Safari Zefonit

Hm... iść tam czy nie? Nie wiadomo w sumie, co to za ognisko, ale... No właśnie, przejdę się. Czym prędzej ruszyłem w tamtym kierunku ciekawy tego, co mogę tam spotkać.

2. Ruszyłeś czym prędzej w stronę dymu. Przedzierałeś się przez chaszcze i w końcu dotarłeś na polankę. Tam podszedł do ciebie gościu ubrany na purpurowo.
- No nareszcie kardynał dotarł. Proszę szybko się przebrać i zaczynamy konklawe. - rzekł.

Y... co? Z tego co się orientuję, to na konklawe się ludzie zbierają w wielki budynku gdzieś pośrodku małego państwa. A nie wydaje mi się żeby ktokolwiek się przekręcił z tych ważnych.
- Chyba mnie z kimś pomyliłeś.
Stwierdziłem od razu zastanawiając się nad skąd takie głupie pomysły.

3. - Nie, to niemożliwe. Właśnie zmarł nasz duchowy wódz Pukczu-Pukczu. Musimy wybrać nowego duchowego przywódcę naszego plemienia. - ciągnął dalej podając ci różne szamańskie wdzianka.

Y... to baaardzo, ale to baaardzo dziwne. Czym prędzej ubieram się w to coś. A co tam, jak się bawić to się bawić.
- A rzucaliście już rytualne kaczki? A pytaliście o zdanie starego, ślepego Wurmpla?
Zacząłem wypytywać o głupoty bez sensu.

4. - Tak, tak. Wszystko zrobione. Musieliśmy tylko znaleźć osobę, która zgodnie z rytuałem musi wsadzić głowę w zad Taurosa. Na szczęście zjawiłeś sie w samą porę. - odparł członek plemienia prowadząc cię coraz bliżej ogniska obok, którego stał już Tauros gotów do ceremonii.

Ym... spojrzałem na byka lekko przerażony... ale no właśnie. Są i na to sposoby.
- Według pradawnego zwyczaju musi to być czarnowłosa dziewica.
Powiedziałem głosem nie znoszącym sprzeciwu. Przecież nie włożę bykowi głowy w odbyt.

5. - Według zwyczaju tak, jednak ciężko znaleźć teraz dziewicę, więc postanowiliśmy zmienić zwyczaj. - odpowiedział. Zrobiliście jeszcze kilka kroków i byliście na miejscu. Czyli tuz obok Taurosa.
- Gotów? - zapytał.

Hm... to nie była zbyt przyjemna perspektywa, ale... Złapałem faceta i pchnąłem go prosto na Taurosa. Skoro ktoś ma zanurkować tam głową to niech będzie on.
- Nie oszukasz mnie! Wiem, że jesteś dziewicą!
Krzyknąłem jeszcze. Oby trafił...

6. - Tato... Co to 'dziewica'? - zapytał jakiś mały chłopczyk gościa, który cię tu przyprowadził. Najwyraźniej był jego synem skoro tak się do niego zwracał.
- Cóż... - zajaknął się facet.

Ym... nie wiem właściwie o co chodzi. Dopóki rozmawiają to usuwam się w cień. Biorę do ręki trochę piachu jakieś kamyki i cholera wie co tam jeszcze.
- Ym... a nie lepiej wywróżyć z gruzu?
No to była opcja pozytywna.

7. - Dawno nie było u nas szamana wróżącego z gruzu. Proszę, pokaż co potrafisz. - zwrócili się do ciebie gromkim chórem i obsiedli naokoło. No, musiałeś im coś teraz zaprezentować. Jak ześ się wkopał to teraz się wygrzeb.

Ojoj... to się wpakowałem. Nazbierałem kamyków gałązek i... rzuciłem je na ziemię od niechcenia. Zacząłem się wpatrywać w powstałe kształty po czym zamknąłem oczy i zacząłem się bujać jak dziecko z chorobą sierocą. Coś mamrotałem udając trans aż w końcu powiedziałem tubalnym głosem Matki Tarzin z gwiezdnych wojen.
- Wasz kolejny przewodnik będzie związany z wodą. Rozkażcie pretendentom łapać Magikarpie, ten kto znajdzie najtłustszego zapewni wam lata dobrobytu.
Po tym się "otrząsnąłem" udając, że nic z tego nie pamiętam.

8. - O Gruzowaty, skąd mamy jednak wziąć te Magikarpie? Wszak jesteśmy w lesie, a żadnego jeziora, czy rzeki nie mia w pobliżu wielu mil. - pożalił ci się jeden z buszmenów.

No to był mały problem. Nie ma co do tego wątpliwości, ale...
- Nie wierzysz w moc gruzu?
Oburzyłem się od razu. No ludzie, przecież gruz nigdy nie kłamie.
- Niech kandydaci wyruszą w podróż, to ich wiele nauczy. W tydzień, maksymalnie dwa powinni się wyrobić.
Stwierdziłem stanowczo.

9. - A czy guru gruzu, chcieć iść z nami i być nasz przewodnik? - zapytał inny ścieląc ci się do nóg i całując cię po stopach. Znów wszyscy na ciebie spojrzeli na ich przywódcę. Wtedy jeden z nich rzekł:
- A może jego wybralibyśmy naszym przywódcą? Co wy na to? Guru gruzu nam się przyda!Rozpoczynamy ceremonię, ładować go do garnka i gotować na dużym ogniu 3 godziny! - ryknął najbardziej rosły z plemiennych wojowników i cała reszta zaczeła rytmicznie potrząsać włóczniami.

Spojrzałem na nich jak na jakiś szaleńców. jakby to im wyperswadować... a wiem
- Nie mogę! Nie mam Magikarpia. Gruz będzie niezadowolony! Ma tu kto Magikarpia?
No bez Magikarpia nie mogę być ich szefem, przykro mi.

10. - My ci słowić Magikarp. Ty być nas wódz! - skandowali wszyscy razem. Potem przynieśli lektyke i umiejscowili cię na siedzeniu. 4 osiłków podniosło lektykę i udaliście się w drogę, gdzie można będzie złowić Magikarpia.

Hm... jest jeszcze szansa się z tego wymigać. Ale dobra, rozkoszuję się podróżą wraz z Poliwagiem i czekam aż dotrzemy na miejsce. Miałem bardzo przebiegły plan, tak więc nie muszę się stresować. Byleby nie zostać tu na wieki.

11. Czemu nie? Mieć poddanych, którym można rozkazywać by robili to, tamto, siamto... To chyba fajna rzecz no nie? Po kilku godzinach wędrówki dotarliście do wielkiego jeziora. Tam postawili twoją lektykę na ziemi i zabrali się za robienie prymitywnych wędek.

A niech robią te wędki, później... a to na razie zostanie moją słodką tajemnicą. Pozbędę się ich, dam im wodza i będę miał spokój. Nie można nie doceniać mojego lisiego sprytu. Buhahaha.

12. Po jakiś 15 minutach każdy miał wędkę. Nawet tobie przygotowano wędkę do łowienia Magikarpiów. Wszyscy rozsiedli się wokół jeziora i zarzucili wędki jak najdalej się dało. Oczywiście zostawili miejsce i dla ciebie.

Wziąłem swoją wędkę i podszedłem do brzegu. Spojrzałem na mojego małego Poliwaga i szepnąłem do niej.
- Wskocz do wody i nie pozwól żeby coś mi się złapało.
Po tym zarzuciłem wędkę bez przynęty jak najbliżej brzegu.

13. I rozpoczeło się żmudne siedzenie i czekanie na to co się złowił. Poliwag zgodnie z planem powędrował pod wodę, by odganiać rybki. Po jakiś 15 minutach coś szarpneło wędką twojego sąsiada po prawej. Ten licząc, że to Magikarp szybko poderwał wędkę do góry. To był jednak tylko twój Poliwag, który zaplątał się w jego żyłkę. Ojć... Gdy Poliwag był uwalniany z żyłki coś szarpneło twoją wędką.

Hm... wyrzuciłem wędkę do wody, niby to przez przypadek i popędziłem na pomoc małemu Poliwagowi.
- W coś ty się wplątała.
Powiedziałem do niej i zacząłem ją oswabadzać.