nie mogę nawet przeskanować. Ciekawe co mnie czeka...

12. No ja też nie wiem, ale jako, że jest piąta strona safari to mogę cię nawet uratować. Strach wasz był wielki, no ale nie zginiecie tu... od razu przynajmniej. Człowiek bez picia wytrzyma tydzień co najmniej. W każdym razie nie będziemy tego sprawdzać bo ktoś zrzucił wam jakąś lianę.

-Trzeba chyba zaufać tej lianie- pomyślałem. Złapałem mocno oburącz ten...prawda...zwis i wziąłem na ramię Totodile'a.
Pociągnąłem lekko, by dać sygnał, że trzymam się mocno po czym zacząłem powoli odpychać się nogami i iść w górę.

13. Szedłeś w górę co wydawało ci się trwać wieki, zwłaszcza, że ściany też były oblepione jakimś czymś. W końcu wdrapałeś się na samą górę i zauważyłeś lianę przyczepioną do drzewa. Jedyny ślad po pomocniku to kilka tropów prowadzących w pobliskie krzaki.

-Ciekawe kto to mógł być- pomyślałem.
Powoli podszedłem do drzewa i odwiązałem linkę. Następnie delikatnie rozchyliłem krzaki, chcąc ujrzeć mojego wybawcę.

14. Podszedłeś do krzaków i odnalazłeś tam coś, czego pewnie się nie spodziewałeś. Za kotarą z liści ukryte były dwa, małe słodziaki. Brązowe misie spojrzały na ciebie w jednym momencie jak zsynchronizowane bojąc się tego, co chcesz z nimi zrobić.

-Co za cudowne pokemony- uśmiechnąłem się i wyjąłem z plecaka porcję karmy. Podzieliłem ją między dwa stworki i ostrożnie położyłem obok nich. Następnie kucnąłem przyglądając się im w spokoju.
Gdy zabiorą się do jedzenia, wyjmuję PokeDex i skanuję oba pokemony.

15. Dałeś pokemonom jedzonko, którego zasoby nieźle topniały. W każdym razie oba stworki zaczęły jeść a ty miałeś czas na spokojne działanie. Wyciągnąłeś pokedex i zeskanowałeś oba maluchy.

-Jesteście parą?- spytałem. Miałem ochotę złapać jednego z Teddiursów, ale szkoda było mi Balli na oba, a nie chciałem ich rozdzielać.
Wyciągnąłem rękę, by pogłaskać misia. Ciekawe jak się to rozstrzygnie.

16. Wszystko wskazywało na to, że to właśnie jest para. Pokemony spojrzały na siebie i skinęły radośnie główkami. Samica nawet dała ci się pogłaskać, ale samczyk nie był aż tak chętny do kontaktu z tobą.

-No nic, nie będę ich rozdzielał, a obu też nie mogę złapać- pomyślałem, jeszcze raz pogłaskałem samiczkę. Spróbowałem też pogłaskać samca, ale jeśli na to nie pozwoli, odsuwam się powoli.
Po pożegnaniu się z pokemonami ruszam w dalszą drogę wraz z Totodilem.

17. Ruszyłeś w dalszą drogę tym razem nieco bardziej uważając pod nogi. Co prawda nie było z tym normalnie problemów ale ta strefa safari sprawiła, że zacząłeś mimowolnie znacznie bardziej uważać na wszystko co się dało i nie dało też.