Safari Wojas021

Ta uwaga bardzo mi schlebiła, choć sam twierdziłem, że zatraciłem gdzieś po drodze swoją świetność. Może kiedyś uda się ją odnaleźć, ale to zapewne minie sporo czasu.
- No cóż, dziękuję bardzo. Sama pewnie też jesteś nie mniej doświadczona, skoro w ten sposób dogadujesz się ze swoim pokemonem.

4) - Haunter, już jako Gastly, towarzyszył mi od dłuższego czasu. Niektórzy ludzie boją się pokemonów duchów, jednak najczęściej dlatego, że ich po prostu nie znajdą. - powiedziała Melody.
Przeszliście obok drzewa. Combusken przystanął i zaczął uważnie wpatrywać się w koronę okazałej rośliny. Nagle spomiędzy liści wyskoczył jasnofioletowy pokemon.

- O to Gligar! - wydaje z siebie niezbyt głośny okrzyk spoglądając na pokemona, którego niegdyś posiadałem, a który teraz jest wspaniałym Gliscorem. Jednak nie przeszkodzi mi to w przeskanowaniu tego stworka. Wyciągam więc pokedex i zbieram dane o pokemonie nietoperzu. Zobaczymy co mi ta wiedza da.

5) Gligar, gdy was zobaczył, był zaskoczony. Najwyraźniej polował on na kogoś, ale nie na was. Ty zaś wyciągnąłeś PokeDex i zeskanowałeś nietoperza:

- Wesoły Gligar polujący na kogoś? Ciekawe. - zdziwiłem się lekko chowając pokedex do kieszeni po czym podszedłem bliżej do pokemona.
- Kogoś tutaj szukasz przyjacielu? Może mógłbym ci jakoś w tym pomóc? Mam trochę czasu, więc chętnie ci pomogę jeśli tylko chcesz. - proponuję Gligarowi.

6) Gligar zaczął gestykulować, zapewne chcąc opisać ci, na co polował. Niestety ale z jego kalamburów nie udało ci się nic odczytać. Melody przyglądała się temu niby tańcowi, jednak po jej minie uznałeś, że ona również nie zna odpowiedzi na zadane nietoperzowi pytanie.

Taak, zdecydowanie nie łatwo będzie się dogadać z tym Gligarem i zrozumieć o co mu chodzi, a ja nie zabrałem swojego Gliscora, który może by się z nim potrafił dogadać i przekazał to wszystko mi. W każdym razie kucnąłem przy Gligarze i starałem się go uspokoić ruchem ręki.
- Nie gorączkuj się tak. W ten sposób się nie dogadamy. - zwróciłem się do pokemona, choć nie wiedziałem w jaki inny sposób moglibyśmy się dogadać. W końcu w mojej głowie zaświtał pewien pomysł:
- Może narysujesz to o co ci chodzi na ziemi? - proponuję Gligarowi mając nadzieję, że uda mi się odczytać z rysunku to co miał nam do przekazania.

7) Gligarowi musiał się spodobać twój pomysł, bo od razu podszedł do miejsca, gdzie była część samej ziemi i zaczął swoimi szczypcami rysować coś na nim. Po chwili nietoperz wyprostował się, a następnie odsunął.
- Gli, gligar. - powiedział, wskazując łapkami na swoje "dzieło"
Było na nim przedstawione stworzenie stojące na dwóch parach nóg. Miało ono otwarty pysk, z którego wydobywały się faliste kreski.

Przez długą chwilę wpatrywałem się z nieco tępa miną w to co narysował tam Gligar. Prawdę mówiąc specjalnie nie miałem pojęcia co ten rysunek mógłby przedstawiać, ale w pewnym momencie zdecydowałem się na strzał w nazwę pokemona, którego już tu spotkałem i który jako tako odpowiadał temu rysunkowi.
- Masz jakiś problem z Houndourem? Co ci zrobił? - pytam nietoperka.

8) Gligar wskazał swoimi skrzypcami pod drzewo, z którego na was wyskoczył. Znajdowało się tam kilka jabłke, wszystkie było ponadgryzane lub zgniecione.
- Najwyraźniej pokłócili się o jedzenie i Houndour postanowił postawić na swoim. - odparł Melody.

Spojrzałem w kierunku nieba jakby szukając odpowiedzi na jakieś pytanie. Serio oni nie mają tu innych problemów poza jedzeniem? Ale skoro już miałem zamiar złapać tego Gligara i skoro też ma problemy z jedzeniem... Może warto spróbować tej samej strategi go w przypadku Mankeya i Sevipera. Toteż wyciągam karmę dla pokemonów i częstuję nią Gligara.
- Proszę zjedz. - uśmiecham sie do pokemona.

1) Strefa Safari, po której aktualnie się poruszałeś, nie była jedną z najbardziej urodzajnych. Przez kilka godzin przemieszczania się miałeś okazję widzieć jedynie kilkanaście drzew, a nie wszystkie z nich musiały rodzić owoce. Zatem nie było dziwnym, że pokemony walczyły o pożywienie. Gligar chętnie przyjął karmę, którą mu dałeś i uśmiechnął się do ciebie.

- Wiesz Gligar mam dla ciebie propozycję. - zwracam się do pokemona - Chętnie zabrałbym cię ze sobą jeśli tylko zechcesz, mam sporo takiej pysznej karmy jak ta, ale niestety nie mogłem wnieść jej tu zbyt dużo. Poza tym nie widzę zbytniego sensu w szukaniu tego pokemona z którym się pokłóciłeś, bo pewnie i tak mu nie przegadamy. To co zgadzasz się iść ze mną? - pytam go pokazując mu safari ball.

2) Gligar przyjął twoją propozycję, czy to ze względu na obiecaną karmę, czy na chęć wydostania się z nieurodzajnej Strefy. Nietoperz uderzył w trzymaną przez ciebie kulę, która po chwili machania się, wykonała szczęknięcie. Udało ci się go złapać!

- Świetnie. - mruknąłem zadowolony, po czym schowałem kulę. Kolejny pokemon z głowy i można się udać dalej.
- No to chyba nic tu po nas, nie ma co czekać na tego Houndoura, chyba, że chcesz go złapać? - zapytałem Melody gotów do dalszej drogi, ale jeśli będzie chciała zaczekać to zaczekam razem z nią.

3) - Jakoś nie specjalnie jestem zainteresowana tym konkretnym gatunkiem. - odparła Melody. - Możemy iść.
Zatem ruszyliście dalej, ku nieznanemu!

No to fajnie, skoro nikt nie był zainteresowany tym oto pokemonem, który mógł się tu zjawić w każdej chwili i mogliśmy ruszyć dalej. Wędrówka po safari jest niezwykle istotna, bo przecież pokemony same do nas nie przyjdą, a wręcz przeciwnie, my musimy je znaleźć, a prędzej czy później się to uda.

4) Bogatszy o nowego członka twojej drużyny ruszyłem dalej w głąb Strefy. Podróżowałeś już po tym miejscu kilka godzin i zapewne byłeś już bliżej niż dalej obranego przez siebie celu. Jednak pewnie minie jeszcze trochę czasu zanim go osiągniesz.

- Co ty na to by odpocząć przez chwilkę, zanim wyruszymy dalej? Pięć minut przerwy nam chyba nie zaszkodzi co? - zwracam się do Melody siadając w jakimś pierwszym lepszym miejscu, aby nieco odsapnąć i nabrać sił na dalszą drogę, a przy okazji rozglądam się tak daleko przed siebie jak to tylko będzie możliwe.

5) - W sumie to czemu nie. - odparła dziewczyna. - Chwila przerwy nie zaszkodzi.
Podeszliście jeszcze kilkanaście metrów i zauważyliście głazy, na których usiedliście. Combusken przysiadł na trawie obok ciebie, a Haunter nadal lewitował obok swojej trenerki.

- Góry zdecydowanie nie są moją mocna stroną. - zwierzam się dziewczynie - Specjalnie nie lubiłem nigdy po nich chodzić zbyt długo. Mimo, że widoki potrafią być niesamowite to jednak to nie to samo, co płaski teren po którym można sobie swobodnie wędrować i zbytnio się nie namęczyć, szczególnie jeśli do osiągnięcia jest jakiś konkretny cel.

6) - Masz rację, po płaskim terenie chodzi się zdecydowanie łatwiej. - odparła Melody. - Pamiętam jedną ze stref, która cała była usłana różnokolorowymi kwiatami. Było tam bardzo ładnie, prawda Haunter?
- Haunter, ha, hau. - odparł duch.
Combusken szturchnął ciebie. Gdy się odwróciłeś w jego stronę, twój partner wskazał ci małego, fioletowego pokemona, który stał niedaleko.

O ile mnie moja rozczochrana nie myli to ten szczur wabi się chyba Rattata, ale dla pewności wyciągnąłem z kieszeni pokedex i przeskanowałem stworka, którego wskazał mi Combusken.
- No, spisałeś się. - pochwaliłem swojego kompana, choć wątpiłem, czy zainteresuje mnie jego znalezisko.

7) Combusken uśmiechnął się, usłyszawszy twój komplement. Wyjąłeś PokeDex i skierowałeś go na fioletową mysz, która zjadała leżące na ziemi jabłko.

- Niech sobie je spokojnie. Gryzonie przecież też są potrzebne w przyrodzie... Przynajmniej tak myślę. - wzruszam ramionami odwracając się od Rattaty i chowając pokedex, po czym dalej odpoczywam.
- Jak ja kocham nic nierobienie. - wzdycham szczęśliwy.