Safari Mhrok

- Nareszcie normalna droga. - ucieszyłem, zauważywszy wydeptaną ścieżkę pomiędzy dwoma rzędami drzew. - Przynajmniej nie będziemy się musieli dalej przez te wszystkie gąszcze i chaszcze, prawda Amelia? - zapytałem towarzyszki.

2/ - W sumie masz racę! Chociaż z drugiej strony, nie jestem pewna czy znajdziemy tu jakieś Pokemony. No wiesz... główna droga... To raczej nie brzmi zachęcająco.
Powiedziała Amelia rozglądając się wokoło za zaprzyjaźnioną Kelceon, która zeskoczyła z jednego drzewa i podbiegła do dziewczyny.

- Teraz to ty masz rację. - odparłem do dziewczyny, po czym się zaśmiałem. - Możemy najpierw pójść tą ścieżką bardziej w głąb lasu, a potem ponownie wejść pomiędzy drzewa. - zaproponowałem. - Wtedy dojdziemy głębiej, a przy okazji nie zabijemy się o żaden wystający korzeń.

3/ Dziewczyna kiwnęła głową, w sumie to nie był najgorszy pomysł! Szliście dalej ścieżką wiodącą przez środek lasu aż tu zobaczyłeś na samym środku drogi parę jagód. Chimchar widząc je podbiegł do nich zaczynając je jeść. W tym samym czasie zleciał mu na głowę jakiś Pokemon wyglądający jak kulka.

Czułem, że moja podróż po tym miejscu powoli zbliża się ku końcowi. Dopóki mogłem, chciałem się nacieszyć przebywaniem w tym jakże uroczym miejscu. Wraz z Amelią powoli szliście ścieżką, gdy nagle Blaze ujrzał na środku ścieżki parę jagódek. Już wiedziałem, że małpka do nich podbiegnie, więc nawet nie próbowałem protestować. Po chwili na głowie Chimchara usiadł okrągły jak kulka stworek z wielkimi, czerwonymi oczami oraz przypominającymi wskazówki zegara brwiami. Możliwe, że to przez swój nietypowy wygląd ptak zainteresował mnie na tyle, że postanowiłem go pochwycić. Jednak zanim to nastąpi, wyciągam PokeDex i skanuję urządzeniem przybysza.

4/ Nieznany Ci Pokemon zaczął podskakiwać na głowie twojego podopiecznego, a Chimcharowi zbytnio się to nie podobało! Zezłoszczona małpka odskoczyła w bok i zaatakowała żarem pod nogi sowy, która najzwyczajniej na świecie nic sobie z tego nie zrobiła.
- Huu huu!

Cytat :

Hoothoot
Lv. 7
Natura: Roztrzepany
Ataki: Tackle, Growl, Foresight, Hypnosis
Ability: Insomia

Nagłe zaskoczenie lądowanie na głowie Blaze'a musiało go zaskoczyć, a potem lekko zdenerwować. Chimchar odskoczył kawałek, po czym zionął ogniem na Hoothoota, jednak on się tym zbytnio nie przejął. Przypomniałem sobie wtedy o ostrzeżeniu strażnika, że gdy jeden z nich zauważy jakąkolwiek formę walki, zostanę ukarany.
- Blaze, chodź tu do mnie. - rozkazałem małpce, aby się do mnie zbliżyła.
Dopiero wtedy mogłem w spokoju spojrzeć na skan Hoothoota. Nie spodziewałem się odnalezienia jakiś silnych pokemonów, jednak on był dosyć przeciętny. Jego natura również nie wskazywała, żeby był on dobry podczas walk. Niestety, ale musiałem zrezygnować z łapania tego stworka.

5/ Zadowolony z siebie Hoothoot skakał sobie na ścieżce co jakiś czas zmieniając szeroką nóżkę z jednej na drugą. Chimchar słysząc twój głos uspokoił się, odwrócił i podbiegł zręcznie wskakując na twoje ramię.
- Hu huu!
Zawołała sówka machając skrzydełkami, po czym zesrała się i odleciała.

Cóż... Nie spodziewałem się takiej formy pożegnania ze strony Hoothoota. Postanowiłem nie przejmować się zachowaniem sowy i w spokoju kontynuować podróż.
- I jak, idziemy? - zapytałem Amelii.

6/ - Jasne. Nie ma na co czekać. Chociaż ja powoli robię się głodnaaa!
Jęknęła głośniej twoja towarzyszka, poza jej nagłym napadem głodu nic innego nie stało wam na przeszkodzie by udać się w dalszą drogę!

- Jeśli chcesz, to możemy poszukać tutaj jakiś drzew z jabłkami czy coś. - zaproponowałem dziewczynie, po czym zwróciłem się do Blaze'a. - Chimchar, może poszukamy czegoś do jedzonka, co?

7/ Chimchar kiedy usłyszał pomysł z szukaniem jedzenia radośnie przeskoczył Ci na drugie ramię, wydając z siebie zadowolone małpie pomruki.
- Zadowoliła bym się nawet oran jagodami.
Powiedziała dziewczyna i spojrzała w górę, szukając ponad koronami drzew swojego Fearowa. Po chwili Amelia kucnęła przy swojej Kelceon.
- A może ty znasz jakieś miejsce, gdzie są tu jagody?
- Keeel!
Zawołał Pokemon i rozejrzał się wokół siebie, a zaraz po tym zaczął was prowadzić głębiej w las.

Uśmiechnąłem się, zauważywszy reakcję Chimchara. Mimo że wiedziałem, jak on będzie zachowywał, gdy wspomnę o jedzeniu, ale zawsze mnie to bawiło. Zauważyłem, że Amelia zapytała się Kecleona o to, czy wie, gdzie można znaleźć jakieś jagody. Pani Gekon zaczęła wtedy nas ciągnąć w głąb lasu. Sam nie pozostawałem bierny i sam również rozglądałem się wokół siebie, czy znajdują się tutaj jakieś jagody.

1/ Nie znalazłeś wokół siebie żadnych jagód, jednak nie znalazłeś takowych wokół siebie. Udałeś się jednak za Amelią i jej podopieczną która dość długo prowadziła was w głąb lasu. Kiedy szliście w głąb lasu udało wam się dotrzeć na niewielką polankę, gdzie rosło całkiem sporo różnych gatunków krzaczków z jagodami.

Niestety musiałem mieć sporego pecha, jeśli chodzi o poszukiwania jagód, bo nie udało mi się zobaczyć ani jednego owocu. Amelia i jej nowa podopieczna miały więcej szczęścia. Kecleon poprowadziła nas na polanę, na której rosły prawie same jagodowe krzewy.
- Spójrz Blaze. - powiedziałem do małpki i wskazałem na rośliny. - Co powiesz na obiadek?
Następnie podszedłem i zaproponowałem krótką przerwę oraz pożywienie się owocami lasu.

2/ Chimchar nawet nie czekając na twoje pozwolenie udał się w stronę krzaczków zaczynając podjadać jagody. Zaś Amelia przywołała do siebie swojego Fearow, który spokojnie dziobał jagody z sąsiedniego krzaczka. W tym samym czasie, Amelia złapała Kelceon i wypuściła ją z kuli żeby mogła z wami podróżować.

Miło było zobaczyć integrację ze strony ludzi oraz pokemonów. Czasami ludzie zastanawiali się, jak możliwa jest wspólna egzystencja między tak różnymi istotami.
- Hej, zostaw coś dla mnie! - krzyknąłem do Chimchara. - Nie tylko ty tutaj jesteś głodny.
Podszedłem bliżej krzaków i pozrywałem z nich kilka jagód, aby móc się nimi posilić przed dalszą podróżą w głąb lasu.

3/ Chimchar spojrzał na Ciebie, a kiedy zobaczył jaką jagodę zjadasz z krzaczka zaczął mocno machać łapkami. Jednak nie udało mu się Ciebie powstrzymać i zjadłeś niezwykle kwaśną jagódkę!
- Och... Nie wiedziałeś, że mają różne smaki? Fearow właśnie najbardziej lubi te kwaśne

- Nie martw się, lubię kwaśne rzeczy. - odparłem z udawanym uśmiechem.
To prawda, przepadałem w potrawach za dosyć wyraźnymi smakami, czy to pikantnymi, czy kwaśnymi, jednak ta jagoda...
Postarałem się ją szybko przełknąć, po czym idę bliżej Amelii. Jeśli ona je jagody z danego krzaka, to muszą być nieco lepsze w smaku.

4/ Dziewczyna uśmiechnęła się do Ciebie i pokazała Ci krzaczek z którego jadła Kelceon.
- Tamte powinny być słodsze. Przynajmniej tak mi się wydaje. Zobacz jak się uśmiecha.!
Zaśmiała się cicho i wróciła do karmienia swojego Fearowa.
- Nie karmisz swoich Pokemonów jagodami?

- Dzięki za podpowiedź. - odparłem do dziewczyny, po czym zerwałem sobie ze wskazanego przez nią krzaczka kilka jagód, które zacząłem konsumować. - Niezbyt często zdarza mi się znaleźć podczas podróżowania jakiekolwiek owocowe krzaki. Najwyraźniej nie mam do nich szczęścia.

1/ - Albo zwyczajnie nie szukasz. Zazwyczaj jagody rosną praktycznie wszędzie.
Zaśmiała się dziewczyna siadając na trawie i opierając się o swojego pierzastego towarzysza. Sam byś się gdzieś usiadł, ale podczas rozglądania się wokoło zobaczyłeś małego Pokemona jedzącego sobie owoce.

- W sumie, to też jest możliwe. - zaśmiałem się po swojej odpowiedzi.
Mimowolnie obejrzałem się wokół siebie. Niedaleko zauważyłem małego, różowego robaka, który zajadał się jagodami. Stworek wyglądał znajomo. Możliwe, że już go kiedyś widziałem, ale nie pamiętam jego nazwy. Wyciągnąłem Pokedex i zeskanowałem pokemona.

2/ Dziewczyna tylko uśmiechnęła się, a następnie włożyła do ust kolejną jagodę. Fearow chcąc podroczyć się z trenerką zasłonił ją skrzydłami. Ty zaś w tym czasie zeskanowałeś robaczka zainteresowanego jedzeniem.

Cytat :

Wurmlpe
Lv. 10
Natura: Łakoma
Ataki: Tackle, String Shot, Poison Sting
Ability: Shield Dust

Kątem oka przypatrywałem jak ptak droczył się ze swoją trenerką. Mówiono o Fearowach, że są bardzo agresywne i trudne w oswajaniu przez człowieka, jednak ten należący do Amelii w pełni przeczył tym stereotypom. Spojrzałem na skan różowego robaka. Był to Wurmple. Postanowiłem do niego podejść i przywitać się z nim:
- Cześć mały. Może chcesz trochę jagód z czubka krzaku? - zaproponowałem stworkowi, po czym sięgnąłem po owoce rosnące na górze rośliny. - Podobne te są najlepsze ze wszystkich.