Safari Wojas021

Koniec doliny? Więc jest tu coś takiego? Fascynujące, ciekawe co znajduje się za tym końcem. Trzeba to niezwłocznie sprawdzić toteż przyspieszam kroku by jak najszybciej się tego dowiedzieć.
- Pospiesz się Combusken! - pogoniłem swojego pokemona, aby się nie guzdrał i nie został zbytnio w tyle.

7) Ruszyłeś z Combuskenem dalej. W pewnym momencie udało ci się dotrzeć do końca małej doliny, jednak znajdowała się tam pionowa ściana, z której spływał wodospad. Już myślałeś, że będziesz musiał się długo cofać, jednak po prawej stronie znalazłeś niewielkie przejście, prawdopodobnie na górę rzeki.

No to chociaż tyle, aczkolwiek zawsze mógłbym przecież dać się ponieść prądowi rzecznemu i spaść do wody. Mimo wszystko lepiej nie ryzykować jakiegoś trwałego uszkodzenia kończyn. Zaciekawiony owym przejściem, które pojawiło się w idealnym momencie kieruję się nim, by sprawdzić gdzie dokładnie mnie zaprowadzi i co też mnie tam spotka.

8) Ruszyłeś w górę stromej ścieżki. Szedłeś czymś w rodzaju niewielkiego wąwozu, znajdowałeś się na ścieżki o dwóch-trzech metrach szerokości. Dźwięk wodospadu powoli milkł. W pewnym momencie ścieżka zakręciła ostro w lewo i znowu szedłeś w stronę spadającej wody, tym razem jednak byłem kilka metrów wyżej.

To dobra, czy zła nowina? Woda fajna rzecz, zawsze można rozbić się nad rzeczką i chwilę odpocząć. No właśnie, czemu by tak nie zrobić? Idę więc jeszcze kawałek dalej, a potem zaczynam rozglądać się za jakimś ciekawym miejscem w pobliżu rzeczki, gdzie mógłbym sobie chwilę odpocząć wraz z moim pokemonem.

9) Zamiast do rzeczki trafiłeś na półkę skalną znajdującą się za wodospadem. Była tam też grota oraz jezioro, które powstało od wody, która spływała po wystającym głazie. Było tam jednocześnie całkiem jasno jaki i przyjemnie chłodno.

Całkiem przytulnie tu. Bardzo ładne i wygodne miejsce na odpoczynku. Udaję się bliżej jeziora, gdzie ściągam plecak ze swoich pleców i kładę go gdzieś z boku, a sam opieram się o którąś ze ścian i delektuję się widokiem. Chwila takiego odpoczynku powinna wystarczyć przed długą jeszcze wędrówką.

10) Podszedłeś bliżej jeziorka i oparłeś się przy jednej ze ścian. W rogu jaskini było ciemno, jednak udało ci się tam coś zauważyć. To tajemnicze stworzenie poruszyło się i zaczęło biec w twoją stronę. Combusken stał przed tobą, aby ochronić ciebie w wypadku ewentualnego wypadku. Jednak stworek, gdy wyszedł z cienia, okazał się być miło wyglądającym czarnym psiakiem.

Jako, że już wcześniej spotkałem 2 sztuki tego pokemona, które zresztą pochwyciłem wiedziałem co to za gatunek. Houndour, pies z piekła rodem. Nie wyglądał jednak na takiego coby chciał mnie zaatakować wiec może dobrze by się było z nim zaprzyjaźnić i złapać, choćby na sprzedaż.
- Cześć Houndour. Widzę, że wtargnęliśmy na twój teren, za co przepraszamy, ale chcieliśmy odpocząć gdzieś w ustronnym miejscu jeśli nie masz nic przeciwko to zrobimy to tutaj, a w ramach wdzięczności chciałbym cię czymś poczęstować. - zwracam się do pokemona podając mu trochę karmy i trochę daje też Combuskenowi, niech się cieszy. Gdy Houndour będzie jadł skanuję go dexem.

11) Wyjąłeś z plecaka karmę i dałeś po porcji zarówno dla Houndoura oraz Combuskena. Gdy oba stworki zajadały się ulubionym przysmakiem wszystkich pokemonów, ty zeskanowałeś piekielnego psiaka:

- Wyglądasz mi na całkiem silnego pokemona i mój pokedex też tak mówi. Znasz całkiem silne ataki. - zagaduję pokemona chowając pokedex. Na pewno taki okaz świetnie się sprzeda, teraz najgorsze będzie jednak go pochwycić.
- Nie nudzi ci się takie spędzanie czasu tutaj?

1) Dopiero po chwili zauważyłeś w koncie prowizoryczne legowisko Houndoura. Składało się ono z dużej ilości wysuszonej, pożółkłej trawy. Niedaleko leżała mała, gumowa piłka, zapewne zguba któregoś z trenerów, którzy przemierzali te tereny. Mroczny psiak nie wyglądał na znudzonej trybem życia, który prowadził.

Nie do końca jestem pewien, czy to dobry pomysł, ale warto zaryzykować. Może Houndour nie będzie miał nic przeciwko abym się z nim pobawił.
- To co, może się pobawimy? - pytam psiaka podchodząc do jego legowiska i biorę piłeczkę, która rzucam kawałek dalej, aby za nią pobiegł.

2) Houndour bardzo ucieszył się, gdy ruszyłeś w stronę piłeczki. Psiak zaczął merdać ogonkiem i wesoło poszczekiwać. Rzucałeś mu piłkę, jednocześnie starając się, aby nie wpadła ona do wody. Houndour był bardzo zadowolony z tej zabawy.

Widząc, że Houndour się dobrze bawi uznałem, że to najlepszy czas na przejście do ofensywy i jak postanowiłem tak zrobiłem. Gdy psiak przyniesie mi piłeczkę biorę ją do reki i spoglądam na niego przyjaźnie, po czym wyciągam jeden z safari balli.
- Widzisz, tu mam coś w rodzaju kolejnej piłeczki, ale jak się zapewne domyślasz działa ona nieco inaczej. - zwróciłem się do psa pokazując mu kulę - Mimo, że bardzo chciałbym tu z tobą zostać i się dalej bawić to niestety nie mogę. Jednak jeśli do mnie dołączysz to zawsze będziemy się mogli pobawić kiedy tylko będziemy chcieli. Decyzja należy do ciebie. - zwróciłem się do Houndoura kładąc przed nim safari ball. Mimo, że trochę go okłamałem to nie miałem innego wyjścia.

3) Gdy tylko wyciągnąłeś jeden z SafariBalli, Houndour od razu spoważniał. Psiak przyglądał się to kuli, to patrzył na ciebie. Stworek z uwagą słuchał tego, co do niego mówisz. Gdy skończyłeś mówić, psiak spojrzał przez chwilę na Combuskena. Ognisty kurczak podpierał ścianę groty, w której się znajdowaliście. Houndoura musiała przekonać obietnicy zabawy piłką, gdy tylko będzie chciał, bo podszedł do SafariBalla i tyknął go swoim pyszczkiem. Kula przez chwilę się chybotał, po czym usłyszałeś kliknięcie. Houndour został złapany.

Kolejna bardzo udana zdobycz w tej strefie safarii. Już niedługo i będziemy na półmetku naszej podróży tutaj, choć jeszcze trochę nam to pewnie zajmie.
- Udane łowy jak na razie mamy partnerze. - zwracam się do Combuskena pokazując mu ball z nowo pochwyconym towarzyszem. Następnie chowam kulę i udaję się ku wyjściu z jaskini. Najwyższy czas udać się w dalsze poszukiwania.

4) Zauważyłeś lekki uśmiech na twarzy Combuskena, gdy wskazałeś mu kulę z nowo złapanych pokemonem. Wyszliście z groty Houndoura, po czym wróciliście na ścieżkę. Gdy się na niej już znaleźliście, ruszyliście w kierunku, w których podążaliście uprzednio.

Zadowolony dreptam sobie przed siebie pogwizdując cichutko pod nosem. Wędrówka po tej strefie była jak na razie bardzo udana, a spodziewam się, że będzie jeszcze lepiej. Nasza podróż tu wkracza w nowy etap i będzie naprawdę ciekawie.
- No Combusken, teraz rozpoczynamy prawdziwe polowanie. - zwracam się do partnera.

1) Szliście jeszcze przez kilka minut. W pewnym momencie droga ponowie zakręcała i robiła się coraz bardziej stroma. W końcu udało wam się dostać na górę wodospadu. Wyjrzałeś w dół i zobaczyłeś miejsce, w którym stałeś kilkanaście minut temu.

Widok z tego miejsca, był naprawdę bajeczny, ale nie przyszedłem tutaj przecież, aby zachwycać się pięknem natury. Na to jeszcze będzie czas kiedy indziej i w innym miejscu. Tak więc nie tracąc zbytnio czasu rozglądam się za jakąś pierwszą lepszą drogą, która odwiedzie mnie od wodospadu i w ogóle od wody, po czym właśnie nią się udaję.

2) Miałeś szczęście, bo niedaleko was znajdowała się wydeptana w niskiej trawie ścieżka. Wraz z Combuskenem wkroczyliście na nią i ruszyliście w stronę, którą ona prowadziła. Nagle minęliście drzewo. Mieliście już iść dalej, ale w pewnej chwili twój towarzysz ciebie zatrzymał. Pokazał ci na gałęzi drzewa, a na których dojrzałeś huśtającą się małpkę.

Od razu rozpoznałem o to za pokemon. Wszak sam byłem szczęśliwym posiadaczem jednego Mankeya, co też powodowało, że mój zapał odnośnie łapania tego pokemona nieco się ostudził. Ale mimo wszystko nie mogłem przejść od tak obojętnie w jego pobliżu. Wyciągam zatem pokedex i skanuję stworka. Zobaczymy jego umiejętności i dopiero wtedy zdecydujemy.

3) Mankey dalej wesoło dyndał sobie na gałęzi, nie będąc nawet świadomym waszej obecności. Dopiero gdy ty go skanowałeś, małpka zauważyła was i zeszła na niższą gałąź. Wtedy PokeDex zapiszczał, a ty spojrzałeś na wykonany skan pokemona.

Cóż, niestety niezbyt zaimponował mi skan tego Mankeya. Niby posiadał dodatkowy atak, ale niespecjalnie mnie on przekonywał. Dodatkowo niezbyt dobre ability. Niech sobie żyje tutaj spokojnie, nie będę mu przeszkadzał i marnotrawił jego cennego czasu, a bardziej chodziło mi o mój cenny czas. No i safari balle. Ich ilość jest na wagę złota.