Safari Dayany

Jezioro jednak się na mnie zezłościło i pokazało swój pazur. Łupina była fajna, no trudno będzie trzeba radzić sobie inaczej. Gdy ujrzałam pokemona przeskanowałam go tak dla formalności. Podałam też odrobinę karmy jako podziękowanie
- Dziekuję ci za ratunek.

3. Slowpoke ziewnął ostentacyjnie a po dłuższym czasie zorientował się, że dałaś mu coś do jedzenia. Zadowolony pokemon podszedł i zaczął wcinać karmę. Ty w tym czasie bez najmniejszego pośpiechu zeskanowałaś różową fokoświnkę.

Uradowana, że nic mi się nie stało spoglądałam na owe stworzenie. Mając pewność, że karma posmakowała podziękowałam temu stworzeniu. Mogłam próbować dalej podróżować po tym niezwykle kapryśnym miejscu.

4. Życie również jest kapryśne. Tak więc łaziłaś bez celu po piaszczystym nabrzeżu czekając na pokemonie zmiłowanie. Mimo najszczerszych chęci nie znalazłaś nic, co mogłoby cię zadowolić.

"Życie to nie bajka, nie podrapię co po jajkach", czy jakoś tak leciał tekst z jednego z polskich filmów. Przemierzam plaże, bawię się piaskiem i poczukuję muszelek. Trzeba korzystać aby z okazji, może zrobię naszyjnik z muszli i bursztynów. Dałam znak duchowi by również się rozglądał

5. Życie to prawdziwa, stuprocentowa kobieta. Najpierw prawie się utopiłaś a teraz znalazłaś kilka ciekawych muszelek i kamyczków. Każdy z nich nadałby się do jedzenia... ym... czy ja napisałem jedzenia? Mniejsza.

jak człowiek głodny to pewnie by się skusił zjeść takie rarytasy. Schowałam skarby do torby i ruszyłam dalej. Nic mnie nie zatrzyma w znalezieniu interesującego mnie stada pokemonów.

6. Znalazłaś interesujące cię stado... kamyczków. Jakby nie patrzeć łatwiej o to niż o jakiekolwiek pokemony. Niebo całkowicie się już rozjaśniło, a jedyne co przesłaniało jego błękit to przelatujące z rzadka stada jakiś ptaków.

Ptaki obecnie mnie jakoś nie interesują. Warto chyba podąć jakieś skuteczne działania. Wziełam odrobinę karmy, rozdrobniłam ją tak by wyglądała na małe rozwielitki. Wybrałam dobre miejsce i wrzuciłam garść do wody. W spokoju czekałam czy coś się wydarzy.

7. I słusznie, bo też ich nie interesowałaś. Zaczęłaś rozkładać swoją "pułapkę". Nie zdążyłaś wrzucić do wody karmy a stado takich oto ryb wyskoczyło z wody na brzeg.
Nie mówiąc już o tym, że pokemony te wpadły na ciebie jak głupie, aż straciłaś równowagę przewracając się na piach.

Cóż za interesujące stworzenia. Nie powiem, Karp dobry na święta ... za kilka miesięcy. Uważnie zliczam osobniki co do joty i przyglądam się im uważnie. Może moja elektroniczna encyklopedia wytrzyma skanowanie tych rybek.

8. Nakierowałaś urządzenie, na niezbyt mądre stworzenia. Pokedex przez chwilę wydawał dźwięki popsutego telewizora, aż w końcu zobaczyłaś baaaaardzo długą listę skanów.

Widząc tyle rybek w oczach pojawiły się dolary. Można dzięki temu sporo zabrobić sprzedając je na targu. Jednak moją uwagę przykuła zdecydowanie jedna z nich. Taka zupełnie inna, a jej natura wydała mi się epicka. Trzymając karmę, której nie wrzuciam do wody podeszłam do niej i podałam prosto do pyszczka. Niech ma mała. Po czym wyjęłam Safarii ball i złapałam sobie złotego karpia.
- Gastly wrzuć pozostałe ryby do wody. Nie chcę tutaj cmentarzyska.

9. Wytknęłaś w kierunku pokemona swoją rękę, a ten złapał karmę wraz z twoimi palcami. W tym czasie Gastly zaczął wrzucać ryby do wody. Ale tobie... no nie było do śmiechu, a myśl o pokeballu też odeszła na dalszy plan.

No tak to my się nie będziemy bawić. DObrze, ze to jeszcze nie ma zębów, bo byłoby nieciekawie. Wzięłam kolejna porcję karmy i położyłam ją na ziemi. Wskazałam Rybie tę przekąskę w nadziei, że się nią zajmie.

10. Pokemon wyskoczył jak szalony w kierunku karmy. Nawet nie wiedziałaś, jakim cudem on to zrobił, skoro nie miał nóg. Najwyraźniej, niektóre pokemony dla karmu są w stanie zdziałać cuda. Magikarp zaczął wcinać na tyle, na ile pozwalało mu pozbawione nóg ciało.

Chyba do każdej walki będę musiała mieć karpę. Wtedy jak przeciwnik zepsuje ją, Karp stanie się mistrzem destrukcji. Dopóki złotka zajęta jest jedzeniem rzucam w nią safari ball. Oby tym razem żadna niespodzianka nie wyniknęła.

11. Rzuciłaś w rybę pokeballem. Ta zniknęła po chwili w łunie czerwonego światła. Pokeball zaczął się kołysać to na lewo to na prawo, trwało to tak długo, że zdążyłabyś w tym czasie umyć okna i upiec placki na święta, lecz w końcu udało ci się złapać rybę.

uradowana z nowego podopiecznego sprawdziłam jeszcze raz skany.
- Gastsly stój! Znajdź mi tego agresywnego na 20! Tego też dla siebie wezmę!
Czekałam, aż mój duch dostarczy mi wskazanego karpia. Będzie niezła zabawa.

12. Twój duch zaczął latać dookoła jak oszalały, aż w końcu znalazł odpowiednią rybę. W końcu Magikarpia z taką naturą nie było zbyt łatwo gdziekolwiek wrzucić. Ryba szamotała się jak szalona, a najchętniej to by pogryzła ducha jakby miała zęby.

Widząc tego osobnika od razu podniosło się mi ciśnienie krwi. Nie wytrzymałam i w końcu wypaliłam.
- Do mnie fikasz? Co? Masz problem? Dawaj na klaty?
Od razu przyjełam bojową postawę. Trzeba się szanować i nie dać pomiatać.

13. Pokemon spojrzał na ciebie jak na swojego najgorszego wroga i zaczął odbijać się od podłoża w twoim kierunku. Był bardzo uparty. W końcu znalazł się blisko ciebie i zaczął napierdzielać cię po łydce z Tackle. ŻRYJ TACKLE!!!

Trochę mnie to zszokowało co ten osobnik ze mną robił. Chwyciłam go w ręce i podniosłam do góry.
- I co teraz? Możemy porozmawiać po dobroci, albo no ...
Nie sadziłam, że taka mała sztuka dostarczy mi wrażeń.

14. Pokemon spojrzał na ciebie z mordem w oczach. Chwilę się zastanawiał co powinien zrobić aż w końcu... zaczął się szamotać jak opętany. Na koniec splunął ci w twarz czymś przypominającym bardzo rzadką, słoną ślinę.

Ogarnełam się bardzo szybko. Cóż bardzo mnie korciło by strzelić mu trochę elektrycznością, ale zaraz Stowarzyszenie Opieki i Ochorny Pokemonów się do mnie dowali. Niby przypadkiem upuściłam rybkę na ziemię. Niech się poobija. Po czym ponownie ją podniosłam. Lepiej? Już nie gwiazdosz