Safari Szkot

Jak tylko chłopak wyciągnął z kieszeni zdjęcie Taurosa podeszłam bliżej niego by przyjrzeć się mu z bliska. Widząc na fotografii brązowego byka zmarszczyłam delikatnie nosek.
- A więc tak wygląda.. Nigdy nie spotkałam się z nim w moim regionie.
Powiedziałam po czym odwróciłam się do swojego Alby kontrolując czy Pokemon dalej jest blisko mnie.
- Tak więc chodźmy! Tauros pewnie sam do nas nie przyjdzie~
Powiedziałam zadowolona i ruszyłam przed siebie.

2) Zarówno Alba i Hoppip znajdowały się dosłownie kilka kroków od siebie i bawiły się ze sobą. Twój dobry humor udzielił się Nathanielowi, który z uśmiechem ruszył do przodu.
- Zatem ruszamy! - powiedział z entuzjazmem.

Kiwnęłam głową w stronę chłopaka po czym ruszyłam przed siebie. Nie miałam zamiaru zbyt długo pozostawać w jednym miejscu, chcąc spotkać jak najwięcej dzikich Pokemonów.
- Jeśli mogę wiedzieć. Skąd pochodzisz?
Zapytałam chłopaka spoglądając na niego, a następnie patrząc wokół siebie.

- Pochodzę z regionu Hoenn, z okolic Fortree City. - odpowiedział na twoje pytanie Nathaniel. - Mój ojciec jest naukowcem w Weather Institute. To właśnie od niego dostałem Castforma. - chłopak pogłaskał po główce swojego towarzysza.
Szliście wspólnie dalej. Hoppip i Castform fruwały sobie razem, Alba szedł koło ciebie. W pewnym momencie ognisty stworek się zatrzymał, po czym noskiem wskazał na stworka kilka metrów dalej. Był to pokemon o żółtej sierści. Po chwili on wstał i się obrócił, a wtedy zauważyliście, że na jego ogonie... znajduje się druga głowa.

- Hoenn! Czyli ktoś z moich stron! Tym bardziej miło mi będzie z tobą podróżować. Ja pochodzę z Petalburg gdzie pracowałam w bibliotece.
Uśmiechnęłam się do chłopaka idąc dalej przez safari i ciesząc się pięknem przyrody. Gdy Alba zatrzymał się spojrzałam na niego, a następnie na Pokemona stojącego nieopodal.
- A to co takiego?
Zmarszczyłam delikatnie nosek i zeskanowałam stworka.

- Słyszałem wiele dobrego o Petalburgu, a zwłaszcza o liderze tamtego miasta - Normanie. Miło jest poznać kogoś, kto pochodzi z tego samego regionu. - odpowiedział Nathaniel, po czym uśmiechnął się do ciebie.
Po ujrzeniu tajemniczego stworka wraz z Nathanielem staraliście zachować się bezpieczną odległość, żeby go nie spłoszyć. Zaś ty wyciągnęłaś PokeDex i zeskanowałaś parzystokopytnego:

Z uwagą przeczytałam skan nieznanego mi wcześniej Pokemona. Był na swój sposób ciekawy i intrygujący. Delikatnie zmarszczyłam zadarty nosek.
- Widziałeś wcześniej takiego Pokemona? Wydaje mi się być całkiem interesującym okazem

5) - Nigdy nie widziałem takiego stworzenia. - odpowiedział na twoje pytanie Nathaniel. - Masz rację jest całkiem interesująca.. i uroczna na swój sposób.
Przez kilka chwil przypatrywaliście się Girafarig, która nadal skubała źdźbła zielonej trawy.
- Będziesz próbowała ją złapać? - spytał ciebie chłopak.

- Jeśli będzie chciała ze mną pójść. Pewnie!
Zaśmiałam się cicho otwierając torbę by wyciągnąć z niej porcję karmy Pokemon. Mając już jedzonko na ręku powoli zaczęłam podchodzić do dzikiego Pokemona.
- Czeeść. Chcesz może trochę?
Zapytałam stworzenie wyciągając karmę w jej stronę.

1) Podeszłaś bliżej Girafarig, która nie wyglądała na skorą do ucieczki. Parzystokopytny stworek chętnie przyjął od ciebie karmę, a po posiłku przyklęknęła na chwilę przed tobą.
- Gira, girafarig. - powiedział swoim łagodnym głosem, prawdopodobnie dziękowała za dane jej jedzenie.

Widząc zachowanie Pokemona uśmiechnęłam się szerzej. Dobrze, że była przyjaźnie do mnie nastawiona.
- Smakuje? To dobrze... Ale ty jesteś śliczna z bliska!
Pochwaliłam wygląd stworka przyglądając się jej i delikatnie wyciągając w jej stronę dłoń chcąc ją pogłaskać.

2) Girafarig schyliła lekko głowę, żebyś miała łatwiej podczas głaskania jej po grzbiecie . Futerko stworzenia było w dotyku bardzo przyjemne. Nathaniel wraz ze swoim podopiecznym stali kilka kroków od ciebie, zaś Alba podszedł bliżej was i pomachał Girafarig łapką na powitanie.

Zaśmiałam się cicho patrząc jak zachowuje się dziki Pokemon. Rozejrzałam się wokół siebie patrząc na Nathaniela.
- Znalazłeś coś ciekawego? Ja chyba znalazłam nowego towarzysza. Co ty na to Girafarig? Chciałabyś pójść ze mną?

3) - Castform wzleciał nieco wyżej, ale nie udało mu się nic wypatrzyć. - poinformował ciebie chłopak.
Girafarig przytaknęła na twoją propozycję głową. Najwyraźniej bardzo chętnie chciałaby z tobą pójść.

- Czy to prawda że Castformy mogą wyczuć zmianę pogody? Tak słyszałam, ale nie jestem pewna czy to prawda.
Powiedziałam, wciąż głaskając spotkanego przez siebie Pokemona. Miałam nadzieję, że mój towarzysz wkrótce znajdzie stworka jakiego poszukiwał. W międzyczasie wyciągnęłam SafariBall i uśmiechnęłam się do żyrafy.
- To jak? Witamy w drużynie?
Zapytałam Pokemona i dotknęłam go kulą.

4) - Masz rację Liso. Castformy mają umiejętność wyczuwania zmian pogodowych, dlatego pomagają one w Weather Institute. - Nathaniel odpowiedział na twoje pytanie. - Ich dodatkową umiejętnością jest zmiana formy w czasie występowania danej pogody.
Pogłaskałaś Girafarig po głowie, na co ona się szeroko do ciebie uśmiechnęła. Na twoje pytanie, stworek ponownie przytaknął. To był dla ciebie sygnał, że możesz dotknąć go kulą. SafariBall przez chwilę kręcił się w twojej dłoni, lecz po chwili przestał. Twoja drużyna wzbogaciła się o nowego członka.

Uważnie wysłuchałam słów chłopaka wiąż głaskając poznanego przez siebie Pokemona. Kiedy udało mi się nią złapać uśmiechnięta pokazałam Safarii Ball swojemu Quilavie.
- Zobacz mały. Kolejny więcej Pokemon!- schowałam kulę do torby i odwróciłam się do Nathaniela- To jak? Gotowy iść dalej?

5) - Jasne, możemy iść dalej. - odpowiedział Nathaniel.
Wkroczyliście ponownie na ścieżkę, którą szliście wcześniej. Po ciemnych chmurach, które płynęły po niebie jeszcze parę chwil temu nie było już śladu. Najwyraźniej nie będziecie mieli okazji marszu w deszczu.

Widząc, że deszcz nam już nie zagraża udałam się śmiało przed siebie. Po chwili przystanęłam oglądając się przez ramię na swojego towarzysza.
- W zasadzie... Sama chciałam złapać Sentreta, ale wystraszył się i uciekł. Mam nadzieję, że jeszcze uda się je spotkać. Są bardzo pocieszne!

1) Nathaniel przyznał ci rację jeśli chodzi o Sentrety:
- Masz rację, są one bardzo słodkie. Moja siostra ma Sentreta o imieniu Elesa. Jej mały futrzak jest strasznie przeuroczy.
Alba maszerował obok ciebie, po lewej stronie. Hoppip leciała wraz z Castforem, dwójka rozmawiała ze sobą.

- Powiedz mi... czy Sentrety w coś ewoluują? Szczerze mówiąc mam dość ograniczoną wiedzę jeśli chodzi o wyższe formy Pokemonów.
Zaśmiałam się i spojrzałam na swojego Quilavę, przypominając sobie moment w którym ten maluch ewoluował na kolanach Angusa.
- Powinieneś zobaczyć moją twarz kiedy Alba dorósł!

2) - Udało mi się spotkać kiedyś ewolucję Sentreta. Jak ona się nazywała? - Nathaniel odchylił głowę ku górze, zastanawiając się na odpowiedzią. - Bodajże Furret, lub jakoś tak. Jest on trochę ponad dwukrotnie dłuższy od Sentreta i ma jaśniejsze futerko. - chłopak opisał tobie wygląd ewolucji poszukiwanego przez ciebie stworka. - Ja niestety nie miałem jeszcze szczęścia do tego, żeby któryś z moich pokemonów ewoluował. Jednak słyszałem, że jest to niesamowite uczucie.

Po wypowiedzi Nathaniela spojrzałam na swojego Albę i przypomniałam sobie jak on ewoluował, och! Jeszcze zmiana Jolteona, a niedawno Lucario i Lopunny!
- Ach! To niesamowite uczucie! Zobaczysz, kiedy będziesz miał okazję zobaczyć to na własne oczy zrozumiesz. Chociaż ja byłam zaskoczona ewolucją moich Pokemonów.

1) - Zatem muszę wierzyć ci na słowo. - odparł Nathaniel, po czym się zaśmiał.
Szliście dalej polną ścieżką. Obok samotnie rosnących źdźbeł trawy zaczynały pojawiać się pojedyncze kwiatki, który następnie przerodziły się w liczne, różnobarwne bukiety.

Widząc jak teren powoli zmienia się uśmiechnęłam się szerzej i przystanęłam na chwilę. Było tu tak pięknie, że najchętniej zostałabym tu na dobre.
- Ale pięknie! Zawsze lubiłam spędzać czas na łąkach... Może uda nam się spotkać tu Sentrenty?