Safari Nivis

11. Metr wzrostu... Wielkość jak dla kucyka, który często jest dosiadany przez ludzi, a i zwykłe konie często nie mają więcej jak 1,5 metra. A zresztą czy to było ważne? Angela ześlizgnęła się z grzbietu Ponyty i stanęła obok was.
- No to ruszajmy dalej. - rzekła i mogliście spokojnie ruszać przed siebie.

Metr w kłębie a to już spora różnica. Pokemony w pokedexie są mierzone inaczej no ale niech będzie...
- No to chodźmy.
Powiedziałem gotów do dalszej drogi. W końcu czas coś znaleźć.

12. Faktycznie, lepiej pozostawić temat konika w spokoju. Tak więc nie zastanawiając się nad tym ani odrobiny dłużej ruszyłeś przed siebie czując już powoli zapach zgniłych jaj. Ale nim jeszcze nastąpi spotkanie z nimi to minie trochę czasu i zapewne coś spotkasz. Specjalnie jednak nic nie chciało ci się aktualnie pokazywać.

Oj tam oj tam. Najłatwiej byłoby rozłożyć karmę i poczekać, ale jestem na to zbyt leniwy, i pokemony które tu występują zbyt mało mnie interesują żebym to zrobił. W związku z tym postanowiłem kontynuować zwyczajną podróż. Rozglądałem się dookoła, lecz na razie nic innego nie robiłem.

13. Lenistwo... Ah to lenistwo, które jest znane tak wielu osobom. No cóż, aczkolwiek co racja to racja, specjalnie nic ciekawego tutaj nie można było spotkać. Ruszyłeś spokojnie do przodu, Angela obok ciebie, a obok was wasze ukochane pokemony. Szliście tak i szliście, a w pewnym momencie dołączył do was kicając sobie obok.

O... to ten króliczek, który ma jedną z najbrzydszych ewolucji pośród normalnych pokemonów... Nie lepiej go po prostu olać.
- Tak właściwie... masz jakąś mapę tego safari?
Zapytałem dziewczynę z czystej ciekawości.

14. -Mapę? - zapytała dziewczyna lekko zdziwiona - Sprawdzę, może mam coś takiego. - i zaczęła przekopywać swoją torbę podróżną. Buneary dalej kicała obok was. W końcu Angela wyciągnęła pozwijany kawałek papieru i ci go podała.
- Nie wiem czy jest aktualna, ale zawsze możesz sobie ją przejrzeć.

W czasie gdy dziewczyna przeszukiwała swoją torbę z czystej ciekawości przeskanowałem pokemona. Może znajdzie się ktoś, kto będzie potrzebował akurat tego stworka?
Po wszystkim przyjąłem od dziewczyny mapę i zacząłem się jej przyglądać. Może uda mi się jakoś stwierdzić gdzie jesteśmy? To by pomogło w dalszej trasie, w końcu lepiej nie łazić w kółko.

15. Skan Buneary był następujący:
Widać bardzo polubiła wasze towarzystwo, choć nic do was nie mówiła, ani wy do niej. Zająłeś się więc spokojnie mapą safari. Z tego co udało ci się z niej wyczytać przeszliście już spory kawał drogi od bramy safari. Na mapie zaznaczone było owe urwisko, którym zjechaliście. Znajdowaliście się prawie przy prawej krawędzi mapy oznaczającej koniec strefy. Przed wami na mapie widać było jakiś niewielki zagajnik, a poza tym tylko łąki, łąki i wszędzie łąki.

No to nienajgorszy teren, a przy okazji może i zainteresuję się tym pokemonem? Sięgnąłem do torby po trochę karmy i zatrzymałem się w końcu.
- Cześć małą, co powiesz na przekąskę?
Zaoferowałem królikowi trochę jedzenia, które mogło przekonać go do mnie na tyle, żeby postanowił się do mnie przyłączyć. Przynajmniej mam taką nadzieję.

16. Kiedy zatrzymałeś się ty, zatrzymała się też Angela a wraz z wami cała trójka pokemonów, która wam towarzyszyła. Buneary nastawiła wysoko w górę uszy i spojrzała na waszą gromadkę. Gdy poczęstowałeś ją karmą nie miała nic przeciwko i wzięła poczęstunek, który z radością spałaszowała i znów na ciebie patrzyła.

Chyba znów zasada przez żołądek do serca pomoże mi się z komuś dogadać. Uśmiechnąłem się szeroko po czym wydobyłem z siebie głos.
- Masz ochotę podążać z nami dalej? Nawet poza safari?
Zapytałem pokemona i wyciągnąłem z torby jeden safariball.
- Jak chcesz, wystarczy że dotkniesz tej kuli.
Zaproponowałem.

17. Buneary pomyślała chyba, że chcesz się z nią pobawić, bo wzięła od ciebie kulę i zaczęła podbijać swoimi uszami niczym siatkarz piłkę. Los tak chciał, że przez 'przypadek' nacisnęła guzik od niej i została wessana do środka. Tym samym ty otrzymałeś nowego, uroczego towarzysza. A co z nim zrobisz to już inna bajka.

No co z nim zrobię... przecież nie ugotuję zupy. Po prostu znajdę mu dobry dom, w którym spędzi wiele szczęśliwych chwil. Tak czy siak wziąłem kulę i ruszyłem w dalszą podróż gotów przejść góry i doliny żeby znaleźć to czego potrzebuję.

18. Zupa z królika, potrawka z królika... Mięsko z królika jest bardzo dobre :D I poszliście dalej. Teren zaczął się robić coraz bardziej płaski. W pewnym momencie na horyzoncie ujrzeliście zagajnik, który był zaznaczony na mapie, a niedaleko od tego zagajnika pasło się całe stado Ponyt.

Całę stado Ponyt? No skoro było to stado to wypadałoby się mu dokładniej przyjrzeć. Skupiłem się na wyszukaniu konia o nieco odmiennej barwie. Tylko taki pokemon mógłby przykuć moją uwagę. Dla pewności skanuję kilka z nich.

19. W stadzie, które liczyło około 20 koników wychwyciłeś kilka ciekawszych, tak na oko sztuk i zeskanowałeś je swoim pokedexem, a oto ich skany:


Tak prezentowały się skany wybranych koników, które skubały trawkę.

W sumie, ten jeden, niebieski pokemon całkiem mnie nęcił. Postanowiłem postarać się o jego względy. Po prostu ruszyłem z wolna w jego kierunku tak aby nie spłoszyć stada. Nie chciałem aby mi uciekły, albo co gorsza stratowały mnie. Wymijałem pokemony aby w końcu dojść do tego niebieskiego. Ciekawe jak na mnie zareaguje.

20. Ponyty jednak nie zrobiły niczego niebezpiecznego. Stały spokojnie cały czas w tym samym miejscu podnosząc jedynie łby do góry. Najwidoczniej nie bały się ciebie, gdyż wiedziały, że i tak mają nad tobą przewagę liczebną w razie czego. Przywódca stada zmierzył cię wzrokiem od stóp do głów, ale poza tym nie zareagował żując dalej trawę, która bardzo im smakowała.

Przyjrzałem się pięknemu, niebieskoognistemu pokemonowi po czym zastanowiłem się jakby go tu podejść. W końcu po co mu jedzenie skoro cała ta strefa to dla niego wielki bufet?
- Cześć Ponyta. Co tam?
próbowałem go zagadnąć, po czym wyciągnąłem w jego stronę swoją dłoń. Nie chciałem go spłoszyć, ale lepiej żeby mógł mnie obwąchać. W końcu nie tylko psy korzystają w dużej mierze z węchu.

21. Ponyta wydał z siebie cichy dźwięk i zmrużył oczy nadal bacznie ci się przyglądając. Przyjrzał się nieufnie twojej ręce i ostrożnie ją powąchał, po czym zaczął truchtać wokół ciebie. Inne koniki zaczęły się rozglądać na boki raz po raz spoglądając na siebie wzajemnie, a następnie wszystkie oczy zostały zwrócone na ciebie.

No do takiej widowni jeszcze nie przywykłem. Ale co mi tam, to tylko konie. Jak się zbłaźnię to nikomu nie rozpowiedzą. Spojrzałem jeszcze na Ponytę, wziąłem głęboki wdech i wprawiłem swoje struny głosowe w ruch.
- Przyszedłem tutaj w poszukiwaniu silnych, wyjątkowych pokemonów. Co powiesz na to, żeby dołączyć do moje drużyny? Wędrują ze mną już Lapras, Makuhita, Nidorian, a nawet Lugia. Na pewno byś isę cuzł z nami dobrze.

1. No, chyba, że rozpowiedzą to jakiemuś Chatotowi, który będzie doskonale porozumiewał się z ludźmi i on to rozpowie. Zabrałeś się mimo to za przekabacanie Ponyty na swoją stronę. Ten jednak niespecjalnie kwapił się na twoje zachęty. Widać dobrze czuł się w swojej koniowatej rodzinie i nie potrzebował aż tak drastycznej zmiany. Szczególnie, że był tu przywódcą i liderem, a przy Lugii jego autorytet mógłby podupaść.

No w sumie... Lugia jakby nie patrzeć to dużo większy i silniejszy pokemon od Ponyty. Chyba trzeba zagadnąć odpowiednio do niego...
- No i myślę, że przydałby się im jakiś lider, który poprowadzi moje pokemony. Każdy z nich jest wspaniały, czymś dobry, ale brak im lidera... co ty na to?
Może koncepcja rządzenia Lugią go przekona?

2. Trzeba powiedzieć, że sprytne podejście pod pokemona o charakterze przywódcy. Ponyta w każdym razie kiwnął głową, po czym odwrócił się do swoich towarzyszy i kilkakrotnie zarżał w ich kierunku. Widocznie coś a'la mowa pożegnalna i namaszczenie nowego przywódcy. W każdym razie ciekawe co Lugia na to wszystko.