Safari Wojas021

- Widzę, że sie polubiliście. - zwróciłem się do Melody chowając pokedex do kieszeni. W sumie to dobrze, będzie do niej pasował ten pokemon, a ja nie musiałem się przynajmniej męczyć z jego złapaniem. Nerwy trzeba zachować w nienaruszonym stanie na dane główne.

6) - Wygląda na to, że tak. - odparła z uśmiechem twoja towarzyszka. - Nawet moje uwielbienie dla pokemonów duchów musiało ulec urokowi Fennekin. - Melody zachichotała pod nosem. - Zatem możemy dalej iść.

Skinąłem głową na znak, że usłyszałem jej komunikat iż możemy wędrować dalej w stronę tych potężnych wzgórz. W międzyczasie spojrzałem w niebo, aby sprawdzić, czy może choć trochę się rozpogodziło, czy nadal wisi nad nami groźba dostania porządnego lania z góry.

Chmury nadal płynęły w waszą stronę, aż znalazły się centralnie nad wami. Mogło z nich zacząć padać lada chwila. Zauważyłeś, że Combusken również przyśpieszył kroku. Jako ognisty pokemon raczej również nie chciał być na zewnątrz w razie burzy.

- Skoro Combusken tak daje gazu to zapewne załamanie pogody jest już coraz bliższe. - zwracam się do Melody - Jeśli nie chcemy by nas tu tak złapało to chyba pasowałoby pobiec nieco. - proponuję i zaczynam najpierw lekko truchtać, a następnie coraz szybciej i szybciej biec w kierunku wzgórz.

8) Na szczęście byliście już niedaleko wzgórza, więc nie musieliście długo biec. Dosłownie kilka chwil po tym, jak wbiegliście do groty, usłyszeliście głośny grzmot, a po paru sekundach spadł deszcz.
- Mieliśmy szczęście. - odparła lekko zdyszana Melody.

- No, mieliśmy. - odpowiadam starając się uregulować swój oddech. Nie lubiłem biegać, a robiłem to tylko z konieczności, która właśnie nastąpiła. Brrr, nie jest to idealna pogoda na wędrówkę po safari. Gdy już nieco odsapnę rozglądam się po grocie jak mniej więcej ona wygląda.

1) Grota wyglądała jak najzwyklejsza grota. Była to po prostu niewielka wyrwa w skale, na pierwszy rzut oka nie oferująca żadnych atrakcji. Melody usiadła na ziemi, po czym wyciągnęła ze swojej torby trochę karmy, którą podzieliła się z Haunterem oraz Combuskenem.

Siadam pod jedną ze ścian, tak, aby mieć dobrą widoczność na zewnątrz, ale również by nie padało na mnie. Że też akurat musiało się teraz rozpadać.
- Ciekawe czy ten deszcz w ogóle dziś przejdzie. Nie chce mi się tu siedzieć cały czas. - żalę się Melody. Gdybym miał tu spędzić więcej czasu niż jest to przewidziane to umarłbym z nudów.

2) - Dobrze by było. - odparła dziewczyna. - Nie chciałabym spędzić tutaj więcej, niż to jest konieczne.
Usiadłeś przy ścianie i wpatrywałeś się w deszcz. Smugi deszczu spadały na ziemię, całe niebo przybrało ciemnoszary odcień. Raczej nie zapowiadało się żeby deszcz miał się szybko skończyć. Najwyraźniej spędzicie tutaj trochę czasu.

Ciężko było się z nią nie zgodzić. Wszak przybyliśmy tu, aby złapać ciekawe stworzenia, a nie siedzieć w grocie bo pada sobie deszcz. No, ale chyba nie pozostaje nam nic innego jak siedzieć tak tu sobie. Ona najwyraźniej nie miała zamiaru się stąd ruszać dopóki pada, toteż wsparłem głowę na rękach i spoglądałem na deszcz.

3) Combusken poszedł w stronę przeciwległej do wejścia do groty ściany.
- Co to jest? To na ramieniu Combuskena? - powiedziała nagle Melody.
Podszedłeś bliżej swojego podopiecznego i zobaczyłeś, że piórka na jego ramieniu się poruszają.
- Spójrz. - dziewczyna wskazała ci na małą dziurę w ścianie. - Czyżby ta ściana nas od czegoś oddzielała?

Przyjrzałem się bliżej wąskiej szparze, aby sprawdzić co się za nią kryje. Zapewne nie przejdę nią, bo jestem zbyt duży, ale przy drobnej pomocy pokemona...
- Combusken możesz spróbować rozbić tą ścianę double kickiem? - zwracam się do partnera odsuwając się nieco i robiąc mu miejsce.

4) Spojrzałeś przez szparę, jednak nic nie udało ci się zobaczyć bo drugiej stronie z powodu ogarniającej je ciemności. Combusken wskazał tobie i Melody, żebyście się odsunęli, co posłusznie zrobiliście. Twój podopieczny wykonał dwa kopnięta, którymi rozwalić ścianę. Gdy opadł kurz, ujrzeliście ciemny tunel.
- Wychodzi na to, że nie będziemy siedzieli tak zupełnie bezczynnie. - odparła Melody, podała tobie latarkę, po czym zapaliła własną.

- Na to wygląda - mruczę pod nosem oświetlając drogę przed sobą i wchodząc do tunelu. Swoją drogą to ciekawe dokąd on nas zaprowadzi, bo skoro ma początek to powinien mieć i koniec. Chyba, że zaczęliśmy od końca i idziemy do początku... No w każdym razie nie ważne, bo przynajmniej dzięki temu nie stoimy w miejscu.

5) Weszliście wspólnie do ciemnego tunelu. Po kilkunastu krokach doszliście do jednej decyzji, korytarz cały czas musi znajdować się w tym wielkim wzgórzu, gdyż zamiast iść w dół, podnosił się. W pewnym momencie, zauważyliście kilkanaście metrów od siebie płomienie.
- Co to jest? - powiedziała z lekkim przerażeniem Melody.

- Nie mam pojęcia, ale sprawdźmy to. - odpowiedziałem szeptem ostrożnie idąc dalej, aby w razie czego móc zawrócić. W pogotowiu trzymam też pokedex, gdyby okazało się, że są to jakieś pokemony, które są źródłem tych płomieni lub pokemon i skanuję go nim, aby zebrać dane.

6) Doszliście do większej groty. Kilka metrów od was walczyły dwa pokemony. Jednym z nich był czarny psiak, którego miałeś już okazję zobaczyć w tej strefie. Drugim był tobie nieznany jaszczuropodobny stworek.

Pokedexem skanuję zarówno Houndoura jak i towarzyszącego mu Charmandera, aby dowiedzieć się o nich coś więcej przed przystąpieniem do działania. Z daleka także przyglądam się jak jeden zachowuje się względem drugiego, bo w końcu ta safari to chyba jakaś plaga problemów wśród pokemonów.

7) Houndourem i Charmander dalej walczyli, jednak powoli przewagę zdobywał Charmander. Po kolejnym ataku ze strony jaszczura, psiak najwyraźniej wyczuł, że nie ma większych szans i uciekł przez drugi tunel. Jako że w grocie został jedynie Charmander, jedynie jego zeskanowałeś.

Ten dziki Charmander bardzo mi zaimponował swoimi zdolnościami bojowymi. Zdecydowałem się nieco do niego zbliżyć i zagadać.
- Cześć Charmander, świetna walka. Widzę, że nieźle radzisz sobie w boju. - staram się nieco zdobyć przychylność pokemona na samym początku.

8) Charmander wydawał się być zdziwiony waszym pojawieniem się, wciągnięty w walkę z Houndourem nie zauważył, że ma widownię. Twoja pochwała sprawiła, że Charmander uśmiechnął się. Najwyraźniej powoli zyskiwałeś jego przyjaźń.

- Ta cała jaskinia... To wszystko twoje? - zapytałem pokemona wskazując ręką na cały teren wokół nas jaki się tu tylko znajdował, po czym robiąc kwaśną minę dodaję - Zapomniałem się przedstawić. Jestem Rafael Grammer, a to mój partner Combusken. Razem podróżujemy po świecie walcząc z silnymi trenerami i szukając nowych towarzyszy. Właśnie po to wkroczyliśmy na tereny tego safari, ale zaczęło padać i postanowiliśmy się schronić w tej grocie. Nie wiedzieliśmy jednak, że do kogoś ona należy.

9) Na twoje pierwsze pytanie Charmander pokręcił głową. Gdy się z nim przywitałeś, ognisty stworek podszedł do ciebie i podał ci łapkę na powitanie. Gdy podszedł do Combuskena, widać było, że jest podekscytowany widokiem wyewoluowanego pokemona.

Spoglądałem z zainteresowaniem na zachowanie Charmandera względem Combuskena, gdy nam moją głową zapaliła się wyimaginowana żarówka.
- Widzę, że również marzysz o staniu się potężnym i silnym pokemonem. Mógłbym ci w tym pomóc jeśli tylko zechcesz i masz na to ochotę.