Safari Wojas021

1) Schowałeś PokeDex, po czym wyszedłeś z ukrycia. Parka Nidoranów nadal nie zwracała na ciebie zbytniej uwagi, dla stworków atrakcyjniejsze było jedzenie. Dopiero gdy się odezwałeś, pokemony zauważyły twoją obecność. Samiczka uśmiechnęła się do ciebie, jednak po chwili znalazł się przed nią jej towarzysz, który przyjął bojową postawę.
- Nido, nido. - odezwał się w twoją stronę różowy stworek.

- Spokojnie, nie przyszedłem was skrzywdzić. Nawet przez myśl mi to nie przeszło. - zapewniam pokemony pokazując im swoje puste ręce. Udało nam się jakoś nawiązać kontakt, ale najtrudniejsze dopiero przede mną. Co prawda nie zamierzałem ich łapać dla siebie, ale.... Na pewno cena będzie warta świeczki. Pytanie tylko jak się zabrać do tej dwójki.
- Widzę, że smakowała wam karma, którą tu zostawiłem. Może macie ochotę na więcej? - pytam stworków sięgając ręką w stronę plecaka skąd wyciągam garść karmy. W tej chwili nad głową zaświeciła mi się żółta lampka zwiastująca nadejście nowego pomysłu.

2) Gdy tylko wspomniałeś o karmie, zapał samca zelżał. Najwyraźniej uznał, że nie warto walczyć z kimś, kto daje im takie pyszności. Wyjąłeś kolejną porcję karmy i wysypałeś ją na ziemię. Parka podeszła bliżej górki jedzenia i zaczęła jeść.

Spokojnie sobie obserwuję jak pokemony jedzą karmę. Dobre wychowanie nakazuje nie przeszkadzać, gdy ktoś spożywa posiłek... A na pewno nie w sytuacji, gdy się ma interes do tego kogoś, a ja właściwie mam do Nidoranów. Gdy już skończą jeść zagaduję do nich niewinnie:
- Jesteście tu sami, czy może jest was tu więcej? Jakieś stado lub coś? - pytam ich.

3) Nidorany po zjedzeniu posiłku nie udzieliły ci żadnej odpowiedzi. Podeszła do ciebie Melody i powiedziała, że w najbliższej okolicy nie ma żadnych innych stworków:
- Haunter polatał sobie trochę wte i wewte, ale nic mu się nie udało znaleźć. - oznajmiła dziewczyna.

No i mój misterny plan szlag trafił... Ehh jak pech to pech. Trzeba będzie się więc jeszcze trochę nachodzić za odpowiednim dla mnie Nidoranem co nie oznacza, że nie miałem zamiaru złapać tej dwójki. Postanowiłem od razu, bez zbędnego ociągania się przejść do rzeczy.
- Nie chcielibyście we dwoje udać się ze mną w dalszą drogę? Moglibyście dostawać dużo takiej karmy, bo wiecie, teraz nie za bardzo mogę tu tak zostać, ale wasze dołączenie do mnie by rozwiązało ten problem.

4) Samczyk na początku wydawał się być sceptyczny w stosunku do przedstawionej przez ciebie propozycji. Niebieska Nidoran przez chwilę rozmawiała z nim, w międzyczasie wskazując zarówno na ciebie jak i kilkanaście kulek karmy, które nadal leżały na ścieżce.
- Nido, nido! - odparły chórem oba stworki, po dłuższej chwili

Szkoda, że nigdzie nie sprzedają słowników z tłumaczeniem mowy pokemonów, bo na pewno teraz by mi się takowy przydał. Choć wszystko wskazywało na to, że pokemony są chętne do dołączenia do mnie. Wyciągnąłem więc dwie sztuki safari ball i położyłem je przed pokemonami.
- Wszystko co musicie zrobić to teraz wejść do tych kulek. - instruuję pokemony.

1) Wyjąłeś z plecaka dwa SafariBalle i położyłeś je na ziemie, dokładnie naprzeciwko parki stworków. Nidorany spojrzały na siebie nawzajem, po czym podeszły i dotknęły noskami kul. Balle przez chwilę machały się na ziemi, po czym w jednym momencie kliknęły.

Zadowolony podnoszę balle z ziemi i chowam je do plecaka tam gdzie reszta moich kulek z pozostałymi pokemonami.
- Cóż jeszcze się rozejrzę za dwoma takimi okazami, lecz z nieco innym ability. Na pewno nie zaszkodzi złapać jeszcze pokemonów z ich gatunku. - informuję Melody o swoich zamiarach.

2) - Każdy ma jakiś cel w przybyciu i podróżowaniu po danej Strefie Safari. Szukanie nowych przyjaciół, chęć zwiedzenia nowych miejsc, czy po prostu łapanie wcześniej zamówionych przez kogoś okazów. - odparła Melody na twoje wyjaśnienia.

- Racja, racja. - kiwnąłem twierdząco głową na jej słowa. Było w nich trochę racji. Ja przyszedłem szukać nowych przyjaciół wśród małych, uroczych pokemonów żyjących w tej strefie safari. Jednak teraz będę musiał być nadzwyczaj ostrożny, gdyż zostało mi 10 balli. Tylko, albo aż. Myślę jednak, że powinno to wystarczyć do ostatecznego naszego rozrachunku w tejże strefie.

3) Zrobiłeś w myślach szybki rozrachunek swojego ekwipunku. Po kilkudziesięciu minutach spędzonych w tejże Strefie zostało tobie 10 SafariBallów. Ruszyłeś przed siebie, aby móc znaleźć nowe pokemony, z którymi mógłbyś się zaprzyjaźnić.

Przyjaźń, przyjaźń, przyjaźń everywhere! Bo - jakby to powiedziała Anzu - przyjaźń jest najważniejsza. Co z tego, że nikt jej prawie nie lubił, a właściwie jej nieustannych referatów na temat przyjaźni. Taaak... Wracając do rzeczy, idę sobie dalej przez to safari rozglądając się za stworkami po które tutaj przybyłem. Nie mogły się one przecież od tak pochować.

4) Ruszyliście dalej. Jak już kiedyś uświadomił ci pewien list, ludzie uwielbia nas zaskakiwać. W pewnym momencie trafiłeś na dziurę w ziemi i runąłeś do przodu. Haunter przybliżył się do ciebie, żeby ciebie złapać, ale umknął mu jeden fakt. Był on duchem i jedynie przez niego przeleciałeś.

To pewnie wszystko dlatego, że zastanawiałem się co to za list był, którego w tej chwili nie pamiętam. No ale cóż, zbieram się z ziemi i otrzepuję ubranie, po czym z uśmiechem zwracam się do pokemona ducha:
- Dzięki za dobre chęci, doceniam to.
Wszak nie moja wina, że nie mógł mnie złapać, a ja... Cóż nie zrażony idę dalej. Ty muszą być jeszcze jakieś stwory.

5) Niezrażony swoim upadkiem na poziom niektórych nauczycieli w polskich szkołach ruszyłeś dalej. Dalej mogłeś podziwiać piękne widoki, które zapewniała ci tutejsza Strefa Safari - wysoki wzgórza i wszędobylska mgła. Niestety, ale nie dostrzegłeś w swojej okolicy żadnych stworków.

Co jak co, ale ja na nauczycieli złego słowa powiedzieć nie mogę... No może jakbym pomyślał trochę to coś by się znalazło. W każdym razie nie czas na to. Takie rozważania można sobie odłożyć na inną, bardziej odpowiednią do tego chwilę. Na razie więc idę sobie dalej.

6. Poczułeś, że wiatr zaczął się wzmagać. Nieznacznie rozproszył on gęstą mgłę. Co prawda nie była to jakaś diametralna zmiana, acz wystarczyła aby widzieć coś więcej niż czubek własnego nosa. Nieco dalej zauważyłeś jakieś dziwne, ruchome kształty.

Ruszam żwawo w tamtym kierunku mając nadzieję, że to nie Haunter Melody robi sobie ze mnie żarty. Nie byłoby to zbyt zabawne zważając na to ile czasu już wędruję po tej strefie, a czeka mnie jeszcze dłuuuga wędrówka. Najlepsze dopiero przed nami. Im bliżej będziemy owych ruchomych kształtów tym bardziej zwalniam, a gdy zauważę co to jest podejmę dalsze decyzje.

7. Byłeś coraz bliżej, do ruchomych kształtów doszło także dziwne sapanie i warczenie. Zauważyłeś dwie rozmazane istoty, które jakby się szarpały. Nagle... zdałeś obie sprawę z tego co ma tu miejsce. To tylko dwa pokemony czyniące akt seksualny na twoich oczach.

No do czego to doszło, żeby pokemony tak w miejscach publicznych... Jakby nie mogły się gdzieś schować. Odwracam się do nich plecami i wyciągam pokedex starając się przeskanować obydwa stworki stojąc do nich tyłem. A nóż mnie któryś z nich zainteresuje, choć po tym, co zobaczyłem średnio mam ochotę łapać któregokolwiek.

8. Pokedex chwilę wydawał dziwne dźwięki aż w końcu wypluł z siebie garść informacji.
Już chyba wiadomo kto w tym związku nosi spodnie. Ale czy to coś złego?

Taaa... Ciekawe, czy ten destiny bond... A zresztą nieważne. Postanowiłem nie przeszkadzać tej dwójce w ich miłosnych uniesieniach. Niech się rozmnażają, wszak dla każdego coś musi się na tym safari znaleźć prawda. Ja nieco odbijam w bok, aby nie iść tą samą drogą i wędruję dalej przez urokliwą strefę.

9) Szliście dalej między wzgórzami. Melody szła kilka kroków za wami i rozmawiała ze swoim Haunterem. Twój towarzysz kroczył przed tobą i rozglądał się wokół. Najwidoczniej jemu również zależało na tym, żeby odnaleźć nowe stworki.