Safari Zefonit

- Nawet jeśli był to ognisty atak, - kontynuowała dziewczyna - to dlaczego to drzewo ocalało?
Margot miała rację. Twoje wytłumaczenia były dobre, ale nie zostawał jeden szkopuł. Ocalałem drzewo.
- Słyszałeś kiedyś o Celebim? - zapytała ciebie nagle Margot.

Spojrzałem na nią jak na idiotkę. Celebi? Fajnie, tylko na safari nie można go spotkać przed dwudziestą piątą stroną safari bez Master balla i zezwolenia administracji.
- Naprawdę, obchodzi cię, że jakieś drzewo przeżyło w miejscu gdzie wszystko popalono? To nie fabuła na takie akcje, tylko zwykłe safari gdzie łazi się w kółko żeby łapać pokemony.
No mój argument był powalający.

18) Twój argument zamurował Margot. Po chwili dziewczyna ponownie się odezwała:
- Może i tak, ale to chyba dziwne, że tylko ono ocalało. Uważasz, że ten czarnowłosy przystojniak nad nami pozwoli ci łapać poki hurtowo?

Hm... łapanie poków hurtowo? No gdzie tam... nawet tego nie wymagam. Ale cztery pokemony na jedenaście stron to wielkie gówno, zwłaszcza, że połowa była niezdatna nawet do patrzenia.
- Nie potrzebuję tego, jeszcze dwa robaki i mnie tu nie ma.
Stwierdziłem zwięźle i jasno.

1) - Niech ci będzie. - odparła zwięźle dziewczyna - Ale jeśli zobaczymy coś dziwnego lub coś, co mogło mieć związek z tym błyskiem światła, to się temu przyjrzymy, dobrze?

Spojrzałem na nią jak na natrętną muchę. No chyba czas w końcu się jej pozbyć.
- Wiesz co, może lepiej się rozdzielmy. Tak sprawdzimy większy teren.
Dobra rozdzielmy się i będzie spokój.

-OK. - odrzekła i poszła w swoją stronę. Pozbycie się jej było banalne. Ty zaś znów mogłeś oddać się poszukiwaniom. Gdy rozglądałeś się wokoło dosłyszałeś siorbanie dochodzące gdzieś z góry.

Siorbanie dochodzące z góry? Toż to najprawdziwsza, najciekawsza rzecz jaką dotychczas udało mi się usłyszeć. Czym prędzej podniosłem głowę ku górze i zacząłem wyszukiwać źródła dźwięku. Oby tylko nie Patrat z rozwolnieniem.

3. Rozglądałeś się i rozgladałeś... Nic jednak nie widziałeś konkretnego, a siorbanie nadal było słychać. W pewnim momencie poczułeś rytmiczne szarpanie za włosy. Tak jakby ktoś chciał wyssać ci mózg.

Y... zombie!!! Czym prędzej zaczynam biegać w kółko jak spanikowane dziecko na widok karalucha po czym szybko krzyczę do swojego Poliwaga:
- Mały zdejmij ze mnie to coś z pomocą Psychic!
Nie mowię tu o walce a zwykłym podniesieniu i... potem się zobaczy.

4. Poliwag wykonał polecenie. To coś jednak mocno sie trzymało i nie tak łaytwo było Poliwagowi zdjąć to z głowy. Straciłeś przy tym trochę włosów. Gdy jednak już się udało stał przed tobą taki oto stwór

Świetnie, może jeszcze frytki do tego. Ale z tego co się orientuję to ludzie lubią takie stworki. Czym prędzej go skanuję i robię oględziny czy aby nie jest jakimś krwiożerczym potworem.
- To bolało.
Powiedziałem na samą myśl o sfatygowanej czuprynie.

5. Zeskanowałeś bestię, a oto skan:

Cytat :

Płeć: Samiec
Poziom: 9
Natura: Łakomczuch
Ataki: Jak na lvl
Ability: Guts

Heracross tylko spojrzał na ciebie, gdy to powiedziałeś jakby nie bardzo wiedząc o co chodzi i podleciał do drzewa. Oczywiście przyssał się do niego wysysając nektar.

Hm.. może jakoś go nakłonię do wspólnej podróży.
- Hej Heracross. Masz może ochotę iść z nami dalej? Poza tym lasem jest pełno drzew, których nie znasz.
No oczywiście częstuję też go porcją karmy. A co tam, może się przekona.

6. Heracross wolał ssać jednak nektar z drzewa niż jeść twoja karmę. Wybrał definitywnie lepszy posiłek, a nie suchą, być moze starą i przeterminowaną karmę. Nawet nie zaszczycił jej spojrzeniem. Dopóki w pobliżu będzie miał drzewa nie tak łatwo będzie go skusić takim jedzeniem. Choć można próbować... Może się uda, jak tylko mądrze pokombinujesz ^^

To będzie czyste szaleństwo, no ale. Biorę kawałek karmy do ust i zaczynam przeżuwać. W konsystencji trochę przypomina chrupki. Z całych sił próbuję udawać zadowolonego w końcu przełykam i mówię:
- Całkiem, całkiem, ale poza tą strefą są znacznie lepsze rzeczy. Może jednak spróbujesz i pójdziemy stąd do jakiejś restauracji?
Kurcze, czy są w ogóle restauracje dla pokemonów?

7. Całkiem, całkiem? Pokemonowi lubiącemu się rozkoszować w jedzeniu i to w dużych ilościach dobrego jedzenia, którego ma tu pod dostatkiem może to nie wystarczyć. Słówko o restauracjach nieco go oderwało od myśli spożywania nektaru.

Hah... znalazła się metoda. W końcu nie od dziś wiadomo, że ludzie potrafią robić świetne rzeczy do jedzenia.
- Ale to słabe do syropu klonowego. Taki pyszny ostatnio jadłem. Widziałem w sklepie jak tu szedłem, no ale nie brałem słodkiego na safari. Tylko pić by mi się chciało. A tak... bym cię poczęstował.
No ulegnij... chodź ze mną... zostań moim pokemonem...

8. Gdyby pokemon umiał czytać w myślach zapewne uznał by to ostatnie za oświadczyny. No ale nie umie. I na razie nie dowiesz się,c zy na szczęście, czy nieszczęście. W każdym bądź razie na wspomnienie o syropie klonowym oczy mu się zaświeciły.

No chyba na szczęście. Ja go potrzebuję, choćby dla kasy. Spojrzałem na stworka z uśmiechem liska chytruska.
- Jak chcesz to ci taki kupię. Może jeszcze coś do tego. Oczywiście jak ze mną pójdziesz.
Zaproponowałem bez ogródek.

9. Heracross kiwną głową na znak, że przystaje na propozycję. Jednak jeśli go oszukasz będzie cię prześladował do końca życia w snach. Tak więc twoja wola teraz co z nim uczynisz.

Oczywiście, że łapię pokemona. Rzucam w niego kulą. Po tym, przy najbliższej okazji kupię mu coś do żarcia i spokój będzie.
- Umowa stoi.
Powiedziałem uradowany czekając na to charakterystyczne DING

10. Safari ball powierdził się chwilę w miejscu, po czym stanał. Usłyszałeś to swoje ding i mogłeś iść dalej. Albo sobie stać. Jak tam chcesz, ja do niczego nie zmuszam ^^

Jupi... uradowany ruszyłem przed siebie. W końcu mam nowego, całkiem silnego pokemona, który nada się do niejednego. Oczywiście mówię tu o walkach.

1. Poszedłeś dalej zgodnie z planem. Nie dostrzegałeś jednak żadnego ciekawego pokemona, czy też cokolwiek innego. W oddali widziałeś jedynie strużke dymu pochodzącą prawdopodobnie z jakiegoś ogniska.