Safari Nivis

15. - Już Cinccino jest bardziej kochanym stworkiem od tego fioletowego szczura. - wzdrygnęła się Angela na samą myśl o tym, że miałby koło niej wędrować taki gryzoń. Widocznie niezbyt przepadała za myszowatymi stworami. Nie wiedzieć czemu, chyba tak jak spora część dziewczyn zwyczajnie się ich bała.

Oj tam, Rattata jest nawet fajny. Może dlatego mi się podoba bo widziałem kiedyś małe jakie miał jeden sąsiad w swoim domu. Były śliczne i takie puchate. Chociaż te żeby...
- Kwestia gustu.
Odparłem rozglądając się dookoła za czymś co byłoby jajkami.

16. I w końcu gdzieś w oddali udało ci się dostrzec grupkę - jeśli traktować każde jajco osobno - . Jajca intensywnie o czymś rozprawiały skacząc z miejsca na miejsce, aby jakoś w miarę szybko się przemieścić, co wcale nie było takie łatwe w ich przypadku.

Hm... w każdym razie wolałem nie zwracać na siebie ich uwagi, przynajmniej na razie. W związku z tym wyciągnąłem pokexed, ustawiłem go na tryb cichy i wykonałem skan. Chciałem dowiedzieć się najpierw co też ten pokemon sobą reprezentuje, a może później zacznę działać.

17. I tym razem pokemon z tego gatunku okazał się mieć dosyć... specyficzną osobowość.
Angela spojrzała na skan tego pokemona przez twoje ramię, a następnie jej wzrok skierował się wprost na twoja twarz w oczekiwaniu na to co zdecydujesz się zrobić w sprawie tego, a właściwie tej jegomości.

Hm... ciekawe... ale nie. Zważywszy na to że pokemon jest o trzy poziomy poniżej mojej średniej, ma taki sobie atak i w dodatku jest samicą to... nie.
- Nie wiem, jakoś ta płeć nie pasuje mi do Exegcuttora. Chyba wolę jeszcze pochodzić tutaj.
Mogę później tego żałować, ale przy średniej poziomów 22 nie opłaca mi się łapać tego pokemona, żeby ją sobie dodatkowo obniżać.

18. Już miałeś iść dalej, już stawiałeś krok, gdy ni stąd ni zowąd pod twoje nogi przytoczył się drugi, dokładnie identyczny pokemon, który uderzył o twoje nogi i spojrzał na ciebie przepraszającym wzrokiem odskakując nieco do tyłu i bacznie ci się przyglądając.

Ojej, czyżby to była miłość od pierwszego wejrzenia? W każdym razie wyciągnąłem pokedex i dyskretnie zeskanowałem stworka po czym odezwałem się do niego.
- Nic ci nie jest mały?
Miałem nadzieję, że nie jest uszkodzony.

19. Pokedex wyrzucił ci na twarz następujący skan:
- Exe, Exeggcute! - odpowiedziało ci na twoje pytanie jajco, które znajdowało się w samym środku, ale wszystkie były wyraźnie zadowolone z zainteresowania jakie im okazałeś i zaczęły podskakiwać.

Były słodziutkie na pewien specyficzny sposób. Ukucnąłem przed pokemonem, albo grupką pokemonów... w sumie sam nie wiem jak go klasyfikować.
- Miło mi was poznać. Chcecie może coś do jedzenia?
Zaproponowałem im porcję karmy, którą wysypałem tuż przed nim/i.

20. Jajka zbliżyły się do karmy i... Zaczęły się rozpychać! Żadne nie chciało poczekać na swoją kolej i tak się przepychali między sobą, a nikt nie zajmował się jedzeniem. W końcu między jajkami doszło do bójki o to kto ma zjeść jako pierwszy i turlali się po pobliskim terenie otłukując wzajemnie swoje skorupki.

To było zabawne, a nawet urocze. Aż chciałoby się zaśmiać z tej okazji, jednak się powstrzymałem.
- Ej maluchy. Dla każdego starczy.
Wtedy wziąłem porcję, którą wcześniej położyłem i podzieliłem ją na tyle części ile było jajek. Rozmieściłem je w małych przerwach, takich żeby pokemon mógł bezproblemowo każdym swoim jajkiem się dostać do jedzenia w tym samym czasie.

21. Wdrożyłeś swój plan w życie rozdzielając karmę, którą wcześniej przygotowałeś na nieco mniejsze porcje, po czym zawołałeś Exeggcute. Te mocno poobijane po... Zbliżyły się do ciebie i spojrzały pytająco co też możesz od nich chcieć, gdy tu one walczą o jedzenie. Dopiero, gdy rozdzieliłeś między nich karmę ich twarzyczki się rozpogodziły i zabrały się do jedzenia.

No i fajnie. Nie wiem czy chciałbym być przywiązany na całe życie do kogoś tak jak te jajka, ale i tak chciałbym złapać tego pokemona.
- Co powiecie na przyłączenie się do mnie? Na pewno nie będziecie musieli się bić o jedzenie i zapewnię wam szkolenie.
Zaproponowałem Exeggcute taki oto układ.

1. Pokemon na wszystkich swoich buziach przybrał zamyślony wyraz twarzy, a następnie odwróciły się do ciebie plecami, po czym żywo zaczęły dyskutować między sobą. Po kilku minutach spojrzały na ciebie i podskakując szczęśliwie zawołały chórem:
- Exe! - co chyba oznaczało, że się zgadzają.

No to fajnie. W takim razie wyciągnąłem kulę z plecaka i stuknąłem pokemona lekko guzikiem, tak aby się złapał.
- Mam nadzieję, że się uda.
Powiedziałem sam do siebie.

2. Czerwona poświata blaskiem swym rażąc wessała Exeggcute do środka niczym odkurzacz wciąga do swego wnętrza kurz i inne dziadostwa. Czerwono-biała kula chwiała się w miejscu przez chwilę, a może i dłużej, po czym słodkim dźwiękiem i swym bezruchem oznajmiła ci, że to koniec twojego polowania na tego pokemona.

Jest... Mam wreszcie to po co tu przyszedłem. Przytuliłem z zadowoleniem kulę i rzekłem do swojej towarzyszki.
- Jeszcze trochę tu zostanę.
A co mi tam, mam dwie kule szkoda byłoby się teraz cofać.

3. - Miło będzie mieć jeszcze towarzysza innego niż pokemony. - rzekła Angela uśmiechając się szczerze i głaszcząc Ponyte po pysku. Tak więc zmierzałeś dalej ku swoim celom, a właściwie mogłeś zmierzać jeśli tylko chciałeś i miałeś na to wystarczająco ochoty i cierpliwości.

Cierpliwości i ochoty powinno mi starczyć na te kilka stron ściemniania aby w efekcie nieco zarobić. Właściwie, zarobek zawsze spoko, a jeśli przy okazji dwa Absole znajdą dom dla siebie...
- No to fajnie.
Odparłem radośnie na słowa dziewczyny.

4. Zatem ruszyliście dalej po łączce kwiecistej, gdzie towarzyszył wam teraz silny aromat kwiatów. Kilkadziesiąt metrów od was pasł się od czasu do czasu podnosząc swoja głowę do góry i mieląc jęzorem rozglądał się na boki, aby mieć pewność, że nic mu nie zagraża w spożywaniu posiłku, a w razie czego, by zdążyć dać nogę.

Ciekawy pokemon, nigdy takiego nie widziałem. Właściwie nie chciałem go łapać, ale mimo to wyciągnąłem pokedex żeby go sprawdzić. W końcu informacja na temat tych stworków może mi się kiedyś przydać.

5. Dexter przedstawił ci szczegółowe dane na temat pokemona, którego zobaczyłeś.
- Ta strefa to raj dla tych pokemonów, nie muszą się tu martwić o jedzenie. - powiedziała Angela spoglądając w kierunku Girafariga.

Właściwie, te pokemony mają gdziekolwiek problemy z jedzeniem? Chyba tylko na pustyni, albo na otwartym morzu. Każdy kto je trawę praktycznie zawsze ma co włożyć do ust.
- Jak widzę jest tu bardzo dużo pokemonów kopytnych. Niektórzy mogliby tu się nieźle bawić.
Na przykład ujeżdżacze byków. O!

6. ...Albo niejaki Patch de La Reynie :)
- Zapewne, ale wątpię czy takie działania są tutaj dozwolone. - bąknęła Angela zatrzymując się na chwilę, aby sobie popatrzeć na Girafarig.
- W sumie to miejsce ma być miejscem bezpiecznym dla pokemonów, miejscem spokoju i wypoczynku. - dodała.