Safari Dayany

5. Zaprzestanie wiosłowania wiązałoby się z tym, że przestała byś poruszać się w obranym przez siebie kierunku, a tego byś przecież nie chciała, prawda? Rzekłbym: to zaiste! aczkolwiek sentencja ta nijak się ma do tematu, więc zamilknę. Trwaj w swym wiosłowaniu, albowiem cel jest już blisko.

Widząc, że się zbliżam nadal wiosłuję z tym samym tempem. Najwyżej jutro dostanę zakwasów i więcej na wiosłowania się nie rzucę. Aż mi za oknem trzasnęło tak piorunem, że az podskoczyłam z wrażenia.

6. I... dopłynęłaś! Haha, to nie żart, a u mnie też trzaska piorunami :( smuteg. Kraków taki przykry i bolesny, ale cóż poradzić? Wysepka nie jest wielka, ma może 2 kilometry^2, nie więcej.

Zwiedzam bardzo małą wysepkę w celu odnelezienia skarbu. Albo chociaż w celu nabicia kolejnych 200 posót, aby przybliżyć się do wspaniałego momentu spotkania wspaniałego pokemona. Do tego czasu muszę silić się na te trzy zdaniowe posty.

Czy jeat tu skarb? Czy sa tu jakiekolwiek, zywe i kolorowe pokemony? Jeszcze tego nie wiesz, ale szukaj dzielnie bo tak.

Oczywiście, że szukam dzielnie tego skarbu. W końcu łatwo on nie wpadnie w moje łapska, a może? Możne pojawi się jakaś ulga co pozwoli mi przybliżyć się do upragnionego stworka. Marzenia, jednak pozostaną marzeniami.

2. Gastly ruszył w poszukiwania wraz z tobą, a tam? Tam.. skarb! Ha, a raczej skrzynia. Wielka, drewniana skrzynia, na wpół zakopana pod palmą.

Piraci są jednak bardzo uprzejmi skoro zostawiają skrzynie tak na widoku. Ruszam czym prędzej ku palmie i zaczynam wykopywać skrzynię. Nakazuję też Gastly'emu aby z gazu uformował łapę i mi pomógł kopać.

3. Zaczęło się kopanie, nic podejrzanego prawda? Skrzynia wystawiona na widok, a cóż w tym dziwnego? Na razie nic, gdyż musicie jeszcze się trochę pomęczyć z kopaniem. Kopu kopu moja droga :D

Dlatego nie przestaję używać swoich dłoni jako łopat. W końcu każdy ruch ręką przybliża mnie do upragnionego wydobycia tego skarbu. Przyglądam się uważnie powoli wydostającej się skrzyni. No chodź do mamusi.

4. Skrzynia niczym wielki, drewniany prezent wyskoczyła spod ziemi.
-Gaaaas.. - syknął twój poke-partner obserwując to co się stało. Mogłaś otworzyć swój skarb! Twój skarb, twóóóóój skarb.

O tak! Po wielu minutach ciężkiej walki w końcu wydobyłam skarb! Powoli zabrałam sie do otworzenia skrzyni. Co w niej będzie? Pieniądze, pokeballe, kamienie czy może stęchłe ryby. NIe wolę mnóstwo butelek wysokoprocentowego rumu! O tak! Pokaż co masz w środku :D

5. Otworzyłaś wielkie, ciężkie wieko skrzyni. Pisk przeszył powietrze, a twoje uszy aż zadrżały. A co było w środku? Twoim oczom ukazało się małe, starannie opakowane materiałem, zawiniątko.

Czyli czeka mnie zabawa w kotka i myszkę? niestety taka paczuszka na pewno nie zawiera rumu. Chociaż może to jakiś proszek, który po zalaniu wodą staje się rumem. Ostrożnie odpakowuję paczuszkę. Co też może się w niej kryć.

6. Otworzyłaś paczuszkę, dobry wybór. Mimo iż decyzja ta była bardzo, ale to bardzo ryzykowną, poznałaś prawdę :O
W paczuszce był kawałek papieru, gdy przyjrzałaś się mu bliżej, papierek okazał się mapą. Z łatwością odnalazłaś miejsce w którym aktualnie się znajdujesz, czas wyruszyć po prawdziwy skarb!

Biorę mapę mocno w łapki i zabieram ze sobą ducha. Może na coś się przyda jak spotkam jakiś innych poszukiwaczy przygód. Zaczynam ostrożnie podążać za mapą, aby dojść do celu. To może być niezwykle interesujące przeżycie. Hej ho, hej ho!

7. A co to? Czy to nie przypadkiem butelka rumu..? ohoho, ktoś ma dzisiaj szczęście! Porządnie zakorkowana przez jakiś piratów, etykieta, jeśli w ogóle jakaś była, została zdarta. Ruszyłaś w kierunku dużego czerwonego X'a, a co przyniesie wędrówka? Zobaczysz xD

Dokładnie zobaczę co przyniesie moja wędrówka! Na serio znalazłam rum? jak tak to proszę dusza o odkorkowanie tego trunku prawdziwych piratów! A hoj szczury lądowe! Wyruszam na polowanie na skarb!

8. yo-ho, yo-ho, a pirate life's for me. Śpiewała pewna dziewczynka, a ty szłaś przed siebie. Butla została odkorkowana, a ostry zapach cierpkiego alkoholu dostał się do twoich nozdrzy, o tak. To na pewno był rum!

- Za przygodę! - krzyknęłam głośno. W końcu nikogo raczej tutaj nie spotkam. Wzięłam pierwszy i solidny łyk alkoholu. - Argah! - z tym okrzykiem idę dalej według znalezionej mapy! Oby tylko nie wpaść w tarapaty.

9. Sparaliżowane, przez silny trunek, kubki smakowe zapłonęły. Po chwili jednak odzyskały sprawność i poczułaś w gardle przyjemne ciepło. Nim dotarło do żołądka okazało się, że kolejny odcinek drogi pokonać będziesz musiała wspinaczką. Ściana nie jest stroma, jednak z rumem w jednej ręce nie masz szans dotrzeć na jej 'szczyt'.

Jak wspinaczka, to wspinaczka. Zatykam butelkę rumu korkiem i chowam ją do torby. Za chwilę wrócę kochany. TYlko załatwię tutaj kilka spraw. A tak sama do siebie już mówię, po czym ruszam prędko wspinając się na górę.

10. Rum zrobił smutne oczka i zniknął w czeluśćiach torby. Był bezpieczny, a to najważniejsze. Rozpoczęłaś wspinaczkę po czterdziestometrowym fragmencie, by w końcu dotrzeć na półkę skalną. A tam? Tam znajduje się dalsza droga.

Kusi otwarcie ponownie rumu, jednak pozostawię go na świętowanie po odnalezieniu skarbu tego i przyszłego. Zatem patrzę czy duch i mój towarzysz nie pozostał gdzies w tyle. Bo tak ostatnio o nim zapominam i ruszam dalej ku przygodzie.

11. Ścieżka prowadziła Cię jak dziecko, dosłowanie za rączkę. Tak, po drodze minęłaś zaznaczony na mapie posąg dłoni. A tak to.. no cóż, idziesz przez coś na kształt dżungli, fajnie jest. A rum siedzi sam.. znudzony, samotny.