Safari Zefonit

Dziewczyna podziękowała za twoje miłe słowa. Wurmple był również zadowolony. Usłyszeliście machanie skrzydeł i po chwili na gałęzi nad wami usiadł ptak z ogromnymi, jasnoczerwonymi oczyma.

ogromne, czerwone oczy? Ciekawe co to za stworek. Szybko zeskanowałem podstawowe informacje na jego temat. W końcu, po co przegrzewać urządzenie jeśli nie będzie mnie interesował pokemon co nie? Najważniejsze to zidentyfikować gatunek, poziom ataki i w ogóle lepiej zrobię pełny skan.

Po chwili na ekranie PokeDexie pokazały się następujące informacje o pokemonie z czerwonymi oczyma:

- Więc to jest Hoothoot. - powiedziała dziewczyna, patrząc na ekran twojego urządzenia. - Nie wiedzieć czemu jego brwi przypominają mi wskazówki zegara.

Spojrzałem na pokemona i znów na skan. Kurczaki, to nie to czego potrzebuję. Nie mam dla niego pokeballa. Było kupić duży zestaw safari.
- Też mam takie skojarzenia.
Zaśmiałem się serdecznie spoglądając ptakowi w oczy.
- Fajny pokemon... Ale niestety nie tego szukam.
Dodałem po chwili.

- Jak uważasz. - Margot wzruszyła ramionami i ruszyła dalej.
Droga prowadziła coraz bardziej pod górę. Rzeka właśnie skręcała w prawo. Z braku innej drogi niż ta koło wody, skręciliście wraz ze ścieżką.

Ruszyłem przed siebie. W końcu nie jest tu aż tak źle, żeby unikać tych terenów. Z resztą bardzo lubię wodę, na pewno bardziej niż gęstwinę leśną.
- Ciekawe czy spotkamy tu kiedyś legendarnego pokemona.
Powiedziałem zamyślony.

19) - Podobno w tym lesie można zobaczyć Celebi. - powiedziała dziewczyna. - Ma on mieszkać w podobnej kapliczce jak ta w Ilex Forest. Fajnie byłoby jego zobaczyć.
Szliście dalej. Nagle po waszej lewej zauważyliście stojące ławki.
- Co powiesz na małą przerwę? - zaproponowała Margot.

Hm... chętnie bym usiadł no ale coś mi tu nie gra.
- Nie zastanawia cię skąd się tu wzięły te ławki? Może to jakaś pułapka.
Powiedziałem podchodząc nieufnie do drewnianego siedziska. Wziąłem jakiś kij i zacząłem szturchać nim ławkę. A nuż widelec złoży się w jakąś dziewicę norymberską.

20) - Yyy... Co ty robisz? - zapytała się ciebie Margot, patrząc jak tykasz kijek nieżywy przedmiot, jakim jest ławka. - Pokażę ci, że jest ona nieszkodliwa.
Dziewczyna przeszła do przodu i usiadła na drugiej ławce.
- Mówiłam. - powiedziała, po czym ławka się pod nią załamała - Dobra, niech ci będzie. Wygrałeś.

Spojrzałem na nią z wyrazem triumfu wymalowanym na twarzy. Jestem mistrzem przewidywania pułapek, albo po prostu mam jakąś manię.
- A nie mówiłem?
Powiedziałem jeszcze nadymając się jak paw. Ha! Dobra... koniec tego, trzeba iść dalej w poszukiwaniu pokemonów.

21) - Niech ci będzie. - powiedziała dziewczyna z wyraźnym zdenerwowaniem spowodowanym tym, że musiała ci jednak przyznać rację.
Ruszyliście razem dalej. Nagle po waszej lewej zauważyliście piękny widok na leśną dolinę pod wami.
- Ten las rozciąga się aż po horyzont. - oznajmiła dziewczyna - Ciekawe ile czasu zajmie mi znalezienie pokemonów, które chce złapać?

_________
* Niestety trzeba zrobić przerwę Zefciu :C

To była naprawdę wspaniała chwila. Nie dość, że ktoś przyznał mi rację to jeszcze miałem przed sobą przepiękny widok.
- Może zrobimy sobie tutaj przerwę i poobserwujemy okolicę?
Tak właściwie to chciałem jeszcze trochę napawać się tym krajobrazem. Poza tym, chodząc nic nie znajdujemy to może jak usiądziemy to coś samo wylezie do nas.

1) Margot wyciągnęła z plecaka kocyk, na którym jego rozłożeniu usiedliście.
- Jest tu pięknie. - powiedziała dziewczyna - Ciekawe jak to wygląda o zachodzie słońca?
Po wyrazie twarzy dziewczyny poznałeś, że zapewne myślała nad ewentualnym wyglądem krajobrazu przed wami o zachodzie słońca.

Wow... nie domyśliłbym się, że o to tu chodzi. No dobra... domyśliłbym się, w końcu aż tak źle ze mną nie jest.
- No ciekawe, ale nie mam zamiaru siedzieć tu tak długo. W końcu przyszliśmy tu po pokemony.
Powiedziałem radośnie po czym zamyśliłem się poważnie. Czy ja robię coś nie tak? Chodzimy bardzo długo a dopiero jednego, małego robaka udało mi się spotkać.

2) Wyrwałeś Margot z zamyślenia.
- Co? - zapytała zdziwiony dziewczyna. Po chwili namysłu kontynuowała - Tak, tak. Możemy iść.
Dziewczyna spakowała koc, po uprzednim jego wytrzepaniu z kurzu, do plecaka. Po tej chwilowej przerwie dalej kontynuowaliście swoją wędrówkę.

Ruszyłem z wolna na przód lekko zrezygnowany powłócząc przy tym nogami.
- Jak ci się podoba wycieczka Poliwag?
Spytałem pokemona rozglądając się dookoła. W tym tempie to zamiast sześciu pokemonów nie złapię żadnego przed świętami.

Poliwag przystanął i zaczął ruszać nosem.
- Co się stało? - zapytała pokemona twoja towarzyszka.
Poliwag wskazał łapką krzaki. Usłyszeliście z tamtego kierunku jakieś głosy.

Ach... więcej ludzi w safari niż pokemonów. Super... Zbliżyłem się do krzaków i zajrzałem zza nich ukradkiem. Nie lubiłem bawić się w podglądacza, ale nie chcę też narzucać innym swojego towarzystwa.

Przeszedłeś przez krzaki. Za nimi znajdowała się niewielka polanka wypełniona różnobarwnymi kwiatami. Głosy nie należały do ludzi, ale do tańczących tam sześciu pokemonów.
- Co to za pokemony? - zapytała ciebie szeptem - Czy tu nie są Teddiursy?

Teddiurs? Toż te pokemony są słodkie jak cukieraski. Trzeba czym prędzej je zeskanować, może któryś nada się do mojej drużyny.
- Ci... chciałbym jednego złapać.
powiedziałem i zrobiłem skany swoim pokedex'em.

Skany pojawiły się szybko. Dzięki dotykowemu ekranowi PokeDexa, mogłeś przenosić się między nimi:



- Niech ci będzie. - odszepnęła dziewczyna - Wybieraj pierwszy, bo udało ci się je znaleźć. Ja wybiorę druga.
Nagle Poliwag wyskoczył na polanę i pobiegł w stronę miśków.

Hm... spojrzałem na skany i postanowiłem zaryzykować. Wybieram Teddiurs'ę z naturą bojową i ósmym poziomem doświadczenia. Podszedłem z wolna do pokemonów i nie wiedząc zbytnio co powinienem zrobić rzekłem:
- Cześć. jak tam?
To było w sumie głupie. W ostateczności spróbuję przekupić je karmą.

- Zaczekaj. - próbowała zatrzymać ciebie Margot - One mogą uciec.
Mimo to ty podszedłeś do Teddiurs. One nie uciekły, tak jak myślała dziewczyna. Były widocznie zadowolone na twój widok.
- Ty zawsze masz takie szczęście. - oznajmiła dziewczyna, idąc do ciebie.

Ha! Kto jak kto ale ja zawsze mam szczęście. Podszedłem do wybranego przez siebie misiaczka i wyciągnąłem w jego kierunku dłoń. Nie robiłem żadnych gwałtownych ruchów w końcu nie chciałem ich spłoszyć.
- Hej malutki. Nie chciałbyś może powędrować po szerokim świecie?
Spytałem cicho. No może się spłoszy a wtedy to już będzie kiepsko.

7) "Bojowa" Teddiurasa podeszła do ciebie. Na chwilę spojrzała na czwórkę swoich towarzyszy. Wszystkie misie podeszły do niej i chciały przytulić ją na pożegnania. Ostatnia idąc, potknęła się i upadła na ziemię.
- Nic ci nie jest? - zapytała misia Margot, gdy pomagała jej wstać.
"Niezdarna" Teddiursa wskazała łapką na dziewczynę, a potem na siebie.
- Czy ty chcesz... pójść ze mną? - spytała zaskoczona Margot.
Jej miś pokiwał głową na tak.