Safari Wojas021

Rozbawiło mnie zachowanie Combuskena. No co prawda to prawda, niecodziennie ma się do czynienia z takimi okazami jak te dwa Fennekiny. Może powinien harem założyć.
- Skoro tak lubicie Combuskena to może zechciałybyście iść dalej razem z nami co? - zapytałem obydwa liski podchodząc bliżej do nich i swojego pokemona oraz wyciągając dwa safari balle.

3) Fennekiny potrząsnęły uszkami, gdy tylko usłyszały twoją propozycję. Lisiczki zaczęły ze sobą dyskutować, najpewniej o tym, czy na nią przystanąć. Po kilku chwilach obie się odwróciły, uśmiechnięte od ucha do ucha, po czym podeszły bliżej ciebie.

Delikatnie biorę po jednym ballu do każdej ręki i wyciągam go w kierunku pokemonów, po czym staram się je nimi dotknąć, aby je pochwycić. Jeśli ta sztuka mi się uda chowam balle do torby, którą to zarzucam na ramię.
- To co... Chyba nic tu po nas? - zwracam się do Melody.

4) Zbliżyłem SafariBalle do obu kul, a Fennekiny dotknęły przyciski na nich swoimi noskami praktycznie w tym samym momencie. Kuli chybotały się w twojej dłoni zaledwie kilka chwil.
- Racja. - odparła Melody, po czym wstała i rozejrzała się po grocie. - Teraz mamy aż dwie drogi do wyboru. Możesz wybrać, którą mamy iść.

- W prawo czy w lewo... Przeważnie wybiera się prawe tunele, więc może... Chodźmy w lewo. - postanowiłem i ruszyłem drogą, którą to sobie obrałem. Może przyniesie mi ona dużo szczęścia i radości, w po wyjściu na jej samym końcu będziemy już mogli kierować się do domów.

5) Zatem ruszyliście w lewy korytarz. Był on na tyle szeroki, że mogliście wszyscy w czwórkę maszerował obok siebie, a znalazłoby się nawet miejsce na piątą osobę. Tunel był nudny, monotonny, niczym się nie wyróżniał. W pewnym momencie zaczął się zwężać, więc musieliście zacząć iść gęsiego. Po kolejnym kilku minutach marszu doszliście do kolejnej groty.

- I znów jesteśmy w grocie. Ciekawe czy jest tu jakieś wyjście. - zamruczałem pod nosem rozglądając się za ewentualnym wyjściem z tej groty. Jeszcze się nachodzę po tego typu terenie, więc szkoda psuć sobie teraz nastrój przed kolejną wyprawą do strefy safari łażeniem po jaskiniach tutaj.

6) Po krótkich oględzinach udało wam się odkryć wyjście. Gdy bliżej do niego podeszliście poczuliście zapach deszczu i mokrej trawy?
- Chyba prowadzi na zewnątrz. - odparła Melody. - Mam nadzieję, że już nie pada.
Po kolejnych kilkunastu chwilach marszu, udało wam się wydostać z jaskiń. Deszcz już nie padał, jedynym śladem po nim była mokra ziemia. Na niebie dalej znajdowały się ciemne chmury, więc nie wykluczone, że niedługo znowu może zacząć padać.

- Nareszcie świeże powietrze. - powiedziałem zaopatrując swoje płuca w dostawę czystego tlenu.
- Nie ma to jak powietrze po deszczu, świeże i rześkie. Takim można oddychać bez przerwy. - dodałem, po czym ruszyłem dalej. Nie zamierzałem wracać do jaskiń choćby lało.

7) - Masz rację, jest to miła odmiana. - odparła Melody, po czym przeciągnęła się.  - To gdzie teraz możemy iść?
Dziewczyna zaczęła się rozglądać za możliwą dalszą drogą. Naprzód was i po waszej prawej zaczynał się od razu spadek, praktycznie do samego dołu wzgórza. Zatem jedynym wyjściem jest..
- Pójście w górę. - powiedziała Melody, po czym skręciła w lewo na ścieżkę, która prawdopodobnie prowadzi na szczyt. - To jak, idziemy?

- No chyba nie mamy innego wyjścia... - westchnąłem spoglądając w kierunku samego szczytu. Tego się bałem, że będziemy musieli tam się wspiąć i niestety tak się stało. Ale nie miałem zamiaru wrócić z powrotem do tych tuneli. Ruszyłem zatem żwawo w górę, aby jak najszybciej się tam znaleźć.

8) Nawet pomimo faktu, że jeszcze kilka minut temu padał deszcz, wchodzenie pod górę nie było wielką katorgą. Nie było tutaj zbytnio stromo, a twarda ziemia pokrywająca wzgórze jedynie powierzchownie przeszła wodą. Po kilku minutach marszu byliście już na szczycie.

- No i co teraz? - zapytałem rozglądając się dookoła. Skoro jest wyjście to musi być też i zejście, miejmy nadzieję, że nie to samo, którym tu wyszliśmy, bo to by było niepotrzebne nadkładanie drogi. Tak więc rozglądam się za jakąś ścieżką lub czymś, co sprowadziło by nas na sam dół.

9) Zacząłeś rozglądać się wokół za zejściem. Szczyt był dosyć sporych rozmiarów, więc obejście go zajęło ci trochę czasu, jednak udało ci się znaleźć ścieżkę, która zdawała się prowadzić w dół. Gdy spojrzałeś na Combuskena, ten stał obok kopca usypanego z ziemi.

- Co tak stoisz tutaj? - spytałem Combuskena podchodząc do niego bliżej i również stając obok kopca spoglądając hen w dal. W sumie ładne widoki z takiej wysokości muszą być, a ja nie zwróciłem na to uwagi.
- Chyba nie ma sensu, byśmy tu tak stali. Lepiej ruszyć w dół. - proponuję pokemonowi.

1) Combusken dalej stał przy kopczyku i dopiero po chwili spojrzał na ciebie.
- Chyba coś wyczuł. - odparła Melody. - Czyżby jakiś pokemon?
Nie musieliście długo czekać na odpowiedź, bo z grudy ziemi wyskoczył nagle pokemon. Wyglądał ona jak małpka z płomieniem na du.. znaczy się, na pośladkach.

Wreszcie był to pokemon, którego w tej strefie szukałem, a właściwie dla którego do tej strefy specjalnie przybyłem. Bez zawahania wyciągnąłem pokedex, aby go zeskanować.
- Cześć mały jak tam? - przywitałem się z pokemonem, gdy już otrzymałem jego skan.

2) Jedyne co odpowiedział stworek na twoje pytanie to: "Char, char". Zbyt wiele to nie było, a z powodu braku umiejętności rozumienia pokemonowej mowy, za wiele się nie dowiedziałeś. Gdy tylko małpka zobaczyła obiektyw PokeDexu, uśmiechnęła się, zapewne sądząc, że zamierzasz zrobić jej zdjęcie.

Całe to pozowanie Chimchara do zdjęcia było naprawdę bardzo zabawne. Zdecydowałem się postarać pozyskać tego pokemona do swojej ekipy, w końcu po niego tu się udałem. Wyciągnąłem trochę karmy i na otwartej dłoni podałem ją Chimcharowi.
- Częstuj się. - zachęciłem ognistą małpkę, a gdy zacznie już jeść dodają - Bardzo fajny z ciebie pokemon.

3) - Char, char. - odparł z uśmiechem na ustach, biorąc od ciebie karmę.
Stworek podszedł do Combuskena i Hauntera i podzielił się z nimi otrzymanym od ciebie pokarmem.
- Jest nie tylko pocieszny, ale i bardzo dobrze wychowany. - oceniła go Melody.

- Zgadza się - przytaknąłem jej spoglądając cały czas na Chimchara, po czym stwierdziłem, że nie ma na co dłużej czekać. Kucnąłem przed Chimcharem i wyciągnąłem safari ball.
- Słuchaj mały, bardzo cię polubiłem i reszta chyba też... - zawahałem się przez chwilę, ale stwierdziłem, że wiele nie stracę jak zapytam - Nie chciałbyś może iść z nami?

4) Gdy wspomniałeś o reszcie, Chimchar spojrzał na twoich towarzyszy. Zarówno Combusken i Haunter, jak i Melody szeroko uśmiechali się do małpki. Chimchara musiało to przekonać, bo gdy wysunąłeś mu propozycję, aby do ciebie dołączył, ten zaczął skakać z radości.
- Char, char! - powtarzała w ciąż uradowana małpka.

Bez zbędnego ociągania dotknąłem więc ballem głowy Chimchara i czekałem aż oficjalnie stanie się moim pokemonem, po czym schowałem go do reszty.
- No cóż, to chyba czas iść dalej. Jesteśmy bliżej końca niż dalej, a im szybciej osiągniemy cel tym lepiej dla nas.

5) Po dotknięciu w główkę Chimchara kula machała się w twojej dłoni jedynie przez chwilę. Najwyraźniej stworek był bardzo zdecydowany, co do słuszności swojej decyzji.
- Masz rację Rafael. - przyznała Melody. - Zatem idźmy dalej, ku przygodzie!
Dziewczyna zastygła z podniesioną w powietrzu ręką.
- A tak właściwie, to jak mamy stąd zejść? - spytała po chwili.

- No jak to którędy? - spojrzałem zdziwiony na dziewczynę - Tą drogą, którą miałem zejść chwilę wcześniej, gdyby nie pojawienie się tego Chimchara. - zakomunikowałem jej, po czym wolnym krokiem ruszyłem w stronę owej drogi, która miała nas zaprowadzić na sam dół wzgórza.