Safari Dayany

10. I jest! Dotarłaś do tego przeklętego miejsca. Możesz się rzucić i umrzyć, albo skorzystać z liny, która tu leży, ohoho. Lina. Ma około trzydziestu metrów ( a co!) więc część tej trasy pokonać będziesz musiała w tradycyjny sposób.

Najpierw jednak sprawdzam czy jest jakaś okrężna droga. W końcu wypadki chodzą po ludziach i tak nie pewnie się będę czuć schodząc po linie. Wrazie nie znalezienia innej drogi ostrożnie pomagam sobie liną zejść w dół.

11. Czy jest okrężna droga? Niestety okazało się, że za pierwszym razem nie byłaś aż takim szalonym spryciażem. Znalazła się! Ukryta za krzakiem stała i czekała smutna i zapomniana. Mogłaś iść więc szłaś.. doszłaś na sam dół, a tu? Znalazłaś się na samym dole kamiennej ściany wspinaczkowej.

I co?! MOżna? Można! Zadowolona z takiego obrotu spraw ruszam dalej ku przygodzie. W końcu po to tutaj jestem, aby spędzić dobrze czas. Obieram kierunek na łódkę, którą kiedyś tam pożyczyłam sobie bez pozwolenia.

12. No można, kto jest bossem jak nie ja? Giovanni.. ale o nim później, za kilka stron dokładniej. A teraz ruszyłaś ku łodzi, znalazłaś ą po jakimś tam czasie. Siedzi sobie sama.. nikt jej nie przytula, no bo jest deską.

Deski też mają uczucia! Dosiadam mojego rumaka Łódkę i ruszam dalej. Wiosłuję sobie rytmicznie i bardzo elegancko. Zastanawiam się co możne mnie czekać tam dalej. Co też mnie spotka.

13. Deski mają uczucia, ale ja też mam uczucia. Znasz tę piosenkę, którą nuci żeglarz ? Oj no.. poczułaś falę chłodu nadchodzącą od wody, gdy tylko wsiadłaś do łodzi.

Bryza ... to chyba była bryza. A jak nie jest to bryza to pewnie jakiś sztorm w oddali się kształtuje. A to może być już bardzo niebezpieczne dla mnie i łódeczki, która sobie tutaj stała. Cóż ... pozostaje mi tylko płynąć przed siebie by nabić kolejne strony

14. To tylko lekka bryza, jest chłodniej, przyjemnie wręcz. Ruszasz wraz z palmami, a właściwie nie.. palm y zostawiłaś na wyspie. Ruszasz wraz z Gastlym i delikatnym , mokrym wiaterkiem.

Jeden z kokosów mógłby wpaść do wody i płynąć za mną. A w momencie gdy trafi na ziemię, zacznie kiełkować i wyrośnie z niej nowe drzewo. To tak zwana hydrochoria. Cóż czegoś się pan prowadzący nauczy będąc w tym safari.

15. Nie ma zabawy kokosami, bo nie bawimy się jedzeniem. Czy to jakieś pokemony dookoła CIebie? Oj, chyba nie, to woda faluje.

Ty o jedzeniu, ja o twojej edukacji. Taki z ciebie biolog, że nie interesuje ciebie coś tak pięknego jak to? Zatem płynę dalej, aby przybliżyć się do upragnionych 25 stron, chyba że ktos da promocję na strony .

16. Płyń w stronę upragnionego celu, który już czeka na Ciebie! Gdzieś w oddali zauważyłaś mały, niebieski ogonek, czyżby Dratini? Możliwe, jednak dopóki nie popływasz jeszcze kilkanaście stron, nie dowiesz się.

Dokładnie tak dlatego nadal pływam po tym jeziorze wściekłości. Co zrobić skoro tutaj tak pięknie jest. Warto spędzić jeszcze z 2 miesiące w tym temacie. Plywam dalej.

17. Oj spędzaj, bo warto, otóż to. Płyniesz sobie płyniesz, a to dziki pokemon. Wygląda jak niedorobiona rybka, którą przejechał traktor, ha! Tak, to przecież Wooper!

Wooper? Kolejny? Cóż wyjmuję pokedex i skanuję małego traktorka. Może to jest król wooperów? Może na nowe ruchy? Ataki? Cóż Skanuję cały czas,

1. Pokedex szybko dał Ci skan, który był.. no cóż, sama oceń.

Cytat :

Wooper, Samiec
Poziom: 11
Natura: Samotnik
Zdolność: Damp
Ataki: Water Gun, Mud Sport, Mud Shot, Tail Whip

Pokemon był spokojny, tak jak ty i twój Gastly. Warto się z nim zadawać, czy też nie, twoja decyzja.

Błotniak to jest, to jest prawda. jednak nie jest to ten błotniak, którego każdy kocha i chce posiąść. Pomachałam mu i popzwoliłam dalej udawac traktorek a sama ruszyłam dalej w poszukiwaniu cennych okazów do swojej kolekcji.

2. No cóż, na razie mogę Ci pozwolić na spotkanie jedynie z takim pokemonem, co się będziemy czarować? Płyń dalej dzielny żeglarzu, do krainy marzeń i snów. Wooper zniknął pod wodą, nie widziałaś go już, ale czy to powód do płaczu? Zwykłe pożegnanie dwójki nieznajomych.

Cały czas płyne, płyne i wiosłuję. Biorę wiatr w żagle, których nie posiadam. Nucę sobie wesoło marynarskie przyśpiewki, aby ten czas szybciej minął. W końcu dopłynę do dwudziestego piątego kilometra tej przygody.

3. Płyniesz sobie po jeziorku, wydaje się być cicho, prawda? Oj.. chyba tylko wydaje. Czy nie wydaje Ci się, że jesteś daleko od brzegu? Bo jesteś, może warto się tym zająć, bo na niebie zaczęły się kłębić obłoczki.

Kontynuuję podróż po jeziorku. W głowie nadal nucę swoje ulubione szanty, aby droga była jeszcze bardziej przyjemna. Przy okazji uważnie rozglądam się po całym otoczeniu i w wodę.

1. Oj tam oj tam. Obłoczki... Niebo pokryły gęste, czarne chmury gotowe w każdej chwili zrzucić na ziemię całą swą zawartość. Wiatr zaczął hulać jak szalony, a ty, pośrodku jeziora, całkiem sama, no może z pokemonem.

To chyba nie przewidziałam, że pogoda może sie tak szybko popsuć. Chociaż nazwa jeziora do tego zobowiązuje. Staram sie dopłynąć do najbliższego brzegu, aby nie skończyć jako pokarm dla rybek. Z drugiej strony byłby to jakiś ciekawy wabik.

2. Płynęłaś tak szybko, na ile pozwalała ci łupina w której siedziałaś. Po chwili z nieba spadł słup wody który wrzucił cię do jeziora. Wraz ze swoim pokemonem znalazłaś się w głębi morskiej, szamotałaś się i walczyłaś. Lecz mimo to straciłaś przytomność.
Ocknęłaś się na brzegu wraz ze swoim podopiecznym u boku. Wyplułaś sporą porcję wody a gdy udało ci się podnieść z podłoża zobaczyłaś stadko pokemonów.