Safari Dayany

15. Gdy tylko upuściłaś przypadkiem pokemona na ziemię ten zaczął znów naparzać cię z Tackle. Szybko jednak go podniosłaś a ten, miał cię zupełnie gdzieś. Ten Magikarp nie ugnie się pod takim nędznym terrorem!

Jakos nie mam siły się patyczkować z tym małym terrorysta. Trzeba to rozwiązać w zupełnie inny sposób.
- Gastly! Wykonaj Hypnosis na nim.
Wtedy gdy zaśnie rzucam w niego Safari Ball.

16. Pokemon od razu zaczął się chwiać jak pijany. W następnej chwili zasnął, lecz nawet w takim stanie się rzucał. Czyżby lunatyk? Kolejna ryba została pochłonięta przez czerwone światło. Nie minęło wiele czasu, a kula wydała z siebie charakterystyczny dźwięk.

Uff! Gaslty możemy wrzucić pozostałe ryby do wody. Po wysprzątaniu tej plaży ruszyłam dalej. Ciekawe czy jeszcze jakieś ryby spotkam. Ale na razie porzebny mi jest odwyk.

17. Sprzątaliście plażę jeszcze jakąś chwilę, aż w końcu wszystkie ryby znalazły się w wodzie. Magikarpie odpłynęły spokojnie a ty miałaś o dwie ryby więcej w swojej drużynie. Ruszyłaś przed siebie spokojnie, acz nic specjalnego nie znalazłaś w trakcie swojej podróży.

Jak na razie nie potrzebuję żadnych niespodzianek. Będe się cieszyła spokojem i ciszą. Jeszcze przez kilkanaście postów nie będę narzekać na ogarniającą mnie nude.

18. Miejmy nadzieję, że tak będzie. Gastly szybował sobie dookoła ciebie obracając się jak podkręcona piłka w amerykańskiej grze, której nazwy nie pamiętam. Słoneczko świeciło sobie milusio jakby nigdy nic, a ty miałaś dużo czasu na nudę.

Przechadzam się dalej po terenach przyległych do jeziora wściekłości. Przy tym kontempluję naturę i podziwiam jak to ona potrafi zaskakiwać obecnością wielu różnych i interesujących obiektów. Cóż cieszę się ogarniającą mnie sielanką.

19. W końcu doszłaś do jakiegoś, niezbyt wysokiego urwiska. Nieopodal stał sobie wielki, szary głaz, który przywodził na myśl inny wielki, szary głaz. Dawno nie widziałaś takiego głazu, zdecydowanie to był bardzo interesujący głaz. No chyba, że cię on nie interesuje.

Cóż za niesamowite znalezisko, nie mogłam od niego oderwać wzroku. Usiadłam przed tym głazem i uwaznie się mu przyglądałam.
- Cóż za niesamowity głaz! Co za majestat!
Pora na chwile kontemplacji tego niesamowitego głazu.

20. Siedziałaś przed głazem i z każdą chwilą wydawało ci się coraz bardziej, że ten kamień też na ciebie patrzy. Co taki głaz mógł sobie myśleć o tobie? "Cóż za niesamowite znalezisko, wieki nie widziałem człowieka!"Oczywiście jeśli przyjmiemy, że głazy też potrafią w jakiś sposób myśleć.

Po tej bardzo wyczerpującej kontemplacji postanowiłam wstać i ruszyć dalej. Pożegnałam się serdecznie z głazem i poszłam w poszukiwaniu szczęścia. Z uwagą stąpałam na po ziemi. Co by nie wpaść w jakiś kamulec.

1. Szłaś sobie od tak nie mając przed sobą żadnego sensownego obiektu na którym byś mogła skupić uwagę. W następnej chwili zeszłaś z plaży. Brzeg był porośnięty trawą, a dookoła rosły smętne wierzby płaczące.

Co za cudowny widok mogę teraz podziwiać. Wierzby płaczące przypominają mi beztroskie dzieciństwo i zabawy ich gałęziami. Ostrożnie rozglądam się po okolicy w poszukiwaniu kolejnych interesujących stworzeń. Kto wie co mnie jeszcze tutaj spotka.

1. Niedaleko, z metr od brzegu, na sporej skale zauważyłaś dużą, zamuloną, różową plamę. Fale obmywały powoli gorący głaz, który mienił się w słońcu różnymi odcieniami mokrej szarości. Różowa plama co jakiś czas się przekręcała, aż w końcu udało ci się stwierdzić co to jest.

Chyba kiedyś spotkałam podobne stworzenie, jednak w tedy nim się w ogóle nie zainteresowałam. Może zrobiłam błąd? Wyjęłam swój pokedex i przeskanowałam jegomościa. Co też w sobie skrywa ta różowa kulka.

2. Zeskanowałaś pokemona i teraz pewnie miałaś takie... "a tamten miał wycukrzony atak". No niestety nie zawsze się to udaje i nie każdy pokemon dysponuje tak fajnymi ruchami. Wodny stworek siedział sobie jak to mają w zwyczaju Slowpoki i udawał że coś robi, podczas gdy ty mogłaś go spokojnie zeskanować.

Dośc interesujący stworek tutaj mi się pokazał. Tak się dziwnym trafem zdarzyło, że mam jeszcze dwie kulki. Dlatego wyjełam jedną z nich i bez ceremonialnie rzuciłam w nic nie zdającego sobie sprawy Slowpoka. Abym tylko się nie przejechała na tym.

3. Po raz pierwszy w historii tego safari ktoś wpadł na taki pomysł. Ale miałaś tyle szczęścia, że ten pokemon, na którego akurat polowałaś, miał strasznie opóźniony zapłon. Dzięki temu zdążył się złapać, zanim się zorientował, że coś się stało. W każdym razie farcisz.