Safari Wojas021

5) Ruszyłeś dalej, nawet nie zwracając zbytniej uwagi parce Spearowów. Po kilkudziesięciu sekundach udało ci się wyjść z niewielkiego lasu. Mgła lekko zelżała, jednak nadal niezbyt było widać to, co jest kilkanaście metrów przed tobą. Znowu powróciłeś do tej bardziej stepowej części Mglistych Wzgórz. Przed sobą miałeś wysokie połacie traw, w których mogło kryć się coś ciekawego. Jednak równie dobrze mogło tam nie być żadnego żywego pokemona.

To prawda, choć mam nadzieję, że będzie inaczej i mimo wszystko uda nam się spotkać tutaj coś ciekawego. Przecież w naszym pięknym świecie pokemon żyje wiele wspaniałych pokemonów, które lubują się w takich warunkach i doskonale sobie radzą żyjąc w takim terenie. Tak więc udaję się w głąb stepu.

6) Tak jak postanowiłeś, wszedłeś wśród gęste trawy stepu. Rosnące źdźbła były mokre, zapewne od wszędobylskiej mgły. W pewnej chwili usłyszałeś pod swoimi nogami niski pisk.

Ups... Pewnie w coś wlazłem. A dodatkowo pewnie to jakieś żyjątko jest. Ostrożnie się odwracam i kucam nad owym czymś co zapiszczało.
- Przepraszam bardzo, nie chciałem cię nadepnąć. Nie widziałem cie. - przepraszam żyjątko, a jeśli to jest pokemon to skanuję go pokedexem.
- Może zechcesz to przyjąć w ramach przeprosin? - pytam podsuwając mu trochę karmy.

7) Przykucnąłeś, aby móc przyjrzeć się stworzeniu, na które nadepnąłeś. Okazała się nim być mała, fioletowa myszka z wystającymi przednimi ząbkami.
Okazało się, że nadepnąłeś jej na ogon. Szybko przełożyłeś nogę do tyłu.
- Ra, rata! - zapiszczała ponownie.

'Eeee to tylko Ratatta :'D" pomyślałem spoglądając na fioletową mysz. Mimo wszystko tego pokemona jeszcze nie widziałem w tej strefie więc może chociaż skuszę się na jego przeskanowanie. Tak więc wyciągam dex i zbieram dane o gryzoniu.
- Proszę to w ramach przeprosin. - zwracam się do pokemona dając mu karmę.

8) Rattata przyjął karmę w ramach przeprosin. Pochwycił ją szybko w łapki i zaczął jeść. Ty miałeś wtedy czas, żeby go spokojnie przeskanować:

Nie dość, że Rattata to jeszcze samica. A zresztą i tak go nie miałem zamiaru łapać mimo, że ability ma całkiem zacne. Cóż, zbieram swoje manatki i wędruję dalej. W tej strefie musi kryć się coś ciekawszego od szczurów, ptaków i prosiaków. Nawet jeśli będę musiał się nachodzić to to zrobię.

9) Coż, dopiero co wszedłeś do tej strefy Safari, więc najpewniej jesteś dopiero na jej obrzeżach. Cenniejsze stworki pewnie ukrywały się gdzieś głębiej. Rattata zauważywszy, że odchodzisz, ponownie skryła się w wysokich trawach.

Cóż, czasu mam sporo, więc na pewno w końcu uda mi się dotrzeć w głąb strefy safari, gdzie występują interesujące mnie okazy. Na razie jednak będę musiał się zadowolić tym co spotykam nawet jeśli nie mam zamiaru łapać tych stworków. Choć zapewne przy bardzo interesującym okazie byłbym skłonny do zmiany swojej decyzji.

1) Dalej brodziłeś wśród wysokich traw, która powoli się zmniejszała i teraz miała wysokość jakiś pięćdziesięciu centymetrów. Nad tobą przefrunęła parka Sperowów, prawdopodobnie ta sama, którą spotkałeś w lesie. Mgła utrzymywała się nadal.

- Hej ho, hej ho, przez safari by się szło... - wędruję sobie dalej przed siebie cichutko sobie podśpiewując i podziwiając widoki. Cóż niebrzydko w tym safari jest na pewno, gdyby nie ta mgła można by sięgnąć wzrokiem znacznie dalej. No, ale nie będę wybrzydzał tylko sobie zwyczajnie pójdę dalej.

2) Szedłeś dalej. W pewnym momencie wyszedłeś z długiej trawy i wkroczyłeś na zupełnie inaczej wyglądający teren. Nie było tutaj żadnej zieleni ani innej roślinności. Przed sobą zauważyłeś wydeptaną ścieżkę biegnącą w górę wzgórza. Jeśli znajdują się tam jakieś pokemony, to będzie im sie trudniej ukryć...

No właśnie, jeśli się znajdują. Jak dla mnie to niezbyt wielce prawdopodobne, aby pokemony od tak leżały sobie na drodze, którą uczęszcza zapewne mnóstwo trenerów. Ale skoro prowadzący daje mi nadzieję, że jest inaczej... Cóż warto podążyć tą ścieżką. Tak więc jak postanowiłem tak robie. Udaję się ową udeptaną drogą w poszukiwaniu przygód.

3) Zacząłeś wspinać się pod górę. Im byłeś wyżej, tym mgła stawała się coraz gęściejsza. W pewnym momencie minąłeś jakąś niewielką grotę. Ty nie zwróciłem zbytnio na niej uwagi, jednak Combusken przed nią przystanął i zaczął wpatrywać się w nią.

- Co jest Combusken? Chcesz, abyśmy tam poszli? - pytam się swojego kompana to spoglądajac na niego to na grotę, którą zauważył. Może jest tam coś interesującego.
- Cóż, to chodźmy. - zwracam się do ognistego kurczaka i udaję się w kierunku groty, a nawet do jej wnętrza.

4) Tak jak postanowiłeś, wraz z Combuskenem weszliście do groty. Była ona dosyć mała i po kilku metrach się kończyła. Chciałeś już wychodzić, ale twój towarzysz chwycił ciebie za rękę i wskazał pewien punkt w grocie. Dopiero po chwili, gdy twój wzrok przyzwyczaił się do wszędobylskiego mroku, zauważyłeś, że leżą tam dwa czarne psiaki.

No proszę, to już coś ciekawszego jest. Od razu sięgam po pokedex, aby przeskanować owe dwa psiaki. Zawsze podobały mi się Houndour'y. Było w nich coś takiego... Uroczego. Do tego w anime były tak fajnie przedstawione... W każdym bądź razie, gdy otrzymam skan owych pokemonow dopiero zobaczę co dalej.

5) Houndoury są znane ze swojej brutalności oraz przydomku "psów Diabła". Z tego powodu po cichu wyciąnąłeś PokeDex i zeskanowałeś oba stworki:

Houndour Lvl. 12 | Natura: Waleczny | Ability: Flash Fire Ataki: Leer, Ember, Howl, Smog

Houndour Lvl. 13 | Natura: Przyjacielska | Ability: Early Bird Ataki: Leer, Ember, Howl, Smog, Roar

W pewnym momencie samiczka wstała i popatrzyła się na was, po czym się uśmiechnęła.

Bardzo zainteresowały mnie te dwa psiaki. Dodatkowo jeden z nich nie wykazywał się agresją w stosunku do mnie, a właśnie z tym kojarzyły mi się te pokemony. Albo mam szczęście, albo trafiłem na naprawdę wyjątkowe pokemony z tego gatunku. A teraz najgorsze... Zagadać i przekonać je do dołączenia do mojego zespołu. Zaczniemy może tradycyjnie.
- Witajcie, jak się macie. Głodni? - zwracam się do pokemonów ostrożnie się do nich zbliżając. Byłem gotów w każdej chwili wziąć nogi za pas i spieprzać gdzie pieprz rośnie. Wyciągnąłem też karmę, którą pokazałem dwójce ognistych poków.

6) Samiczka na widok jedzenie od razu podskoczyła w twoją stronę i zaczęła jeść smakołyki, z którymi się z nią podzieliłeś. Parę chwil później wstał drugi Houndour. Combusken podszedł bliżej ciebie, jakby chciał się upewnić, że nic ci się nie stanie. Tutaj ponownie byłeś zaskoczony, bo drugi psiak również nie wydawał być się wrogi względem ciebie. Wręcz przeciwnie. Przed przystąpieniem do jedzenia karmy, której porcję dałeś również mu, schylił przed twoją swoją główkę. Miałeś cholerne szczęście.

Faktycznie, coś niewiarygodnego się dzieje z tymi pokemonami. Ale to chyba lepiej dla mnie. Ciekawe jak zareagują na propozycję dołączenia do mnie. Mam nadzieje, że zbytnio się nie pospieszę. W każdym razie czekam na to jak sobie spokojnie zjedzą i wyciągam 2 safari balle,
- Słuchajcie, przyszedłem tu w poszukiwaniu nowych kompanów i dobrych towarzyszy do podróży, którzy nie boją się stanąć do walki w obronie wyższych wartości. Wasza dwójka bardzo przypadła mi do gustu tak więc... Zechcielibyście do mnie dołączyć? - pytam ich.

7) Dwójka Houndourów, po zjedzeniu karmy, była jeszcze bardziej przyjaźnie do ciebie nastawiona. Podeszła bliżej i zaczęła przymilać się do ciebie. Już wtedy wiedziałeś, że raczej powinno ci się udać je złapać. Gdy wyciągnąłeś dwa SafariBalle, psiaki spojrzały na siebie, po czym wyszczerzyły do ciebie ząbki.
- Hound, hound. - powiedziała wspólnie, po czym podeszły bliżej kul.
Gdy Houndoury już prawie je dotykały, samiczka spojrzała na ciebie i ponownie się uśmiechnęła. Po tym oba psiaki dotknęły kul. Po chwili oba SafariBalle zabrzęczały. Oznaczało to, że udało ci się powiększyć swoją kolekcję o dwa nowe gatunki stworków.

Fajnie, że w tak łatwy sposób udało mi się zdobyć nowych towarzyszy podróży. Teraz czas wędrować dalej. Tak więc odwracam się plecami do jaskini i wracam z powrotem na ścieżkę, z której tutaj zboczyłem. Trzymając się jej kurczowo rozpoczynam dalszą ekspedycję po safari.

8) Wyszedłeś z groty i ponownie wszedłeś na ścieżkę prowadzącą ku szczytowi wzgórza. Podczas drogi nic nie przykuwało twojej uwagi. W pewnym momencie zauważyłeś pewną rzecz. Otóż w pewnym momencie na ścieżce ponownie pojawiła się trawa, przecież zniknęła ona kilkadziesiąt metrów niżej.